Genoegens en ongenoegens in Isaan, een paar korte verhaaltjes 

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags:
2 september 2016

Een gewone ochtend, De Inquisiteur is vroeg op en stapt de badkamer in voor een lekkere douche. Komt er geen water uit de kraan. Jezus, wat nu weer? Handdoek om, sleutels nemen en richting pomphuis. De waterpomp draait niet, maar niets ernstigs te ontdekken. Dan maar eerst koffie maken en via de cafeïne energie verwerven. Het apparaat werkt niet. Pas nu beseft de slaperige Inquisiteur het, er is weer eens geen elektriciteit.

Dus geen water, geen douche, geen koffie, geen internet. Euh, ja, en het toilet handmatig doorspoelen.

De Inquisiteur, geduldig door Isaan-ervaring, besluit dan maar om naar het stadje te rijden en zich ergens aan een eetstalletje wat te bevoorraden. Kan hij meteen naar de bank gaan en benzine tanken voor de motorfiets. Een rit voor niets.

De ganse streek zit zonder elektriciteit. Er zijn ‘grote kabelwerken’ opgestart. En meteen zitten er prompt, buiten het stadje zelf, ook zowat zes dorpen zonder stroom. De twee verkeerslichten die het stadje rijk is werken niet, en ondanks redelijk kalm verkeer is er chaos. De Inquisiteur kon ook niet tanken, bij geen enkele van de drie benzinestations. Het briefje dat aan de inkom van de bank hangt hoeft niet meer gelezen door een autochtoon : banken kunnen natuurlijk ook niet werken. Op de overdekte markt is het nog heter dan gewoonlijk want geen werkende ventilators.

De 7/11, de Lotus Express: geen licht, geen koeling.

Het zal tot ver in de namiddag duren, dan pas is er weer elektriciteit. Op halve kracht, doch alle toestellen waren als voorzorg reeds uit het stopcontact gehaald. De Inquisiteur had zich in het verleden al aangepast inzake internet, onze provider in het naburige dorp valt ook regelmatig uit bij zulke stroompannes maar het nationale TrueMove dat hij als reserve aangeschaft had ligt er ook uit, de kabel richting hoge mast hebben ze waarschijnlijk per ongeluk doorgeknipt …

Ergerlijk zo’n dag. Niets op voorhand melden. Geen tijdsduur opgeven. Heropstarten op halve kracht, heb je nog geluk dat ze het niet doen met ‘overpower’, 250 volt of zoiets, gebeurt ook vaak.

Dinsdagmiddag, het is rond twee uur. Liefje-lief is buitengewoon vrolijk. Iemand uit het dorp heeft gewonnen in de illegale loterij. Netto duizend negenhonderd twintig onverwachte bahtjes ter beschikking. Dat moet gevierd is de winnares haar mening, en zakt af naar onze shop met enkele familieleden en vrienden. De Inquisiteur had net zijn vijver half leeg gemaakt om water te verversen toen de vreugdekreten hem bereikten, liefje-lief had de nummers nog eens extra nagekeken in de shop.

En ja hoor, er komen er nog veel meer. Facebook en Line waren al op de hoogte gebracht, het roddelcircuit bereikte degenen zonder. Felicitaties, lachende en hoopvolle gezichten. Natuurlijk toch, de dame zal trakteren. Zonder aanzien des persoons, iedereen moet meedelen in haar goede karma.

Niemand maakt zich zorgen dat er thuis eten op tafel moet, dat schrapen ze bij elkaar in de nabije velden en bossen, zetten zich op de grond en maken het klaar tijdens het drinken. Telefoneren snel naar kinderen en verwanten dat er eten is in de ‘farang-shop’. Niemand maakt zich zorgen over werk dat blijft liggen. Niemand maakt zich zorgen in wat dan ook. Zo ook De Inquisiteur, die kan zulke spontane uitingen van geluk wel pruimen. Hij zal morgen de vijver wel reinigen en bijvullen.

En dat die loterijwinst na enkele uren verdwenen is maakt de vrouw zich ook niet druk in.

Dit is Isaan.

Soms maakt het lief De Inquisiteur gek. Is ze met verkeerd been uit bed gestapt, is ze gewoonweg alles even beu, is ze zelfs wat farang-moe, vermoedt hij. Dan laat ze zich gelden, is bazig, helemaal niet Isaans-vrolijk. Meestal kan De Inquisiteur haar daar vanaf helpen met wat grappen en grollen, maar vandaag weer eens niet.

