Waarom lezen Thais geen boeken?
Er is in Thailand geen leescultuur. Zelfstandig lezen, en zo vaak dat het een gewoonte is geworden die het gehele leven mee gaat en bepaalt, is er niet volgens professor Aurasri Ngamwittayaphong.
Het lezen van boeken heeft veel voordelen, is goed voor de algemene ontwikkeling en de taalvaardigheid. Het verbreed je horizon, biedt nieuwe inzichten en bevordert het creatieve denken. Een lezer zou de voordelen van lezen onderkennen en anderen daarover informeren.
Zeker 93 procent van de Thais kunnen lezen, maar dat beperkt zich tot notities, internetforums, sociaal media en soms een krantenartikel.
Een studie van uitgevers en boekenhandelaren kwam tot de conclusie dat een gedeelte van de bevolking maar 28 minuten per dag leest en 40 procent leest geen boeken. Een reden tot zorg.
In de scholen ziet men lezen nauwelijks als een belangrijke onderdeel van de lessen. Leerlingen en studenten krijgen vooral notities van leraren en docenten. Zij worden slechts met samenvattingen “gevoed” in plaats van gestimuleerd te worden om zelfstandig te lezen en te studeren. Zij zouden teksten moeten analyseren en de belangrijkste informatie moeten samenvatten. Wanneer dit niet gebeurt, zal de cognitieve ontwikkeling van de Thaise jeugd beperkt blijven. Zij leren niet om kritisch en zelfstandig te denken.
Neilson Hays library book sales event
Het is wel voor veel Thai lastig om tijd te vinden om te kunnen lezen. Voor de Thaise jeugd is het maken van huiswerk al een hele opgave, laat staan om daarnaast nog te gaan lezen. Volwassenen werken en moeten vaak vele uren reizen om bij hun werkplek te komen. Begrijpelijk dat ze na een lange werkdag alleen maar televisie willen kijken.
Voor weer anderen zijn boeken te duur. Een boek heb je vanaf ongeveer 200 Baht, een Engelstalig boek vanaf 1.000 Baht. Voor Thais buiten Bangkok wordt het al veel moeilijker geschikte boeken te vinden. Bibliotheken zijn er niet overal en worden door gebrek aan geld slecht onderhouden. Alleen in Bangkok zijn een paar openbare bibliotheken zoals de Neilson Hays Library bibliotheek, maar deze vraagt voor een lidmaatschap 2.500 Baht per jaar en voor kinderen 1.700 Baht.
Voor de staat een mooie taak om aandacht te schenken aan dit onontgonnen gebied in Thailand.
Bron: Hallo Magazin
– Herplaatst ter nagedachtenis aan Lodewijk Lagemaat † 24 februari 2021 –
“Dat een gedeelte van de bevolking maar 28 minuten per dag leest”. Hier is iets weggevallen, want hoe groot is dat deel?
Even gegoogled, 88%: “(..) dass 88 Prozent der Bevölkerung pro Tag 28 Minuten mit Lesen verbringen. 40 Prozent lesen überhaupt keine Bücher.”.
https://hallomagazin.com/nachrichten-in-deutsch/warum-lesen-thais-nicht/
Ik moet even een boodschap doen en geef later een langer, heel lang, antwoord maar even dit:
Lezen: lezen van wat: boeken, kranten, tijdschriften, sociale media, studieboeken? Verwarrende cijfers.
Trends in Nederland
gemiddelde leestijd (voor alle mensen, inclusief baby’s) BOEKEN per dag 1955 20 minuten; 1975 15 minuten; 2005 12 minuten (di
leestijd kranten en tijdschriften van 1952 tot 2005 : daling van 50%
Nederlandse leescultuur gaat sterk achteruit!
Volgens mij gaat de Nederlandse leescultuur echt niet met zulke percentages achteruit gaat zoals Tino Kuis hier vermeld.
Een vertekend beeld
De cijfers die hier vermeld worden gaan maar tot 2005.
Er is al jaren een enorme kentering ten aanzien van het lezen van boeken, tijdschriften en kranten, dat klopt helemaal, maar…
Een zeer belangrijke factor die hier helemaal niet vermeld word is de volgende.
Heel veel mensen lezen de krant online of downloaden hem op een tablet of E reader.
Hetzelfde geld voor dagbladen en nog veel meer voor epub of ebooks.
Ik moet er persoonlijk niet meer aan denken om al de boeken mee te sjouwen, terwijl ik ze ook als ebook of pdf kan downloaden.
