Terug naar Chiang Rai

Door Cornelis
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: ,
11 februari 2020
Chiang Rai

Chiang Rai

Bijna had ik hierboven ‘Terug naar Oegstgeest’ getikt, een associatie die de woorden ‘terug naar……’ opriepen: de titel van een heel bekend boek van de schrijver Jan Wolkers. In dat boek gaat het over zijn jeugd en daarmee houdt die associatie dan ook direct weer op, want ik ga het niet over mijn jeugd hebben maar over het nu en het zeer recente verleden.

Ik schrijf dit op maandag, gisteravond ben ik weer in Chiang Rai geland na op zaterdagavond met EVA Air vanaf Schiphol vertrokken te zijn. Nee, ik heb me inderdaad niet laten weerhouden door dat virus, of door de onsympathieke uitspraken van de minister van Volksgezondheid.

Dik uur te laat vertrokken, maar dat werd deels goedgemaakt op het traject naar Bangkok. Ik had nog ruim tweeëneenhalf uur over voor de overstap op de binnenlandse vlucht, met VietjetAir.

EVA Air, in Premium Economy, was weer een goede ervaring, de paar honderd euro extra t.o.v. Economy – in mijn ogen – méér dan waard. Bovendien had ik nog een lege stoel naast me ook…. Op Suvarnabhumi de Fast Track voor Immigration gekozen – moest bij de ingang daarvan wel mijn paspoort tonen om te bewijzen dat ik inderdaad 70 of ouder was. Als ik in de spiegel kijk denk ik dat je dat ook zonder dat paspoort wel kunt vaststellen, maar ik begrijp die controle natuurlijk wèl.

Vervolgens gelijk aan de beurt bij Immigration. Ik zeg altijd bij het overhandigen van het paspoort direct dat ik een re-entry permit heb – ik zou niet de eerste zijn die er later achter komt dat hij/zij 30 dagen Visa Exemption heeft gekregen i.p.v. een verblijfsduur tot de afloop van de jaarlijkse verlenging….. Vingerafdrukken gescand – daar staat nu een fles handreiniger naast zodat je eventuele via het schermpje overgedragen Corona-virussen direct kunt wegwerken. Klaar! Of toch niet – de immigratieambtenaar roept de chef erbij. Die kijkt in mijn paspoort en vraagt me even mee te lopen. Hij legt me uit dat in het stempel van de re-entry permit het vakje waarin het nummer van het visum staat niet is ingevuld (door Immigration in Chiang Rai) en dat hij e.e.a. moet verifiëren in zijn computer. 10 minuten later blijkt alles OK te zijn en krijg ik, met excuses voor de vertraging, mijn paspoort terug. Uiterst vriendelijk en correct – dat mag ook wel eens worden gezegd.

Langs de Mae Kok, de rivier die vanuit Myanmar door Chiang Rai loopt en in de Mekong uitkomt

Mijn koffer lag intussen al op de band; nòg een voordeel van EVA Premium Economy is dat er een label met ‘Priority’ aan je ruimbagage wordt gehangen en je koffer, samen met de businessclass-bagage, als één van de eerste op de band komt.

Door de douane, en vervolgens naar de vierde verdieping om in te checken voor de vlucht naar Chiang Rai, bij VietjetAir. Daar werd me in eerste instantie gezegd, letterlijk: ‘You must wait four hours’. Ik vroeg natuurlijk waarom, want dat zou betekenen dat mijn vlucht een wel héél dikke vertraging had. Na wat (figuurlijk) duwen en trekken bleek dat de betreffende jongedame bedoelde dat het inchecken om vier uur zou starten – het was op dat moment tien voor vier – maar dat ze niet wist hoe ze dat in het Engels moest communiceren. Het was voor mij de eerste keer met deze maatschappij; ik vlieg altijd met Thai Smile of Bangkok Air maar die hadden op deze dag geen vlucht die qua tijd een beetje aansloot op mijn aankomst in Bangkok. Een belangrijk verschil met die twee is dat je bij VietjetAir voor een lage prijs een ‘kaal’ ticket koopt, zonder bagage of stoelreservering. Koop je die erbij dan kom je snel op de prijs van die anderen. Dat je dan ook geen drankje en een hapje gratis krijgt is geen ramp, je zit maar iets langer dan een uur in de lucht.