De ochtenden wil De Inquisiteur graag voor zichzelf. Vroeg opstaan en langzaam wakker worden. Een lange douche vind hij zalig, en zelfs al is het vijfendertig graden, hij zet de warmwaterboiler aan, hij wil zacht lauw water. Krijgt hij te horen dat dit ’toch helemaal niet nodig is’. De Inquisiteur, zijn temperament waardig en nog onwetende dat liefje-lief in een onweerachtige bui is, reageert kregelig : ‘jij zet de airco op twintig graden en dan moet je een dekbed, is dat niet dezelfde verspilling?’. O jee.

Na de ochtenddouche, die probleemloos had moeten zijn, zet De Inquisiteur zich graag op het boventerras, kopje koffie, laptop aan en internetten. Dat weet het lief, is traditie geworden, duurt een uurtje of twee want er wordt ook geblogd. Pas rond halfnegen gaat De Inquisiteur dan naar beneden richting shop. Maar het kwaad is al geschied door het douche-incident.

De zalig ruikende koffie is nog maar net uitgeschonken of er komt een verzoek. Ze wil de was gaan doen. ‘Kan dat niet binnen een uurtje of zo?’. Oei.

Wat gemurmel, plat Isaans waar De Inquisiteur niets van begrijpt doch wat hij goed hoort door de openstaande schuiframen. Proberend om het onweer te vermijden gaat De Inquisiteur maar naar beneden. ‘Had hij niet die vuile glazen van gisteren mee kunnen brengen?’.

Jezus, te laat, dit wordt een van die dagen.

En ja hoor. Ze moet naar mei Soong, voor iets wat ze net zo goed later kan doen. De Inquisiteur een uur lang vervelen in de shop. Eens terug, wil ze haar groenten bemesten. De Inquisiteur weer twee uur vervelen in de shop. Ze wil zelf naar de markt. Ze heeft beloofd om bij haar broer wat kledij te gaan verstellen. Ze moet eten maken, vandaag erg uitgebreid. Dat gaat zo verder tot De Inquisiteur ontploft, er is een grens. Vanaf dan krijgt hij enkel beeld, geen klank. Zelfs niet wanneer er goede klanten verschijnen die, samen met ons, bij een drankje wat willen grappen. De Inquisiteur wordt door het lief volledig genegeerd. En dus blijven de noodzakelijke vertalingen weg, De Inquisiteur raakt de draad van het verhaal kwijt en daarmee ook zijn interesse, zit hij maar wat te doezelen.

Pas ’s avonds, tijdens het douchen, begint haar onweersbui te verdwijnen. Een kniestoot hier, een elleboog daar. Wat de farang natuurlijk beantwoord. Eens in bed is er de traditionele goedmaak, De Inquisiteur laat het aan de fantasie van de lezer.

Nadien, ook al traditioneel, een soort gesprek, altijd hetzelfde :

Hij: ‘Wat was er met jou vandaag?’   Zij: ‘Weet ik niet, ik voelde me niet goed in mijn vel.’

Hij: ‘Maar waa …’ – doch wordt onderbroken.  ‘Niet meer over praten, het is voorbij.’    Begrijpe wie kan.

Zelfs in Isaan is de vaart der volkeren niet te stoppen. Langzaam maar zeker komen er nieuwe dingen in het nabije stadje die het leven aangenamer maken.

Zo een verbetering is de nieuwe ‘Lotus Thalaad’. Dat is de middenversie van een Lotus Express, een soort mini-mart, en de grote Lotusmagazijnen. Pas open en De Inquisiteur ging er nieuwsgierig een kijkje nemen. Een bakkerijtje eraan, croissants te verkrijgen, mooi. Wat meer keuze in groenten, nog geen import, maar toch. Uitgebreid gamma vlees en eindelijk niet in stukken gehakte kip verkrijgbaar.

En vis, gefileerd zelfs, nog nooit gezien hier.

Het roddelcircuit had er al over dat die Lotus er zou komen, maar De Inquisiteur was van het idee dat het best nog wel eens maanden zou duren alvorens die daadwerkelijk zou openen.

Maar zie, vier weken na aanvang van de bouw zijn ze al open !

Daarbovenop verkopen ze nu hier, ook in het stadje natuurlijk, het type motorfiets dat De Inquisiteur had meegebracht vanuit Pattaya, Honda PSX. Daar zat hij met in de problemen qua onderhoud. Dit type hadden ze hier niet, dus ook geen onderdelen. Luchtfilters, oliefilters, … moest allemaal besteld worden in Bangkok. Vooruit betalen, neen dank U.

