Je maakt van alles mee in Thailand (29)
Vandaag een nieuwe aflevering van de serie en die gaat, net als eergisteren, over de zee. Wel echter in een andere dimensie, ging het toen over het varen op een groot vrachtschip, vandaag over een trip met een kano op zee. Bloglezer Rein van Londen schreef er een verhaal over, dat weer als angstaanjagend beschouwd mag worden als je het beleeft, maar wel leuk is om na te vertellen.
Waar blijft uw verhaal of herinnering?
Dit is het verhaal van Rein van Londen
Zeekanoën vanuit Koh Samui
In 2004 namen mijn vrouw en ik deel aan een dagexcursie “zeekanoën” vanuit Koh Samui. De halve dag was voorbij en we hadden tot nu toe een leuke tocht gehad. De excursieleider vond het nu tijd worden om met de groep kano’s de zee op te gaan om een aantal eilanden te gaan verkennen. Met zo een 12 kano’s gingen we op pad. Ook dit deel van de trip was aanvankelijk erg leuk.
Mijn vrouw, door eerdere ervaringen wijs geworden, wees op een gegeven moment onze 3 gidsen er op, dat er dreigende wolken aan de hemel verschenen. Haar opmerkingen werden vriendelijk weggewuifd. Een half uur later voeren we met onze kano’s tussen 2 eilanden in op een stuk open zee. Van het een op het andere moment begon het te stormen. We voeren in colonne en wij lagen op plaats 4. We zagen dat de eerste 3 boten omver werden geblazen. Om ons dat lot te besparen probeerden we onze kano met de rug naar de wind te leggen. Dat lukte gelukkig. Wel werden we nu met grote snelheid richting open zee geblazen.
Uiteindelijk bereikten we de luwte van een rotseiland waar we ons aan de stenen konden vastklampen. De plaatselijke autoriteiten waren inmiddels met groot materieel uitgerukt om ons te zoeken. Uren later werden we door een reddingsvaartuig gevonden.
Na afloop bleek er gelukkig maar één lichtgewonde Zweedse toerist te zijn. Hij was gewond geraakt toen hij één van onze gidsen, die geen van allen konden zwemmen, van de verdrinkingsdood had gered.
Met de rug naar de wind? Als zeiler dacht ik altijd juist met de kop naar de wind.
In ieder geval gelukkig goed uit dit avontuur gekomen. Het had anders kunnen aflopen.
Complimenten aan uw vrouw, die het bijtijds doorhad.
En een bewijs temeer, dat de Thai “experts” het zelf vaak ook niet weten, dus wees voorbereid.
In 1997 zouden wij ook op koh samui een dag excursie per boot doen, incl. Kanotocht. Eerst werd de excursie afgeblazen, wegens storm. 3 dagen later konden we alsnog gaan. Zelfs op onze huwelijksverjaardag. Eenmaal op zee was het toch nog behoorlijk onstuimig. Waardoor 99 % van de gasten ziek was. Ik incl. De Aziatische gasten waren behoorlijk bang en zaten de hele trip met de reddingsvest in de armen. Op de terugweg gebeurde dus dat, wat niemand wenst op volle zee met storm. MOTORUITVAL. Nu is mijn man geboren binnenschipper en die wist vrij snel wat er aan de hand was. Koelwaterslang gebroken. Nadat hijzelf een noodreparatie had uitgevoerd, kon de motor weer draaien. Ik weet niet wat er gebeurd zou zijn, als we daar stuurloos hadden rondgedreven. Ik denk dat de vrouwelijke kapitein het ook niet wist. In ieder geval zijn we veilig aan land geraakt , maar sinds die tijd heb ik last van zeeziekte. En dat voor een ervaren schippersvrouw
Als ervaren zeezeiler vertrouw ik de bemanning van de speedboten voor geen meter. Ze kunnen amper een knoop leggen en zijn totaal onbetrouwbaar Liever een longtail met een oude visser dan de speedboat!