De rauwe realiteit van Andy’s leven in Thailand

Do you like this?Like

Like

24

24 people like this.

Please wait...

Ja, daar zat die dan, Andy The sniffer, zo genoemd door de vele mensen die hem konden in Thailand, nou ja, Thailand zonder te demoniseren, in een van de steden van de steden waar men in hoge mate primaire behoeftes van de mens aanbood.

Andy zat een beetje in een dipje na de mededeling van de arts nou ja, stevig dipje, eigenlijk zouden er gekke dingen gebeuren als die tien hoog in zijn appartement zou zitten. Hij zou niet de eerste zijn geweest en zeker niet de laatste met dit soort mededelingen, nee, hij was nog steeds redelijk overtuigd dat het echt zijn schuld niet was geweest. Hij had zich aan de code gehouden ‘condooms gebruiken’ in Thailand. Ja, och het was wel eens voorgekomen dat die misschien net een duizendste van een minuutje ietsje pietsje te ver was gegaan. De meisjes of dames hadden altijd gezegd ‘No problem’ en hij had echt de indruk dat die de dans was ontsprongen.

Hij had wel eens een keer wat onaangename irritatie waargenomen ‘down there by little willy’ tijdens de kleine pitstop op het toilet, een soort van zeer vervelende brand, het gevoel of dat ze alcohol in een open wond smeerde. Maar de amoxicilline was vrij verkrijgbaar voor vele bacteriële luchtwegen en blaasontstekingen, waaronder diverse soa.
Kuurtje afmaken volgens de pharmacy, na een week tweemaal daags met als start een dieptebom, de eerste dag vier maal dat pilletje was die problematiek ook weer geleden na de kuur. Twee stripjes van tien stuks, a 40 Baht Andy had ze allemaal maar opgemaakt, toch een beetje bang, toen. Nee, deze keer kwam de arts met een andere mededeling na een bloed onderzoekje omdat Andy toch het vage gevoel had dat het niet helemaal lekker zat.

De big Six test.

Chlamydia, genitale wratjes, Herpes, Gonorroe, Syfilis ja, hiv.

De vrouwelijke arts dacht het nog wel met positieve humor te brengen toen de test na een paar uur weer beneden kwam in de EHBO. Dat was het fijne van Thailand, niet alles, maar vele zaken in ziekenhuizen werden ogenblikkelijk gedaan als betalende klant.
Nee, de eerste drie had Andy niet en dat was ook geen punt, zeer vervelend, maar weg te krijgen met een kuurtje of stikstof, beetje zelfde stijl als de wratten op je vingers. Een hiv had Andy ook niet, ja eigenlijk gaf deze vrouwelijke arts het antwoord al zonder het te vermelden, na een stilte van vele seconden. Andy zakte door de grond, maar de arts had hoop in bange dagen. Een ziekenhuisopname met een van de betere antibioticakuur via het infuus bod soelaas. Langdurige controle hoorde daar ook bij, vaak jaren.

Een serieuze aanslag op Andy zijn budget gezien het feit dat die verzekeren altijd maar kul vond, hij was nooit ziek en kon dat zelf wel betalen, indien die eens een kleinigheidje had.
Of die toch even haast met zijn besluit wilde maken want ja, fase drie stond ‘om de hoek te wachten’, dementie en/of psychiatrische aandoeningen, je kon zelfs de dood ervaren daardoor. De immigratie zag dit ook als een serieus probleem had die wel eens vernomen.

