Els van Wijlen verblijft momenteel met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.


Een drukke dag. Ik moet geld wisselen bij de bank en ik ga voor Bubba’s de stroomrekening betalen. Eerst maar ‘ns op de scooter naar het Kohphanganse PNEM gebouw alwaar de rekening contant voldaan moet worden.

Voor ik naar binnen ga, trek ik mijn slippers uit, want zo hoort dat in Thailand. Ik betaal de rekening en ga weer naar buiten en wat denk je???? Slippers weg. Shit, het waren zulke goeie slippers.

Er staat nog wel een armzalig paar slippers, achtergelaten door de dief. Lelijk en afgetrapt.
Met een lang gezicht en de nodige weerstand trek ik ze aan. Ik kan niet op blote voeten naar de bank.

Ik baal, mijn goede slippers met diamantje zijn gestolen. Het zijn eigenlijk gewone teenslippers, en het diamantje is van plastic, maar de emotionele waarde weegt zwaar.

Ze zijn gekocht in Australië, toen ik samen met Roos de Great Ocean Road heb gereden….
Quality time!! Een mooie belevenis.

Maar ho eens even…iemand die voor me was moet de slippers hebben meegenomen. Toevallig ken ik de oudere man die voor me was.  Er was ook een blonde vrouw, die ken ik niet, maar ik ga gewoon vragen wie het was. Zij heeft vlak voor me ook een rekening betaald bij de PNEM dus haar gegevens zijn bekend.

Ja, die zal het wel gedaan hebben…wat een trut om mijn slippers te jatten. Dus ik naar binnen en even later stap ik strijdlustig met een telefoonnummer naar buiten.

Met de ouwe afgetrapte nep havaiana’s ga ik op de scooter richting de bank.

Het zit me helemaal niet lekker, wat een gezeik weer, moet ik weer van alles gaan oplossen. Als ik binnen kom bij de bank is het er ook nog eens loeidruk. Ik trek een nummertje en wat zie ik?? Die blonde trut staat aan de balie!!

Adrenaline schiet door mn lijf, in gedachten ruk ik de slippers al van haar voeten. Ik schiet naar voor en net voordat ik haar aan wil spreken, zie ik dat ze sportschoenen draagt.

Hohoho Elsje, vol op de rem en braaf op de plaats blijven.

Met nog na gierende adrenaline in het lichaam zak ik op een stoeltje en bedenk me dan dat die ouwe vent dus mijn slippers heeft gejat. Die heeft het waarschijnlijk niet eens in de gaten. Net als de Kuuk, die komt ook regelmatig met een paar andere slippers thuis, of dat nou ’s nachts gebeurt of op klaarlichte dag, of ze anders van kleur zijn of van maat. het doet er niet toe. Totaal gedachteloos worden slippers aan de voet geschoven.

Ja, het zal zeker die ouwe wel zijn.
Die zal ik straks meteen even opzoeken.

Eerst geld wisselen.

Bij het wisselen ruil ik 3000 baht om voor 100-tjes. In gedachten ben ik bij mijn vermiste slippertjes totdat ik veertig 100-tjes krijg van het bankmannetje. Zo, die maakt een foutje. Das lekker meegenomen…kan ik een paar nieuwe slippers kopen…of zal ik het netjes melden?

Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd, ik twijfel…maar dan wint het goed fatsoen en ik zeg dat ik volgens mij 3000 gaf en geen 4000.

De biljetjes liggen al op de stapel.

Helemaal zeker ben ik er ook niet van, want ik ben door de diefstal natuurlijk verschrikkelijk van de kook.
Mijn telefoonnummer wordt genoteerd en als ze een verschilletje hebben aan het eind van de dag, bellen ze me op.

Wat ben ik toch een braaf mens, maar ook een sukkel.
Dat verschilletje hebben ze natuurlijk sowieso, geen verschil, toch verschil.
Had ik m’n mond maar gehouden.

Nu eerst langs die ouwe om mijn slippers op te halen.

