We rijden met de auto over de snelweg, langs de kant van de weg zie je Thai die van alles verkopen. Zo ook iemand die vliegers verkoopt. Ik zeg tegen mijn vrouw: “heb nog nooit een kind in dorp gezien die een vlieger oplaat”. Zij zegt: “ze zijn ook niet voor kinderen maar voor de rijstboeren die, als ze klaar zijn met oogst op land, de vliegers opgelaten als dank. Voor wat werd mij niet duidelijk.
We stoppen de auto om te tanken. Raampje open en mijn vrouw geeft door: voor 1000 baht brandstof. Tijdens het tanken zeg ik tegen mijn vrouw dat de benzine wel duur is geworden. Nee, zegt mijn vrouw je tankt altijd voor 1000 baht.
We lopen na het tanken naar de 7-Eleven. We kopen wat producten en ik denk, zal ook eens Heineken 0.0 % biertje proberen. Helaas op dit tijdstip van de dag wordt geen alcohol verkocht werd mij duidelijk gemaakt bij de kassa…. Een kleuter kan zonder problemen whisky kopen alleen niet op bepaalde tijden. Heb inmiddels geleerd om er geen energie in te steken en proberen je gelijk te halen of nu over brandstofprijzen gaat of alcoholvrij bier gaat.
Oké we rijden verder zonder navigatie hoe moeilijk kan het zijn toch? Na enkele uren rijden merk ik dat ergens een verkeerde afslag heb genomen. En zo komen we midden in Bangkok aan. Ook geen probleem we zijn niet op de vlucht voor iets. Een hotel zoeken is ook geen probleem en is zo geregeld.
Na opgefrist te zijn besluiten we te gaan eten bij Argentijns restaurant. Niet met de auto maar een Tuk Tuk, mijn vrouw in het Thai uitgelegd waar we heen wilden en de prijs afgesproken. We zijn net onderweg zegt de chauffeur we gaan naar de goudwinkel. Ik vertel hem dat we daar niet heen gaan maar naar restaurant, maar we krijgen hem niet overtuigd. We stoppen ergens onderweg bij een verkeerslicht. Ik zeg tegen mijn vrouw kom we gaan eruit, we stappen eruit. Verbaast kijkt de chauffeur achterom ik geef nog eens 20 baht voor het stukje wat we meegereden zijn, en lopen zo weg. Ook hier steek geen energie en proberen je gelijk te halen. We pakken voor laatste stukje naar restaurant de metro.
Na de maaltijd in het restaurant gaan we nog naar een winkelcentrum. Zo maar even kijken en nu wij er toch zijn, zou wel handig zijn als we een afstandsbediening konden vinden voor onze Samsung TV. Die van ons was met beddengoed mee in de wasmachine beland.
Bij navraag in de winkel kon er wel een nieuwe besteld worden maar de levering is pas over twee weken. Maar zegt de verkoper tegen mijn vrouw, voor 500 baht haal ik er wel 1 uit de doos van een TV die wacht om afgeleverd te worden bij een klant. Dus als iemand in Bangkok een TV heeft gekregen zonder afstandsbediening,weet je waar die is nu.
Inmiddels weer terug in hotel morgen, weer onderweg in zomaar een dag in leven in mooie Thailan.
Ingezonden door Piet
Mooi verteld en erg herkenbaar.
Inderdaad wel ooit een nieuwe TV gekocht zonder afstand bediening.
Op zich geen probleem.
De afstand bediening raakt toch altijd zoek.
Toen we na 6 maanden terug kwamen was ook de TV verdwenen.
Probleem opgelost.
Luxe Magnetron / grill van 6 maanden oud was ook verdwenen .
Dus mocht je ooit een mitshubishi magnetron / grill gekocht hebben met een krasje aan de voorkant.
Denk dan even aan ons.
Leuk verhaal, maar dat met die benzine kan ik je andersom vertellen. Wij rijden niet zo vaak en daarom tank ik altijd voor 500 Baht. Mijn vrouw klaagde dat de benzine duurder geworden was en ik reageerde dan, welnee, ik betaal nog steeds 500 Baht…. ze weet dat het een flauwe grap is…
Geen alcohol in de verkoop tussen 14:00 en 17:00 gaat ver, ik kreeg bij de Makro de japanse rijstazijn voor sushi niet mee, heeft ook een minimaal percentage alcohol.
Mooi met humor geschreven en alles is zeer herkenbaar.
U heeft het helemaal begrepen. Volgens mij gaat u een lang en gelukkig leven tegemoet in dit heerlijke land.