Beste lezers,
Ik woon 16 maanden samen met mijn Thaise vriendin in Thailand. In het begin dachten we dat ze ooit met mij mee zou gaan naar Nederland. Maar de laatste tijd zegt ze steeds vaker dat ze dat toch liever niet wil.
Ze ziet op tegen het weer, de taal en de drukte. Alles is dan nieuw voor haar en ze is nogal in zichzelf gekeerd, soms denk wel een dat ze wat autistische trekjes heeft. Bovendien heeft ze hier haar familie en haar eigen leven.
Voor mij wordt het steeds moeilijker. Mijn ouders worden ouder en ik mis mijn kinderen en kleinkinderen. Thailand is mooi, maar ik voel me soms ver weg van alles wat ooit normaal was.
Ik weet niet wat ik moet doen: blijf ik hier voor haar, of ga ik terug naar Nederland voor mijn familie? Ze zegt dat ik mag gaan als ik dat wil, maar ik weet dat zij dan hier zal blijven.
Zijn er anderen die dit ook aan de hand hebben gehad? Hoe zijn jullie met zo’n moeilijke keuze omgegaan? Hebben jullie een middenweg gevonden?
Ik wil haar niet kwijt maar mijn familie ook niet, snap je wel. Lastig allemaal…
Groet,
Jef
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Hoi Jef,
wat dacht je van gewoon eens 3 maanden in je eentje naar Nederland te gaan. Je hebt dan alle tijd voor jouw familie en zij haar rust en warmte in Thailand.
Daarna is het heel fijn om weer bij elkaar in Thailand te zijn.
Het is inderdaad niet erg leuk voor haar als jij lekker jouw familie bezoekt en zij er maar bij zit terwijl ze niets van de gesprekken verstaat en als je in de wintertijd gaat zal de temperatuur voor haar ook geen pretje zijn.
Kortom er is in Nederland weinig voor haar om van te genieten.
Groetjes,
Paul
Je vraagt naar een middenweg. De meest logische middenweg lijkt mij een compromis. Waarom moet die keuze zo zwart/wit zijn? Neem haar een keer een paar maanden mee naar NL zodat ze kan zien hoe het is, ga eens een paar maanden weer terug naar Thailand. Ik heb zelf een Thaise vriendin en we hebben een kind samen. Mijn vriendin heeft een goede baan die ze niet graag opgeeft en ik kan haar daarin geen ongelijk geven. Elk half jaar ga ik een aantal maanden terug naar NL. Ik heb in NL ook mijn verplichtingen. Het bevalt mij prima zoals het nu gaat. Ik ga er hierbij dan wel vanuit dat je de kosten van het op en neer vliegen kunt betalen en dat je in beide landen woonruimte hebt.
Als ik zo iets lees , gaan alle alarmbellen bij me af. Dat verhaal hoorde ik al meerdere keren en dat voorspelde meestal niet veel goeds. Hou er rekening mee dat zoiets veelal te maken heeft met de hoegrootheid van je financiële bijdrage en dan wordt er wel al eens verondersteld dat die grenzeloos is. Los van dat kent liefde toch geen grenzen? Een taal kan je leren, in Thailand is het op vele plaatsen ook druk en voor het weer hier daar heb je in de winter een trui en jas voor. Momenteel is het hier (BE) nu elke dag zo een zalige 20 graden. In jouw geval heb een fan of airco. ‘Up to you’ zegt de Thai. Je vriendin heeft wel al beslist: ‘up to me’. Dus ja ….
Tja, dat wordt kiezen of kabelen.
Veel Thai voelen niets voor het ‘boze’ buitenland. Zijn er ‘bang’ voor.
Krijgen een gevoel van insecurity bij het alleen al denken Thailand te verlaten.
In de ThailandBlog ( 22 april jl): Trots of tunnelvisie, is het een en ander er duidelijk over te lezen.
Neem vriendin eerst eens mee voor een 4 dagen tripje naar Singapore.
Dat al, heb ik persoonlijk ervaren, kan een onoverkomenlijke cultuurschok geven.
(vriendin wilde 2e dag van verblijf aldaar het hotel niet meer uit! At nog slechts roomservice)
Jef zal waarschijnlijk zijn tijd moeten gaan verdelen tussen Nederland en Thailand.
Veel Thai zijn nogal nationalistisch opgegroeid, ervaren buitenland(ers) als iets wat niet normaal is.
Geloven in geesten, spoken en sprookjes.
Vertel dat een verwarming in elk gebouw in Nederland net zo normaal is als een airco in Thailand.
