Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 22
6 april 2025
Deel tweeëntwintig
Piet en Noy zijn daadwerkelijk begonnen met hun project.
Tijdens het afbouwen in het huurhuis zijn er toch wel weer wat ‘kleine’ veranderingen op tafel gekomen die uiteraard grotendeels zijn aangedragen door Noy.
Het bouwpakket in de vorm van een knockdown house is in de prullenbak verdwenen.
Piet had een prijskaartje voor ogen van een half miljoen of minder en dat kon anders volgens Noy.
Tenslotte waren de diverse opstallen op het terrein van opa en oma allemaal in de vrije tijd opgetrokken en dat konden de familieleden, NIET, dan hadden ze toch ook vrienden met kennis van zaken, ja ja.
De beëindiging huur had piet al vroeg door laten schemeren en de eventuele koop ook bij de lieve landlord in het verleden.[ Zie eerdere edities]
Daar lag een klein probleempje, piet had geen zin in duren tijdelijk behuizing.
Nou, daar had Noy dus een voorschotje mee genomen bij opa en oma.
Ze konden tijdens dat half jaartje bouwen wel in de logeerkamer slapen want dat was toch een beetje overdreven aanduiding.
De groentetuin moest er aan geloven, want dat was eigenlijk de locatie voor het pandje.
Opa was goed bekend met de lokale hotemetoten van het dorp, dus papieren voor zover nodig konden ze beter aan opa overlaten.
Waarom tegen de stroom inzwemmen, nietwaar.
Het was een kwestie van een bouwplan maken en dat met de familie bouwvakkers doornemen of die problemen zagen.
Piet mocht zijn bouwplannen op papier zetten en dan kwam alles goed.
Of die dan toch nog wel met een overeenkomst van een Lawyer kon bekrachtigen want daar ging het knockdown project eigenlijk om indien er toch nog eens een klein, maar niet te overkomen probleempje gebeurde met Noy en Piet.
Natuurlijk kon dat maar Noy was van mening dat ze op een enkel incident na van ‘zie je nu wel dat ik gelijk heb’ niet veel problemen meer op dat gebied konden ontstaan.
Ze waren al heel lang bij elkaar en door diepe dalen en hoge heuvelruggen gegaan en daarnaast kon ze de buurt zeg maar de regio als de binnenkant van broekzak bij wijze van spreken.
Er was niet zo veel wat Noy ontging, de tam, tam werkte erg goed in deze regio, en dan was er tijd zat om scherpe kantjes te voorkomen dacht ze wel.
Niet dat Piet dat zo duidelijk te horen kreeg, maar diegene die wat minder emotioneel met Noy in de weer waren wisten genoeg.
Het eeuwige geluk lag om de hoek.
Piet sloeg aan het tekenen.
Zijn idee was om een ongeveer vijfentachtig vierkanten meter vloeroppervlakte nodig te hebben.
Tien meter voorkant huis en acht en een halve meter diep mag ook anders om.
Piet wilde een lessenaars dak hebben om de constructie eenvoudig te houden
Woongedeelte en kantoor vieren een halve meter bij tien en de achterste helft verdeelt in de slaapkamer, douche en keuken.
Vier bij vijf slaapkamer en douche, twee bij vier plus keuken, drie bij vier minus de muren natuurlijk, klonk goed volgens Piet.
Niets geen modern open gedoe met de keuken, de airco moest het ook kunnen trekken in de slaap en woonkamer en de keuken mikte ze de achterdeur, maar open naar het achterplaatsje
Rondom wat glas het liefst aluminium kozijnen met zonwerend glas, maar dat moesten de mannen van de bouw, maar aan een echte specialist overlaten.
Financieel zwaarwegend puntje was dat dacht Piet.
Beetje met beton rommelen, de metselaar uithangen en tegelzetter zijn geloofde Piet nog wel, maar dit soort zaken kon je beter kant-en-klaar kopen, iets wat die wel een gezien had in bouwmarkten.
Met tralies en al hoewel dat niet hoefden van Piet de bewaking van het terrein door de eerder vermelden beestenboel was voldoende om zelfs goed bedoelend volk even vanuit de geparkeerde auto hun aanwezigheid kenbaar te maken, de rest deed je op eigen risico als vreemde.
De geel-groene zwart en bruine draadjes en zo hadden de bouwvakkers wel ervaring mee net als die blauwe buizen voor het water.
De locatie kon uitgemeten worden, metertje extra als het huis oppervlakte, de betonplaat die ‘koud’ op de oude grond gestort ging worden.
Alles aan leidingen ging buiten de betonplaat, dus deze actie een was kinderspel, bekisting timmeren, wapening erin en blubberen maar, zou het moeten zijn.
De toekomst zag er weer met ideeën en fantasieën stevig uit over het te verkrijgen huis.
Als de betonplaat lag moest er eerst maar weer eens een paar weken pauze genomen worden voor de andere zaken in het leven.
Noy nog eens even ‘opwarmen’ hoe zij dacht het interieur te betalen t.z.t. hoewel ze daar ook tijdens de bouw al mee mocht beginnen in aankoop.
Tenslotte kon er een redelijke verdeling van onkosten komen, opa en oma de grond Piet het huis en Noy de inboedel, nu dat moest toch vrij normaal klinken, toch……………………..
Het was weer tijd voor een weekeind BBQ met wat bier en dat andere spul.
Wordt vervolgd.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending13 mei 2025Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 28- Lezersinzending4 mei 2025Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 27
Cultuur27 april 2025‘De oude man’- Lezersinzending26 april 2025Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 26
Doe die Piet maar de groete van mij.
Die ken mij van die noy.
Die moet je soms wel vaker naar toe gaan voor de eenzaamheid.
Anders gaat die verveling er op werken en dan krijg je weer die toestanden van vertier zoeken
Groetjes van RvhM
(Rob) die ken me wel
Ja,
Die ken ik ook, da’s die leraar Nederlands