Iets wat ik al jaren doe.
Maar er zijn natuurlijk nog heel veel mensen die graag het papier in hun handen willen vasthouden.
Een paar opmerkingen dan maar. Voorzover ik kan oordelen leest de Thaise bevolking erg weinig. Maar:
– ik zie wel een enkeling een boek lezen in de metro of op de boot op weg naar werk of terug naar huis. Gelukkig is niet iedereen bezig op het internet;
– er zijn wel Boeddhistische boeken die gelezen worden;
– boeken zijn goedkoop in Thailand. Naast tweedehandsboeken (op elke markt staat er wel een kraampje) voor 10 of 20 Baht heb ik menig nieuw Engelstalig boek gekocht voor 400 of 500 Baht.
Nieuwe Thais-talige boeken zijn tussen de 100 en 600 bath, de meest voorkomende tussen de 200 en 300 bath. Dat is dus zeg 80% van een minimumdagloon. Dan zou in Nederland een boek gemiddeld zo’n 70 euro moeten kosten.
Boeken zijn duur in Thailand, één van de redenen dat er minder wordt gelezen.
Misschien heeft Thailand geen schrijvers, die leuke boeken schrijven voor de jeugd.
Ik kan mij herinneren, dat de vertaling van Harry Potter redelijk populair was.
Verder zijn de mogelijkheden waar schrijvers over kunnen schrijven waarschijnlijk beperkt.
Een schrijver die een mooi verhaal over een revolutie, of de voordelen een republiek schrijft, kan waarschijnlijk bezoek verwachten.
Ja, ik denk ook dat Thais betrekkelijk weinig boeken lezen, maar ze lezen verder bijna evenveel als in andere landen: studieboeken, kranten, tijdschriften en natuurlijk de sociale media.
Het is erg jammer dat als er over ‘lezen’ wordt gesproken vaak niet duidelijk is wat voor soort lezen. Zo ook hier. Het meeste boekenleesvoer bestaat uit boeken voor vermaak.
Waarom lezen Thais minder boeken? Ik zie een aantal redenen. Elk stadje heeft wel een bibliotheek maar inderdaad met een beperkt en oud aanbod en niet wat de meesten willen lezen. Dat geldt ook voor de schoolbibliotheken. Het vak geschiedenis bestaat voor de helft uit boeken over koning Bhumibol, voor een kwart over andere koningen en de rest is even saai.
Thais werken gemiddeld 2600 uren per jaar, Nederlanders 1300 uren. Nederlanders hebben dus dagelijks gemiddeld 4 uur meer vrije tijd. Toch lezen de laatsten maar 12 minuten per dag boeken. Een gemiddeld boek kost in Thailand 200 bath, dat is 2/3 minimumloon per dag. In Nederland zou een boek dan 50 euro moeten kosten.
En tenslotte. Lezen is genieten. Lezen moet met plezier. Het moet je blij maken. Op Thaise scholen is het onderwijs sowieso niet aangenaam, laat staan het lezen. Leerlingen ervaren het als een zware opgave.
En in Nederland leest ook van de volwassenen nooit een boek.
En in Nederland leest ook 40% van de volwassenen nooit een boek.
Sorry, ik ben te ongeduldig, de grootste fout in mijn karakter.
In welke tijd leven we dat er nog belang wordt gehecht aan boeken? Het is net zo uitstervend medium als muziek- en beelddragers zoals grammofoonplaten en (v)cd’s en kranten.
Er komt per dag zoveel informatie en communicatie op je af waarbij het de vraag kan zijn of nog meer informatie überhaupt in de hersenen wel opgeslagen wordt en ja,voor de mensen die wat minder interactief ( willen) zijn kan een boek best nog wel werken. Voor de een als lekkere ontspanning als het geen zware hap is zoals Kieft en Gijp en voor de ander die intellectueel bezig wilt zijn.
Voor de jeugd gaat dat allemaal niet werken want de huidige wereld is gebaseerd op snelle informatieverwerking of het nu om nieuws gaat of om spelletjes waarbij de laatste een nog steeds groeiende miljarden business is.
Het advies om de Staat dit ontgonnen gebied te laten ontwikkelen laat duidelijk zien dat de adviesgever in de verleden tijd is blijven hangen.
Het lezen van boeken is wereldwijd waarschijnlijk afgenomen maar het heeft de mensen in ieder geval niet dommer of minder mondiger gemaakt.