Er veel Thai in Nederland wonen die wel de taal spreken en dat er ook tempels zijn.
Bangkok is drukte.
En vertel haar een sappig sprookje dat je met een eenvoudig baantje een hele familie kan ondersteunen in Thailand.
Een baantje? Het is in dit geval niet aangeraden om nog angstwekkender vooruitzichten aan te brengen:-)
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Wij kennen elkaar al een aantal jaren en zij heeft vanaf het begin gezegd niet te willen verhuizen naar het buitenland. Dat kan ik best wel begrijpen, maar:
Ik denk er al een hele poos over na om voor een maand of iets langer Paraguay te bezoeken.
Lekker klimaat en helemaal niet onbelangrijk, als buitenlander kun je in no time genieten van een veel vrijer leven. In het begin een reeks formulieren en verklaringen, maar daarna veel meer vrijheid dan in Thailand. Dus dat wordt dan sfeer proeven en kijken of mij dat bevalt. Helaas kan ik mijn vriendin niet overtuigen.
Dilemma!, maar zij heeft hier in de jaren een leuk bestaan opgebouwd en mij gezegd dat het voor haar goed voelt als ik ga. Ze zei: als je niet gaat, krijg je misschien spijt.
Ik heb 2 volwassen kinderen die helemaal hun eigen weg gaan en mij dat ook gunnen.
Dit soort levensvragen/kwesties/dilemma’s kun je maar beter verstandelijk cq op rationale wijze benaderen. Emotioneel lukt dat toch niet. Hetgeen al blijkt uit je vraagstelling. Wat is er aan de hand? Jij begint heimwee te krijgen naar NL vanwege het gemis aan eigen ouders en (klein)kinderen en aan wat je gewend was in NL. Jouw partner is Thai en ervaart (uiteraard) hetzelfde als jij voor wat betreft haar banden met Thailand, en met wie en wat haar dierbaar is. Dat heeft zij dermate sterk, mede vanwege persoonlijke gesteldheden (jij vermoedt enige autistische trekjes), dat zij zegt te begrijpen als jij terugkeert naar NL. Je zoekt naar een middenweg. Om een middenweg te vinden zul je om te beginnen haar gevoelens dienen te respecteren, en er verder niet op aan te dringen met jouw keuze in te stemmen. Het is jouw probleem, hou het aldus bij jou zelf. Waarom haar in NL ongelukkig zien om jouw gemoedstoestand opgelost te krijgen?
Maar is er wel een middenweg? Je hebt 2 jaar geleden besloten naar TH te emigreren, na voorbereidingen etc woon je 16 maanden samen met jouw vriendin in TH, en je merkt dat het je niet helemaal past. Je voelt je er triestig bij. Wat jouw vriendin te wachten staat als ze per se mee naar NL moet! Heb je voldoende geld, kun je het bekostigen, is dan 6 maanden TH en 6 maanden NL een oplossing? Of 4 maanden NL en 8 maanden TH?
Heb je minder geld: is dan een jaarlijkse vakantie te doen? Uiteindelijk zullen je ouders sterven, je kinderen worden ouder, jijzelf ook. En is TH het land waar jij sterven wilt? Heb je daar over nagedacht toen je vertrok uit NL? Ga je het reizen volhouden, en kun je steeds wel terug naar jouw vriendin? Zo lang bestaat die relatie toch niet? Wil je het haar aandoen nu al een Lat-relatie te hebben, in plaats van jullie oorspronkelijke bedoeling?
Beter nu een beslissing, dan over 5 jaar uiteindelijk haar gedesillusioneerd achterlaten.
Kortom: kies! Ga terug naar NL of blijf in TH. Sta achter je beslissing. Wordt het NL: richt je dan op jouw familie en op wat in NL jou bekend is en was. Kies je voor TH: richt je op wat je er wilde en opnieuw wilt, investeer in jouw relatie, in je leven (en sterven) in TH, en zorg dat jullie beiden er sabaai en sanoek bij voelen.
Eigenlijk had je al gekozen, dus stop dat gedraai en maak er wat van, welke keuze opnieuw je ook maakt.
Ja een lastige situatie en ik begrijp jou en je vriendin wel. Bijna een dilemma. Geeft ook aan dat bij vertrek naar Thailand goed moet worden nagedacht over relaties die je in NL hebt.
Zelf ben ik in november definitief naar Thailand verhuisd, maar heb dit wel goed voorbereid. Ik kon NL niet zomaar achterlaten. Heb vrienden, familie en mijn pa daar achtergelaten.
