Leven als Single Farang in de Jungle: On the road 9 – Tha Sae, de hel van het Zuid-Westen

Het is reeds een tijdje geleden dat Lung addie, in eigen streek, nog eens op motor verkenning is geweest. Dit kwam doordat hij de meeste interessante plekjes van de provincie Chumphon meemde gezien te hebben. Doch er was nog een redelijk gebied dat eigenlijk een beetje in de vergeethoek was geraakt, namelijk Tha Sae, een gebied grenzend aan Myanmar.

Tha Sae is een der grootste districten van de provincie Chumphon, dit betreffende oppervlakte maar niet wat het aantal inwoners aangaat. Tha Sae telt 10 tambons waarvan er 4 grenzen aan Myanmar. Enkel een heuvelrug vormt hier de grens tussen beide landen. Het is een heel ruige streek dit grensgebied. Zeer slechte, onverharde aardewegen met zeer steile hellingen. De meeste van deze wegen zijn ontstaan door landbouwvoertuigen en zware legertrucs welke zich een doorgang forceerden in dit gebied. Van de wijd verspreide huizen beschikken de meeste niet over elektriciteit noch over stromend water. Internet is er dus ook niet daar er ook op vele plaatsen zelfs geen telefoondekking is.

De bewoners van dit gebied leven van land- en bosbouw. Veel plantages met durian-, rubber- en palmbomen. De hoofdzaak is wel koffie. Zowat 60% van de Thaise Robusta koffie is afkomstig uit dit gebied.

We vertrekken oorspronkelijk met 6 motoren waarvan er twee met duozitter. Drie shoppers en drie scooters waarvan twee met automatische versnellingen. De aanloop naar het einddoel, Pha Peid Yai viewpoint, verloopt nog over goed berijdbare wegen. Een eerste stop aan de Wat Pru en een tweede aan de Thep Charoen Tempel. Bij deze tempel, in Tha Kham tambon, bevindt zich een uitgebreid grottencomplex. Deze grotten werden in het verleden gebruikt als schuilplaats voor de lokale bevolking bij invallen door roversbendes uit Myanmer, iets wat in het verleden regelmatig plaatsvond.

Na deze tussenstops gaan we de Phet Kasem Road over en hier begint de ellende. De wegen worden slechter en slechter. Er is zelfs geen sprake meer van enige verharding. Aardewegen bezaaid met putten, bulten en vooral sleuven door weggespoelde aarde. Rood stof en nog eens stof, opgewaaid door voorbijrijdende pickups. Hellingen die amper met een shopper te nemen zijn. Deze machienes zijn totaal ongeschikt voor het “offroad’ werk. Duozitters moeten afstappen en te voet verder, de scooters met automatische versnellingen haalden het niet en moesten de strijd staken… het is eigenlijk gekkenwerk deze keer.

En dan komt het moment waar iedere motorrijder voor bevreesd is: Lung addie, die steeds als laatste van de groep rijdt, komt in de problemen. Hij geraakt op een supersteil stuk niet in eerste versnelling, de motor sputtert en valt stil. Nog met beide voeten op de grond en de rem dicht, maar daar staat hij… de weg te smal om te keren, kan de motor niet op zijn stand zetten wegens het feit dat hij dan zal kantelen. Achteruit rijden onmogelijk… kan dus enkel blijven staan waar hij staat maar ook dat is geen optie, dat hou je niet lang vol, 350kg in evenwicht houden en geen kant op kunnende met een motor die niet wil starten… ??? Het zal dus een “gecontroleerde noodlanding” worden. De motor langzaam op de valbaren laten kantelen en er dan onderuit kruipen en wachten op hulp om de motor te keren en de helling af te dalen. Geen lichamelijke schade en ook geen schade aan de motor, ja het kon slechter.

De hulp kwam snel onder de vorm van twee, uit het niets verschijnende, Thaise dames. Veel uitleg is er niet nodig, zij hadden onmiddellijk door wat er aan de hand was…. Blijkbaar hadden ze dit nog gedaan of was dit het vaste “rescueteam” van Pha Peid Yai ??? Na deze reddingsoperatie en het laten afkoelen van de motor zet Lung addie een nieuwe aanval in. Deze keer met meer succes en het eindresulaat, of kan je het de beloning noemen, is een prachtig 360° zicht over een groot deel van de Chumphon provincie.

Nog twee andere deelnemers maakten kennis met de Tha Sae bodem. Een reed zich vast in een greppel naast de weg en kantelde in de blubber. Een een andere viel stil wegens een verstopte benzinefilter en kantelde ook. Een technisch probleem, dat moest nu net de ‘Motordokter’ ( de benaming welke aan onze motortechnieker geven ) overkomen.

Al bij al was deze tocht door “Hel van het Zuid-Westen” een ervaring op zich. Niet voor onmiddellijke herhaling vatbaar, enkele jaren wachten tot de wegenaanleg in verdere staat is, dat is de boodschap. Dus Rob en Jos, zet deze maar niet op de planning voor de Bikerboys van Hua Hin.