Lezersvraag: Wat is er mis met geld geven aan je partner of haar familie?

Beste Casper,

Ik deel je mening volledig (zelf ben ik Belg, ik denk niet dat nationaliteit hierin een belangrijke factor is, het zijn eerder de cultuurverschillen die voor problemen kunnen zorgen).

Toen mijn vrouw 2 jaar geleden naar Belgie overkwam wisten we waar we aan begonnen … zij had geen inkomen meer en het kwam er op aan dat ik haar moeder 200 euro per maand gaf en ook voor haar onderhoud instond. Dat betekende dat we een langetermijns strategie nodig hebben voor haar integratie (sociaal leven opbouwen, de taal leren, en professioneel leven geven).

Zoiets is pas een probleem als een van de betrokkenen er een probleem van maakt. Dan bedoel ik: wij als westerling zijn te gierig (ik gebruik voor de eenvoud even jouw woorden 🙂 ) of de Thaise familie ziet de Westerse man als een ATM machine.

Persoonlijk heb ik het geluk dat ik ben getrouwd met een vrouw die perfect inziet dat een westerse man geen ATM machine is en haar familie begrijpt dat ook. Ze vragen me geen geld, ze weten dat wij westerlingen ook wel onze financiele limieten hebben. Maar je moet het geluk hebben dat iedereen op dezelfde manier over geld denkt of op zijn minst bereid is compromissen te maken over wat al dan niet (financieel) mogelijk is. Het is als het ware een brug slaan tussen de Westerse cultuur en de Thaise cultuur en een evenwicht vinden tussen deze 2 culturen die qua geldzaken (en veel meer dan dat) toch niet gelijklopen. Mijn vrouw en ik, en haar familie ook trouwens, hebben de moeite genomen elkaars cultuur te bestuderen en daar ook open over te praten.

Dat is mijns inziens de enige manier waarop je kan voorkomen dat er problemen komen.

Ik kan de lezers van Thailandblog van harte aanbevelen om het boek Thailand Fever te lezen (ISBN: 1-887521-48-8, auteurs: Chris Pirazzi en Vitida Vasant), en dit ook samen met hun partner te doen. Jullie relatie zal er een stuk sterker en rijker uitkomen. En als je als westerling het gevoel krijgt dat zo’n culturele verschillen niet bespreekbaar zijn en je merkt dat je er inderdaad enkel bent om geld te geven zonder dat er iets voor in de plaats komt, trek dan je conclusies.

Met vriendelijke groeten,

Bruno, Kanyada en … (12-2016!)

Er is niets mis om geld te geven voor een specifiek doel. Ik heb mijn schoonzuster geld “geleend”” om zaken aan te schaffen om warme sojamelk te maken en te verkopen. Voor ruim 600 euro werd ze financieel onafhankelijk van haar altijd dronken en slaande echtgenoot. Het geld kon ze binnen 6 maanden terugbetalen maar ik heb gezegd zet het op een bankrekening voor als er iets kapot gaat. Nu tien jaar later gaat alles nog steeds goed met haar en haar 3 kinderen. Voor mijn zieke (kanker) schoonmoeder heb ik alle ziekenhuiskosten in privé ziekenhuizen betaald …helaas toch veel te vroeg gestorven. Na het eerste bezoek in haar dorp direct een wasmachine voor haar gekocht omdat ze zo’n typische Isaanse vrouw was die 18 uur per dag bezig was… niet omdat ze er om vroeg…ze vroeg nooit wat voor zichzelf maar uit respect voor haar en mijn eigen moeder
Omdat ze in een hut woonde heb ik geld gegeven om een huis te bouwen ….haar man moest het grootste huis van het dorp hebben…de grond werd niet goed vlak gemaakt na deels opgehoogd te zijn en na 6 maanden zaten er scheuren in muren en zaten deuren klem….Hij is een typisch geval van iemand die me als een geldkraan beschouwde voor zijn grote plannen. Daar nooit ingetrapt ..van de Simsot kocht hij een nieuwe pick up truck die hij na enkele maanden weer kon inleveren omdat hij de termijnen niet kon betalen… Bij zijn ziekenhuis opname heb ik wel gewoon betaald.
Voor ander zaken dus niet wat betekende dat ik niet meer welkom was in “zijn” huis en ook niet naar het grondstuk mag waar zijn veel te lieve vrouw ligt begraven…
Een nicht heb ik twee keer 3 maanden op een toeristenvisum naar NL laten komen waar ik haar elke dag geholpen heb om Engels te leren …de investering voor beide kanten waard ..ze won vorig jaar een prijs als beste studente van haar universiteit en mailde me gelijk, zelfs voor ze haar ouders informeerde.
Geld geven is niet verkeerd als zuinige Hollander maar laat er wat mij betreft altijd een haalbaar doel aan verbinden en een doel op langere termijn….onafhankelijk worden/zijn
Wees voorzichtig met trouwen en daarna in NL wonen ….ben onlangs officieel gescheiden van een vrouw die aardde naar haar vader….. Onze dochter woont bij mij en is daar gelukkig heel gelukkig mee
Verder een dure grap, een flinke hap uit mijn spaargeld….nou ja met die lage rente doet het minder pijn…:)
Nooit meer doen dus trouwen met een Thaise

Hoi Casper, prima stelling, doch alles naar draagkracht en in rede. Ja, Thailand kent geen door de staat georganiseerde zorg zoals wij die in NL en B hebben. Daar is het nog als vroeger de kinderen nemen de zorg voor de ouders op zich. “Familie draagt elkanders lasten”. Prima systeem, zolang allen hieraan deelnemen, maart als een dochter of zoon zich echter met een buitenlandse partner verenigd al dan niet in Thailand, dan wordt de gelijkwaardigheid behoorlijk uit evenwicht gebracht. Het kan niet zo zijn dat de “Farang” continue maar even de financiële problemen oplost.