Ik heb dat geaccepteerd, met de wetenschap dat je niet alles kunt hebben. Maak een definitief besluit waar je wilt wonen, of waar je op lange termijn wil wonen. Ik ga niet op twee benen hinken en denken o, ik mis dat, of ik mis dit. Ik kijk naar mijn behoefte en de plek waarbij ik het meest hierin wordt voorzien is mijn woonplaats.
Mijn vrouw wilde niet meer in Thailand blijven en ik kon mee, of alleen in NL. Mijn vrouw is mijn beste maatje en we vertrouwen elkaar al 28 jaar, hebben van alles meegemaakt. Daar kruip ik met veel genoegen elke avond weer lekker tegenaan. Dus de keuze tussen familie en vrienden en Susy hier was niet moeilijk.
Tip maak een duidelijke keuze en accepteer deze. Je Thaise echtgenote heeft een moeilijke weg te gaan in NL. Het leven is goed hier, laat je kids eens overvliegen. Als zij jou of jij hen erg mist, zal dat geen probleem zijn.
Succes met het maken van keuzes
Vlieg paar keer per jaar naar Nederland en blijf daar een twee maanden.
Het staat vast dat beiden hetzelfde probleem hebben.
Het bestaande leven naar evt iets nieuws.
Jef is in Thailand en deed een stap. Zijn vriendin is daarin achter gebleven en derhalve beangstigd haar dit.
Zij heeft daar haar ideeën over en zijn niet optimistisch, wellicht omdat ze nooit verder is geweest ooit.
Jef vertelt dat ze wellicht autistisch is en in zichzelf gekeerd. Wat zo’n stap wellicht moelijker maakt en haar nog meer beangstigd. Moeilijke situatie, het kan niet zomaar gebeuren, blijkt.
Jef heeft nog niet voor gesteld om haar voor een bepaalde tijd naar Nederland te halen, niet over dreven alszijnde bv een maand?. Zij kan dan evt haar gedachten patroon aanpassen, wellicht ook totaal niet.
In het geval totaal niet, wordt het erg lastig.
Jef heeft eigenlijk eenzelfde probleem, is weg van wat hij kent en mist dat (een heimwee). Familie speelt bij Jef en zijn vriendin eigenlijk een grote rol. Het geeft hun beiden het gevoel van thuis en derhalve staat zo de relatie op een laag pitje met veel twijfels.
Jef is beduidend ouder, daar hij spreekt over kinderen en kleinkinderen zelfs, welke HIJ dus mist.
Jef is uit gegaan van een terug keer met zijn vriendin, een voorbarig bedenksel, daar zijn vriendin nu anderzijds laat door schijnen vanwege haar angst. Ze geeft dat aan.
Je kan dus proberen de angst te verlagen door haar kort naar Nederland te halen en te laten ervaren hoe het is in Jef’s kring en er buiten. Dit zou het gemakkelijker kunnen maken voor haar in een keuze. Echter kan defintief “nee” zijn./worden. Verlating angst is dan te groot.
Er blijven dan 2 oplossingen over:
a) een breuk en ieder gaat zijns weg.
b) een lat relatie, met diverse periodes bij elkaar zijn.
Jef zal eerst moeten peilen of zij ervoor open staat , zegge een maand, in Nederland te verblijven.
Een maand zou voor haar te moeten overzien zijn dan? Kan , misschien niet, maar nu is alles duister, behalve het feit dan dat Jef kan en mag vertrekken als hij dat wil. Echter Jef vermoedt dat zij nooit mee zou gaan, eigenlijk zegt te weten. Echter nooit de vraag heeft gesteld, anders dan permanent verhuizen
Tenminste begrijp ik uit zijn relaas.
Hoe staat het met Jef dan? Woont 16 maanden in Thailand en is dus normaliter uitgeschreven uit Nederland. Hoe wilden ze dan ooit permanent in Nederland dan weer wonen?
Jef zal moeten bepalen wat zijn grootste mispunt is familie of haar?
Of met wederzijds goed vinden een lat relatie met Jef wonend in Nederland en zij in Thailand.
6 maanden Thailand voor Jef en evt 6 maanden Nederland voor haar. Of alleen Jef naar Thailand en 6 maanden met alleen familie.
Ik zit in een soort reversed situatie. Zij zegt bij mij te willen wonen, echter eerst werkte ze nog en niet direct mogelijk. Officier bij de regering. Niet leger of zo, maar zo is Thailand opgebouwd, een beambte met studie is een officier. Ik “ken” haar nu al 9 jaar, tussen haakjes, want er zitten momenten tussen ….
