Lezersinzending: Ik ben gelukkig!!

Els van Wijlen woont al meer dan 30 jaar samen met haar man ‘de Kuuk’ in een klein dorpje in Brabant. In 2006 bezochten ze Thailand voor het eerst. Als het even kan, gaan ze er twee keer per jaar op vakantie. Hun favoriete eiland is Koh Phangan, dat voelt als thuiskomen. 

Ik ben gelukkig!! Fluitend rijd ik op een gehuurde roze mio scooter door het prachtige noorden van Thailand. Het uitzicht is geweldig, het is warm, de zon schijnt, de weg is perfect, we zijn heerlijk aan het scooteren, joehoe!! Veel beter kan mijn leven niet worden. Hoewel, een (klein) minpuntje is mijn zere zitvlak. Maar ja, na anderhalve dag en 250 km op de scooter…..

Het is bijna niet te geloven; zondagmiddag om een uur of twee vertrekken vanuit Brussel en op maandagmorgen om elf uur op je scooter Chiang Mai uitrijden. De scooters zijn van te voren via internet gereserveerd bij Tony’s Big Bikes. Ze stonden klaar toen we vanaf het vliegveld in Chiang Mai met de taxi voor de deur afgezet werden.

Dag 1: Naar Mae Chaem

Nog geen uurtje buiten Chiang Mai wordt de snelweg verlaten om richting Mae Chaem te gaan. Op dag 1, moest er 130 km gereden worden, dat is goed gegaan. Aan het eind van de middag  hebben we al volop genoten van de prachtige natuur in Noord-Thailand en dat heerlijke gevoel van vrij zijn.

Mae Chaem is een dorpje van niks en we komen terecht bij Navasoum resort. Prachtig gelegen op een mooie heuvel met fantastisch uitzicht. Het is laagseizoen en we zijn samen met een  Duitse motorrijder de enige gasten in het resort.

De Finse eigenaar sjokt rond en vertelt me, terwijl hij me aankijkt met droeve ogen, dat hij zijn vrouw zo mist, dat hij 20 kg is afgevallen en dat hij het gemis wegdrinkt met zes halve liters bier per dag. En dat zijn nieuwe vrouw, een piepjong meisje uit de buurt, dat niet zo leuk vindt. Maar ja, het is geven en nemen, en met diezelfde droeve ogen kijkt hij snel even naar zijn nieuwe vrouw, die in een luie stoel met haar telefoon bezig is. De volgende dag ligt ze daar nog…

De sfeer is gemoedelijk, hij zorgt dat er koude biertjes komen (de koelkast was leeg, want hij had zijn portie al op) en we eten er heerlijk. Terwijl de vermoeidheid over ons valt, drinken we nog wat met die andere gast die in tegenovergestelde richting de Mae Hong Song loop rijdt op een motor en die tipt ons om binnendoor te rijden.

We gaan vroeg naar bed, lopen langs het niet al te frisse en koude zwembad en slapen in een basic bungalow waar alles is wat je nodig hebt na een lange vlucht en 130 km op de scooter.

Dag 2: naar Mae Hong Son

’s Morgens na een goed ontbijt vertrekken we met onze sweater aan, want het is een beetje nevelig en nog fris. De binnendoorroute is prachtig, maar de weg is slecht en we schieten natuurlijk helemaal niet op. De temperatuur loopt snel op en al gauw rijden we in ons hemdje en we verbranden door de felle zon.

Het is dag 2. Vandaag rijden we 165 km naar Mae Hong Son. Nu nog 60 km te gaan, de weg is perfect en de natuur nog even overweldigend, ik rijd voorop want ik weet de weg. De zon schijnt intens, de natuur is prachtig, het rijden gaat goed; ik ben gelukkig!

Aan het eind van de middag arriveren we in Mae Hong Son, zoeken een slaapplek en trakteren onszelf na de lange prachtige tocht op een ijskoude Singha. MHS is een toeristisch stadje met veel hotelletjes en restaurantjes, we vermaken ons prima liggen niet te laat op bed, want om twaalf uur wordt het al  rustig in de stad! Morgen hebben we een korte route van 110 km en dat is maar goed ook, want zitten doet zeer.

