Dag 0

Eindelijk, eindelijk is het dan zover. Ik vlieg naar Thailand.

Ik heb er zo ontzettend naar verlangd en nu is het zover.

Toch ook een dubbel gevoel, ik laat dierbaren achter.

Dat mag een beetje pijn doen, het hoort erbij.

Het was een roerige tijd, met ups and downs.

Het eiland waar ik naar toe ga, is corona vrij,

maar het toerisme in Thailand ligt op z’n gat en

daardoor is Koh Phangan ook anders dan anders.

Ik ben benieuwd

Mondjesmaat vinden toeristen hun weg naar Thailand.

Ik vlieg via Doha met Qatar en op beide vluchten is het vliegtuig niet vol.

Voordeel is dat ik 3 stoelen heb en 3 dekentjes en 3 kussens.

Bij aankomst in Thailand ga ik 15 dagen in Quarantaine in een ASQ hotel;

een soort van eenzame opsluiting en het is ook nog alcoholvrij.

Vlak voor mijn tweede vlucht, neem ik mijn kans waar.

Na een paar grote glazen bier op het vliegveld,

slaap ik de tweede vlucht als een roosje.

De combinatie met een stevige slaappil zorgt ervoor dat ik vlak

voor het landen nog maar moeilijk wakker word,

nog een beetje suf verlaat ik het vliegtuig.

Dat maakt verder niet uit, want het hele traject binnen het vliegveld is

strak georganiseerd, dus nadenken hoeft nog niet.

Elke 2 meter staat er een vriendelijk alien achtig wezen

in een papieren pak om de weg te wijzen.

De vriendelijkheid straalt door het papier en

ik laat me geduldig leiden via allerlei balietjes,

geüniformeerde entiteiten en wuivende airport medewerkers.

De bagage afhalen gaat ook snel,

zoveel koffers komen er niet uit een bijna leeg vliegtuig en hoppa,

nog nasudderend word ik in het taxibusje naar mijn hotel geleid.

Daar word bloeddruk en temperatuur gemeten,

en ik moet al aankruisen wat ik de volgende dag wil eten.

Het lijkt wel een ziekenhuis.

Dan naar de kamer en daar valt de deur dicht.

Even op mijn balkonnetje kijken, douchen,

een trieste lege koelkast inkijken, tasje uitpakken

(geen idee waarom, want ik zou de eerste week in mijn blote kont rond kunnen lopen

als er niet zoveel spiegels hadden gehangen).

De kamer is oke, groot genoeg om te dansen en mijn balkon is groot genoeg om in de zon te zitten…maar of er een zonnestraal komt, weet ik morgenvroeg pas.

Ik hou jullie op de hoogte..

Dag 1

Goed geslapen, lang ook.
Ontbijt: gatver een koud gebakken ei met een klef witbroodje.
Ik denk met meewoed terug aan de Aalburgse Mik van de bakker Hardeman uit Wijk, belegd met roomboter en de oude kaas van de Kaasboerderij De lange hoeve uit Genderen.

Hoera, ik herontdek de kont spuit!
Mijn humeur is ineens weer opperbest.

Het licht in mijn kledingkast kan niet uit, dat is niet echt een probleem,
als er dan maar wel een deur voor zit.
Straks even aan de receptie vragen waar de knop zit, of de deur.
Dat kan nog best verrassend zijn.

Net zoals de temperatuurregulatie van het douchewater.
De installatie, waarmee je ook de temperatuur kunt aanpassen
(de mengkraan is nog niet helemaal geïntegreerd in Thailand),
zit buiten op het balkon, diep weggestopt achter de airco en een dikke buis.

Sta ik onder de douche, blijkt het water niet warm genoeg.
Dan moet ik eerst de keuze maken, ga ik dit probleem aanpakken of blijf ik staan te bibberen?
Omdat ik verder toch niks te doen hebt, besluit ik het probleem op te lossen.
Dan komt het volgende; trek ik wat aan of is dat de moeite niet.
En..hoeveel mensen zitten op het balkonnetje van het tegenovergelegen hotel ?
Als ik een beetje buk, is de betonnen balkonmuur hoog genoeg om me te bedekken.
Dus naar buiten in mn blote kont, beschermd door een omgeslagen handdoekje.
Ik kruip op handen en voeten onder de airco door, doodsbang van spinnen, ik ga diep, heel diep.
De handdoek glijdt langzaam van me af…

Ondertussen vraag ik me af of ik de juiste beslissing heb genomen…had ik niet beter een koude douche kunnen nemen? of misschien toch iets meer aan moeten trekken?

Ik ben nu bij de installatie en ik draai de temperatuur iets hoger…in mn ooghoeken zie ik een heer op een balkon aan de overkant van de straat genieten van een life voorstelling waarin ik de hoofdrol speel.
Ik schrik me dood.
Geef de warmwaterknop een ongecontroleerde slinger en sla op de lucht naar mijn eigen (bad)celletje, de op de grond gevallen handdoek blijft achter.