Als er al een advies gegeven kan worden dan voor de Thai de schone taak om zich nog meer bezig te houden met ICT.
Dit nog onontgonnen gebied gaat verder dan een leesboek, zie de vele informatieve media.
Maar er moeten wel basis randvoorwaarden geschapen worden!
Hoe wil men verder komen zonder ( studerend, begrijpend, kritisch, analytisch ) lezen met de huidige informatica, elektronica en nano technieken?
Vanuit een oudere zienswijze klopt het dat het misschien handig is als er een basis is, maar informatie en leerstof wordt nu toch op een hele andere manier aangereikt en verwerkt?
In de beginjaren van de computer moesten de studenten leren hoe computertaal geschreven werd. Volledige onzin natuurlijk want dat is op een gegeven moment een specialisatie. Leer eerst maar hoe zo’n ding werkt. Met een auto idem, je krijgt rijles maar hoeft niet eerst een motor volledig in elkaar te zetten.
Ik denk dat heel veel hackers juist alleen gebruik maken van die verfoeide samenvattingen om er vervolgens zelf mee aan de slag te gaan in het kader van al doende leert men. Uiteindelijk scheelt dat een hoop tijd voor de meeste mensen.
Volgende week staat er weer in het nieuws dat het Nederlands verkwanseld wordt door straattaal en snelle social media terwijl juist dit de dynamiek van vooruitgang is…….naar mijn bescheiden mening.
Voor zover ik heb gezien links en rechts om me heen lezen Thai mensen wel maar voornamelijk materiaal van Boeddhistisch-lerend resp “het eigen-leven-richting-gevende” signatuur. Kennelijk hebben sommige Thai mensen behoefte te lezen/leren welke kant het met hun leven op moet. Zelden zie ik Thai literatuur, soms een (oude) krant. Hoe komt dat? Het Thai onderwijs besteed er geen aandacht aan: mag niet, past niet in de schooltradities, want stel je voor dat je van kinderen zelfstandig denkende adolescenten/volwassenen maakt.
In Nederland wordt aan taal-/leesonderwijs idem geen aandacht gegeven, maar om reden van zeikerigheid en bezuiniging. Met als resultaat dat slechts NL- kinderen van hogere inkomensgroepen naar de bibliotheek verleid kunnen worden. Het zit niet meer in huidige systemen. Nog niet zo lang geleden werd het alarm afgegeven dat de universiteitsstudie Nederlands er zeer slecht voor staan.
Zelf ben ik van de Mulo/Hbs-generatie van vòòr de Mammoet-wet van 1968. Deze generatie moest nog een vanwege de eindexamens literatuurlijst inleveren. Niet alleen tbv de lessen Nederlands, ook voor de 3 vreemde talen, die in die tijd nog onderwezen worden. Allemaal uit lesprogramma’s weg’gebonsjoerd’.
Dat maakt dat teksten, lezend zowel als schrijvend, mij niet vreemd zijn, dat als ik me wil informeren dit vaak doe via krant, boek en essay, en dat ik in mijn vrije tijd tevens bezig hou met een goed boek, zijnde literatuur, naast lectuur.
Twee opmerkingen:
1. Ik las dat zelfs in de zogenaamde nationale bibliotheek geen boeken in vreemde talen aanwezig zijn. Onvoorstelbaar.
2. Er is goede recente thaise literatuur (die ik wel ih Engels lees): ik las recent “the blind earthworm in the labyrinth” (veereporn nitiprapha) wat ik heel mooi en triest vond. Inderdaad kan politiek maar heel terzijde even opduiken. En ik heb hier nog “arid dreams” van duanwad pimwana liggen. Lezen Thais dat? Ik vermoed van wel, maar het zal een beperkt intellectueel publiek zijn.
Als regelmatig gebruiker van de nationale bibliotheek en archieven kan ik gerust zeggen dat er wél boeken in vreemde talen aanwezig zijn. Niet aanwezig, of bijna nooit, zijn de farang.
Ik heb mijn bibliotheek meeverhuisd, en af en toe bestel ik nog wat, dus ik ben niet in de bibliotheek te vinden.
Idem bij mij. Ik heb een 2000tal boeken en koop er een viertal per maand. Lokkal is de bibliotheenbeen lachertje en bkk is te ver weg.
Ik heb ook zo’n 2500 boeken maar alles op e-book, de meer dan 1000 gewone boeken heb ik 13 jaar geleden in België gelaten. Ik lees elke week wel een e-boek. En het internet is de grootste bibliotheek die er is en in alle talen!
