‘Wie moet het hen geleerd hebben?’
Twintig jaar geleden reisde ik voor de eerste maal naar Thailand en bezocht onder meer een collega die voor dezelfde onderneming als waarvoor ik werkte, de belangen in Maleisië behartigde. Hij kende buurland Thailand als zijn broekzak en verhuisde na zijn pensionering er heen. Heel veel heb ik in die tijd van hem opgestoken omtrent de Aziatische gebruiken en gewoonten.
Hij adviseerde mij om het Westers denken opzij te zetten en me in de gedachten en leefwijze van de Thai te verplaatsen. Dat daaraan nogal wat diepgaande gesprekken aan vooraf gingen zal duidelijk zijn.
In de loop der jaren, en heel wat bezoeken aan Thailand, heb ik veel van me afgegooid en neem het land maar zoals het is.
Een Thaise mening
Onlangs publiceerde Khun Peter op dit blog de gedachten van zijn Thaise vriendin omtrent de vriendelijkheid in Nederland waar zij op dit moment verblijft. Ben na het lezen van dit artikel toch heel anders tegen Thaise gewoonten en vriendelijkheid aan gaan kijken. Khun Peter’s vriendin heeft helemaal gelijk. De gemiddelde Nederlander is veel vriendelijker dan de Thai. Ben na het lezen van dat artikel toch wat kritischer geworden.
Wellicht ga ik de fervente Thailand vereerders met mijn opmerkingen op de tenen staan; de Thai is onvriendelijk, bedankt nog nauwelijks voor een tip en een lachje kan er zelden van af. Daarbij zijn de meesten ontzettend lui, hebben weinig oog voor de klant en meer belangstelling voor hun ‘speeldoos’, zoals ik het gefriemel met een telefoontje maar betitel. Uitzonderingen bevestigen uiteraard de bekende regel.
Het verschil tussen Thais en meer Westers management is huizenhoog
Toen ik twintig jaar geleden dergelijke opmerkingen naar mijn oud-collega maakte was zijn antwoord: “Wie moet het hen geleerd hebben?” Het Thaise management is waardeloos, daar ben ik inmiddels van overtuigd geraakt. En ook hier geldt: uitzonderingen bevestigen de regel.
Schoenen poetsen
Met een riant onderkomen, schitterende grote tuin en maar liefst drie dames voor huishouding en het tuinonderhoud had mijn collega en zijn Thaise echtgenote niet bepaald over luxe te klagen. Het verhaal over schoenen poetsen staat me nog steeds voor de geest. Geen van de dames had enig benul daaromtrent. Hun partners en ook zij liepen immers op simpele slippers. Na een korte uitleg blonken de schoenen dagelijks als juweeltjes, want hij leerde het hen. “Wie moet het hen geleerd hebben?” Een waarheid als een koe.
Je kunt wel een naamplaatje met ‘Manager’ of nog mooier ‘Supervisor’ op je borst spelden, maar de vraag blijft; wat heb je geleerd en van wie? De bekende ‘werkvloer’ is bij het Thaise management ‘not done’ en ligt ver beneden hun stand. Veel personeel verhoogt de status van het management blijkbaar. Thailand moet op haar tellen gaan passen want omliggende landen hebben eveneens veel te bieden.
Tot slot het bekende gekrakeel omtrent de baht/euro verhouding. De waarde van een munteenheid wordt in belangrijke mate bepaald door de economie van het betreffende land. Je kunt je afvragen hoe Thailand er voorstaat. Dus trek maar je eigen conclusie. Persoonlijk blijf ik op de euro vertrouwen.
Ik stel vast dat de thai (en nu veralgemeen ik) zijn vooral komedianten. Ze zetten in je gezicht de beste glimlach voor maar het resultaat is dat op je hoede moet zijn wil je niet gefopt zijn. Dat de buitenlander gezichtsverlies iijdt is niet belangrijk, als de thai dat maar niet heeft. Tracht hen niets te leren, na vele malen vragen of ze het verstaan hebben, steevast een bevestigend antwoord om het nadien terug op hun eigen manier voort te doen. Wij doen het al jaren zo wat kom jij ons vertellen.