Met piepende remmen stop ik stoer vlak voor zijn deur. Helaas, hij is niet thuis en voor zijn deur staan mijn slippers ook niet.
Dan moet ik morgen weer terug, het zit niet mee vandaag. Nou ja, deze man zal toch ook niet voor zijn plezier met diamantjes op zijn slippertjes rondwandelen…hoewel?

Dan maar naar huis..op de scooter….wat een baaldag.

Onderweg kom ik tot de conclusie dat ik het toch wel fijn vind dat ik de bank niet heb opgelicht voor 1000 baht. Als Karma haar werk doet, krijg ik misschien wel mijn slippertjes terug.

Je gelooft het niet, maar terwijl ik het bedenk, hoor ik achter me getuuter. Er komt een scooter naast me rijden en die wijst naar de slippers aan zijn voeten…..hééééé mijn slippers…en die voeten, hahaha die herken ik ook!!!!!
Dat is toch niet normaal….Karma bestaat…mijn slippers zijn terecht.
Mijn dag kan niet meer stuk.

We stoppen en de Kuuk zegt hijgend, ja, ja ik heb ze per ongeluk bij Bubba’s aangedaan. Toen ik het in de gaten kreeg ben ik je gaan zoeken, want ik rijd voor schut met dat diamantje. Geef mij m’n eigen slippers maar weer terug.

De volgende dag belde ze van de bank of ik nog even 1000 baht wilde komen brengen…

…nou ja, ik hoef toch geen nieuwe slippers meer te kopen.

10 reacties op “Geland op een tropisch eiland: Over karma, een foutje bij de bank (in mijn voordeel) en vermiste slippers”

  1. Francois Nang Lae zegt op

    Zo kan je toch heel gelukkig worden van slippertjes van je partner. Leuk verhaal weer.

  2. Chris van het dorpje zegt op

    Jou verhalen laten me altijd lachen .
    Wacht met spanning op het volgende .

  3. sylvester zegt op

    Dank uw wel voor dit Anekdotisch Karma verhaal.

  4. NicoB zegt op

    Wat een heerlijk verhaald verhaal, jij je slippertjes terug voor 1.000 Bath eerlijkheid.
    De Kuuk heeft zo te lezen wel nieuwe nodig, kan er ook nog wel bij.
    NicoB

  5. FonTok zegt op

    Leuk verhaal. Prettig om te lezen.

  6. Fransamsterdam zegt op

    Is er zoveel protocollair verschil tussen de Thaise PNEM en een bank, dat je bij de PNEM je schoeisel uit moet doen, maar dat je zonder schoeisel niet naar de bank kan?
    En ik ken het eiland niet hoor, maar is het daar nog zo tropisch dat je voor het wisselen van een paar briefjes van duizend Baht naar de bank moet?
    Het blijft een mooi verhaal hoor, maar ik vraag het me toch af.

    • els zegt op

      ja, ja.

    • els zegt op

      We hebben bijna dezelfde maat teenslippers. En de nephavaiana is veel voorkomende variant op Koh Phangan. De slippers aan de voeten van mijn partner waren mijn slippers. Bij het buitenkomen van de bank had ik gewoon een paar slippers aan, nl het paar afgetrapte (van de Kuuk)dat ik bij het PNEM gebouw had “gevonden”..Blijkbaar heb ik thuis de slippers van de Kuuk aangetrokken, maar omdat ook ik gedachteloos de slipper aan de voet heb geschoven, heb ik het niet opgemerkt. Er heerst thuis nog discussie, wie als eerste de slippers van de ander heeft aangedaan. Gezien gebeurtenissen uit het verleden, zal dat zeker de Kuuk wel geweest zijn.
      Voor meer vragen kunt u contact opnemen met de stichting Korrelatie of een pb naar https://www.facebook.com/somethingels1

  7. Joseph zegt op

    En… je blijft toch van de Kuuk houden. Dat is nog eens echte liefde. Moet toch een lotje uit de loterij zijn die Kuuk. Leuk verhaal.

  8. JoNoot zegt op

    FANTASTISCH verhaal zeg!! Heerlijk om in mee te gaan, zelfs op de scooter. TOP dat je je slippers weer terug heb…moet er ook niet aan denken, om gek van te worden. En eerlijkheid loont altijd! goedbezig


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website