Iedereen in het dorp kent farang Lung Addie
Ik ben een Vlaamse Belg, technisch ingenieur van opleiding en sedert januari gepensioneerd na een loopbaan van 39 jaar als specialist radiocommunicatie.
Veldsterkte metingen voor de luchtvaart en in tunnels waren mijn voornaamste bezigheden. Opvolgen van lastenboeken voor in uitvoering zijnde werken, in tunnels en op luchthavens.
Ik heb, dank zij mijn job, vele landen in de wereld kunnen bezoeken, was er steeds om te werken, doch kon ook nogal eens een graantje van de plaatselijke cultuur meepikken.
Ik kom hier in Thailand sedert een twaalftal jaren, meestal voor twee tot drie maanden, afhankelijk van de verlofplanning op het werk. Ik vulde het wettelijk verlof steeds aan met onbetaald verlof, vandaar de langere periodes dat ik hier in Thailand kon vertoeven.
Ik heb zowat heel Thailand doorkruist, van noord naar zuid, van oost naar west, verbleef meestal onder de gewone Thaise mensen, dus heb veel gehoord, gezien en beleefd, wat een doorsnee toerist nooit te zien krijgt.
Ik probeer te begrijpen en me in te leven
Ik ben een leergierig mens en de Thaise cultuur, die trouwens ouder is dan de onze, heeft me steeds gefascineerd. Ik observeer, probeer te begrijpen en me in te leven. Ik ben hier niet om kritiek te leveren op de Thaise cultuur of hun manier van leven.
Ik ben hier zeker niet om te beweren of te bewijzen dat onze Westerse levenswijze beter zou zijn dan de Thaise. Ik wil hier regelmatig een stukje schrijven over mijn ervaringen zodat de lezer een beter en ander inzicht krijgt over het reilen en zeilen in Thailand.
Ik woon in de provincie Chumphon, in een klein voorstadje waar iedereen iedereen kent. Hier is het nog het echte Thailand. Ik ben de enige farang hier in het dorp, zo iedereen kent Farang Lung Addie. Mijn huis staat op een terrein van 3 hectare, te midden van coconut- en palmbomen en is zelfs niet zichtbaar vanaf de openbare weg. Dus een beetje in de jungle.
Heel rustig maar bijzonder goed gelegen: 500 meter van het treinstation, 4 kilometer van de luchthaven van Chumphon, 2 kilometer van de zee. Ver van alle toeristische invloeden. Mijn enige directe buur is trouwens eigenaar van dit land. Ik huur dit land van hem voor 30 jaar en heb de dubbele woning samen met hem op 50/50 basis gebouwd. Hij is een gepensioneerde professor agriculture. Over hem zal trouwens het eerste te publiceren stukje gaan.
Eddy (khun lung addie)
Ingezonden mededeling
‘I like you, zei zij, toen zij zijn verbaasde blik zag. En tegelijk legde zij haar slanke hand op zijn dijbeen. Een rilling liep door zijn lijf. Dit kan niet, dacht hij. Maar hij liet haar hand waar hij was.’ Bert van Balen in het zinderend verhaal When I’m sixty four, een van de 43 verhalen in ‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’. Meer lezen? Bestel nu het nieuwe boek van Thailandblog Charity, dan vergeet je het straks niet. Klik hier voor de bestelwijze. (Foto Carla de Goede)
Sawasdee ka Kuhn lung Addy,
He leuk, weer een columnist er bij.
Ik kijk uit naar je volgende stukje.
Zo te lezen woon jij inderdaad bijna in de jungle.
en je hebt inderdaad heel veel van Thailand gezien. als je dat zo doorkruisd hebt.
Dus we krijgen ook weer nieuwe ideetjes of plekje s er bij.
We hebben nog een columnist, Dick Koger, en deze kent denk ik elke vierkante centimeter, bezienswaardigheid/ aparte dingen van dit land.
Groetjes,
LOUISE
Heb het even opgezocht, moet ergens in de buurt van Pathio zijn, echte jungle, veel palmbomen, en naar ik denk erg rustig, ver van de grote stad.
Ben benieuwd naar het verhaal van de buurman.
Beste Piet geluk,
je hebt goed gezocht, het is idd Pathiu of naar de schrijfwijze: Pathio.
Groeten,
lung addie
Verscheidene keren in Chumpon e.o geweest, inderdaad sprookjesachtige taferelen doch zou er niet willen wonen dan toch maar liever de hectiek van Bangkok of Pattaya, niettemin kijk ik uit naar jouw columns.
