Geland op een tropisch eiland: Aangehouden door de politie

Els verblijft regelmatig op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland. 

Afgelopen zaterdagochtend kreeg ik al vroeg een ‘kuuk’ klusje.

Vanaf Bubba’s in Baan Tai moest ik brood gaan brengen in Haad Yao,
waar Robin’s tweede zaak is; Bubba’s Roastery.

Ik was nog wel wat duf van het verjaardagsfeestje de avond ervoor,
maar…’s avonds grote meid…’s morgens grote meid.
Een ritje van ruim een half uur over de bergen naar de andere kant van het eiland.

Met een grote bak vol geurige broden, loop ik naar de auto van Robin.
Een oude pickup truck, onrustig onder de lak, vol deuken, met een kapotte snelheidsmeter en her en der werkende verlichting.
My kind of car.

Zoals altijd, sta ik aan de verkeerde kant om in te stappen.
De bak met brood wordt op de bijrijdersstoel veilig in de gordel gezet.
Ik ga achter het stuur zitten en zie dat er 4 lege flesjes bier in de middenconsole staan.
Nou, Robin heeft een gezellig ritje gehad gisteren.

Het is nog altijd een beetje spannend om in de auto te rijden;
de bergen over, links rijden, links schakelen en
ik heb geen idee van de verkeersregels.
Daarom houd ik me aan de algemene regel:
de grootste heeft voorrang.
Dat werkt hartstikke goed.

Hoppa, op naar Bubba’s Roastery.
Ik ben nog geen 5 minuten onderweg als ik me klem rijd in een politiecontrole.

Omdraaien en op de vlucht slaan (wat ik doe als ik zonder helm op de scooter rijd),
is nu geen optie.

Snel bereken ik mijn kansen.
Geen Thais autorijbewijs, geen gordel om, geen autopapieren, geen ID en een gare auto.
Okay, dat moet geen enkel probleem zijn.
Voorzichtig open ik de deur, want de elektrische ramen zijn kapot.

De politie lijkt niet blij met mij en vraagt nors:
Waar ga je naar toe, waar kom je vandaan en heb je iets illegaals bij je?
Ik geef mijn braafste antwoorden.
Het brood dat wel netjes in de gordel zit, werkt vast in mijn voordeel.

Dan ziet hij de 4 lege flesjes bier.
You drink??
No sir, I never drink.
Ze zullen me toch niet laten blazen?
De alcohol van gisteren zal toch al we uit het lijf zijn?

Met scherpe blik wordt de auto van binnen bekeken
en het dashboardkastje nauwkeurig doorzocht.
Wat ze ook zoeken, ze vinden niets waarvoor ze me willen aanpakken.
Ik ben vrij om te gaan.
Met mijn zoetste lach bedank ik de agenten en rijd netjes weg.

Bij Bubba’s Roastery in Haad Yao zijn ze wel blij met mij en nog meer met het brood.
Als ik na een uur terug ben in Baan tai, zijn ze ook blij met me.
Vol goede moed begin ik daar aan mijn eigen klusje:
de afwas.