Een Isaan leven (deel 12)

De Inquisiteur heeft nu een unieke kans om een modaal leven van een kleine Isaan-familie te volgen. De broer van liefje-lief. Een typisch Isaan leven, de ups en downs, waarschijnlijk met als hoofdzaak: hoe in deze kansarme streek een leven op te bouwen? Tijd voor een vervolgverhaal, De Inquisiteur neemt U mee naar het verleden, in een moderne tijd, in een wat zichzelf een modern land noemt.

Een Isaan leven (12)

De hitte heeft Isaan in zijn greep. Het kwam plots, de dag voorheen heerste er nog een warme maar aangename zomertemperatuur, om vervolgens zonder waarschuwing toe te slaan. Windstil, geen blaadje aan de bomen dat nog bewoog en de temperaturen gingen over de vijfendertig, in de namiddag zelfs tot achtendertig. Dan valt een mens stil, zelfs al ben je hier geboren en getogen. Piak, Taai en PiPi moeten zich aanpassen en zoeken schaduwplaatsen op. Ze hadden een gammele ventilator maar die is stukgegaan, airco is voor hen onbetaalbaar natuurlijk.

Maar ze zijn inventief. Ze aanschouwen de dierenwereld die ook kreunt onder de hitte. Honden bijvoorbeeld vinden instinctief koele plaatsen, soms ergens op een vochtig stuk grond, of onder een boom waar laag struikgewas tegenaan groeit. Plekken waar de zon nooit komt en de aarde iets minder opgewarmd is. Daar vlijt het gezin zich ook regelmatig neer, op een bamboe matje. PiPi krijgt een grote zinken teil met water, het ventje fleurt op. Maar de dagdagelijkse routine moet verder.

Via Taai’s familie hebben ze grote knollen van de <man sapalang> verkregen aan lage prijs. Piak is in het dorp een soort maalmachine gaan lenen om de vruchten klein te maken. Vervolgens strooien ze die uit op een groot plastic zeil, in volle zon. De verhakkelde knollen moeten een dag of drie kunnen uitdrogen alvorens verkocht te worden. Regelmatig moeten ze alles een beetje omkeren, ook al een karweitje in volle zon. Tegen de avond aan rijven ze alles weer op een hoop en dekken alles af met een extra zeil, je weet nooit of er een bui gaat vallen nu en dat is nefast voor de knollen. ’s Ochtends herhalen ze het ganse ritueel.

Op de naburige grond is Piak een bonenveld aan het aanleggen. Zware job, dit stuk land is van zijn jongste zus die in Bangkok woont. En door diverse aannemers gebruikt als stortplaats voor alle afval tijdens de bouw van De Inquisiteur zijn woning. En eerlijk gezegd, nadien ook door De Inquisiteur zelf om alle onbruikbare spullen op kwijt te spelen. Beetje bij beetje, dat wil zeggen, een uurtje werken en een halfuur gaan afkoelen, ruimt hij de rommel weg. Manueel. Alles wat kan branden gaat in de fik, steenpuin en andere worden in een diepe kuil begraven.

Vervolgens gaat hij aan de slag met die typische “duw”-tractor. De grond is keihard, zit bovendien vol wortels en het kost Piak veel moeite om de aarde om te keren. Twee dagen duwen, trekken en worstelen. In volle zon, de temperatuur moet daar dik boven de veertig graden zijn. Piak heeft zichzelf ingeduffeld als een woestijnnomade. Geen stukje huid is zichtbaar, enkel ogen en mond. Met een eindeloos geduld slaagt hij er toch in om het perceel om te toveren in een mooi stukje landbouwgrond – iets waar De Inquisiteur bewondering voor heeft, hij had zelf al het idee gehad om een graafmachine te huren en met vrachtwagens weg te laten voeren. Een Isaaner doet dat dus gewoonweg met de hand … .

De hitte blijft heersen, ergo, het wordt nog warmer stilaan. De wandthermometer van De Inquisiteur wijst nu al vanaf negen uur ’s ochtends over de vijfendertig graden, ’s middags gaat het vlot naar de veertig. In de schaduw. ’s Avonds koelt het nauwelijks af. Taai en Piak gaan door. Ze snijden takken in het bos en steken die netjes in rijen in de opgewelde zachte aarde. Dan wordt de grond bemest – die ze bijeen schrapen in hun eigen koeienstal en vermengen met zwarte aarde. Die mest wordt uitgestrooid tussen de takken, en dan zaaien ze de bonen. En moeten nu water geven, dagelijks, veel.

Tussen al die arbeid door moeten ze ook nog eens eens voor hun twee koeien zorgen, maar die beesten hebben ook last van de hitte. Krijgen de kolder blijkbaar want al drie avonden na elkaar weigeren ze om gezapig als altijd terug naar hun stal te wandelen. Ze zetten het zelfs af en toe op de loop, Piak moet er telkens achteraan. De Inquisiteur dacht eerst dat het door zijn drie honden kwam, die kunnen het niet laten om de beesten te plagen, er naar te blaffen en dreigen. Om zelf, wanneer zo’n mastodont dan toch even zijn zachtaardigheid laat varen, vrolijk springende de aftocht te blazen voor een minuut. Maar Piak zegt van niet, de honden doen dat al van in het begin. Het is de warmte vermoedt hij. Het plaatstalen dak neemt de hitte op en blijft die afstralen tot ver na zonsondergang, ze koelen niet meer af. Koeien worden daar gek van, eens in de stal kunnen ze niet weg uit de hitte.

Het enige moment van afkoeling die het gezin heeft is wanneer ze douchen. Koud water over je lijf kappen, dat frist op. Dat doen ze dan ook enkele keren per dag. Maar na de laatste avonddouche is het terug kreunen. Gaan slapen bij vijfendertig graden is geen pretje. Ook het huisje van Piak heeft een plaatstalen dak – de ganse dag warmt het binnen enorm op. En nu is er geen afkoeling meer. PiPi, nog net geen drie jaar, kan nauwelijks slapen. <Mei>, Taai dus, waait dan met een doek over hem wanneer hij weer eens badend in het zweet wakker wordt.

En al die dagen zit De Inquisiteur koelte op te zoeken. Ofwel in de ventilators van de shop, lekker in de schaduw. Of onder het afdak van zijn nieuw magazijn, daar heerst een flauw windje omdat er een soort gangetje is gecreëerd met het pomphuis. Van hieruit slaat hij vaak het gezinnetje gade. Aangestoken door de ijver van Piak gaat hij ook aan de slag, het magazijn afwerken. Muren schilderen, schappen omhoog boren. Wat hij na anderhalve dag opgeeft. Te warm. Zelfs al ging hij om de twee uur even een frisse douche nemen, zelfs al ging hij op het heetste van de dag een uurtje in de airco liggen afkoelen. Zelfs al kon hij zalig koel slapen bij de kunstmatige vijfentwintig graden. De Inquisiteur kan gewoonweg luieren, de hitte bestrijden zonder verdere verplichtingen.

Liefje-lief en De Inquisiteur hebben de laatste twee nachten PiPi in huis laten slapen, mee de airco in. Want het ventje was doodmoe overdag, door de hitte en nauwelijks slapen.

Wordt vervolgd