Leven op het Thaise platteland: Feiten, valkuilen en de kloof met het romantische beeld

De taal spreken is vaak niet eens voldoende, al is het natuurlijk wel een basis vereiste wil men enigszins integreren. Men treft er een heel andere cultuur en denkwijze aan. Weet men iets van landbouw dan valt er misschien nog wat te converseren. Maar waarom eigenlijk? Zelfs daar zijn farangs. Je trekt je gewoon terug op het locale farang eilandje. We zitten allemaal in het zelfde schuitje dus we zoeken elkaar op. Mogelijk vindt men daar nog meer (farang) vrienden dan in Nederland mogelijk zou zijn. Dus niet getreurd. Vergeet integratie gewoon. