In Bangkok waren gisteren de vertegenwoordigers van zeventien Aziatische landen aanwezig die direct of indirect met de vluchtelingencrisis te maken hebben, maar ook de Verenigde Staten, Japan en vertegenwoordigers van internationale organisaties zoals de VN-vluchtelingendienst UNHCR en de Internationale Organisatie voor Migratie.
Myanmar (het vroegere Birma) wilde niet op het beklaagdenbankje zitten en de vertegenwoordiger van Myanmar, Htin Linn (zie foto boven), waarschuwde andere landen om zijn land niet de schuld te geven van de problemen: “Dat lost niets op.”
Thailand beschreef de bijeenkomst van gisteren als “zeer constructief” en laat weten dat alle 17 landen op de bijeenkomst het eens zijn geworden over een verklaring over de humanitaire hulp voor de vermoedelijk 2500 migranten die nog op zee drijven, alsmede voor de vluchtelingen die al aan land zijn gegaan in Maleisië en Indonesië.
De vertegenwoordigers van de mensenrechtenorganisaties zijn minder positief: Veel gepraat maar weinig concrete besluiten en acties. Phil Robertson van Human Rights Watch Azië noemde de gesprekken “een pleister op een gapende wond.” Hij vond het vreemd dat de naam Rohingya’s niet genoemd mocht worden in de slotverklaring: “hoe kun je praten over een volk als je ze niet mag benoemen?”
Norachit Sinhaseni de permanent secretaris van buitenlandse zaken liet weten dat Myanmar zich aansluit bij het initiatief van de internationale gemeenschap om de levensomstandigheden van mensen in risicogebieden te verbeteren.
Ondertussen hebben Indonesië, Maleisië en Thailand te maken met steeds meer vluchtelingen die Myanmar ontvluchten. Het zijn vooral islamitische Rohingya’s die in Myanmar geen rechten hebben en zelfs niet als staatsburgers worden erkent. Er leven ruim een miljoen Rohingya’s in Myanmar waarvan meer dan honderdduizend in kampen zijn opgesloten. Zij worden nu als paria’s opgejaagd en regelmatig aangevallen door extremistische boeddhisten, met verkrachtingen en moorden tot gevolg. De overheid in Myanmar grijpt niet in zodat de Rohingya’s het land ontvluchten. Zij willen bij voorkeur naar islamitische landen in de regio om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Vooral vluchtelingenorganisaties willen dat Myanmar de verantwoordelijkheid op zich neemt ten opzichte van de Rohingya’s. “Wanneer deze groep worden behandeld als staatsburgers en identiteitspapieren krijgen dan is het probleem al bijna opgelost.” zo liet Volker Turk, assistent Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties, gisteren op de top in Bsangkok weten.”
Het lijkt er op dat Myanmar geen enkele verantwoordelijkheid op zich wil nemen. Zo mocht in de uitnodiging het woord ‘Rohingya’ niet genoemd, omdat Myanmar dat niet wilde en dan zou zijn weggebleven. De overheid in Myanmar weigert de Rohingya’s als etnische groep te erkennen; zij beschouwt hen als Bengalezen.
Maleisië en Indonesië hebben vorige week toegezegd de Rohingya bootvluchtelingen op te vangen omdat ze anders zouden sterven op zee, maar niet langer dan maximaal een jaar. Beide landen willen van de internationale gemeenschap hulp bij het probleem. Thailand wil alleen humanitaire hulp op zee geven en heeft daarvoor de marine ingeschakeld. De reden van de harde opstelling van Thailand is dat er aan de Thaise grens al tientallen jaren ruim 130.000 vluchtelingen verblijven. Dat zijn voornamelijk ook etnische groepen die Myanmar zijn ontvlucht. Thailand zegt niet nog meer vluchtelingen te kunnen herbergen.
Ondertussen heeft Thailand aan de Amerikaanse marine toestemming gegeven om vluchten boven zijn territorium uit te voeren om naar gestrande vluchtelingen te helpen zoeken. De vluchten vanuit Subang in Maleisië moeten wel met de Thaise luchtmacht worden gecoördineerd.