Want De Inquisiteur had ook geen vertrouwen in de kunde van de monteurs.

Nu is er iemand die cursus gaan volgen is voor service en herstelling dit type. Kan er eindelijk een tienduizend kilometer-onderhoud uitgevoerd worden. Na vijftienduizend kilometer … .

Maar weeral beter leven !

En als toppunt : er heeft een farang, een Engelsman, een klein restaurantje geopend in het nabije stadje. Klein menu maar dat kan De Inquisiteur niet deren. Hamburgers. Pizza’s. Lasagne. Sheperds pie. Spaghetti. Een echt Engels ontbijt met alles erop en eraan. Een week of drie open, De Inquisiteur is er al zeker een tiental keer geweest, heerlijk, geen zin in koken, hupla, snel wat gaan eten !

Het is aangenaam weer, niet al te warm, geen al te felle zon, wolkensluiers houden de hitte wat tegen. Vergezeld van teefje LinLin wandelt De Inquisiteur in traag tempo over de Isaanse wegen. Gewoon, zomaar, omdat hij er zin in heeft. Vrij snel stapt hij van de baan af, een natuurlijk looppadje op, de rijstvelden in. Een heerlijk zicht want her en der, meestal op de dijkjes, staan bomen die het eindeloze vlakke groen wat onderbreken. De rijst buigt mee in de zachte bries, spiegelend in het water dat nu overal hoog staat door de nachtelijke regens. Dat water zit ook vol leven. Padden, kikkers. Garnalen als je goed kijkt. Ook visjes, klein en snel heen en weer schietend, op zoek naar voedsel.

Een eind verder, ver van de huizen, stuit De Inquisiteur op een paar <kwaai’s>, buffels. Beesten waar hij weinig vertrouwen in heeft : hoog in de schouders, omvangrijk middel maar het zijn vooral die indringende, grote zwarte ogen die hem het doen. De Inquisiteur fantaseert altijd dat deze mastodonten hem aanstaren met minder goede bedoelingen. Alhoewel het zachtaardige koeien zijn, want ook nu weer staan ze onder de hoede van een jong ventje, nog geen tien jaar schat De Inquisiteur. En die heeft plezier in het wantrouwen van de farang, die voor alle zekerheid maar even omloopt, ondanks dat dit hem natte voeten kost. LinLin besluit om huiswaarts te keren, ze heeft vier, een week oude, puppy’s te zogen.

Een klein uurtje verder vlijt De inquisiteur zich in een van die talloze, typische wankele hutjes die her en der verspreidt staan, schaduwplaats voor de landbouwers – die nu in geen velden of wegen te bekennen zijn, de natuur doet het werk momenteel. Nog steeds kan je zien dat hier gegeten en gedronken werd, Isaaners ruimen rommel nooit op. Het ligt vol met lege zakjes, flessen en ander vuil. Waar een kolonie mieren nut in ziet, massaal dragen ze dingen, vele malen groter dan zichzelf, naar een onbekende plek dat waarschijnlijk hun nest is. IJverige beestjes. Talloze vliegen die gekko’s aanlokken, spinnen ook. Die op hun beurt weer de grotere tokkei’s naar de hut brengen want prooidieren aanwezig. Het kleine poeltje naast de hut zit vol kikkers en dat is het sein om wat oplettender te worden : het is hier rustig, al enkele weken nauwelijks mensen in de buurt, dus ideaal voor slangen. En ja hoor, De Inquisiteur heeft aangeleerd om geduldig rond te kijken en daar zit ze. Niet groot, weinig kleur, maar toch, een slang.

Omdat hij geen gesloten schoenen draagt, enkel slippers, trekt De Inquisiteur zich voorzichtig terug en zet zijn tocht voort. Stilaan richting dorpje dat erg gezellig is. Smalle straatjes, bijna uitsluitend oude, houten woningen op palen. Overal schaduwrijke bomen, struiken en ander groen, dat is voedselvoorziening vlak bij huis. De tuinen zijn nauwelijks afgesloten, enkel met oude boomstammen maar dat draagt ook weer bij tot de gezelligheid. Op de erven ligt overal rommel en gereedschap, soms modern, soms dingen die ze honderd jaar geleden bij ons in België gebruikten, ook dit draagt bij tot de authenticiteit van het dorp. Onder lage afdaken hangt lichtblauwe rook van de houtskoolvuren waar ze op koken. Waar ze aan het eten zijn roepen ze lachend  <kin kauw!>. De Inquisiteur is van plan om een van de weken daar echt eens op in te gaan, hij wil wel eens zien hoe ze dan reageren.