Dat ze lui zijn stel ik vast op de bouwwerf naast mij. Ieder heeft zijn eigen taak; Een metser wacht gewoon als zijn mortel op is tot de dame (diender) een nieuwe emmer brengt. Zal ui eigen beweging geen mortel halen. Opruimen op de werf en persoon; De anderen mogen alles maar laten rondslingeren.
Onlangs moest er een muur worden afgebroken, men kwam aan met een kleine klauwhamer. op mijn aanraden een machine te gebruiken kwam men de dag nadien met een klopboormachine, niet met een beitel maar met een widia-boortje van 4 mm.
Om een rioolbuis te ontstoppen gebruikte men de bekend blauwe buizen. Men dacht met een kleine buis de riool te kunnen ontstoppen. resultaat wa dat men het vuil in de riool bijeen duwde eb er nu geen water meer door loopt. Hun oplossing het water zal wel een weg vinden en nadien zal het water wel zelf een opening uitspoelen.
Voor kleine werkjes heeft men een oplossing, eerst alles verprutsen om daarna er een groter werk van te maken en te kunnen rekenen.
Ik heb besloten in het vervolg het zelf te doen in plaats van mij te ergeren Naar die rioolbuis heeft men 2 dagen staan kijken. Men begrijpt niet dat dit bij ons 10 minuten duurt met een hoge druk slang met zelftrekkende kop. Ik moet hun rekening nog ontvangen.
Ik sluit mij helemaal aan bij dit verhaal!
Had het een tijdje geleden ook al geschreven.
Als ik balans op moet maken na 15 jaar Thailand : bedroevend!
De glimlach is ver te zoeken, en vriendelijk zijn ze ook al niet meer!
( m. u.v. de mensen in de Isaan, daar kunnen ze nog vriendelijk zijn, en lachen. 🙂
gr. Khunhans
Wat mij opvalt is dat er blijkbaar falangs zijn die hun negatieve ervaringen in Thailand durven te beschrijven. Zelf ben ik het ook volkomen eens met bovenstaande schrijvers met betrekking tot vriendelijkheid in het algemeen, het voert mij te ver om alles op te sommen , Thailand loopt 50 jaar achter op de rest. Iets aannemen of leren van een falang kun je vergeten zeker als het gaat om verbouwing in het algemeen.
Zelf ben, was ik timmerman van beroep, maar sommige dwazen denken het toch beter te weten. Eindresultaat meer dan bedroevend.inmiddels heb ik zelf maar mijn gereedschappen aangeschaft, niet vergelijkbaar met Nederland en doe nu het meeste zelf. Voor mij kunnen die thais de boom in. Werk alleen nog maar met ze als ze naar me luisteren en doen wat ik zeg zoniet kunnen zij vertrekken.
Ik ken 4 thaise vrouwen die alle zijn getrouwd en een lange tijd in europa hebben gewoond en terug zijn in Thailand. Dit zijn totaal andere mensen en zien hetzelfde wat wij ook zien, ook zij hebben problemen als er eens iets moet worden gedaan. Ook het winkelpersoneel heeft geen oog voor de klant en zoals eerder opgemerkt alleen interesse in de phone, het haar of de make up. En dit mag best ook wel eens worden gezegd. Dat heb je nu in een vrij land waar geen structuur is en de regels als ze er al zijn niet worden nageleefd. Maar ik accepteer zoals het is want blijkbaar kan de overheid hier geen verandering in aanbrengen op de kortere termijn. Leef je eigen leven met of zonder vrouw en geniet van al het mooie wat Thailand verder heeft te bieden, verder goed op je geldbuideltje passen.
Gr.Hendrik
Een aantal heel herkenbare opmerkingen van Joseph, ben dat ook al wel tegen gekomen in Thailand, maar niet luisterende en niet willen lerende bouwvakkers bv., die heb je in NL ook.