Diverse kinks in de kabel en nu op dit moment is de grootste, haar moeder. 85 jaar en gaat niet echt geweldig met moe, dus is zij de uitverkorene om voor moe te zorgen. Ze heeft tevens een heel goede typische band met moe, dus moe woont nu bij haar , na haar vervroegde pensioen vorig jaar.
Haar huisje is ook alles voor haar. Samen wonen en moe erbij? Mmmm, NOPE. Ik heb net +- 5 maanden mee gemaakt.
Ze was bang van honden, maar heeft nu al jaren een hond. Mijn schuld , denk ik.
Dit jaar kreeg ze er een kat bij, welke op de een of andere manier onder de motorkap zat. Tja , zo’n klein gedrocht doet ook zijn werk, ze is verknocht aan het beestje.
Naar mij verhuizen? Gaat voorlopig helemaal niet met zieke moe in huis.
Een samen wonen hier gaat echt niet lukken, anders dan dat ik zou moeten verhuizen. Ik ken niet het probleem van familie of (klein)kinderen, hoewel ik wel kinderen heb ergens, wellicht met klein k.
Was eerst van plan aldaar te gaan wonen, maar gaat echt niet.
Bij haar leven betekent echt afzien, in een afgelegen streek, waarbij de muggen mij ontzettend graag mogen en me allergie bulten geven. Zou continu aan de anti histamine zitten.
Ik zoek haar elk jaar op in Thailand en beleef dan het samen zijn.
En met moe er continu bij, nope. Bestaat geen anti histamine voor moe.
Hoewel ze me wel mag, ze glundert als ik haar een zoen geef, Doen de Thai niet.
Probleem ligt op ander vlak, maar beïnvloed me enigszins.
Met moe erbij wonend geeft weer een heel andere dimensie.
Is mijn vrouw verlost van haar zware baan, heeft ze er een veel zwaardere voor terug gekregen.
Hoe het leven zo kan lopen.
En ja, ik heb over de lopende zaken altijd mijn menig gegeven naar haar. Ik verdoezel niets.
Jef sterkte met jouw situatie en vind de wijsheid voor een oplossing.
Misschien heb ik je een goede richting opgestuurd
Zulk soort beslissingen zijn nooit leuk.
Toelichting op mijn korte reactie. Breng je vriendin NIET naar Nederland tenzij ze heel snel een eigen netwerk kan opbouwen. Dus Nederlandse taal leren en gaan werken . Thai zijn gezelschaps mensen . Willen heel veel praten nieuwtjes uitwisselen etc.
Hai John, ben het met je eens dat Thai graag praten, alleen gaat het vaak nergens over, de meeste Thai die ik ken waaronder mijn vrouw en schoonfamilie willen alleen maar keuvelen.
Maar een serieus en wat diep gaander gesprek houden ze niet van, komt misschien wel door het soort scholing in Thailand waarin niet geleerd word zelf na te denken en een mening te hebben en die uit te spreken.
Beste,
Als ze Facebook heeft dan kan ze wellicht eens met Thai in NL praten.
เพื่อนไทย ในเนเธอแลนด์
Succes
Zo doe ik het al jaren: 6 maanden op/6 maanden af. Voordelen dat zowel je vrouw/vriendin haar eigen keus behoudt, jezelf contact houdt met NL kinderen/ouders, je ziektekostenverzekering houdt, geen gelazer met die altijd wijzigende en onbegrijpbare Thaise (belasting-)regels en ook de goede klimaatseizoenen kunt uitkiezen. Nadeel: de “lange” reis, die op hogere leeftijd probleem kan geven.
“Ik weet niet wat ik moet doen: blijf ik hier voor haar, of ga ik terug naar Nederland voor mijn familie? Ze zegt dat ik mag gaan als ik dat wil, maar ik weet dat zij dan hier zal blijven.”
Dit is het antwoord op jouw vraag.
Ze is toch eerlijk tegen je lijkt me.
Ze ziet op tegen het weer, de taal en de drukte. Bovendien heeft ze hier haar familie en haar eigen leven zeg je.
Je verwacht eigenlijk dat ze met je meegaat naar Nederland en dan mogelijk in dezelfde situatie terecht komt dan wat je hier zelf komt te stellen.
Heimwee.
– Ofwel ga je regelmatig eens naar Nederland daar je familie bezoeken als je die zo mist. Ze kan toch mee voor die bezoeken. Misschien bevalt het haar wel en krijg je een andere situatie
– Ofwel trek je een streep onder Thailand en blijf je in Nederland als je zelf zoveel heimwee hebt.