Na vier maanden vertoeft te hebben in Thailand met mijn vrouw en na veel omzwervingen kwamen we ook de laatste week in Kanchanaburi terecht en hebben natuurlijk alles bezocht wat met de Birma spoorlijn te maken had.
Zelf als ex militair gediend te hebben in Suriname, kon ik me een klein beetje een beeld vormen van de verschrikkelijke omstandigheden wat deze mannen hebben doorstaan. Ook hebben we de begraafplaatsen bezocht, bij de begraafplaats in Kanchanaburi zelf kwam de ergernis bij mij op na het voorbij lopen van de graven. Als men de begraafplaats betreed en links boven begint, waar de Nederlandse mannen liggen, ziet men dat er veel zwarte gedenkplaten wit uitgeslagen zijn. Ook zijn er veel
gedenkplaten waarvan, van enkele de naam letters verdwenen zijn.
Niets te zeggen over het verdere onderhoud van de begraafplaatsen, ziet er keurig uit, ook ziet men bij de Engelse mannen op bijna elke gedenkplaat een, groet, anekdote of gedicht,
wat zeer mooi overkomt, respect.
Ben nu weer een weekje thuis en zag op de BBC-1 een documenteren over de Birma spoorlijn, begon me weer te ergeren over de Nederlandse gedenkplaten.
In mijn ogen worden deze mannen respectloos ten toon gesteld aan de duizenden bezoekers elk jaar, typisch Nederlands zeker?
Ingezonden door Leon Essers
De grote organisator achter deze kerkhoven is een Australier, Rod Beattie.
Hij wil geen kwaad woord horen over Nederlanders, omdat de NL regering de enige regering is die bijdraagt aan de graven. De NL graven zijn dus door de NL overheid betaald. Terwijl de andere graven door de familieleden betaald worden. Dat is ook meteen de reden dat de NL graven er allemaal gelijk uit zien, en geen persoonlijke spreuken hebben.
Een paar jaar geleden zagen de graven er nog mooi uit. Misschien moet er weer eens een bijdrage btaald worden door de NL overheid? Een taak voor de nieuwe ambassadeur?
En anders wil Leon zelf misschien wel een fonds oprichten om een bijdrage bij elkaar te brengen.
Arjen.
Beste Arjen,
bedankt voor je informatie, zal de nieuwe Nederlandse ambassadeur in Thailand een mail/brief sturen.
Eens kijken wat de reactie is.
Groet,
Leon.
3 weken gelden zag die begraafplaats, inclusief vrijwel alle Nederlandse gedenkplaten er goed verzorgd uit
Beste Ronald,
drie weken geleden was ik er ook nog, je zegt het goed vrijwel, zelf heb ik ze allemaal stuk voor stuk bekeken.
Leon.
Ben twee keer op bezoek geweest waarvan de laatste 2013 en het zag er perfect uit!
Ik ben er precies en jaar geleden geweest en was onder de indruk zoals het onderhouden werd, het is mij ontgaan, terwijl ik toch langs alle gedenkplaten gelopen ben, dat deze wit uitgeslagen waren. Daarmee wil ik niet zeggen dat u ongelijk heeft naar mijn inziens zal deze uitslag oppervlakkig zijn en gemakkelijk te verwijderen zijn. Heeft u het geprobeert te verwijderen?
Toen ik er was zagen de gedenkplaten er goed uit. Wel was ik verbaasd dat bij de ingang een gedenkplaat staat met in het Nederlands o.a. de tekst over de gevallenen “moge zij rusten in vrede”. De gevallenen verdienen toch dat ze geëerd worden zonder taalfouten. Moge zij rusten in vrede is een juiste test voor een vrouw, maar niet voor een groep mannen. Dit moet zijn “Mogen zij rusten in vrede” natuurlijk. Ik heb het zelfs nog even gecheckt bij de Nederlandse Taalunie en die heeft het als misplaatst deftig Nederlands opgenomen in hun blad “Onze Taal”. Nou ja, het is een kleine ergernis over een ernstige slordigheid.
Wij zijn er in 2013 geweest en waren onder de indruk van de manier waarop de graven bijgehouden werden.
Ook niets gemerkt van wit uitgeslagen grafstenen.