Zonder op allerlei details in te gaan moet ik toch ook zeggen, dat mijn vrouw en ik ook hele goede Thaise vrienden hebben, die hadden we in Nederland, die hebben we nu ook in Thailand en nog steeds in NL, die niets van ons vragen, geen sprake van materieel voordeel in eenrichtingsverkeer, integendeel, die bijna broer en zus zijn, samen lachen, samen huilen. We helpen elkaar ook, dat gaat wederzijds.
Dus enige relativering is op z’n plaats denk ik.
NicoB
Ieder zijn mening.
De gemiddeldeThai heeft geen idee van klantenbinding. De klant mag blij wezen om geholpen te worden.
Een vrolijk gezicht brengt altijd licht. Die spreuk is niet bekent.
De uitzondering is meestel bij het Thai Chinese bloed. Dat zijn zakenmensen en begrijpen dat goed..
Bij mij in het dorp wonen veel expats en kopen natuurlijk een doos bier bij de plaatselijke “groothandel”.
Onvriedelijk behandeld en vaak om wat voor reden ook nog de prijs omhoog.
De ” Chinese groothandel verkoopt als een trein. Conclusie, bij die Thaien kopen alleen Thaien.
Bij de Thaise groothandel (die had mee kunnen proviteren van veel expats) is het stil.
Je kan nou voor de deur parkeren.
Cor van Kampen.
Wat over het hoofd wordt gezien is dat Thailand de 2de economie van Azië is en dat het land vergelen met andere landen behoorlijk welvaartvarend is .Kijk maar eens wat er gebouwd wordt en zie het wagenpark en de aansluiting van de wegen van de omliggende landen Thailand is booming en het westen zit te slapen en zal weggespeeld worden Vriendelijkheid moeten ze dan knippen als een mes in Nederland is het bar gesteld met de service. Deze regio wordt volkomen onderschat
Thailand is niet de 2e economie van Azië. Na China, India, Japan, Z-Korea en Indonesië komt TH op de 6e plaats. Zie oa: http://www.aneki.com/countries2.php?t=Largest_Economies_in_Asia
Daarbij: zowel in de VS als in de EU wordt naar de Asean gekeken. De Asean wordt als collectief van 10 landen als aantrekkelijk gezien, en niet zozeer de individuele landen. Dus ook niet TH. Echter: de Asean vormt slechts pas nummer 7 op de ranglijst van wereldeconomieën. In 2015 moet de AEC starten, maar wereldwijd krabt men zich al achter de oren of dit wel gaat lukken. Maw: het loopt zo’n vaart niet.
Wat een ieder vergeet is waar de Thai oorspronkelijk vandaan komen.
En ook wie het roer in handen hebben in Thailand.
Welnu, zou wellicht daarom de goegemeente niet zo beleefd zijn?
Zou daarom, wederom wellicht, de Thai meer en meer de “farang”, in navolging van de machthebbers de ” gwailoo”, de farang barbaren dus, als gevaarlijk beschouwen?
Of zien de machthebbers dit zo, en geven dit door aan de Thai.
Voor waar, de evenknie, is er van overtuigd dat de echte Thai vriendelijk zijn, de farang met gunstige blik aanschouwt, en zeker niet vijandig is.
Maar dat er in de tijd van mijn verblijf van negen jaar wat is veranderd, is een zekerheid.
Helaas?
Ach, alles zo aanhorend, is het in Nederland in die tijd ook niet ten gunste veranderd.
En zeker, in de Isan valt het allemaal wel mee.
Hans,
Daar sla je de spijker op zijn kop.