Zowel de VS als Australië hebben toegezegd om nog eens extra 3 miljoen en respectievelijk 5 miljoen dolaar te schenken als noodhulp voor de vluchtelingen.
Bron: Bangkok Post – http://goo.gl/DFQsoo
Boedhisme, het andere gezicht.
Altijd gedacht dat Aziatische leiders zo diplomatisch waren. Maar nu blijkt dat Aziatische leiders juist in de stress schieten als ze een verwijt krijgen wat niet in hun straatje past. Hoe zou dat toch komen? Is dat een overblijfsel van de koloniale tijd waarin de Westerse arrogantie de Aziaten minachtten? Of is het juist de minachting van Aziaten tegenover hun buren? Het opgeheven vingertje doet denken aan …
Dat boeddhisten humane mensen zijn is mijns inziens een farce.
Je zult maar eens op zo ener gammel bootje rond dobberen op de grote oceaan met grote aantallen lotgenoten .
Zonder of weinig voedsel en drinken en enige medische hulp .
En dan ook nog in de brandende zon op volle zee .
En intussen wordt er op hoog nivea over je lot beslist door hoge heren in nette pakken .
In dure vergaderzalen met mooie bloemstukken en airconditioning . Die meestal bij zulks soort metings overnachten in dure hotels .
En kwamen aangevlogen , van uit hunner home land in Business Class .
De wereld anno 2015 .
Jan Beute .
De Republiek Unie van Myanmar Op 31 januari 2011 trad een nieuwe grondwet in werking, die formeel een einde maakte aan het militaire bestuur. Ondanks dit gegeven is het een onvrij land en dat niet enkel voor de
Rohingya’s doch ook voor vele andere minderheden, er leeft ook een Thaise minderheids groep in Zuid Myanmar welke ook niet al te veel rechten heeft . Het feit dat de meerderheid van de bevolking in Myanmar Boeddhisten zijn is minder relevant in deze kwestie, in Thailand leven zeer veel vluchtelingen uit de buurlanden wat nooit een probleem was voor de Boeddhisten in Thailand.
Een groot deel van deze vluchtelingen zijn echter geen Rohingya’s doch mensen uit Bangladesh, Myanmar neemt de verantwoordelijkheid niet op voor de grote groepen Bengalen onder de vluchtelingen wat ik wel kan begrijpen ik ken geen landen die dat wel doen. Zelfs in Bangladesh werd recentelijk erkend dat er veel van hun onderdanen het land hebben ontvlucht, de verantwoordelijke zoek ik dan ook meer in Bangladesh. In dat land zijn Boeddhisten een minderheid en zijn er veel van hun groep vermoord en werden hun tempels verbrand. De kwestie kan dan ook niet te eenzijdig worden bekeken.
Niet alles klopt wat je schrijft. In de bergen langs de grens met Birma leven duizenden vluchtelingen die statenloos zijn. Geen van hen wordt erkend door Thailand en Birma. Ze worden door de Thaise overheid enkel gedoogd.
Ik heb deze mensen zien werken in Thailand. Illegaal wel te verstaan. Vaak zijn het ook nog vakmensen. Maar enige erkenning van bestaan hebben ze niet.
Niet eenzijdig is ook te kijken naar het leed van mensen dat NIET dagelijks in de media aandacht krijgt. Een humaan volk helpt elke vluchteling, ongeacht oorsprong of religie.
Waar is Aung San Suu Kyi in deze? Zij is nota bene nobelprijswinnares en mensenrechten-activiste. Het kan zijn dat ik niet de juiste media heb gevolgd.
Je hebt geen nieuws gemist, Dennis. Ze vermijdt uitspraken en geeft geen antwoorden op door journalisten gestelde vragen over de gebeurtenissen. Méér dan dat het ‘gecompliceerd’ is, is er nog niet uit haar mond gekomen. Héél teleurstellend!
De reden? Verkiezingen. Reden waarom zij bij mij van haar voetstuk is “gecanceld”.