Geland op ……. oncologie
Els van Wijlen verblijft vaak met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.
het stormt
regen slaat tegen de grote ramen
gedempte geluiden, voetstappen over het linoleum
zacht geratel en af en toe een piepje
ik droom niet
al loop ik keihard met mijn kop tegen de muur,
uit deze nachtmerrie ontwaak ik niet
ik zie de Kuuk zitten
in zijn chemo stoel, aan een infuus
we kijken elkaar aan
niet te lang
onze toekomst hangt aan een plastic buisje
eigenlijk niet eens
de arts bood slechts een levensverlengende behandeling
ik zeg niks, dat kan niet, want de brok in mijn keel is de stop
als ik iets zeg,
is die stop weg en loop ik leeg
dan barst de oceaan van verdriet naar buiten
ik kruip diep in mijn wollen vest
en denk aan betere tijden
mijn gedachten gaan naar Koh Phangan,
ons geliefde eiland in Thailand
waar we mooie avonturen beleven en genieten van het goede leven
kan hij ooit nog op pad om avocado’s te gaan kopen voor Bubba’s?
drinkt hij ooit nog een biertje in de hangmat?
stopt hij ooit nog op de pier bij de vissersboten?
en de vogels, die hij urenlang observeerde
missen ze hem ook?
de behandeling zit er op
dat viel best mee
we gaan naar ons warme thuis
we maken er maar het beste van
dat hebben we altijd al gedaan
Beste Els, wat verschrikkelijk…. Zo’n noodlot, geen woorden voor. Kan jou en Kuuk alleen maar veel sterkte wensen en natuurlijk beterschap. Hopen op een wonder.
Beste Els, wat ontzettend mooi en ontroerend verwoord, een prachtig gedicht.
Helpen of genezen doet het niet, maar geeft hopelijk wel de kracht zo lang mogelijk
door te gaan.
Ik wens jullie heel veel sterkte!
Ik hoop dat de resterende tijd nog lang mag duren en met dezelfde levensvreugde die jullie ervaren.
Onroerend gedicht. Ik ken jullie niet, maar kan geheel met je meevoelen. Ik hoop dat de behandeling zoveel kracht geeft zodat jullie toch nog kunnen genieten in de toekomst. Blijf vertrpuwen hebben en hopen op een nog goede tijd. Sterkte meer kan ik niet voor jullie betekenen.
Mooi en ontroerend geschreven.
Zo zie je maar weer geniet van het leven en elkaar zolang het nog kan.
Gezondheid is meer waard dan al het geld in de wereld , maar dat realiseer je pas als je ziek en pijn hebt.
Veel sterkte toegewenst.
Jan Beute.
Wat een verschrikkelijk nieuws… Wees beide gezegend in deze moeilijke tijd.
Beste Els,
koester de mooie momenten dat kan die rot ziekte gelukkig niet wegnemen! Wij hebben zelf eens gelogeerd op Kho Phangan en konden door uw verhaaltjes terug mee genieten. Wij duimen voor jullie XXX
Had weleens een stukje van jullie gelezen ,hier bij Thailandblog
Jullie hadden toen zeker , jullie toekomst anders voor gesteld.
Hoop voor jullie als familie dat goed door deze moeilijke periode heen komt.
Mijn bijdrage kan niet meer zijn ,als een kaars aan steken voor een ieder die zelfde doormaakt.
veel sterkte.
Gr Piet
Met tranen in mijn ogen gelezen. Prachtig verwoord. Heb zelf een lange ziekte-geschiedenis gehad [chemo, bestralingen, en operatie’s.] Bijna 5 jaar bezig. Nog steeds veel scans, onderzoeken e.d.
Weet dus precies, waarover dit gaat. kan jullie alleen maar hèèl veel sterkte toe wensen.
Lieve groetjes !!!!
Verschrikkelijk nieuws, sterkte en hopen op een wonder. Geniet van elkaar zolang het kan.
Veel sterkte en pak de momenten die je nog samen hebt
Heb hier geen woorden voor. Heel veel sterkte in deze donkere dagen voor Kerst.
Alle kracht toegewenst om dit te kunnen ondergaan. Bewondering rest om deze zware tijd zo aan het papier te kunnen toevertrouwen.