In de Isan heb je hier nauwelijks last van
Groetjes,
Kwaipuak
Thailand de tweede economie van azie ,waar blijven ze het halen ,en China,Taiwan,Zuid Korea, japan en er zijn er nog wel enkele ,als je bedoelt in Zuid Oost Azie ,dan kan het kloppen
En niet te vergeten SINGAPORE en MALEISIE
Het is een prachtig en boeiend land na 20 jaar lach IK nog steeds elke dag ,wat wil je nog meer Thailand is gewoon fun to top entertainment verzekert
Ik vind soms speciaal werkjes uit om te lachen met hun doen
🙂
ronnyke
Goed geschreven en weergegeven, dacht dat Ik de enige was. Woon hier nu 10 jaar, Thai echtgenote en een schat van een ” hybrid” dochter . Mis de eerlijke Nederlandse vriendelijkheid.
Als je de werkwijze van vele Thais vergelijken wil met die van een farang,komen we helaas ook weer op de kwaliteit van het onderwijs terug. Ook bij de verdere opleiding in een hotel of ander bedrijf,is het erg belangrijk dat men een goede basis scholing genoten heeft,om zich verder te ontwikkelen. Zelfs het management in veel bedrijven kun je niet vergelijken ,laat staan dat ze mensen verder motiveren, of onderwijzen kunnen. Vaak zit ik in een hotel restaurant, en zie dat de restaurant chef ergens afwezend in een hoekje staat ,terwijl het bedienende personeel zonder concept de gast aan het bedienen is. Het gebeurt dan ook vaak dat de bediening bij het noteren van een tweede wens,niet op het idee komt,meteen het gebruikte servies en bestek mee te nemen naar de keuken,omdat haar door het management nooit geleerd is ,dat het lopen met lege handen dom, en met extra lopen verbonden is. Ook zie je niet zelden bedieningen onder elkaar praten en giechelen ,en komen zelfs bij aanwezigheid van een chef zelf niet op de gedachte om te vragen wat de gast eigenlijk wil. Toen ik in het begin naar Thailand kwam en mij dergelijke tonelen stilletjes bekeken heb,kon ik er hoofd schuddend om lachen,maar zie dit afgezien van de grote hotels met internationale naam,nog steeds gebeuren. Mijn schoonzus heeft op de dagmarkt in Chiangrai een eenvoudig restaurantje,waar ze dagelijks meestal Thai gasten bedient. Toen ik ze s’avonds naar sluitingstijd afhaalde om met de auto mee naar het dorp te rijden waar ook zij woont,zag ik haar manier van schoonmaken,waarbij zij ongelogen eerst de vloer schoon veegt,om vervolgens bij het afwissen van de tafels alle etens resten wederom op haar zo even schoon gemaakte vloer te wissen.Bij het zien van dit gebeuren ben ik vervallen in een soort van slappe lach,en ben haast een half uur niet in staat geweest om haar uit leggen, waarom ik nu eigenlijk lach. Om haar niet in verlegenheid te brengen, moest ik haar voorzichtig vertellen,hoe ze dit in toekomst misschien beter zou kunnen doen. In de auto op de weg naar ons dorp begon ze mij dan te vertellen,dat ze aan iets grappigs gedacht heeft,en zodoende afwezig was,met de gedachte aan haar werk,wat wederom niets anders is als een poging, haar gezicht te redden.
Het probleem met eigen initiatief nemen, heeft twee negatieve kanten.
Als je eigen initiatief een slecht resultaat heeft, krijg je op je kop van je baas vanwege het slechte resultaat.
Als je eigen initiatief een goed resultaat heeft, krijg je op je kop van je baas, omdat die gezichtsverlies heeft geleden, omdat hij dat initiatief zelf niet had bedacht.
Je kunt dus het beste maar gewoon de dingen doen, zoals het je verteld is.
Beste Ruud,
Om met jou laatste zin te beginnen,er wordt vaak niets verteld,of verkeerd verteld,daarom is o.m het onderwijs van een slechte kwaliteit. Als na een goed basis onderwijs,jou baas de kwaliteit zou hebben jou verder te onderwijzen,kan hij zelf ook trots zijn op ieder goed uitgevoerd eigen initiatief van zijn personeel.zodat hij eigenlijk aan gezicht zou gewinnen.
Gr John.
