Joseph in Azië (deel 4)

Floating village bij Siem Reap

Zeg vandaag het uitstekende Indochina hotel vaarwel en vertrek met een tuk-tuk richting grens. Ben al in het bezit van een zogenaamd e-visa dat ik simpel via internet thuis al heb geregeld.

Geen gezeur aan mijn hoofd van mensen die mij zogenaamd willen helpen aan een visa en passeer redelijk snel zowel de Thaise alsook de Cambodjaanse grensambtenaren. Tijd in overvloed want mijn gereserveerde chauffeur staat pas om 13.00 uur bij het Holiday Casino. Dus ruimschoots tijd om nog ergens even onderuit te zakken voor een kop koffie. Om kwart voor een sta ik op de afgesproken plaats in afwachting van de taxi. Wat ik ook zie echter geen taxi en om half twee neem ik maar een kloek besluit en ga op verkenning uit naar een oplossing. Nou die is vrij snel gevonden en voor 1600 baht kom ik wel in Siem Reap terecht.

Reis mee met een auto die nog twee mannen moet ophalen plus ietwat bagage. Dat ietwat blijkt uit twee enorme balen textiel te bestaan die boven op het dak van de auto worden bevestigd. Zo zie ja maar dat de textielhandel in deze grensplaats echt in het groot gaat en de detailverkopen peanuts zijn. Aangekomen in Siem Reap staat een tuk-tuk gereed die mij naar het besproken Ta Prohm hotel brengt. Keurig hotel op zeer korte afstand van de bekende Pub Street gelegen.

Ben al enkele malen eerder in Siem Reap geweest en evenzoveel keer het fameuze Ankor Wat complex bezocht. Ditmaal ben ik niet van plan het voor de vijfde maal te bezoeken hoewel het voor iedereen een must is de oude hoofdstad van het voormalige Khmerrijk te bezoeken. Onvoorstelbaar wat men in die tijd zonder machines met de blote handjes allemaal heeft verwezenlijkt.

Floating village

Ga toch nog iets ondernemen hetgeen ik niet eerder deed, namelijk een bezoek aan de floating village, zoals het op het Tonlé Sap meer drijvende vissersdorp bekend staat.

Charter een tuk-tuk die mij naar de opstapplaats van de boten brengt en daar anderhalf uur blijft wachten voor de 15 kilometer lange terugweg. Heb een privé boot a raison van 35 dollar en ben daar heel wat minder tevreden over. Aangekomen nabij het drijvende vissersdorp deelt de snoodaard van de boot mij mee dat ik daar gezien de lage waterstand moet overstappen op een klein bootje. En jawel of ik daarvoor nog eens even dertig dollar voor wil neerleggen. Woeps; Joseph ontploft en gebied de man direct rechtsomkeer te varen richting opstapplaats waar ik mijn betaalde ticket zal terugvorderen. Heb immers een ticket geboekt voor de trip naar en rond het vissersdorp. Vreemd genoeg is het water opeens gestegen en kan hij nu wel naar de floating village varen. Zo zie je maar overal ter wereld moet je op je qui-vive zijn.

Het platteland leven rond Battambang

Overigens mag je niet iedereen over dezelfde kam scheren want mijn ervaring met de Cambodjaanse bevolking is louter positief. Personeel in de hotels en restaurants zijn uitermate vriendelijk en zeer behulpzaam.

Uiteraard frequenteer ik met een bepaalde regelmaat de meer dan bekende Pub Street met de vele restaurants en pubs. Cambodja is nog goedkoop want voor een goed glas wijn betaal je drie en een halve dollar en voor een biertje tel je op heel wat plaatsen slecht een halve dollar neer, althans in deze door zeer veel toeristen bezochte stad.

Over geld gesproken

De nationale munteenheid is de Riel maar overal rekent men in US-dollars en de omrekenkoers is simpel; vierduizend riel is één dollar. ATM’s tref je in de grotere plaatsen overal in overvloed aan en met je gewone bankpas kun je heel simpel riel of dollars uit de automaat halen. Persoonlijk prefereer ik dollars. De ingehouden provisie is per transactie 4 of 5 dollar afhankelijk van de betreffende bank. Voor 300 dollar betaalde ik via mijn ABN-Amrobank exact € 278,40. Denk er wel aan om je bankpas op wereldwijd in te stellen.

De reis gaat verder

Neem na een aantal dagen afscheid van Siem Reap en reis per bus verder naar Battambang de tweede grootste plaats van Cambodja qua inwonersaantal. Heb even op internet naar een hotel aldaar gegoogeld en de keuze voor enkele dagen op het Classy hotel laten vallen. Rond half tien staat een klein busje gereed voor mijn hotel om mij naar de grote bus te brengen en voor 6 dollar sta ik bijna vier uur later in Battambang. Een aardige en goed Engelssprekende 62-jarige ‘jongeman’ brengt mij naar het Classy hotel dat een goede keuze blijkt te zijn. Mooi zwembad, buitenbar, goed restaurant op de 9^e en de Panorama lounge op de 10^e etage met uitzicht over de Sangker rivier. Han Houn, de tuk-tuk driver, bespeelt mij aardig en ik maak met hem de afspraak dat hij mij morgen na het ontbijt rond 10 uur ophaalt om mij iets van de stad en de omgeving te laten zien. Mijn aanvankelijke hersenkronkel om vanaf Siem Reap per boot te reizen heb ik toch maar laten varen en achteraf gezien was dat een verstandige beslissing. De zeer uiteenlopende reacties daaromtrent op internet hadden mij toch al doen twijfelen.

Tuk-tuk chauffeur en gids Han Houn

Battambang is niet met Siem Reap vergelijkbaar en maakt zelfs een ietwat slaperige indruk. De rit met Haan Hoen, zoals ik zijn naam maar gemakkelijk in mijn geheugen heb geprent was fantastisch. Had aangegeven dat ik geïnteresseerd ben in het platteland gebeuren en dat heb ik te zien gekregen. Weet inmiddels alles over kruiden, planten, vruchten en het boerenleven. De piepkleine dorpjes hadden iets charmants en met name de kinderen zwaaiden uitbundig bij het zien van een vreemdeling, een teken dat er weinig toeristen komen. Han is een uitstekende gids die ook de Engelse taal machtig is en veel weet te vertellen.

Als ik in mijn hotel weer eens een grote groep reizigers zie arriveren prijs ik me zeer gelukkig dat ik dat nog op eigen houtje allemaal kan doen. Heb in beide plaatsen veel gewandeld en heel wat leuke tafereeltjes meegemaakt. Wellicht daaromtrent in enkele korte artikeltjes binnenkort iets meer.

Over enkele dagen trek ik in mijn eentje, simpel per bus, weer verder.