Geland op een tropisch eiland: Het zit me tot hier!

Ik twijfel nu toch echt wel of ik er goed aan gedaan heb… Hier lig ik dan, tot aan m’n nek in het zand. Het is heet, heel heet en ik heb jeuk aan m’n neus. Als het nou maar de moeite waard is… maar dat weet ik nu nog niet…..de tijd zal het leren…

Slechts in uitzonderlijke gevallen vraag ik advies aan een dokter. Maar mijn tot enorme proporties opgezwollen voeten vertellen me dat het tijd is voor een doktersbezoek. Somi stelt voor om naar een goede apotheker te gaan die acupunctuur “erbij” zou doen.

Prima plan, dus wij op stap. Naar de apotheker, een jonge man met vriendelijke ogen die door een vettig brilletje blij de wereld inkijkt. Daar komen we erachter dat hij dus geen acupunctuur doet, maar hij is naast apotheker ook chiropractor. Natuurlijk wil hij best even een blik werpen op mijn strakgespannen voetjes en zijn advies volgt meteen; ik moet direct naar Poo, de herbal massagesalon een eindje verderop in de straat.

Ok, ik ga meteen. Poo wordt gerund door Wi, die me na een blik op de voetjes in een stoel neerzet en water gaat koken. Pffffff en het is al zo warm. Mijn voeten komen één voor één in een heet bad en worden lichtjes gemasseerd. Heerlijk, dat hou ik wel even vol.

Daarna moet ik naar binnen, want zo blijkt, het warme voetbad is nog maar het begin. Want, zo zegt Wiiii, de botjes in m’n rug staan scheef en daardoor stroomt er van alles niet goed door. Dus na de herbal body massage die ze mij zal geven, zal ze ook even de botjes kraken. Met een piepstemmetje leg ik haar uit dat ik het niet zo heb op dat kraken van die botjes en dat het masseren van de benen bij mij vaak erg pijnlijk is.

Ondertussen vraag ik me af wat die natuurgenezer in Nederland dan heeft gedaan, want daar heb ik tegen fikse betaling mijn botjes al eens recht laten zetten…en hij gaf nog garantie ook…). Maar Wiiii, weet me te overtuigen, dus ik ga plat op de grond en geef me over. Wiii, doet me geen pijn, het is zelfs aangenaam en het kraken van de botjes heb ik overleefd.

Na de behandeling moet ik van haar direct, nee nee niet morgen, DIRECT terug naar de chiro-apotheker want die zou aan m’n hartslag kunnen voelen of en welke kruiden mijn lichaam behoeft, hij is dus ook nog homeopaat. En, zo vertelt ze me, mijn benen moeten dagelijks ingegraven worden in het zand, het zand heeft n.l. een ontgiftende werking. Nou, nou, ik wist niet dat ik er zo beroerd aan toe was.

Snel die dokter weer opzoeken voor dat het te laat is….. Ik kijk vanaf de straat door de glazen pui de felverlichte apotheek in. Er ligt midden in de winkel in het gangpad een zongebruinde getatoeëerde grote kale man op de vloer, de apotheker zit er op z’n knieën naast en verricht handelingen. Héééél voorzichtig open ik de deur, vraag bedeesd of ik binnen kan komen en of hij nog open is. Ja, hoor ik mag binnenkomen en op het plastic krukje naast het kale hoofd op m’n beurt wachten. Oooooh waar ben ik aan begonnen.

Na de grondbehandeling neemt de behandelde patiënt plaats op een houten kruk aan de toonbank. De chiro-apo-homeopaat haalt mapjes vol met kleine flesjes die hij uitstalt op de toonbank, tussen de Strepsils en de Durex. Hij draait zich om naar de achterwand en maakt een diepe wai en het lijkt alsof hij een gebedje doet. Hij neemt de pols van de patiënt, (die blind is en Duits, zoals ik ondertussen heb vernomen) in de rechterhand en met z’n linkerhand zweeft hij boven de honderden kleine flesjes en pikt eruit wat hij nodig heeft.

Na dit ritueel worden de privé toestand en geestelijke gesteldheid voor iedereen duidelijk hoorbaar in het Engels besproken, onderbroken door een binnen dwarrelende dronken toerist die medicatie behoeft voor een zere keel en een nogal luidruchtige een Thaise klant. Dan ben ik aan de beurt. Ongemakkelijk schuif ik op de houten kruk heen en weer als de chiro-apo-homeopaat mijn polsslag op zich laat instralen. Ik zie de man met gesloten ogen die door een vettig brilletje zouden kunnen kijken, rustig en zelfverzekerd mijn medicatie uitkiezen.

Na een paar minuten is hij klaar en geeft me de pilletjes, die mijn innerlijke energie en alle kwalen ten gevolge daarvan, gaan herstellen. Met een dagelijks tabletje voor onder de tong ben ik over een week weer zo goed als nieuw, hopelijk ook met slanke voetjes, en klaar voor de rest van mijn leven. Dussss de volgende dag besluit ik er eens helemaal voor te gaan. Niks geen eigenwijsheid en ik besluit om alle adviezen van Wiiii en de chiro-apo-homeopaat ter harte te nemen. Weet je wat. ik doe er nog ns een schepje bovenop!!

Ik ga naar het strand en laat me tot aan m’n nek ingraven. Natuurlijk wel eerst even Gegoocheld over de ontgiftende krachten van het zand. En wat blijkt? In de Sahara laten hele hordes verwende toeristen zich tot de nek toe ingraven om te detoxen. Kijk, dat is nog eens ontgiften….niet alleen schijterig de beentjes ingraven…neee dan hupsakee het hele lijf onder het zand!! Nog een bijkomend voordeel lijkt me dat zo meteen niet alleen mijn dikke voeten weer dun zijn…maar mijn hele lijf!

En zodoende lig ik hier nou, pffffffff heet en benauwd tot mijn nek in het zand.

Ik heb de kuuk toch wel duidelijk verteld op welk strand hij me moet komen uitgraven?