Dat Thais een levenstijl hebben die bijna het andere uiterste is als de onze ,is hun leven .Het is niet aan westerlingen onze maatschapij te vergelijken met de hunne.Wat ik wel zie dat in 20jaar tijd de mentaliteit van de jongere generatie ,afkerig word naar westerlingen toe en dit word steeds erger.Maar leven wij in de zo perfekte en solidaire wereld die wij onszelf voorhouden,?
De jongere generatie afkerig wordt van de westerlingen ? Bij de dames valt dit nog reuze mee !
Je moet maar eens bouwen, dan weet je hoe het gaat. Dan kan je gewoon een boek schrijven. Thailand heeft enorm goede stielmannen, soms sta ik zelfs versteld hoe ze het doen, met de beperkte gereedschappen. Het enige waar het hem wringt is het management en de organisatie en de opleiding. Initiatief nemen is er niet bij, dat hebben ze trouwens nooit geleerd, daarvoor moet je maar eens in een school gaan kijken en je weet genoeg.
Nieuwe methoden aanleren… neen, zo deden het vroeger en zo blijven ze het doen. Dat ze enorm veel tijd en nutteloze arbeid kunnen besparen interesseert hen geen fluit. In den beginne ergerde ik mij aan bepaalde zaken, trachtte hen wat bij te brengen. Ben daar vlug mee gestopt want ze deden het toch niet. Ik wou de electricieteitsinstallatie zelf doen. Overal waar ik met leidingen door het beton moest stak ik houten blokjes in de bekisting opdat ze niet zouden te hoeven kappen…. ze lachten me gewoon vierkant uit. Tot ze zagen waar die blokjes voor dienden…. ben achteraf naar een tweede bouw, door dezelfde mensen geen kijken…. dacht je dat ze het systeem overgenomen hadden? Neen ze waren aan het kappen….
Vandaag beton…. met zen vijven gewoon zitten wachten tot de mixer kwam …. wanneer ??? Maai ruue… ondertussen iets anders doen? Neen, vandaag is het beton!!! Vijf man 6 uur op hun kont gezeten…. maar ja, wat kost het? De aannemer maakte een vaste prijs voor de bouw, zonder materiaal , dat kocht ik zelf. Achteraf, na beindiging van de werkzaamheden, zelf de rekening gemaakt… die verloor op de bouw minstens 100.000 THB wegens de veel te lange tijd dat er nodig geweest is : 2 maanden langer gewerkt met 5 mensen dan voorzien in de overeenkomst. Management ??? Mij kon het niet schelen, er was een vaste prijs!
Je maakt een betonstudie…. conclusie: 35cm dikte en 20cm breedte is genoeg voor deze drager…. zij maken hem 45cm op 30cm : STRONG …. dat er een pak verloren, nutteloos materiaal in zit… interesseert hen geen fluit …. ze maken ALLE dragers, om het even hoe lang op die maten …. organisatie? Dat ze, in geval van concurrentie zichzelf op die manier uit de markt zouden prijzen, daar denken ze zelf niet aan.
Van de andere kant: geen werkloosheid want zij houden het werk in de wereld, ook al is het in onze ogen nutteloos werk….
Always look at the bright side of life ….
Lung addie
Het is nu net die levensinstelling waarvan ik hou, waarvoor ik 10 jaar geleden hier ben komen wonen.
Als je liever de betutteling, de overvloed aan wetten, geboden en verboden hebt – blijf je toch liever in de Lage Landen aan zee ? Waar alles zo perfect is ?
Hier bepaal je nog zelf wat je doet, hoe je het doet.
Is alles betaalbaar wegens nauwelijks verplichtingen opgelegd door lobby’s, multinationals als verzekeringen en banken en andere belanghebbenden die aan al die voorschriften grof verdienen.
Hier moet je geen verplichte brandverzekering, bouwvergunning met erkend architect, ‘geregistreerde’ aannemer.