Mijn complimenten voor het goede werk ter nagedachtenis van de slachtoffers van deze verschrikkelijke oorlog.
Ik ben er het afgelopen jaar ook 3 keer geweest en kan niet anders zeggen dat we (en onze Nederlandse gasten) de begraafplaats en de gedenkplaten er mooi bij liggen. Complimenten voor de “care-takers”.
Beste DKTH,
Als men de begraafplaats oploopt, begint links boven de gedenkplaten van de Nederlandse soldaten.
Men ziet dan gelijk dan er platen bij zijn die wit zijn uitgeslagen, misschien van het sproeiwater voor het gras en bloemen.
Ook ziet men enkele platen waar enkele naam letters van zijn verdwenen, het is een kwestie van goed kijken.
Al zou het maar een plaat zijn die er uitziet als omschreven, het is niet goed.
Wat mij nog meer opviel is dat ik geen enkele graf heb gezien van een officier, allemaal soldaten,bootsmannen en onder officieren tot de rang van vaandrig.
Het lijkt er op dat de officieren dicht bij de soepketel hebben gezetten, sorry voor deze uitspraak.
Ook de begraafplaatsen iets buiten van het centrum van Kanachaburi worden amper bezocht, deze zijn prachtig onderhouden en was de enigste bezoeker daar.
Groet,
Leon.
Typisch Nederlands: “spijkers op laag water zoeken!”
Ik ben verschillende keren in Kanchanaburi geweest en ook op de begraafplaats. Zelfs een paar maanden geleden nog. En iedere keer ben ik onder de indruk van hoe netjes de graven en grafstenen eruit zien; hoe goed alles onderhouden is en wordt. Het is een plaats van serene rust die respect uitdraagt… Iedere keer doet het me goed om te zien, hoe zoveel jaren na dato, alles er nog perfect bij ligt.
Schande om te zeggen dat de graven verwaarloosd worden! Is gewoon niet waar..!
Nederlandse regering heeft nooit om de nederlandse soldaten bekommerd
Mijn vader die als dienstplichtige nederlandse officier door japanners gevangen werd gezet en te werk werd gesteld aan de Birma spoorweg heeft 4 jaar lang nooit soldij ontvangen en later toen hij vanuit Indonesie naar nederland terug ging moest hij de bootreis-pensionkosten- kleding zelf betalen met terug werkende kracht – echt schandalig
Ik was 6 januari 2015 op de begraafplaats en het is mij niet opgevallen de “onverzorgde” gedenkplaten op de graven, ik vond het er juist heel netjes en eerbiedwaardig uitzien
Beste Alex,
De begraafplaatsen zien er over het algemeen keurig en verzorgt uit.
Er komen duizenden bezoekers met de bus op de begraafplaats in Kanachaburi, bus uit en na een half uurtje bus in en weer weg.
Als je,je de moeite neemt en wandel dan eens langs elke begraafplaat, dan heb je zeker twee uur nodig en vorm dan je beeld.
Er is weinig schaduw en na 20 minuten ziet men diegene die wel er langs lopen, dat deze al vertrekken.
Dus volgende keer, goed kijken als je er bent.
Beste Leon, uit je posting en je reakties blijkt, dat je probeert je gelijk te halen over waar jij je aan ergert. Dat jij je ergens aan ergert kan zo zijn, maar dat je er bij vele andere reageerders op blijft aandringen te erkennen wat jij denkt dat je ziet lijkt me onjuist.
Bv. Alex zeg je dat hij de volgende keer beter moet kijken omdat ie er te kort zou zijn verbleven, dat kun je niet weten, want Alex heeft dat niet aangegeven.
Mijn eigen ervaring is, dat waar jij je aan ergert dat helemaal niet nodig is, ik ben er bijzonder lang geweest, zoek het niet zo moeilijk.
Ik zou zeggen, wees maar blij, dat het er zo goed verzorgd uit ziet, pluim op de hoed van degenen die zich daar druk voor maken.
