Het groepje studenten die vrijdag in Bangkok protesteerde tegen de militaire staatsgreep van 22 mei 2014, moet daarmee stoppen anders kunnen ze zware straffen tegemoet zien, zo laat NCPO woordvoerder Col Winthai Suvaree weten.

Er werden in totaal achtendertig studenten gearresteerd tijdens de demonstratie buiten het Bangkok Art and Culture Centre. Op social media circuleren video’s van het hardhandige optreden tegen de vreedzaam demonstrerende studenten

Sommigen kregen stoomstoten met een taser of werden aan de haren meegesleurd. Velen zijn in hun geslachtsdelen getrapt en geslagen. Ook journalisten moesten het ontgelden waaronder een fotograaf van Bangkok Post. Een buitenlandse freelance journalist werd zelfs aangereden tijdens het filmen.

Winthai ontkende gisteren dat de autoriteiten geweld hadden gebruikt en dreigt met juridische stappen tegen mensen die valse informatie te verspreiden.

Premier Prayut zei dat hij niet van plan was om artikel 44 in te zetten tegen de studenten en wel begreep dat ze geïnteresseerd zijn in politiek. Maar demonstreren is nu eenmaal niet toegestaan.

De Lawyers for Human Rights begrijpt niet dat de Thaise overheid zoveel geweld gebruikt tegen ongewapende demonstranten: “De harde aanpak en de willekeurige detentie van demonstranten boezemen angst in onder de bevolking”.

De demonstranten zijn zonder aanklacht vrijgelaten, maar moesten wel een verklaring tekenen waarin ze beloven af te zien van alle politieke activiteiten.

14 reacties op “Studentenprostest tegen de Junta: veel geweld en arrestaties”

  1. Frans Nico zegt op

    Geen recht op demonstraties.
    Hardhandig neerslaan van demonstraties.
    Geweld tegen journalisten (o.a. van Bangkok Post)
    Buitenlandse journalist/filmer aangereden.
    Gebruik van tasers (elektrisch stroomstootwapens)
    Bewust trappen tegen geslachtsorganen van demonstranten
    Thaise overheid ontkent gebruik geweld.
    Social Media laat tegendeel zien.

    Gearresteerde studenten zonder aanklacht vrijgelaten, maar pas nadat getekend is af te zien van politieke activiteiten!

    Dreigen met juridische stappen tegen mensen die “valse informatie” verspreiden. Maar het is juist Prayut en de zijne die valse informatie verspreiden. De waarheid wordt door de overheid dagelijks geweld aangedaan.

    Prayut zegt toe artikel 44 niet in te zetten. Hoeft ook niet. Hij heeft genoeg middelen om elke tegenstand de kop in te drukken.

    Mijn advies is: “Prayut, ga zo door. Laat je niet van de wijs brengen door een paar studenten of journalisten. Ook niet door de Verenigde Naties. Ook niet door de vele buitenlandse regeringen. Niet door mensenrechtenorganisaties. Blijf denken dat jij het bij het juiste eind hebt. Leve Thailand”.

    Alle ingrediënten voor een totale dictatuur zijn aanwezig. Geen vrije meningsuiting. Geen persvrijheid. Geen demonstratierecht. Willekeurige arrestaties. Politieke rechtspleging. Geen scheiding van machten. Alle macht in één hand. Teveel mensen zijn ziende blind, ook bij expats. Leve Thailand.

    De huidige situatie laat zien dat Thailand langzaam maar zeker wegglijdt. Maar ja, een vroegere Griekse filosoof zei eens: “ieder volk krijgt zijn leider die hem toekomt.”

    • Tino Kuis zegt op

      Goed verwoord, Frans Nico! Prayut werd in het begin omarmt door bijna alle expats en veel Thais. Ik verzeker je dat na dit eerste jaar bij veel van deze mensen de schellen van de ogen zijn gevallen.
      Prayut graaft zijn eigen graf. Gisteren een grote kop in het dagblad Thai Rath met een citaat van Prayut: ‘Thai gebruiken hun hersenen te weinig.’ Dat in antwoord op de kritiek op de junta. Het enige wat de Thais nog mogen doen is eerbiedig neerknielen.

      Thailand, land van heren en van slaven
      waar de beste mensen hun leven gaven
      in jammerlijk verloren strijd
      voor vrijheid en gerechtigheid
      wanneer kunnen zij hun ketenen begraven?

  2. Louis Tinner zegt op

    En wat ik zo interessant vindt dat sommige Thailandlandbloglezers maar blijven herhalen hoe geweldig het gaat met Thailand sinds Prayuth de baas is. Wij worden gewoon dom gehouden door dit regime. Op naar een dictatuur.