Van hoger gelegen balkons aan de overkant kijken ze natuurlijk full screen op mijn balkon.
Hoe stom ben ik toch.
Zuchtend stap ik onder de douche.

Meteen schiet ik er weer gillend onderuit….veel te heet!!

Leermoment van de dag:
Op mijn balkon schijnt geen zon, wel op de balkonnetjes van het tegenovergelegen hotel.
Mensen zitten er graag buiten.

wordt vervolgd (als er iets gebeurt)

12 reacties op “Geland op een tropisch eiland: Terug naar Thailand”

  1. Jeanine zegt op

    Hallo Els. Wat weer een leuk en reeel stukje geschreven. Ik heb je trouwens wel een hele tijd gemist. Ik lijd met je mee maar jij zit daar en en ik hier in het koude kikkerlandje. Zolang de quarantaine geldt gaan wij maar niet naar Hua Hin. Ik wens je veel plezier op je eiland. Groet Jeanine.

  2. Angela Schrauwen zegt op

    Beste Els
    wat heb ik uw schrijfsels gemist ! Altijd weet je mij een glimlach te ontlokken. Hopelijk vliegt de quarantaine voorbij maar ik verwacht nog veel berichten van U.
    Angela

  3. Rob V. zegt op

    Fijn weer wat van je te vernemen beste Els! 🙂

  4. B.Elg zegt op

    Hallo Els,
    Leuk stukje. Deel je met ons aub je ervaringen met je quarantaine-hotel? Misschien leerzaam voor ons als we t.z.t. naar Thailand gaan. We weten nu alvast dat ontbijt en watertemperatuur mogelijk aandachtspuntjes zijn…

  5. PEER zegt op

    Ja Els,
    We hebben je gemist.
    Heerlijk verhaal van wat je allemaal meemaakt in zo’n ASQ-hotel.
    Maar gelukkig heb je ‘n mooi terras met mooi uitzicht.
    Breng ons maar op de hoogte van wat voor avonturen je de komende 14 dagen beleeft.
    Welcome in Thailand

  6. ddcolle zegt op

    Nu wil je toch niet in thailand zijn is niks te beleven snap echt niet dat mensen nu daar naar toe gaan.

    • Wil zegt op

      Ik zit al een paar maanden op Koh Samui (Lamai Beach) maar hier is het zeer goed toeven.
      Van de cafe’s en restaurantjes is naar schatting 30 % open dus heb je de keus uit tientallen.
      Op het strand zijn ook diverse tentjes open, daarom willen wij nu in Thailand zijn.
      Niet oordelen als je er niets van af weet of ben je jaloers op degenen die wel de stap genomen hebben.

    • Cornelis zegt op

      Dat je je als vakantieganger er zo tegenaan kijkt kan ik me wel een beetje voorstellen., alhoewel dat ook wel afhangt van wat je in zo’n vakantie wilt doen. De meesten die nu naar Thailand reizen hebben geen vakantie-doel, maar hebben andere redenen om daar te willen zijn en hebben er geen probleem mee dat het uitgaansleven in sommige oorden op een laag pitje staat.

  7. Marcel zegt op

    Bedankt voor je ervaringen Els.
    Half mei wil ik het avontuur aangaan na 14 maanden weer terug te keren.
    Morgen ga ik je avonturen weer verder lezen

    PS. Heb je niet om een nieuw warm eitje gevraagd? 🙂

    Groetjes
    Marcel

  8. José zegt op

    Hallo Els

    Lang niets van je gehoord, maar je was druk met je brood begrijp ik!
    Fijn om weer wat van je te lezen.

    Het is super om weer in Thailand te zijn.
    Je zult ervan genieten en het heerlijke eten hier vervangt die lekkere roomboterkaasboterham wel.
    De quarantaine is ff uitzitten, maar je wordt daarna rijkelijk beloond.
    Prachtige rustige stranden, elke dag een zonnetje, geen wekker, laat die relaxmodus maar komen!
    Nee weinig barretjes en massagetenten nu, maar niet iedereen gaat daarvoor naar dit mooie land!
    Geen seconde spijt gehad wij!
    Nog even en je zit, met of zonder handdoek, onder de kokosboom, op je mooie eiland!
    Enjoy!

    (ps. die middendeling van je tekst vind ik wel lastiger lezen.)

  9. Rob zegt op

    Hoi Els. Leuke intro en een heel herkenbare “binnenkomer” in Thailand. Ik heb het alleen 3 maanden eerder op deze manier meegemaakt.

    Groetjes,
    Rob, je wel die van de gmail…

  10. Koen Olie zegt op

    Herkenbaar, lijkt verdacht veel op O2 Luxury Hotel waar ik ook zat!
    In die kledingkast zit een knopje, duurde ook even voordat ik dat gevonden had.
    Mijn ervaring was al met al niet slecht, zie hier:
    https://artkoen.wixsite.com/artkoen/single-post/the-prisoner-of-samut-prakhan


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website