Horror Halloween in Thailand
(Editorial credit: 1000 Words / Shutterstock.com)
Het lijkt wel alsof er in Nederland tegenwoordig meer transgenders dan in Thailand rondlopen, maar toch ontkom je er niet aan; als je in Thailand woont moet je het soms over ladyboys hebben. Het is een erg populair gespreksonderwerp.
Vrienden die hier wel eens op bezoek komen zien je dan als expert op dat gebied, simpelweg omdat je in Thailand woont, terwijl je helemaal niet op die misplaatste status zit te wachten. Maar de mensen kunnen er maar geen genoeg van krijgen lijkt het wel. Soms is dat letterlijk het geval. Zo is er een vriendin in Nederland wiens baas twee keer per jaar naar Thailand op vakantie gaat, om met ladyboys te vozen. Komt ie ook gewoon voor uit trouwens, net zo makkelijk.
Die mensen zijn dan bij mij aan het verkeerde adres, want zelf ben ik een traditionalist pur sang. Ik heb het niet zo op mengvormen, en dat uit zich op verschillende wijzen. Geen grotere gruwel dan een Nederlands Chinees-Indisch restaurant dat ook Japans serveert. Het is óf Chinees, óf Indonesisch, óf Japans. Een mengelmoesje daarvan staat in mijn ogen garant voor halve bak werk. Hetzelfde met restaurants die alles wat in hapklare brokken geserveerd wordt ‘tapas’ noemen. Tapas is Spaans. Niks meer en niks minder. Ik blief geen creatieve ‘tapas’ van Nederlandse of andere niet-Spaanse origine. Die hele ‘fusion’ onzin in de horeca, wellicht ooit begonnen met de Hawaii pizza terwijl geen zichzelf respecterende Italiaan ooit ananas op een pizza legt, mogen ze wat mij betreft opdoeken. Liever vandaag nog dan morgen.
Maar goed, over die ladyboys. De meest gestelde vraag over Thaise ladyboys, wellicht ingegeven door allerlei denkbeeldige horrorscenario’s, is hoe je ze kunt onderscheiden van echte dames. De meest wilde tips doen dan de ronde, inclusief het geijkte ‘je ziet het aan de adamsappel.’ De plastische chirurgie heeft echter zulke snelle ontwikkelingen doorgemaakt, dat een hoop van dat soort verhalen alweer achterhaald zijn. Ik herken ladyboys echter van een kilometer afstand. Je ziet het namelijk nog het beste aan overdreven vrouwelijk gedrag. Net wat meer ‘over the top’, net wat flamboyanter, net wat ‘te’ van alles. Ik haal ze er altijd feilloos uit. Ik moet dan wel weer bekennen dat dat met foto’s niet werkt. Moraal van het verhaal? Oppassen dus met online dating in Thailand.
Voor de goede orde; ik heb helemaal niks tegen ladyboys. ‘Live and let live.’ Er zitten er een paar bij mij op kantoor en dat zijn hele leuke mensen. Ik heb ook geen fobie voor ze, zoals een vriend van me die doorlopend ‘rug tegen de muur!’ schreeuwde toen ik ‘m op sleeptouw nam tijdens een wilde nacht in Bangkok. Van mij mogen mensen ook Japans van de afhaalchinees eten, of Goudse kaas met ananas op hun pizza kwakken, maar het is niks voor mij want ik hou zelf dus gewoon van duidelijkheid. En een piemel in combinatie met een stel borsten schept verwarring durf ik wel te stellen, als ze onderdeel zijn van één en dezelfde persoon althans.
Halloween is dan ook de tijd van het jaar dat ik hier beter binnen kan blijven. Het tot een soort van carnaval uitgegroeide volksfeest zorgt voor nog meer verwarring dan normaal in de straten van Bangkok. Mannen die zich als vrouw uitdossen, vrouwen die er als mannen uitzien, schoolmeisjes die zich als prostituee verkleden en prostituees die zich als schoolmeisje verkleden, van dat soort werk. Daar kan alleen maar ellende van komen natuurlijk. Ik heb eens een verhaal gelezen over een toerist die tijdens Halloween met een rondborstige bloedmooie Thaise in ‘sexy verpleegster’ kostuum richting hotelkamer vertrok, en daar tot zijn grote schrik met een onverwachte erecte verrassing geconfronteerd werd. ‘Ik hoopte eerst nog even dat het een onderdeel van haar kostuum was’, schijnt hij gestameld te hebben.
Dit artikel is een speciaal voor Thailandblog bewerkte versie van een verhaal uit het nieuwe boek ‘Gekheid op stokjes’ door Robert Jan Fernhout. Het boek is te bestellen bij alle boekwinkels in Nederland en Vlaanderen, en via de webwinkels zoals https://www.bol.com/nl/nl/p/gekheid-op-stokjes/9300000149873451/
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column1 oktober 2023Horror Halloween in Thailand
Column25 juli 2023Misspoes
Column7 juli 2023‘Big in Japan, Rockstar in Thailand’
Column13 juni 2023Rijden als een dolle stier
haha.
Ja, zo sta ik er ongeveer ook wel in. Leven en laten leven, zolang men mij ook met ‘rust’ laat 🙂
Ladyboys zijn performers en daarom zie je ze al vanuit de verte aan hun ‘aanstellerig’ gedrag, vooral in de uitgaans scene.
Er zijn waarschijnlijk veel meer ladyboys BUITEN het barcircuit dan in het barcircuit. En die hebben gewone banen als dokter, restaurant mewewerker of hebben hun eigen bedrijfje. Niet ver van hier is een ladyboy die een plantenwinkel heeft. En er zijn minstens 2 ladyboy dokters in Sirirat ziekenhuis.
Het is toch raar dat er, bij wijze van spreken, geen week kan voorbij gaan zonder dat er iets geschreven wordt noch een normaal doorsnee gesprek over Thailand kan gevoerd zonder dat er ladyboys aan te pas komen .. Het moet toch zijn dat dit velen boeit of is er iets meer aan de hand ? Het is zoals Chris schrijft, ze zijn er in alle “rangen” van de maatschappij (en godzijdank geaccepteerd) en idd sommige (meestal in het uitgangsleven) zijn nogal excentriek, maar so what ?
Verder versta ik de vergelijking niet met ananas op een pizza ..
Tot slot, ik lees “een piemel in combinatie met een stel borsten schept verwarring durf ik wel te stellen, als ze onderdeel zijn van één en dezelfde persoon althans” .. Ik zou niet verward zijn want je weet het voorhand (tenzij je echt maar dan echt naïef bent, temeer het zoals hierboven geschreven “een erg populair gespreksonderwerp is”.), ik zou eerder verward geraken als ik met een “dame” thuiskom waarvan de borsten in de “soutien” blijven, de pruik op de kast beland en de tanden in een glas op het nachttafeltje :-). Grapje.