  3. kees1 zegt op

    Ja een tipje van de sluier opgelicht.
    Hoe geweldig hij toch is Prayuth. Volgens velen. Hoe rustig het is geworden in Thailand
    Een zege voor Thailand die Prayuth aldus veel expats
    Zullen ze beginne te begrijpen dat het niet goed gaat komen Met die Prayuth
    Vandaar maar 3 reacties
    We zullen er allemaal de gevolgen van onder vinden.
    Straks is Thailand niet meer het land van je dromen. Niet meer het land waar je zo graag wou gaan wonen
    Dan zal je ze weer horen degene die je nu niet hoort

    Frans Nico
    Ik weet niet of dat wel klopt dat ieder volk krijgt wat hen toekomt
    Het volk wil wel anders. Ze doen hun best maar als dat telkens met grof geweld de kop word ingedrukt
    Word het een bijna onmogelijke opgaaf.
    Ik heb 40 jaar geleden een opstand van het volk mee gemaakt veel doden.
    Wat is er verandert. NIETS
    Mensen zijn niet ziende blind. Het komt ze wel goed uit. Ze varen er wel bij
    Het is zo lekker rustig in Thailand.
    Hoed je voor wat nog komen gaat

    • Frans Nico zegt op

      De achterliggende gedachten van “ieder volk krijgt zijn leider die hem toekomt” is dat een volk zelf moet bepalen wie zijn leider is. Als het volk een leider niet wenst, dan moet datzelfde volk die niet gewenste “leider” wegsturen. Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Maar als een volk dat niet doet, dan is dat een keuze van dat volk. Er zijn voorbeelden genoeg.

      Natuurlijk staat een volk niet zomaar op tegen een (zelfbenoemde) “leider”. Daarvoor moet eerst heel veel water door de Chao Phraya stromen. En als dat dan toch gebeurt, dan kan dat met gemak tot een burgeroorlog leiden. Ook daarvan zijn vele voorbeelden te noemen. Dan kan de Chao Phraya best wel eens door bloed gekleurd worden. Maar het is aan het volk of het zover komt of dat het een fluwele revolutie wordt.

      Ik denk nog steeds dat de problemen in Thailand alleen vreedzaam opgelost kunnen worden door een gekozen leider die het respect van alle bewoners geniet en het welzijn van alle thai voor ogen heeft, zonder aanziens des persoon. Een leider die verzoening bewerkstelligt. Een andere weg heeft Thailand niet. Daarvoor zijn de politieke tegenstellingen en corruptie te groot. Een ander Grieks gezegde is: “geen het volk brood en spelen” en het volk is tevreden. Welnu, een begin is de armoede bestrijden en de uitvoerende macht (politie en ambtenaren) een normaal salaris geven. Vervolgens van de rijken een redelijke belasting heffen ter bestrijding van de armoede. Ik ben ervan overtuigd dat zo’n leider alle steun krijgt die nodig is om Thailand er bovenop te krijgen. Of dat ooit zover komt en of dat op vreedzame wijze kan zal de toekomst moeten uitwijzen. We moeten de hoop niet opgeven. Maar een “leider” die zijn macht ontleent aan wapens is geen leider die het volk achter zich zal krijgen.

  4. marino goossens zegt op

    Voor mij mag Prayuth nog lang aan de macht blijven.De thai zelf hechten weinig belang aan democratie.Het enige wat hen stoort is dat ze niet meer aan vriendjes politiek kunnen doen.Zoals de Buddha ooit zei,alles rond om ons is een spiegelbeeld van ons eigen denkbeeld.

    Wat is de waarde van een democratie als men hun eigen volk geweld aan doet?

    Dankzij Prayuth is er discipline.Wie niet horen wil moet maar voelen.

    Mijn familie hier in Bangkok is voor de helft rood en geel gezind.De discusies blijven maar aanhouden.

    Ik blijf voorstander voor een sterke leider .Want zonder hem staat Bangkok vroeg of laat terug in lichterlaaie.

    • Frans Nico zegt op

      Een goede leider ontleend zijn gezag aan vertrouwen.
      Prayut ontleend zijn gezag aan wapens en geweld.

  5. Soi zegt op

    Als je de politieke geschiedenis vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw de revue laat passeren, dan kun je inderdaad zeggen dat het volk die leiders heeft die haar toekomt, zie reactie @Frans Nico.
    Stel je vooral de vraag ook, waarom de voorspoed van de jaren 80 zich niet heeft kunnen voortzetten.
    En zie ook hoe de door het volk gekozen premiers, en niet alleen in deze eeuw, om konden gaan met hun mandaten. Om nogmaals woorden van @Frans Nico aan te halen: Hoeveel water is er nodig om door de Chao Praya te stromen? Vele voorbeelden zijn er te noemen, vervolgt hij, maar ik zeg: er is vooral sprake van droogte, met als vergoeilijking dat bewustwording ook nog geen halve eeuw gaande is.