NicoB
Ik ben met mijn vrouw 2 jaar geleden daar geweest ,kreeg kippenvel van de zeer goed verzorgde begraafplaats,als oud marinier doet dit je echt wel iets, jongens van rond de achttien jaar gesneuveld ,ook ouderen ,alle rangen lagen daar en niet op rangorde ,maar gewoon naast elkaar ,
iedereen die daaraan bij draagt om dit instand te houden ,dank je wel ga zo door ,
Gr marinier 2 zm han
Wij waren hier ook. Indrukwekkend en goed verzorgd.
Maar heeft iemand zich wel eens druk gemaakt over het bijzettingsveld van de Thaise gesneuvelden?
Het ligt tegenover de ingang van het goed onderhouden ereveld voor gesneuvelde soldaten.
Hebben de Thais hun leven voor niets vergeven?
Dank je NicoB voor je support…
Ik had geen zin om in te gaan op de negatieve opmerkingen van Leon aan mijn persoonlijk adres. Ik ben namelijk geen toerist, ik WOON in Thailand. Ik ben heel vaak in Kanchanuburi geweest, op de begraafplaats, en ook langdurig. Ik heb nl andere achtergronden (Nederlands Indie) waarom ik daar kom en geniet van de respectvolle wijze waarop de begraafplaats en graven keurig worden onderhouden… De eerste schrijver wil idd zijn gelijk halen op onterechte gronden. Hij kwetst de mensen die zo goed voor alles zorgen, en alles zo mooi in stand houden. Pijnlijk zoals hij dit negatief afschildert.
Gelukkig denk iedere andere inzender er net zo over als ik!
Ook ik ben er vorig jaar geweest en vond het er goed uitzien. Er werd toen met water gesproeid. Misschien dat hierdoor de letters wat vervagen. Maar er schijnt nog ergens een kerkhof met gesneuvelde militairen te zijn, hoorde ik later.
Voor iedereen die graag wilt weten hoe het onderhoud van deze graven plaatsvinden hier een citaat van de oorlogsgravenstichting:
Hoe is het onderhoud van de Nederlandse oorlogsgraven geregeld in de rest van de wereld?
In meer dan 50 landen bevinden zich Nederlandse oorlogsgraven. In samenwerking met de lokale overheid of zusterorganisatie onderhoudt de Oorlogsgravenstichting de erevelden in Europa.
In Indonesië heeft de Oorlogsgravenstichting een eigen kantoor in Jakarta. Ongeveer 130 medewerkers zorgen voor het onderhoud van de zeven grote erevelden op Java.
De erevelden in Hongkong, Singapore, Ambon, Thailand en Myanmar (voormalig Birma) worden onderhouden door de zusterorganisatie de ‘Commonwealth War Graves Commission’. Het ereveld van de Verenigde Naties in Korea wordt door de VN zelf onderhouden.
De Nederlandse oorlogsgraven die over de rest van de wereld verspreid liggen worden regelmatig gecontroleerd en onderhouden door de zorg van de Nederlandse diplomatieke vertegenwoordiging ter plaatse.
De Oorlogsgravenstichting gaat over het onderhoud van de Nederlandse oorlogsgraven, onder andere van de graven in Kanchanaburi. Wereldwijd onderhoud de stichting 50.000 oorlogsgraven, waarvan ongeveer de helft in Indonesië. De stichting krijgt subsidie van de Nederlandse overheid, maar is vooral afhankelijk van giften en schenkingen van nabestaanden en derden.
De Birma-Siam spoorweg (Birma spoorweg) is door de geromantiseerde verfilming de meeste bekende van de dodenspoorwegen. Het andere dodenspoor, de Pakanbaroe / Pekanbaru spoorlijn, werd gebouwd op Sumatra. Dit spoor was korter, maar door de erbarmelijke omstandigheden stierven er relatief meer krijgsgevangenen. Cynisch is dat dit dodenspoor slechts eenmalig is gebruikt voor de evacuatie van de krijgsgevangenen en daarna weer is opgenomen door de moerassige bodem.
Overigens is het leed van de Nederlandse, Austalische, Amerikaanse en Engelse krijgsgevangenen niet te vergelijken met het leed van de lokale bevolking, dat vaak in veel grotere getallen en onder nog erbarmelijker omstandigheden te werk werd gesteld aan beide spoorwegen. Tienduizenden van hen hebben het leven gelaten bij de bouw van deze dodensporen.