Dag 3: van MHS naar Pai

Ik raak niet uitgekeken onderweg, hoe mooi kan Thailand zijn. Langs de weg zien we prachtige gele bloemen en groene rijstvelden. Als we bij elk mooi uitzicht hadden moeten stoppen, waren we nog niet thuis geweest. We wijken nog even van de route af om via een smal weggetje door de jungle bij een geiser te kijken. De heetwaterbron wordt, behalve door ons, ook bezocht door een enkele Thaise toerist en er worden eitjes gekookt in het water.

Pai is onze volgende stop en daar is het druk, veel jonge mensen en een heel gezellig toeristisch stadje met een zeer relaxte sfeer. Ook loopt er een gesjeesde Vietnamveteraan rond die ons uitnodigt voor de parade van fijne mensen. We bedanken voor de eer en  steken over een gammel bruggetje de rivier over om wat te drinken. Ook in Pai vermaken we ons prima in een smoezelige reggaebar langs de rivier, maar de kilometers van de afgelopen dagen eisen hun tol, we liggen vroeg op bed.

Dag 4: van Pai naar Chiang Mai

De volgende dag rijden we 140 km als we de stad in komen, wordt het erg druk op de snelweg en moeten we goed uitkijken. De scooters worden ingeleverd en we komen terecht in een hotel in het oude centrum. Het lukt om in een paar uur tijd een paar prachtig op maat gemaakte shirts te scoren.

Omdat het Loy Kratong festival er aan komt, is het erg druk in de stad en er worden een aantal Thaise ballonnen opgelaten.

Dag 5: Naar Koh Samui

De volgende morgen vanuit Chiang Mai rechtstreeks naar Koh Samui gevlogen en daarna met een speedboot naar ons eiland; om half vier zijn we “thuis” op Koh Phangan. Daar valt regen, veel regen, maar dat mag de pret niet drukken.

We kopen bij een Thais meisje een knutselwerkje voor Loy Kratong, wachten tot de monniken uitgezongen zijn en lopen met de Thaise dorpsbewoners naar het strand. Iedereen, wij ook, krijgt een hele grote Thaise ballon en compleet ongeorganiseerd worden die aangestoken en losgelaten. Niet geheel ongevaarlijk, omdat door de wind en ongeduld sommige ballonnen niet goed opstijgen en neerkomen in groepjes mensen. Door de consternatie vergeet ik een wens te doen, maar ach, ik was al gelukkig.

’s Avonds met de songtaew door de bergen naar Haad Rin. Nu we er toch zijn, pikken we de Full Moon Party natuurlijk mee. Even genieten van de vuurdansers, muziek en dansen in het zand, heel veel jonge mensen die uit hun dak gaan. We kijken onze ogen uit, vooral als er een enorme stortbui komt, die bijna iedereen van het strand af jaagt de barretjes in. Een stelletje dat halfnaakt op het strand ligt te vrijen, heeft alleen oog voor elkaar. Zij voelen de regen niet en merken ook niet dat ze op een donker leeg strand toch behoorlijk in de kijker liggen…

De dagen erna

De dagen erna hebben we het druk met het bezoeken van Thaise vrienden in  barretjes,  restaurantjes en reisbureautjes. Druk met het bijpraten met Hook, onze Franse vriend en barman op het resort waar we altijd verblijven. Hook woont al 30 jaar op Koh Phangan, heeft prachtige verhalen, en maakt op zijn allerlangzaamst de lekkerste cocktails klaar. Gasten die hem een beetje kennen, bestellen hun favoriete cocktail, gaan op hun gemak in hun bungalow douchen en weten dat hun drankje klaar staat op het moment dat ze weer aan de bar schuiven.

Hook verzorgt zowel zijn barretje als zijn gasten erg langzaam, maar met veel liefde en hij veegt heeeeeel langzaam zijn beachbarretje schoon. Voor zolang het duurt, want zijn barretje wordt weggevreten door termieten. Natuurlijk zoekt hij naar een manier om te strijd tegen dit ongedierte te winnen. Ik vrees dat hij, gezien zijn werktempo, te laat met een oplossing komt en in de strijd ten onder zal gaan. Maar Hook lijkt zich er niet heel erg druk om te maken, dus dan doe ik dat ook maar niet.

We luieren, rusten en genieten en na een paar dagen gaan we weer. Met mijn rugzakje vol mooie herinneringen verlaten we Thailand, en ik heb al heimwee voor ik thuis ben.

Ingezonden Els van Wijlen