    Als je het Thaise nieuws wat bijhoudt, vallen de volgende problemen op van afgelopen tijd:
    1- een waarschuwing van CITES om onderhand eens de handel in (gesmokkeld) ivoor te bestrijden;
    2- een degradatie naar de Tier 3 lijst van het Amerikaanse TIP rapport omdat Thailand te weinig doet tegen mensenhandel in het algemeen;
    3- problemen met illegale vissers en vissersboten in de wateren van Indonesië;
    4- maatregelen van internationale luchtvaartinspecties omdat Thailand niet volledig voldoet aan de veiligheidseisen voor de luchtvaart;
    5- de ontdekking van vluchtelingenkampen en doodsgraven langs de grens met Maleisë, de directe betrokkenheid van Thaise functionarissen van allerlei rang en stand bij de totstandkoming van die kampen, en de wijze waarop Thailand omgaat met de immense Rohingya-problematiek zowel in de afgelopen jaren als hedentendage;
    6- hoge ambtenaren van de diverse ministeries die worden overgeplaatst naar een inactieve posten wegens verdenking van corruptie; en last but not least:
    7- schandalen inzake drugsbetrokkenheid, financieel wanbeheer, en verkwistende manieren van leven bij eerbiedwaardige leden van het monnikkendom.

    In een artikel in The Nation van afgelopen maand, las ik dat de Thaise regering het maar druk had in haar poging het gedeukte beeld van Thailand glad te strijken. Prayut verloor vaker zijn humeur, geconfronteerd als hij werd met ontkenningen, onverschilligheid, en betrokkenheid van leger, politie en ambtenarij bij verschillende schandalen.

    Maar zijn al deze problemen product van één jaar Prayut? Zijn het erfenissen van voorgaande kabinetten? Of is het de nonchalance voor wet- en regelgeving, niet in het minst jegens de handhaving ervan, die door en door de samenleving sinds mensenheugenis doorwrocht houdt? Waar hoog tot laag en omgekeerd er part en deel aan heeft? Persoonlijk gewin, macht, geld, feodaliteit, elitaire status quo, en vooral: opportunisme op velerlei manier in alle geledingen. Ook bij het volk!

    Nog zo’n vraag: zou pas op de plaats zijn gemaakt ten aanzien van de punten 1 t/m 5, als al die internationale toezicht er niet zou zijn geweest? Was men blijven wegkijken, verdoezelen, ongenoemd laten? Of waren de problemen aangepakt? Zo ja, waarom niet zo veel eerder? En hoezo komt het toch dat slechts na internationale waarschuwingen problemen kunnen worden geduid?

    En als je zo kijkt naar de punten 6 en 7: dan kun je toch stellen dat hier sprake is van een ijsbergtopje.
    Hoe kan het toch dat schandalen met politie-, leger-, en overheidsdeelname zich blijven herhalen? Jaar in, jaar uit: gisteren, vandaag, morgen. Waar is de verontwaardiging over dit alles, en waar de verantwoording? Welke lessen dient men dan te trekken opdat er verandering ten goede optreedt?

    Je kunt op allerlei manieren bezig zijn met maatregelen inzake politieke en economische hervormingen, en hiermee proberen de structuur van de Thaise samenleving ten goede te formuleren, maar je moet tegelijkertijd in alle geledingen en sectoren hard werken aan de mentaliteit, (aan hoe men zich verhoudt jegens elkaar en de realiteiten, aan elkaars attitude en veranderingsbereidheid.) Als mentaliteit verandert, krijgt men ook de leider die men verdient, want dat is de uitdrukking. Verandert er niets aan mentaliteit, dan blijft alles bij het oude, incluis het soort leiderschap, en een voortkabbelende rivier.

    • Tino Kuis zegt op

      Soi,
      Het onderwerp is studentenprotesten. Zij zijn het die zelfstandig en kritisch willen denken en een verandering in mentaliteit tot stand willen brengen. Vele anderen willen dat ook maar kunnen of durven zich op dit moment niet te uiten. Er is mi in de afgelopen 15 jaar al een grote verandering in het gedachtengoed opgetreden. Mensen willen meer zeggenschap.
      Prayut is een man van de oude stempel. Hij staat voor het oude gedachtengoed: dankbaarheid, gehoorzaamheid en conformiteit. Hij beschemt en steunt de oude elite. Hij kan niet tegen kritiek of andere zienswijzen.
      Zolang Prayut en de zijnen aan de macht zijn zal er in Thailand weinig ten goede veranderen. Het hervormingsproces, hoe goed bedoelt ook, is slechts het masker waarachter een streven naar naakte macht verborgen gaat.