Poa Chang wil een praatje maken, mei Dee ook. Veel gebarentaal is nodig maar we komen eruit, ja hoor, alles gaat goed, nee ik ben enkel op wandel omdat ik dat graag doe, neen, ik hoef geen biertje. Pas een halfuur later kan De Inquisiteur verder, richting lief die eenzaam in de shop zit.

En die blij is omdat De Inquisiteur zich goed voelt, is zij dat ook.

Jawel, Isaan, De Inquisiteur houdt er van, veel genoegens, ondanks de paar ongenoegens!

4 reacties op “Genoegens en ongenoegens in Isaan, een paar korte verhaaltjes ”

  1. Jan VC zegt op

    Weer een leuk verhaal. Minder leuk zijn de elektriciteitspannes! Tot voor kort beweerde ik aan een hier pas komen wonende vriend, dat ik tijdens mijn verblijf hier, nooit langer dan maximum een uurtje zonder elektriciteit had gezeten…. Gisteren zaten we ruim 10 uur zonder en vandaag weer eens meer dan 6 uur.
    Geen “farang” die dan niet begint te zagen 🙂 , ook ik vond het erg lastig geen drinkwater, geen koffie, geen douche, geen internet te hebben! De angst dat de opgeslagen diepvrieswaren zouden ontdooien kwam er nog eens bij.
    Nu heb ik lekker de tijd om van al de luxe, die elektriciteit te bieden heeft, te genieten. Met de airco op mijn dagelijkse blog lezen behoort daar zeker bij.
    Spijtig dat de bevoorrading van elektriciteit steeds een heikel punt zal blijven. De toestand van het elektriciteitsnet is wel degelijk in erbarmelijke staat, in de Isaan.

  2. Daniël M zegt op

    Toen ik het verhaal begon te lezen, dan kreeg ik de indruk dat de druppel de emmer bij De Inquisiteur deed overlopen. Zoiets van “nu is het genoeg geweest”, “ik heb een uitlaatklep nodig”…

    Geen elektriciteit? Als het niet te lang duurt, dan kan het voor mij nog. Maar als het te lang begint te duren, dan kan het voor mij zeer frustrerend worden… Zouden ze dat dan ’s morgens niet omroepen via de dorpsluidsprekers? Zou het lief van De Inquisiteur op voorhand geweten hebben van de stroompanne?

    Die houding van het lief vind ik soms ook terug bij mijn vrouw: als ik over iets niet tevreden ben en dat ook wil zeggen, dan houdt mijn vrouw haar wijsvinger voor mijn mond. Als ze die wijsvinger wegneemt, dan probeer ik opnieuw om het te zeggen, maar haar wijsvinger is mij weer te snel af… UIteindelijk slaagt zij er weer in om mij te doen (glim)lachen…

    Thai hebben er blijkbaar geen moeite mee om met onverwachte situaties om te gaan. Het zit er bij hun ingebakken vanaf hun peuterjaren. Zij lijken het te aanvaarden en passen zich probleemloos aan. Wij reageren anders op die situaties waardoor wij ons anders gaan gedragen. Misschien botst ons farang gedrag dan met het Thais gedrag…

    Met Thai heeft het geen zin om er ’s avonds voor het slapen gaan opnieuw over te praten. Ook al wil je echt weten wat de reden was of wat er aan de hand was… Je kunt daar ‘geen oude koeien uit de sloot halen’. Het is zoiets van ‘mai per rai’, het is gebeurd en je kunt de klok niet terugdraaien. Het leven gaat vooruit (niet achteruit). Bladzijde omgeslagen.

    Misschien moeten wij ons een boekje “Thaise psychologie” aanschaffen 😀

    Een nieuwe Lotus Thalaad… Vreest De Inquisiteur dan niet voor konkurrentie voor de shop van zijn lief?

    Tenslotte die natuurwandeling… Mooi… Die ervaring wil ik ook nog opdoen 🙂

  3. pete zegt op

    misschien is het handig om bij de Mega Home of Global House een noodaggregaat aan te schaffen die automatisch aanspringt bij stroomstoring .
    zodoende is er altijd elektriciteit voor warm water, laptops, vrieskisten en koelkasten en natuurlijk
    aircos en ventilatoren.

  4. jack zegt op

    het is een mooi verhaal met aandacht gelezen en het klopt allemaal typies thai bedankt rudi


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website