De Thaise regering heeft de geruchten resoluut van tafel geveegd: de universele zorgregeling van 30 baht blijft bestaan en wordt verder uitgebreid. Het Huis van Afgevaardigden heeft ingestemd met de begroting voor het fiscale jaar 2026, waarin een recordbedrag van 265,295 miljard baht wordt toegewezen aan het National Health Security Office (NHSO). Dit is het hoogste bedrag ooit sinds de introductie van het zorgprogramma en een duidelijke indicatie dat de regering vasthoudt aan haar belofte van toegankelijke gezondheidszorg voor alle burgers.
Volgens regeringswoordvoerder Jirayu Huangsub benadrukt deze substantiële verhoging het belang dat de overheid hecht aan de versterking van het nationale zorgstelsel. De bekende “Gold Card”, zoals de 30 baht-regeling ook wel wordt genoemd, blijft daarmee een essentieel instrument om basiszorg en gespecialiseerde zorg betaalbaar te houden voor iedereen in Thailand.
De NHSO krijgt met het verhoogde budget ruimte om de zorg verder te moderniseren. Belangrijke pijlers zijn digitalisering, verbeterde toegang tot medicijnen en nadruk op preventie. Nieuwe projecten omvatten onder meer de inzet van telegeneeskunde, waardoor patiënten op afstand medische consulten kunnen ontvangen. Daarnaast wordt de Nationale Lijst met Essentiële Geneesmiddelen uitgebreid met geavanceerdere therapieën, en komen er nieuwe gezondheidsbevorderende campagnes zoals “Healthy Thais, Free from NCDs”, die zich richten op de bestrijding van chronische aandoeningen zoals diabetes en hart- en vaatziekten.
Opvallend is ook de samenwerking tussen de NHSO, de private sector en het Japanse technologiebedrijf Seiko Instruments. Samen ontwikkelen zij lokaal geproduceerde tandheelkundige handstukken, die nu nog voor ongeveer 3 miljard baht per jaar geïmporteerd worden. Door zelf te produceren hoopt Thailand niet alleen flink te besparen, maar ook zijn positie in de wereldwijde medische technologie-industrie te versterken.
Ambtenaren onderstrepen dat het stimuleren van binnenlandse productie van medische apparatuur op termijn moet bijdragen aan zowel lagere zorgkosten als een grotere onafhankelijkheid van buitenlandse leveranciers. Tegelijkertijd zien zij het als een strategisch middel om de volksgezondheid op structurele wijze te verbeteren.
De boodschap van de regering is helder: het zorgsysteem is geen kostenpost, maar een investering in de toekomst. En met dit nieuwe recordbudget laat Thailand zien dat betaalbare, moderne en toegankelijke zorg voor al haar inwoners een topprioriteit blijft.
———————————————
Dit artikel is 739 keer bekeken
———————————————
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 juni 2025Waarom staan er in Thailand zoveel luxe villa’s leeg in toeristische gebieden? Een onthullende blik op witwassen via Thais vastgoed
Expats en pensionado11 juni 2025Petitie tegen verkoop Nederlandse ambassade Bangkok: Teken ook!
Vliegtickets11 juni 2025Wat er gebeurt als jij je retourvlucht naar Thailand niet gebruikt
Eten en drinken11 juni 2025Waarom Thais eten zo pittig is en wat dat zegt over het land
Ik heb in de familie zelf meegemaakt wat die 30 Baht zorg inhoudt. Akkoord dat het beter is dan niets maar veel meer dan het wat behandelen van gekneusde ribben verstuikte voeten en of een kleine routine ingreep moet je zeker niet verwachten. Wie in TH arm is en te maken krijgt met een ernstige aandoening is een vogel voor de kat.
Fred, zelden zoveel onzin en onwaarheden gehoord en gelezen. Die 30 bath regeling mag dan niet zaligmakend zijn maar veel Thais, en o.a. de Laos, Cambodjanen hebben er veel baat bij. In jouw familie misschien een verstuikte enkel maar mijn Thaise vrouw had de diagnose kanker en later een hart operatie maar die is mede dank zij die 30 bath regeling prima geholpen. De bijkomende kosten voor luxe die wij als zuinige Nederlanders graag willen is er niet maar je wordt geholpen en dan is wachten soms niet zo erg. Wij hebben prima ervaringen dus schrijf geen onzin of veroorzaak stemming makerij. Zou er graag gebruik van maken maar dat gaat helaas niet.
