Bangkok – Nam Tok per trein, een leuk uitstapje
River Kwai spoorlijn (apiguide / Shutterstock.com)
Een hele dag treinen van Bangkok naar Nam Tok en weer terug voor slechts 120 baht (€ 3,-) mag best een koopje worden genoemd. Maar waar ligt Nam Tok eigenlijk zal menigeen zich daarbij afvragen. Gaan we vertellen.
Vanaf Hua Lampong, het grote treinstation in Bangkok, vertrekt iedere zaterdag en zondag een speciale zogenaamde ‘tourist train’ naar Kanchanaburi en vervolgens over de bekende River Kwai spoorbrug naar het een paar kilometer verder gelegen lustoord Sai Yok met haar mooie waterval.
Vroeg opstaan
Je moet voor deze tocht wel vroeg uit de veren want deze speciale trein vertrekt om half zeven in de ochtend. Een kaartje kun je ruim van te voren kopen en zoals gezegd kost het je voor een dagvullend programma niet de kop. Waar ter wereld is zoiets nog mogelijk? Op het treinkaartje staat de gereserveerde zitplaats aangegeven met daarbij het nummer van de coupé en het stoelnummer. Geweldig.
Indrukken
Deze speciale weekend trein vervoert minder buitenlandse toeristen dan je zou mogen verwachten. Samen met twee Amerikanen zijn wij de enige buitenlanders gedurende deze rit. De medereizigers zijn Thai die een dagje uit zijn. Druk gebabbel van mensen die een dagje op stap zijn, waarbij je als vreemdeling oren en ogen te kort komt. Het is een gezellige boel en de ramen staan allemaal wagenwijd open, dus ‘full aircondioned’ voor nauwelijks 3 euro retour. Kaartjes, uitsluitend 3e klas, bieden heel wat genoegen.
Ook de conducteur heeft er op deze vroege ochtend duidelijk plezier in. Met op zijn rond lachend hoofd een soort mijnwerkerslamp en getooid met drie sterren op zijn uniform, controleert hij de vervoersbewijzen. En dat is geen sinecure, want de kaartjes worden goed bekeken en op een lijst stuk voor stuk nauwkeurig aangetekend. Een megafoon, waarop onze conducteur regelmatig iets aankondigt, verhoogt zijn status en een koordje met fluit rond zijn hals completeert het aanzien.
Wat Phra Pathom
Nakhon Pathom
De eerste halte is Nakhon Pathom waar je drie kwartier de tijd krijgt om Wat Phra Pathom, Thailands grootste pagode, te bezoeken. De immense 127 meter hoge chedi is op loopafstand van het treinstation gelegen. Wandel maar achter de meute aan en proef onderweg van een van de heerlijke plaatselijke specialiteiten die langs de route er heen worden aangeboden. Ter plekke wandel je de trappen omhoog naar de in 1860 op initiatief van koning Rama IV gebouwde wat. Snuif daar de geur van brandende kaarsjes en wierook op en sla de gelovigen gade. Terug bij de trein krijg ik de indruk dat men het met de afgesproken tijden niet zo nauw neemt en pas weer vertrekt als iedereen er weer is.
River Kwai brug
De reis gaat verder en iedereen heeft het zitplaatsje weer ingenomen. Het bekijken en beluisteren van de tot de laatste plaats, voornamelijk door Thaise dagjesmensen, bezette trein is een waar genoegen. Vijf kwartier later stopt de trein vlak voor de wereldbekende brug. Onze goedlachse conducteur bazuint rond dat we kunnen uitstappen en een kwartiertje de tijd krijgen om over de brug te wandelen. Volgens goed Thai gebruik worden er uiteraard heel wat foto’s gemaakt.
River Kwai brug
De reis gaat verder en we genieten vervolgens van het meest spectaculaire deel van de trip. Heel langzaam rijden we over de brug en verder rijdend lijkt het alsof het spoor waarover we rijden tegen de steile rotswand is geplakt. Iedereen hangt uit het raam om alles goed te kunnen bekijken in de hoop dat de stellage waarop de rails tegen de bergwand zijn bevestigd het zal houden. Het uitzicht over de rivier Kwai met aan de oevers fraai gelegen resorts is prachtig.
Sayok Noi waterval
Het eindpunt van de trein en voor de reizigers het ultieme genot is het Sayok National Park met de gelijknamige Sayok waterval. Het is ook het eind van het gedeelte dat nog in gebruik is van de roemruchte Birma spoorlijn. Hier krijgt het gezelschap drie uur de tijd om te verpozen. Er staat een oude locomotief uit de Tweede Wereldoorlog en uiteraard een aantal kleine restaurantjes voor de altijd op eten beluste Thai. In het park zijn een paar wandelroutes uitgezet die ondermeer naar een kleine grot leiden. De Thai is geen fervente wandelaar en geniet liever van het water en de picknickmogelijkheden. Als je echter naar boven richting grot (Tham Khrasae) wandelt kun je daar in alle rust van een stukje fraai natuurschoon genieten.
