Leven in Thailand: Geland op een tropisch eiland (deel 3)
Els van Wijlen woont al meer dan 30 jaar samen met haar man ‘de Kuuk’ in een klein dorpje in Brabant. In 2006 bezochten ze Thailand voor het eerst. Als het even kan, gaan ze er twee keer per jaar op vakantie. Hun favoriete eiland is Koh Phangan, dat voelt als thuiskomen.
Tropical dreams…goedemorgen
’s Morgens met de scooter lekker tuffend in het zonnetje naar de Makro om een vers stokbroodje te scoren. Eigenlijk de Kuuk z’n ding, maar die heeft op dat moment andere prioriteiten bestaande uit nietvervandewcpot activiteiten.
De Makro is al vroeg open en ik ben een van de eersten. Er staan nog een paar auto’s en een enkele scooter. Kom ik terug, met m’n stokbroodje, wil ik snel naar huis. Ik stap op de scooter, maar dan gaat er iets niet goed. Ik krijg ik ‘m niet gestart, het sleuteltje gaat niet meer in het contact.
Ander sleuteltje….ook niet. Het zweet breekt me uit. Het is ook al stikheet, en geen telefoon bij om de kuuk te bellen. Nog maar ’n keer met beleid proberen, heel voorzichtig, helaas.. Ik voelde het vanmorgen bij het wegrijden eigenlijk al, het ging toen al een beetje stroef. Misschien zit er een vuiltje op, sleuteltje eruit, blazen, poetsen, nog ‘ns poetsen….. nee hoor, het lukt echt niet.
Maar ik wil nog niet opgeven. Het zweet trouwens ook niet. Dat staat al in rijen van drie op bovenlip en voorhoofd, is al bijna straaltje. Balen, sta ik hier, zonder telefoon, moet ik zo ook nog in die verzengende hitte het hele eind teruglopen. De eerste keer dat ik alleen met de scooter op pad ben en ik heb ’t al kapot. Nog 1x proberen. Nog maar een beetje harder frutten..niet te hard, anders sleuteltje door de midden. Zucht. Het zweet gutst inmiddels langs alle kanten naar beneden, ik ontplof. Hoe lang sta ik hier nou al te klooien? En hoe los ik het op?
Hoor ik ineens, Madam, madam, scooter there…you wrong scooter. Ik kijk verward in haar richting en zie een Thaise vrouw met kind voorop de scooter, die blijkbaar al even op de parkeerplaats bij de Makro staat. Ze wijst in de richting van een witte scooter. Wa? Oh nee hè, ik schaam me diep, want het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Hoewel het de vorige keer de Kuuk overkwam. Hij had zo hard zitten prakken dat het sleuteltje het bijna op had gegeven en zich naar het slotje had gevormd. Gelukkig rende er net op tijd iemand luid roepend naar buiten: Mister, you wrong scooter!!
Ik zit dus gewoon op de verkeerde scooter. Nu zie ik het ook, het is een rode. Mijn witte scooter staat er een meter naast, verder geen lege scooter te zien.
Ik bedank de Thaise vrouw uitvoerig, stap op mijn scooter en scheur vol gas naar huis.
Kom ik thuis, roept de Kuuk vanaf de wc: zeker druk bij de Makro….
Hoi kuuk, misschien is dit wel een oplossing een plaatje maken met de naam Holland en achter op de brommer hangen wij doen dit al 14 jaar en je ziet meteen je brommer terug .
Wat een verhaal . Eerst sleuteltje gaat er niet in , dan sleuteltje er uit ?
Ik ben kleurenblind maar op een rooie scooter stappen in plaats van op een witte ?
Zeker last van een enorme jetlag .Ik heb anders wel van het verhaaltje genoten.
Leuk verhaal en herkenbaar maar dan andersom.
Tegen sluitingstijd op avondmarkt van Chaam, nog gezellig keuvelend op een terras, biedt een kennis aan alvast mijn gehuurde, rode, Honda Click scooter op te halen en dichterbij te zetten. Wie bekend is in Chaam weet dat er aan het begin van de markt, honderden scooters geparkeerd staan. Maar als de markt voorbij is, nog maar een paar en als Nederlanders gewend aan de vele diefstallen, lijkt het veiliger hem op dit tijdstip in het oog te hebben.
Ik geef de galante kennis mijn sleutel en leg uit waar de scooter staat. En inderdaad na enkele minuten komt hij terug met scooter. Ik blij want scheelt een stuk lopen in het donker.
Wat schetst mijn verbazing toen ik weg wilde gaan, mijn helm opzette en naar de scooter liep…. er hing een andere helm aan het stuur. Oepssss, dit was mijn scooter niet! Ik zag het verschil enkel aan de sticker van de verhuurder. Sleutel paste en werkte ook nog! Verbazing en ook hilariteit alom. Gelukkig bleek op de parkeerplek mijn scooter er nog wel te staan. Snel omgewisseld en nog na lachend naar huis.
De volgende ochtend verhuurder ingelicht maar schijnt normaal te zijn dat contactsleutels wel eens hetzelfde zijn… Mai pen rai, TIT
Volgens mij zeggen ze in Brabant tegen zo iemand “wat en Kukel”