Hier moeten ze vis-vlees-groenten-fruit niet afzonderlijk bewaren. Hier moeten ze niet haarkapjes-handschoenen-werkschoenen en andere dingen dragen omdat iemand dat nodig vind.
Hier heb je de keuze – ook als klant.
Hier hebben de mensen nog geen ‘stress’ omdat ze relaxt werken.
En moet dat tegeltje in de keuken nu echt zo recht staan als jij wil ? Moet dat bankstel -dat je zo goedkoop aankocht- echt zo perfect zijn als jij eist ?
Moeten al die Thai nu echt knippen en buigen omdat je ze 20 baht tip gegeven hebt ?
De mensen zijn zo vriendelijk tegen jou als jij vriendelijk tegen hen bent. Was jij echt zo open en vriendelijk tegen alle niet Lage Landers’s in je eigen land? Gaf jij ze allemaal een lach, een groet ?
En jawel hoor – er zijn ook hier uitzonderingen. Figuren die buitenlanders niet moeten.
Gelukkig niet zoveel als in mijn oude ’thuis’-land.
Rudi, ik kan alleen maar beamen wat je schrijft. De meeste “problemen” ontstaan doordat westerlingen hun gelijk willen doorzetten…
En als je de gezichten van westerlingen bekijkt, dan ga je als Thai ook op een gegeven ogenblik je afvragen waarom je nog vriendelijk moet blijven…(denk ik zo)..
Kijk allemaal eens even in de spiegel. Ik was verleden week nog eens in Sampaeng, er liepen daar heel wat toeristen rond, wel 99,99% liep daarond met een zuur gezicht. Ik heb bijna 40 jaar Thailand ervaring, en ik heb in die bijna 40 jaar, op een grote uitzondering na, alleen maar vriendelijke, warme en doodeerlijke mensen ontmoet.
En ik woon in Bangkok Metropolis.
Rudy , ik reageer niet zoveel hier op Thailandblog omdat het veelal negatieven zijn die hier bezig zijn,maar ik ga volledig met je verhaal mee.
Ik ben na vele keren Thailand bezocht als toerist,3 jaar geleden hier komen wonen in de isaan.
In Belgie had ik een Azatische voedingszaak
ik ben gesteld op hygiene en mijn winkel was voor mij altijd in orde.
Maar ongeveer elke maand een inspecteur over de vloer krijgen met elke keer nieuwe wetgeving was 1 van de redenen dat ik nu in Thailand woon.
Ik zeg daarmee niet dat er geen regels hoeven te zijn maar het moet leefbaar zijn en blijven.
Ik leef nu op een bio boerderij in de isaan, bouwde samen met 6 Thai een aarden huis, dit hadden ze hier noch nooit gezien of van gehoord.
Eerst zelf blokken maken om er daarna een huis van te maken, mijn vrouw en ik werden niet geloofd .
Tot we ermee starten ,een hoop klei waar 6 man in stond te trappelen , er werd gelachen en hard gewerkt.
12 weken na de start lag het dak erop niet altijd zonder problemen ,een muur stond 8 cm uit den haak en moest worden herdaan ,voor de rest alles vrij goed verlopen.
De tegels in de keuken staan niet recht maar goed gevoegd is het zelfs leuk om te zien.
De mensen die het huis bouwden komen regelmatig langs een goede dag zeggen.
Gisteren nog kwamen er twee man vertellen dat een buur is overleden aan kanker, de zoveelste op rij hier.
In Belgie teveel regeltjes en hier iets te weinig,
het gebuik van chemie op de boerderijen ligt in de handen van verkopers ervan en dit is rampzalig.
Mensen die er mee werken worden nooit verwittigd van het gevaar en zodanig zie je zelden maskers.
Op de scholen word er geleerd welke merken chemie je moet gebruiken .
Op de 3 jaar dat ik hier woon zijn er een 40tal jonge en oudere aan kankers overleden allemaal boeren.
Spijtig ,want ze wisten van niet beter dan het gebruik van chemie niemand leerde hen ieys anders.
groetjes
Hugo