Precies volgens het schema in Chiang Rai geland, waar mijn partner al stond te wachten. Het voelde direct fijn weer terug te zijn! Naar buiten, naar de auto, in de (voor Thailand) koele avondlucht, rond de 20 graden. Thailand en voedsel zijn bijna synoniemen, dus het verbaasde me niets dat ze eerst wat wilde gaan eten. Een kwartiertje later zaten we buiten bij een Moo Tsoem restaurant – ik schrijf het maar even fonetisch op – waar je met een aardewerken pot gevuld met geurige bouillon op een houtskoolvuurtje voor je op tafel zit. Je bestelt de gewenste ingrediënten en bereidt zo je eigen maaltijd. Lekker eten, biertje erbij, bijpraten over de 8 weken dat we (vrijwillig) gescheiden waren, plannen maken voor de komende maanden….

Kortom: goed om weer terug te zijn in Thailand!

Net even gecheckt: mijn fiets staat er nog. Heeft wel een nieuwe achterband en ketting nodig, dus morgenochtend even langs de fietsenmaker. Vanuit Nederland nieuwe fietsschoenen en een felgeel – je kunt hier nooit zichtbaar genoeg zijn in het verkeer – wielershirt meegebracht, dus klaar om weer mooie tochten te gaan maken. Ik hoop daar zo nu en dan verslag van te kunnen doen op dit blog, met wat mooie plaatjes erbij!

5 reacties op “Terug naar Chiang Rai”

  1. Peer zegt op

    Heel verstandig Cor,
    Om de gemeenste kleuren te dragen met het fietsen. Want de Thai zet z’n mobiel aan z’n hoofd voordat ie de auto start.
    Ik ben ooit, tijdens m’n fietstour door Lanna, Belgen tegengekomen met mooie antraciet-kleurige fietsen, zwarte fietstassen en daarbij ook nog mooie antraciet kleding. Betere zelfmoordfietskleding bestaat er niet. Het was ook nog op de weg CM naar CR onder de bomen. Ik heb ze gecomplimenteerd met hun spullen en het een en ander uitgelegd wat betr fietsveiligheid in Th. Niet dat ik zo vaderlandslievend ben maar heb 2 wapperende vlaggen achter op de drager.
    Geniet van Chiangrai en je fietstocht langs de Mae Kok.
    Peer

    • Cornelis zegt op

      Ik zie ze ook regelmatig, buitenlanders maar ook Thai op racefietsen/MTB’s, volledig in het zwart gehuld met een matzwarte helm op het hoofd om het af te maken. Goed gecamoufleerd, zullen we maar zeggen……
      Overigens óók in Nederland.

  2. Peter Schoonooghe zegt op

    Bedankt voor dit fijne relaas en mooie foto’s, Cor. Ik kom ook quasi jaarlijks (dit jaar was een uitzondering) naar het Noorden (Mae Sai) waar mijn echtgenote (met wie ik intussen 26 jaar ben gehuwd) haar (ouderlijke) woning staat om er samen met haar een paar weken met mijn schoonfamilie door te brengen.

    • Antonius zegt op

      Mooi verhaal Cees, de koffie staat klaar!

  3. Rene Martin zegt op

    Hopelijk horen we meer van je en ik ben benieuwd naar je belevenissen . Wel is het probleem van de luchtverontreiniging voor mij een belangrijke overweging om deze stad in de eerste maanden van het jaar te vermijden maar ik hoop dat je de komende tijd ervan geniet….


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website