Overigens ook verheugd eens een tegengeluid te horen dat het veel gezegde adagium ‘het echte Thailand’ niet uitsluitend is voorbehouden aan dat ene landsdeel ook wel bekend onder de naam Isan…
Beste Eddy,
Heerlijk toch te leven tussen mensen die niet bekommerd zijn in de toekomst maar leven van het heden. Van zodra de zon haar tentakels over het land verspreid zijn de Thaise mensen al voor dag en dauw in de weer, niet wetend wat de dag brengen zal maar reikhalzend uitkijken naar die momenten van samenhorigheid, van erbij te zijn. Heerlijke geluidjes maken die je smaakpapillen naar nog doet verlangen terwijl het tikken van de ta_kiap het ritme aangeven voor de zwelglichaampjes. Ik kan niet zeggen dat ik hier als enige buitenlander leef in mijn stadje die eigenlijk een dorpsmentaliteit heeft, met dat verschil dat er vele scholen zijn waar soms nu en dan soms voor een jaar wel eens een buitenlandse leraar aanwezig is. ( zelf ben ik geen leraar), en buiten die mensen denk ik dat er toch wel een 3 tal buitenlanders hier leven, mezelf bijgerekend, kan zijn dat ik fout ben maar volgens de plaatselijke mensen die ik hier ken en waar ik nu toch al bijna 5 jaar dagelijks mee in contakt kom. Groot is ons dorpje niet, een paar hoofdstraten en in een halve dag ben je er door geweest, maar wat wel zo boeiend is , is de manier waarop ze leven en handel drijven, een paar prachtige marktstraatjes langs de rivier, 2 overdekte markten die eigenlijk in de straatjes overvloeien en 3 keer per week een avondmarkt waar je doorkuiert al snoepend van al het heerlijks dat je maar kunt vinden terwijl je naar de nieuwe mode kijkt of luistert naar de nieuwste en of retro cd die je oren doet trillen van genot. En voor de romantische zielen is een wandeling langs de rivier een must , terwijl je je ontspant aan de oevers en je zachtjes laat meedeinen door het kabbelend water tegen de dijk, je verpoost al zittend op de nieuwaangelegde stijgers en luisterend naar de geklots en het snurken van de vlottende woningen op de rivier. En als je de brochures mag geloven dan bevind je je in een dorp, een provincie waar je nog altijd kunt zien hoe de echte Thai vroeger en nu nog leven, maw het Authentieke Thailand.
Nog niks geschreven,alleen een voorwoord en dan al zoveel reacties. Het moet een succes worden.
Zeker met alle verhalen die al over Thailand geschreven zijn. Vooral door mensen die jaren wonen.
Wonen betekent wat anders als als een paar maanden hier wonen en wat rondreizen al doe je dat al zo’n
12 jaar. De eerste fout die je maakt is te schrijven. De Thaise cultuur is ouder dan de onze,
Daar bedoel je natuurlijk Belgie mee. Daar kan ik begrip voor opbrengen.
Ik wacht wel af wat je allemaal te vertellen hebt,
Iedereen moet een kans krijgen om zijn verhaal te vertellen.
Ik zal de eerste zijn om mijn excuus aan te bieden voor een vooroordeel.
Cor,
Beste Cor,
Van harte bedankt om mij te wijzen op de door jou vermeende fout dat de Thaise cultuur al dan niet ouder zou zijn dan de onze. Ik ben geen historicus en mijn bedoeling is ook niet om hier historie te schrijven, daarvoor bestaan er tenslotte andere websites. Doch, diegene die foutloos is, werpe de eerste steen. Dat ik de belgische cultuur bedoel is wel degelijk waar daar iedereen weet dat de Nederlandse cultuur superieur is aan de belgische, wij hebben in ons klein landje “maar” een kruising van twee totaal verschillende culturen, wat zich uit in de diversiteit van de talen welke cultureel met elkaar niets te maken hebben .
Wat de ervaring van iemand welke hier “amper” 12 komt betreft, ik ken genoeg mensen welke hier 20 wonen en nooit verder geweest zijn dan hun zo geliefde Pattaya en het dorp waar hun echtgenote vandaan komt. Als fervent biker heb ik de laatste 3 jaar 45.000km op de teller staan en deze zijn niet enkel afkomstig van wekelijks naar de lokale markt te rijden .
Beste groeten ,
khun lung addie
Moderator: reageer op het artikel en niet alleen op elkaar.