Vandaar dat Andy eens even een tijdje op het bankje zat zijn leven te overdenken.
Nee, als die al over zijn echte successen met de dames nadacht, of liever gezegd wegdroomde, ging die liever naar de nog jongere jaren in Nederland. De jaren dat die er als een jonge god uitzag, geen twee meter lang maar toch aardig aan de maat, een dikke een meter tachtig lang golvend haar vrouwelijk bijna stevig atletisch gebouwd. Deed Andy ook goed zijn best voor op de sportschool, overdag ook een zwaar beroep, heldere ogen die oprechtheid uitstraalde, ja de vijf seconde blik was vaak al genoeg om verzekerd te zijn van vrouwelijk schoon. Joseph Francis Tribbiani jr., afgekort Joey Tribbiani, was zijn voorbeeld geweest, The Ladies man. Het waren de ‘gouden jaren’ Andy was nooit aan een relatie langer als drie keer toegekomen, nee geen drie maanden, of drie jaar. Andy was daar ook de man niet na, hoewel die er uitzag als de perfecte schoonzoon was die op een hoop vlakken nogal ouderwets en bijna ‘verlegen’ met vele andere zaken, gespreksstof en interesse over gisteren en morgen was ook meestal snel op. De focus lag op ‘vandaag’, daar bedoelde Andy mee tot ‘sunny side up’ uitsmijtertje in de ochtend bij grote interesse en de mogelijkheid om een lekker ouderwetse ‘kennismaking’ waar niemand het verwacht, wel net zo leuk vonden ook veel dames.

Andy’s beroep toen gaf ook vele mogelijkheden, zullen wij maar zeggen, en och het leven is niet in iedere rozentuin, rozengeur en maneschijn, met regelmaat liggen de meeste bloemblaadjes wel eens op de grond verwelkt, en wel. Het waren er heel wat, want Andy was een man met ervaring op dat gebied vanaf zijn jonge jaren als volwassen mens tot nu een ‘oude’ man zeggen ze. Nou ja, oud, Andy was eigenlijk net in de vroege middenvijftiger jaren met zijn leeftijd, inmiddels, maar zag er ietsjepietsje ouder uit. Grijs haar en een gerimpeld en uitgezakt gezicht, dikke wallen onder de ogen, ja een mens gaat daar niet mooier op worden met zo’n kop. Jaren terug toen die nog alleen grijs haar had begin vijftig was dat in zijn voordeel, of was het misschien het idee bij de dames dat die een makkelijk slachtoffer was. Het zou allemaal kunnen, Andy dacht al jaren niet echt lang na over dat soort oude succesavonden, die hij in die dagen had, maar nu borrelde het een en ander naar boven.

Ja, zelfs in Thailand hadden veel van de dames toen één meer als financiële interesse in Andy, en die liet dat niet over zijn kant gaan. Andy was in al zijn eenvoud en financiële beperkingen toch een man met een geheugen als een olifant met zijn, je mag wel zeggen, obsessie voor vrouwen, gewillige vrouwen dan wel. Nee, fresh meat zoals Andy privé zijn nieuwe ‘veroveringen’ besprak met zijn inmiddels drankmaatjes en een grote kennis van vele tiental locaties zonder daar de Nijmeegse vierdaagse voor te doen kon die goed. De goedkope ‘pareltjes’ lagen daar niet voor het oprapen, maar te overzien.

Andy hoopte toch nog op een langere aanwezigheid in het beloofde land, Thailand, net als vele oudere buitenlandse mannen, en zat eens te overdenken hoe dit alles zoveel mogelijk zo niet volledig geruisloos de revue te laten passeren. Tenslotte is een openbaring van dit soort problemen bij vriend en vijand, nu niet iets waar je op zit te wachten dacht Andy, zomaar eens. De bekende dames kon die wel hebben met wat onzin praat over vakantie ’thuis’ of in het achterland indien er vragen kwamen, desnoods een onbenullige ziekte of die dat ‘kunstje’ ook aan de rest van de ‘Thailand forever’ toog kon verkopen?

Ingezonden door william-Korat

Over deze blogger

william-Korat

Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand6 december 2024De kettingzaag
• Leven in Thailand4 december 2024Televisie kijken in Thailand
• Cultuur2 december 2024Het mooie Thaise meisje en de man uit dat andere Aziatische land
• Cultuur29 november 2024De rauwe realiteit van Andy’s leven in Thailand