Sayok Noi waterval
Geschiedenis
Iedereen vermaakt zich opperbest en weinigen zullen terugdenken aan wat zich hier gedurende W.O. II, ongeveer 70 jaar geleden, allemaal heeft afgespeeld. De aanleg van de 400 kilometer lange Birma spoorweg heeft het leven gekost aan 200.000 mensen. Bij de gedachte daaraan kan ik niet nalaten mijn verontwaardiging te uiten richting een Thai die op deze plek getooid met T-shirt met de opdruk ‘I love Japan’ bepaald niet overloopt van historische kennis, noch goede smaak. Denk dat hij echter weinig van mijn opmerking heeft begrepen.
Station Nam Tok
Dienstregeling
Volgens de verstrekte dienstregeling vertrekt de trein om 6.30 uur en ben je om 19.25 weer terug in Bangkok. Daarbij bezoek je volgens het schema behalve Nakhom Pathom ook de Kra Sair grot en het oorlogskerkhof Panthamit. Erg nauw neemt men het niet met dat schema. Grot noch kerkhof werden bezocht bij gebrek aan tijd. Gebrek aan tijd? Anderhalf uur later dan gepland zijn we in Bangkok terug. Het is echter een zeer aan te bevelen uitstapje. En dat allemaal voor nauwelijks 3 euro.
Inderdaad een prachtige trip om op een geheel andere manier (en zeer goedkoop) een mooi stuk van Thailand te zien. Reizen per trein is prachtig!
Chang Noi
Fraai, ga ook ik zeker doen.
Maar, ik zou ook graag de oorlogsbegraafplaats willen bezoeken, zeker omdat ik mijn nicht beloofd heb enkele foto’s van haar vader’s graf te maken.
Is dat met deze toeristische rondgang ook te doen?
Uit het verhaal van Joseph blijkt dat ter plaatse van de brug men een kwartier de tijd krijgt om even de trein te verlaten. In dat geval is het onmogelijk de begraafplaats te bezoeken, het betreffende graf te zoeken en foto’s te maken. Zelf ben ik een aantal malen ter plaatse geweest en ik zou daar zeker een aparte dag voor uittrekken.
Hans totaal geen probleem en het museum ligt op nog geen 100 m van het station…daar wordt je stil van
Zal hij dik 6 jaar geleden al wel ondekt hebben denk ik 😉
Men moet echter wel onderscheid maken welk treinstation. Het officiele treinstation van Kanchanaburi is inderdaad op loopafstand van het TBRC museum dat zeer de moeite waard is. Het Don Rak begraafplaats ligt daar weer tegenover.
Echter er is ook een stationnetje bij de brug. Daar is ook een museumpje zeer dichtbij.
Ik noem het zelf wel “het foute JEATH” museum. Ik moet eerlijk bekennen dat dit museum nogal tegenvalt. Het heeft best wel wat interessante spullen en maquettes, maar het is rommelig opgesteld en nagenoeg geen achtergrond informatie. Alleen aan te raden als je echt heel weinig tijd hebt of juist als je alles wilt zien.
Het TBRC museum daarentegen geeft uitstekende achtergrond informatie, heeft een duidelijke opzet en vind ik dus persoonlijk veel beter. Hier kun je met een gerust hard een uur rondstruinen (afhankelijk van je interesse natuurlijk).
Tenslotte heb je nog het “echte” JEATH museum. Dit is het oudste museum en ziet eruit als een kampje met Bamboe hutten met atap bedekking. Dit museum ligt aan de rivier in Kanchanaburi stadje. Hier moet je eigenlijk alleen heen gaan, als je minimal een dag verblijft. Het is echter wel de moeite waard omdat er veel indrukwekkende tekeningen zijn en oude foto’s.
Sathani Nam Tok ligt ongeveer 50 km in het Erawan National park.Ik heb het 20 jaar geleden vanuit Kanchanaburi ook gedaan.Het is tevens het eindpunt van de spoorweg.En volgens mij bestaat er nog een plaats met de naam Nam Tok.maar dan moet je even Googlen.
Sai Yok is een district in de provincie Kanchanaburi. Er zijn meerdere watervallen, waaronder de Sai Yok Noi en Sai Yok Yai watervallen. Het eindpunt van de trein ligt nabij de Noi waterval. Deze waterval ligt ook vlak naast de grote weg naar het westen en is daarom er populair onder de thaise bevolking en toeristen. Deze weg is ook de zuidgrens van het Erawan National Park.
De Yai waterval ligt in het Sai Yok National Park, ongeveer 50km verder te oosten van de Noi waterval. Deze is door de hoge toegangsprijs voor ‘foreigners’ aanmerkelijk minder populair onder buitenlandse toeristen.
Ik bedoel natuurlijk 50km ten westen in de voorlaatste.
Mijn schoonvader heeft aan die spoorlijn gewerkt en het nauwelijks overleefd.