Gr. Willem
Inderdaad Willem, mijn schoonmoeder had longkanker en is anderhalf jaar lang prima behandeld. Zelfs in de palliatieve fase was de zorg goed.
Hadden wel het geluk dat in dat ziekenhuis privekamers ter beschikking waren (weliswaar tegen betaling, iets van thb 1.500-2.000 per dag)
Maar de zorg en behandeling is prima.
Hallo Bert, de zorg is prima, mijn vrouw werd fantastisch verzorgd en nu ben ik zelf aan de beurt. Twee maanden geleden kreeg ik de diagnose borstkanker en ben naar hetzelfde ziekenhuis in Khon kean geweest. Door de vele beperkingen en uitsluitingen had ik mijn ziektekosten verzekering opgezegd een paar jaar geleden. Moet nu dus alles zelf betalen maar krijg dezelfde behandeling als de 30 bath patienten. Gewoon heel goed, veel aandacht en uitleg over de behandeling. Zit nu aan de chemo en ga het beste er van hopen. Geen kwaad woord over dit ziekenhuis.
Sterkte
Ik kan het beamen Willem,
M’n vrouw had klachten, paar jaar geleden.
Ze had pijn in haar rug, dus nam ik haar mee naar ‘n privé hospitaal, want wij willen toch het beste!
Daar kreeg ze ‘n luxe kamer en-suite mét balkon extra logeerbed, én ‘n joekel van ‘n fruitmand!
En liggen maar. Ze werd er zeker niet blijer.
Na 3 dagen, voorzichtig de voorl rekening betaald, en haar naar ‘t King’s hospitaal gebracht.
Het is ouwe meuk, maarrrr de verpleegsters zijn lief en behulpzaam
En de doktoren kundig, en daar zat ik op te wachten.
Goede behandeling gehad en voor ‘n halfjaar aan de medicijnen.
Mijn schoonzus werd doodziek. Ze werd meer dan een jaar aan het lijntje gehouden met allerhande uitleg dat het allemaal wel ging goedkomen met wat rust en de nodige vitamines. Ten einde raad werd dan in het BKK hospitals de diagnose gesteld. Leukemie. En dit terwijl ze al verscheidene keren bloedproeven had laten doen in het staatsziekenhuis.
In het staatsziekenhuis waren de Dokters dan alles behalve blij met die diagnose…..er werd ons gezegd ze enkel de standaard behandeling konden opstarten want de meer specifieke zie gerichte behandeling kon niet want te duur. Die zou haar meer dan 60.000 Baht per maand hebben gekost te betalen uit eigen zak.1 jaar later is ze overleden.
Er is kanker en kanker en er is patient en patient. Ik wil ze niet te eten geven de arme drommels die in de Isaan al letterlijk heb weten creperen zonder dat ze konden of mochten genieten van enige kanker behandeling. Als die staatsziekenhuizen dan zo goed zijn vraag ik me af waarom dan 99 % van de farangs alsook de welstellende Thai dan dure verzekeringen nemen om terecht te kunnen in de privaat ziekehuizen. Mochten die ziekenhuizen van een EU niveau zijn dan waren die verzekeringen helemaal niet nodig.
Een Thaise kennis van ons kreeg last van haar nieren. Liep ook bij het staatsziekenhuis te Banglamung Pattaya.. Zoals wel bekend een drukte van je welste daar en lange wachttijden. Onderzoeken werden bij haar toegepast, maar telkens minder vaak en spoelingen waren al te kostbaar op een gegeven moment. Zij stond op een wachtlijst voor niertransplantatie, maar na bijna drie jaar volhouden en wegkwijnen is ze overleden en was ze volledig op. Het was een heel nare tijd en het was niet om aan te zien. Zo ken ik nog meer verhalen van zaken die ik om mij heen heb mee mogen maken. Geen succes stories maar drama ten top. Zelf heb ik ook in dit ziekenhuis gelegen voor een vermeende liesbreukoperatie, wat na inwendig onderzoek op de operatietafel niet zo bleek te zijn. De symptomen leken erop, maar de wand was volledig in tact. Wel mooie foto’ s van de binnenkant gezien en vakkundig weer dichtgenaaid. Wel korting gekregen voor de operatie van 80.000 Thaise baht naar 25.000 Thaise baht. .