Duidelijkheid is dan op zijn plaats. Ook wij sturen maandelijks geld naar Pa & Ma in Thailand, ook wij geven daarnaast een onregelmatige bijdrage aan woningverbetering. Maar geen geld als neefje X zijn brommer in puin gereden heeft, of nichtje Y opnieuw haar iPhone zwemles heeft gegeven. Er moet duidelijkheid zijn waar de Farang wel en niet in bijdraagt.

Begin niet aan een relatie met een Thaise partner als je niet bereid bent “te intergreren” dus accepteren van in de cultuur verankerde gewoonten. Ook als je (jullie) in NL of B wonen verbindt je je door je relatie aan de Thaise cultuur en maatschappelijk geaccepteerde gewoonten.
Niets vreemds, wij verwachten immers ook van mensen die naar Europa komen, dat zij zich openbaar naar onze zeden en gewoonten gedragen, dus zich aanpassen.

Elke Farang met een Thaise partner, dient zich dit goed te realiseren. Communiceer over de mogelijk- en onmogelijkheden. Maar nooit een bijdrage leveren is grof en onbetamelijk en op lange termijn vaak de oorzaak achter een breuk in de relatie. Heeft niets met op geld belust zijn te maken, maar alles met ontkenning van een morele plicht.

Geef naar draagkracht elke maand iets, niet om te verbrassen aan drank of loterijen, maar een echte ondersteuning in het dagelijks onderhoud. Zoals Casper terecht opmerkt, je krijgt het dubbel en dwars terug in de vorm van voldoening, zorg, aandacht, liefde en waardering.

Paul Schiphol

Als je het financieel kan behappen moet je toch zelf weten wat je met je geld doet en dan waarom niet je schoonouders helpen met een huisje of iets
De meeste hebben waarschijnlijk moeite om met hun met zweet verdiende geld iemand te steunen waar je een goed gevoel mee hebt en van houdt
Prima zo ga je gevoel achterna
En ga je een keer nat dan heb je toch een fijne tijd gehad
zekerheid heb je (bijna ) nooit
gr Bapper

Nee hoor Casper je bent niet naief, je doet wat je gevoel je in geeft en dat maakt je een gelukkig mens, nu dat is belangrijk.
Dat het ook anders kan lees je maar al te vaak, daar hoef je niet naief of slim voor te zijn, dat heeft min of meer te maken met wie je tegen komt en welke mensen het beste met je voor hebben, en waar ben jezelf tevreden mee.
Geniet ervan,

Groet Sonja en Henk.

Allemaal leuk en aardig die mensen meestal vrouwen geliefden en hun fam te helpen. Maar is het niet gewoon wate naar de zee dragen? Je komt uit NL hier aan na een mislukt huwelijk in NL tref je ergens een Thaise mooie vrouw.
Je maakt afspraken leerd haar engels verstaan en spreken.
Je vergeet even dat je in NL op een oude fiets reed en in een goedkoop huurhuis woonde. Het eerste jaar hang je de grote jongen uit je hebt je aow en een aanvullend pensioen samen 1800euro in de maand netto.
Na 1 jaar komen er vragen waarom je geen Vigo koopt en grond koopt en een huis er voor haar en jouw op bouwd. Als da gefinancierd is met jouw inkomsten betaal jij da allemaal.
Zij verwent je door bij elke gelegenheid te zorgen dat je bierglas op tijd gevuld wordt. Dan vraagt ze of je haar familie geld kan en wil lenen.Ze betalen de lening 2x wat terug en dan nooit meer.Je bent dus dan de gebeten hond want je houd niet genoeg van haar en haar familie verwijten e je dan.Misschien had je je huis in NL verkocht en dat geld ook mee naar Thailand genomen.Soms wel 8 Miljoen tb.Na enkele jaren ben je bedankt zij zit in het huis en jij kan vertrekken geld weg huwelijk weg eigenschuld dikkebult .
Voorbeelden te over.Conclusie doe gewoon koop op je ouwe aow leeftijd geen dure auto en zeker geen huis voor een vrouw die je immers maar kort kent.
Want is er geen geld is er geen liefde een oud zeemansgezegde.Geniet van het leve want soms duurd het maar eve.Zelf woon ik al 10 jaar gehuwd in Thailand maar heb nooit bijdrage aan haar familie hoeven doen en de met haar gemaakte afspraken zijn we beide nagekomen.

Ik ben het volledig met je eens. Zo lang alles maar in balans blijft.
Het maakt mij zo gelukkig als ik al die stralende gezichten van haar familie zie.
Groet, Tom

Moderator: Graag de discussie bij Thailand houden.

Even een serieuze reaktie:
Wat een ouderwetse 60-er jaren stelling. Wat is er mis mee dat je vriendin zelf werkt en zelf zorgt voor de financien. Of dat de ouders zelf gaan werken mits mogelijk?
Waar halen de Thaise dames het recht vandaan om te eisen (of vragen) om maandelijkse betalingen sinsods etc ??? Of het onderhouden van kinderen van een one night stand op hun 17e, waar de vader nergens meer te bekennen is?
Probeer eens een relatie met een werkende vriendin en dat je wilt dat de financien strikt gescheiden blijven. Ik denk dat 90% van de stellen uit elkaar gaan 😉