Ik wilde dus meer tijd wil hebben bij de brug, het museum en de begraafplaats.
Dan kan je ook de zaterdag trein heen en de zondag trein terug nemen.
Er zijn daar aan de rivier heel leuke drijvende bungalowtjes waar je een nachtje kan blijven slapen.
Je hebt dan een heel leuk/interessant weekend.
Jammer is dat de vele japanners dit ook als toeristische attractie zien met diverse japanse vlaggen.
Wijlen mijn schoonvader heeft alsnog een hernia van het zich omdraaien in zijn graf.
En op de terugweg op zondag waren heel wat Thaise mannen flink dronken van het “picknicken”
Inderdaad erg leuke trip.
Combineer het met verblijf op de river Kwai.
Aan eindpunt van de trein kun je bv met bootje naar River Kai Jungle Rafts.
Daar een nacht te blijven is ook een geweldige ervaring.
Op terugweg zou je dan in Kanchanaburi de begraafplaats nog kunnen bekijken, maar dan zeker ook niet het museum niet vergeten.
Heb al een 4 tal keren de brug+ museums +kerkhoven daar bezocht.Het is ook een mooie streek en gemakkelijk te verkennen per fiets aan de rivier.
Ergert u zich niet aan een Thai die een shirt draagt met de Japanse vlag, mogelijk toont hij een ongebruikelijk historisch besef.
In de Tweede Wereldoorlog was Thailand immers een vijand van de Geallieeerden en een vriend van Japan.
Iets wat in Thailand graag verdoezeld wordt,
Ik had begrepen uit diverse publicaties, o.a. in dit blog, dat Thailand in de 2e wereldoorlog bezet was door Japan. Een vijand van de geallieerden lijkt me dan ook te ver gaan. In de Vietnam oorlog was Thailand toch een bondgenoot van de USA ? Ik krijg eerder de indruk dat de Thai van iedereen houdt in plaats van vijanden te hebben. Dat er dan in de ogen van wel eens verkeerde keuzes gemaakt zouden zijn, kunnen we de huidige generatie sowieso niet mee opzadelen. Ik vind het altijd jammer als hele bevolkingsgroepen verantwoordelijk worden gehouden voor daden waarvoor ze helemaal niet verantwoordelijk zijn. Historisch besef is altijd goed om te weten waarom je staat waar je staat, maar belangrijker is hoe jij nu in je leven staat en niet je voorouders. Het zou anders zijn als wandaden worden goed gepraat, maar ik heb eerder de indruk dat Europese leuzen op kleding van minder belang zijn dan of men het leuk vind staan. Althans, dat is mijn ervaring. Ik moet ook weleens lachen als mijn huisgenoten een shirt met een belachelijke tekst leuk vinden. Ik zeg dan wat er op staat, maar het is ze egaal als ze het echt mooi vinden staan.
Ik heb deze prachtige trip gemaakt maar alleen vertrok de trein wat uren later want de trein was nog niet vol maar toch de moeite waard en ga deze trip zeker nog een keer maken.
Een probleem is een kaartje te bemachtigen. Twee keer (in de maand oktober) bij het station Hua Lampong geweest, daarbij de kaartjes ruim drie weken uitverkocht en online is het niet mogelijk een kaartje te kopen
Weet iemand waar ik ergens deze kaartjes direct kan kopen?.
Dat probleem hadden wij afgelopen november ook. Hoe kom je aan kaartjes, zijn via internet niet te bestellen!!!
De tickets zijn alleen tekoop op het station, ik was om 6 uur op het station 8 -2-2020 Hua Lampong en ik kon gelijk de tickets kopen, geen probleem, en de trein was niet vol.
Dit is inderdaad de moeite waard om te gaan te bekijken, en zal ik zeker gaan doen met de tijd.
Ik had echter een vraag aan mensen daar geweest zijn.
Ik heb nog een filmpje van mijn al lang overleden ouders die daar in 1990 geweest zijn.
Ik zie ze dan met zo’n bootje met brullende automotor onder of langs de riverkwai brug varen, en zie ze ook de militaire begraafplaats chunkai bezoeken.
Even later zie ik ze wandelen in een klein stadje, dorpje, wie zal het zeggen, met straat vol winkeltjes marktkraampjes, en zie ik een soort poort met Thais opschrift waar mensen in en uit lopen, dit lijkt bijna wel een grensovergang.
Heeft er iemand een idee welk stadje dit is en wat die poort te betekenen heefd, let wel dit was 1990, veel kan nu veranderd zijn, ook is het nog mogelijk dat het stadje of straat met kraampjes vele kilometer van de river kwai brug vandaan is, ik heb echter de indruk dat het vlak bij de rivier ligt, de naam van die rivier weet ik ook niet. Voor so ver ik weet hebben mijn ouders nooit in deze trein gezeten maar zijn ze met een taxie hier heen vertrokken vanuit BKK.
Mijn dank is groot voor mensen die mij hier iets meer over kunnen vertellen.
groeten Paul