Een achterkleinkind van de familie had een blindedarmontsteking en is meteen geopereerd, keurig gedaan en prima nazorg en dat voor 30 baht.
De uitbreiding van het 30-baht-systeem was hoognodig. Verleden in de diverse Thai media het bericht dat vele staatsziekenhuizen kampen met tekorten: men heeft ongeveer per patiënt 13K ThB nodig om gewone zorg te kunnen verlenen. men ontvangt slechts ThB 7K per patiënt. Van de 30-baht-regeling maakt ongeveer een 45 miljoen mensen gebruik. Dit is meer dan 2 x het inwonersaantal van Nederland. Oftewel: 4 x het aantal inwoners van België. Ik zal de BBP-cijfers van de 3 landen niet naast elkaar leggen, maar dat NL en BE grote moeite hebben om hun inwoners gezondheidszorg te garanderen, zeg toch wel iets van de moeite die TH zich moet getroosten. Bedenk tevens dat het gros van de Thai geen inkomstenbelasting betalen, en het merendeel van de staatsbegroting uit btw-afdrachten komt. Wat fred wil is onbetaalbaar. Vreemd daarom dat vaak ook nog eens farang roepen aan dit zorgsysteem deel te willen nemen. Vanwege de goedkoopte?
https://eng.nhso.go.th/view/1/DescriptionNews/NHSO-to-expand-30-baht-get-treatment-anywhere-pilot-project-in-eight-provinces/601/EN-US
Zelf heb ik acht jaar lang een ziektekostenverzekering gehad die dekte tot 3 miljoen baht. Voor nieuwe klachten natuurlijk de oude die mag je zelf bekostigen. Maar zoals bekend heb je op je oude dag de nodige klachten wat je bezig houdt en telkens weer terug keert. Door onvoorziene omstandigheden verliep mijn verzekering en ik dacht wel weer een nieuwe te kunnen afsluiten. Dat viel knap tegen. Ik had in de verzekeringsperiode prostaat kanker gekregen en was daar niet tegen verzekerd, omdat ik al bij het aangaan van deze verzekering was uitgesloten hiervoor vanwege een PSA meting van 4.06 en dat was dus net boven de vier. Na een jaar werd dit alleen maar hoger en ik ben toen onderzocht en bleek de kanker te hebben en vervolgens ben ik naar Nederland geweest voor de operatie. Bij de aanmeldingen van diverse nog betaalbare verzekeringsmaatschappijen in Thailand kreeg ik alleen maar afwijzingen vanwege de opgave dat ik de prostaatkanker gehad had. .Dus thans geen verzekering. Na tien jaar schadevrij te hebben gereden in Thailand op de motorbike en in de auto werd ik door een stel jonge malloten op een motorbike onderste boven gereden. Mijn knie zwaar beschadigd en mijn nekwervels gebroken. Had wel een goedgekeurde helm op, maar een oude gebrekkige nek kan maar weinig hebben zoals is gebleken. Een operatie in privé ziekenhuizen zoals Bangkok hospital kostte mij meer dan 500.000 baht en 50 procent garantie op succes. Na maanden zoeken heb ik in Bangkok in het staatsziekenhuis Chulongkorn een ter zake deskundige arts bereid gevonden om mij voor 300.000 baht te opereren. Hij deed dit wel met zijn team in een privé ziekenhuis voor dezelfde prijs. Nekwervels van een nieuwe tussenwervelschijf voorzien en vakkundig aan elkaar geschroefd. Dus voor mij was de keuze voor een staatsziekenhuis een juiste. Voor dertig baht gaat het niet lukken en ik heb daar begrip voor, maar ik denk wel dat er voor bepaalde situaties uitzonderingen gemaakt moeten kunnen worden. Er zijn ook de nodige buitenlanders met een Thaise vrouw getrouwd die als ambtenaar werkzaam is of in de publieke sector en die bij deze partner zijn verzekerd en van de regeling gebruik maken. Je zou ook kunnen denken aan een tussenvorm regeling voor ziektekosten dekking, zodat het onverzekerd zijn uitblijft, want daar wordt men niet blij van kan ik u delen.