Ik heb al mijn boeken (ongeveer 1200, inclusief studie boeken) meegenomen naar Thailand waar ik nu al zo’n 10 jaar woon. En nog iedere dag geniet ik er van. Het zijn geen romans, meestal informatie en wetenschappelijke boeken. Ik koop wel wat bij, ook in Thailand en in Nederland, maar de basis heb ik in huis: zielsgelukkig!
Het artikel zegt duidelijk over leerlingen en studenten: ” ze leren niet om kritisch en zelfstandig te denken”…en daar schuilt heel wat achter…In de meeste scholen mogen de kinderen zelfs geen vragen stellen en moeten gewoon aanvaarden wat hen opgelegd wordt. De meeste leraars (zoals Thai in het algemeen) staan zeer vijandig tegenover elke kritiek omdat ze ook nooit geleerd hebben er mee om te gaan. Kijk maar eens in het verkeer…daar wordt ook nooit nagedacht. Mochten de Thai constructief, pro-actief en zelfstandig kunnen denken, dan zou Thailand er heel anders uit zien….
Het kan ook zijn dat Thai’s geen boeken lezen omdat zij op de sociale media hun mening kunnen uiten of het een terechte mening is of niet men kan daar je uitleven zoals je wilt, zoek het maar op wat ze zeggen over het ziekenhuis wat op deze blog is geweest, zo kortzichtig als ik mij zo mag uitdrukken. Men geef een mening en als er een is die al tegen gas geeft van wat daar beweerd wordt niet te zien maar men gaat niet erover hebben dat buitenlanders geld binnen brengen en thaise gezinnen onderhouden wordt aan voorbij gegaan maar wel hoog van de toren blazen dat de buitenlanders net als hun de zorg kunnen krijgen met het argument dat die geen belasting betalen.
De meeste boeken worden gelezen niet om kennis te vermeerderen maar meer voor de spanning, de romantiek en het vermaak.
Overigens heeft ex-dictator Prayut een goede bijdrage geleverd aan het leesgedrag van de Thais. Hij beval het boek ‘Animal Farm’ van George Orwell aan. Hij verwees speciaal naar de uitspraak daarin: ‘All pigs are equal but some pigs are more equal’.
Boeken waar men eigenlijk niet om heen kan,zoals lesboeken en vergelijkbaar materiaal, zullen veel jeugdigen internationaal, zei het af en toe gedwongen nog wel lezen.
Verder heeft deze leescultuur na mijn mening ook veel te maken met de huiselijke omgeving waar je als kind de jeugd verbrengt,of verbracht hebt.
Als je ouders zelf nooit lezen,en ik zelf in Thailand vaak gezien heb,zelfs geen boekenkast hebben ,hoeft men zich niet verwonderen dat de jeugd uit zichzelf niet als boekenworm door het leven gaat.
Zelfs bij veel instanties waar mensen vaak gedwongen zijn om plaats te nemen in een wachtkamer, zul je afgezien van een paar televisie’s die constant aan zijn,vergeefs om verdere lectuur zoeken.
Meer als in veel westerse landen,hoewel het lezen daar ook reeds veel minder aan het worden is,laten veel Thais zich graag zonder te veel inspanning onderhouden.
Ook bij veel jeugdigen die haast constant online moeten zijn,gaat het meestal om erg lichte kost en grappige Video’s,en zeker niet om lange teksten die iets brengen voor de algemene ontwikkeling.
Kritisch en zelfstandig nadenken, is dat niet wat men juist tracht te onderdrukken c.q ondermijnen. Middels militaire nachts overnamen en leninistische handelswijzen zoals de manipulatie met de 60+ jaar oude bacterie influenza Corona.
Maar kijk ook naar wat men doet met hen die een andere mening uiten, of demonstreren voor verandering.
Stof tot bezinning!
Ik koop bijna nooit een papieren boek, dus volgens de nederlandse gegevens zou ik nog minder dan 12 minuten per dag lezen, bijna nul dus. Echter ik heb een ereader met 20.000 titels erop gedownload of gekocht bij amazon voor weing en ik lees dat ding meerdere uren per dag. Ik spreek niet eens over de kranten op internet. Zo zijn er velen.
Waar gaan al die commentaren hier eigelijk over?
Ben het helemaal met je eens Klaas.
Ook ik heb een ereader en download dagelijks boeken.
Als eenboek minder dan 300 pagina’s heeft lees ik het in 1 dag uit ….