      • Soi zegt op

        Natuurlijk gaat het om het studentenprotest van afgelopen vrijdag, en natuurlijk is het gebruikte geweld zeer afkeurenswaardig en te betreuren. Maar laten we de dingen niet groter maken dan ze zijn: het ging om een klein groepje studenten, en niet om studentenprotesten. Daarvoor verwijs ik toch naar de gebeurtenissen bv van maart jl in buurland Myanmar, welke studentenprotesten wereldwijd aandacht en support gerealiseerd. En zeer gewelddadig beëindigd. Of de wekenlange protesten van studenten in Hongkong dd september 14 ev. Valt van te leren!

        Alhoewel Thailand in haar jongste geschiedenis vele schandalig bloedig neergeslagen studentenprotesten kent, mis ik verontwaardiging over het poltieoptreden, en mis ik solidariteitsbetuigingen jegens de studenten vanuit geledingen van de TH samenleving. Er is meer dan enkel een oude elite. Hoe kan het dat die emoties zo onaangeroerd blijven? Zo ook de verontwaardiging over hoe bootvluchtelingen worden behandeld? Alhoewel dit het onderwerp niet is. Zijn toch allemaal mentaliteitskwesties. Waar ik me zorgen over maak. Anders dan alleen over de waarde van euro en bath, zoals sommigen ons gepensioneerden verwijten. Maar dat is ook het onderwerp niet.

        • Tino Kuis zegt op

          Wat ik het meeste hoor over de huidige politieke-sociale-economische toestand in Thailand is : ’tong od thon’. ’tong’ is moeten en ‘od thon’ is verdragen, ondergaan, dulden. Ze leggen het zo uit: ‘We zijn als een vrouw die vaak door haar man wordt geslagen maar wij kunnen niet weglopen. Daarom moeten wij het verdragen’. Als ik vraag ‘maar waarom kunnen jullie niet weglopen’ dan maken ze een schietbeweging met hun hand.
          Hoe lang nog? Dat weet ik ook niet.

        • Frans Nico zegt op

          Beste Soi, ik ben het met Tino eens. Het is de angst die mensen weerhoudt in opstand te komen. Dat is ook het hele streven van Prayut om oppositie de kop in te drukken. Dat is ook zo in Noord Korea, Myanmar en in de vorige eeuw Oost Europa. Maar op een gegeven moment overwint de wil om van een regime af te komen en laat men de angst van zich afvallen.

          Om terug te komen op de studentenprotesten. Ook in Nederland kennen we die, al ging het daar niet in de eerste plaats om de politiek maar om medezeggenschap aan de universiteiten. We herinneren vast nog wel de bezetting van het Maagdenhuis in de zeventiger jaren. Uiteindelijk veranderde er te weinig en heeft zich dat dit jaar herhaald. De vergelijking is dat onvrede klein begint maar kan uitgroeien tot grote protesten. Een kleine demonstratie kan je niet wegzetten als iets onbelangrijks. Het is een eerste uiting van onvrede. Dat kan je niet groter maken dan het is.

          Ik heb veel respect voor studenten die vaak als eerste in opstand komen, al begint dat klein. We moeten leren luisteren naar jonge mensen die niet belast zijn met oude ideeën en een frisse kijk hebben op de huidige maatschappij.

          • Soi zegt op

            Hopelijk dat de moderator mij toestaat dze reactie te doen, maar gezien het onderwerp meen ik dat die van toepassing is.
            1- Ik ben er geen voorstander van om NL- of EU gebeurtenissen en verworvenheden, 1 op 1 te vergelijken met of te plakken op toestanden in TH. Gaan mank, altijd! Achtergronden, omstandigheden en ontwikkelingen zijn altijd anders.
            2- Ik was er bij toen in de jaren zeventig wij bezig waren met democratiseringsprocessen, o.a. in het hoger onderwijs. De vingerwijzing dat anno 2015 het dunnetjes over moest bij het Maagdenhuis, geeft de TH burger qua tijdsspanne weinig moed.
            3- Studentenprotesten in BKK vinden plaats in een zeer grimmige sfeer en zijn zeer politiek be- en geladen. “Maagdenhuis” vond plaats in een uiterst ludieke sferen, zich later uitend in provo, witte-fietsenplannen en Kralingse Bos.
            4- De macht van het getal: bezie dan de 2 voorbeelden die ik eerder gaf, te meer ook omdat één ervan een buurland betrof, niet geheel ontdaan van militaire en repressieve tendenzen, dacht ik zo. En die ander: was die ook niet gericht tegen een of ander massief politiek blok?

  6. Sir Charles zegt op

    Zolang Prayuth de beerbars en a-gogo’s intact laat, de ‘massage’-salons en niet aan het biertje komt én de verhouding € naar baht niet te ongunstig wordt, dan is er toch niets aan de hand. 😉


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website