Feit is dat als er door ‘farang’ geopteerd wordt voor deelname aan (een vorm van de) 30-baht regelingen, deze voor de ‘farang’ betaalbaar moet zijn. Het liefst enkel die 30-baht. Van de 70 miljoen Thai maakt 3/4 gebruik van deze regeling. Ambtenaren, militairen, sommige werknemers hebben eigen regelingen. En dan houdt het op. Gezondheidszorg is in elk land onbetaalbaar. TH lijkt in deze op de VS. En wat dacht je van NL: elke jaar is toch een premieverhoging niet af te wenden, of er moet gegoocheld worden met het eigen-risico.
Het is terecht dat TH geen kostendekkend systeem heeft voor ‘farang’. De meesten van hen komen uit landen die dat prima voor elkaar hebben. En dan maar (wens)denken dat TH het maar moet overnemen. Als je toch b.v. uit NL/BE/DE/VK/CH/SE of NO komt, landen met zo veel minder inwoners maar meer dan dubbele inkomens per hoofd van de bevolking in de laagstbetaalde inkomensgroepen, landen die te boek staan als verzorgingsstaten, waarom dan willen dat een land waar je zelf naar toe emigreert, met een gezondheidszorg en een sociale zekerheid amper toereikend voor de eigen bevolking, ook nog eens zich zorgen maakt voor ‘farang’ die zo nodig in hun land komen wonen. Je maakt de fout te denken dat je hier ‘verblijft’, en dat TH als staat een zorgplicht heeft jegens jou. Dat is niet zo. Je mag in TH elk jaar slecht één jaar blijven. En het is aan jou om daar voor te kiezen en gebruik van te maken.
Wij wonen in een klein rijstboerendorp in Noord Thailand. Medische voorzieningen zijn zelfs in onze provinciehoofdstad beperkt.
Vorige maand liep ik bij het snoeien in de tuin een oogletsel op.
Was ik zocht de eerste zorgen in het districthospitaal op 5 km van onze woonst.
‘S avonds kon ik terecht in de de private praktijk van een oogarts.
Die specialiste vertelde me dat ik in het districtshospitaal heel goed behandeld was. Ze zei dat dit verdere schade vermeden had, complicaties zou beperken en zou bijgedragen aan volledige genezing.
Gelukkig is mijn zicht nu nagenoeg volledig hersteld.
Een zaklamp, een vergrootglas, een PVC-waterfles en een wattenstaafje waren de basis intrumenten in het lokale districthospital. Creatieve improvisatie met bescheiden middelen.
Ondanks mijn aanvankelijke huiverig voor deze wel erg “primitieve” behandeling ben ik nu heel blij dat die mensen met bescheiden middelen professioneel werkten en bijgedragen hebben aan het vermijden van een permanent oogletsel.
Dat lokaal districtshospitaal is zo’n typische 30 thb instelling.
Vanuit mijn inidividueel perspectief was deze eerste hulp FANTASTISCH !
Kosten: districtshospitaal 185 thb, oogarts 1600 thb, medicijnen incluus.
Ik zie in het dorp dat mensen periodiek opgeroepen worden voor tal van gezondheidscontroles, o.a. Darmkanker, borstkanker, vaccinaties (kinderen, griep, etc …), jaarlijks bloedanalyse van risicogroepen (o.a hoge bloeddruk, suikerziekte, etc…). Medicatieverstrekking voor tal van chronische aandoeningen. Gratis virusremmers voor seropositieven en aidspatiënten. Super belangrijke preventieve gezondheidszorgen en cruciaal om verspreiding van besmettelijke ziekten tegen te gaan.
Vanuit maatschappelijk perspectief ook FANTASTISCH !
Zonder die 30 thb regeling zou de levenskwaliteit van heel veel mensen in Thailand een stuk slechter zijn … en het gemiddeld aantal levensjaren een pak minder.
Aan klagers en doemenis ook op dit blog geen nood.
Geef een waai en lachje. Het maakt gelukkiger. 🙂