Column – Proost! Rijden doe je dronken beter
Iedere ochtend mijn vaste dosis horrorvermaak: vandaag weer een scooter die met bestuurder en al in een eettentje landde, recht tussen de gebakken rijst en de kip-cashew. En een dronken automobilist die een geparkeerde auto aanziet voor een afslag. De bloedserieuze verkeersongelukken op Amarin TV.
Mijn ontbijt smaakt nergens beter bij dan bij beelden van brommers die door winkelruiten vliegen en pick-ups die brugleuningen knuffelen. Die bestuurders moeten vast meer promille hebben dan hersencellen.
In Thailand wordt dronken rijden verheven tot volkskunst. Hier rijden ze niet met een slok op, maar met hele emmers leeggedronken Chang-bier achter de kiezen. Waarom? Omdat de pakkans kleiner is dan de kans op een veganistisch barbecuefestival in een vissersdorp. Controleer vooral rond Songkran, want op andere dagen is de politie druk met selfies maken en het managen van koffiepauzes.
De boetes zijn ook lekker symbolisch. Meer een fooi dan straf. Een rijontzegging? Maak je niet druk: scooters en auto’s rijden prima zonder rijbewijs. Het stuur is er toch vooral om je aan vast te houden als het asfalt weer eens kantelt. Dat verklaart ook meteen waarom scooters zo populair zijn: goedkoop, gemakkelijk en ze parkeren zichzelf tegen bomen en betonblokken. Automatisch.
Alcohol is hier niet gewoon een drankje, maar de zuurstof waarmee Thaise feestvierders hun nachtelijke avonturen voeden, maar een religieus ritueel. Geen avond compleet zonder die eeuwige fles whisky, waar iedereen uit drinkt alsof er gelukzaligheid in zit. Dat Thaise feestjes eindigen met beschonken stoelendans richting scooter, auto of greppel is eerder regel dan uitzondering. Maar ach, taxi’s zijn zeldzamer dan een eerlijke politieman. Alternatieven zijn er nauwelijks, tenzij je bereid bent een ezel te berijden, maar die zijn meestal verstandiger dan hun bestuurders.
Dan heb je nog de corrupte agenten die zich om laten kopen voor een handvol baht of een fles goedkope rum. Wie genoeg geld heeft, koopt zijn eigen immuniteit, een VIP-pas voor de openbare weg. Dat noemen we hier ‘rechtvaardigheid op maat’, een schitterend stukje Thaise innovatie.
Misschien moeten we er gewoon mee leren leven. Of beter gezegd: mee leren sterven. Want wie niet bereid is risico’s te nemen, verdient eigenlijk ook geen plek in het fascinerende verkeerscircus dat Thailand heet. De overheid denkt ondertussen rustig na over maatregelen, op het tempo van een dronken schildpad met tegenwind. Educatie? Fantastisch, dat werkte ook al zo goed bij eerdere campagnes over afvalscheiding en corruptiebestrijding, zodra iemand bedenkt hoe je een dronken bestuurder leert lezen.
Tot die tijd hef ik mijn glas. Proost! Op het Thaise verkeer, waar de enige zekerheid onzekerheid is. Rijden en drinken gaan hier hand in hand, meestal rechtstreeks naar het hiernamaals.
Alweer een schot in de roos.
Nog iets over de kruipers en bukkers tijdens de bobo uitreikingen?
Maar geef het velen van hen na: wel stomdronken met een mondkapje en uiteraard zonder helm op een bromfiets rondrijden. Of zou dat om de alcoholgeur te maskeren zijn? Who knows, it’s Thailand
Toch jammer dat de alcohol verkoop bij benzine pompen verboden is. Tijdens het bijtanken van de toet toet tank ik zelf ook graag even bij.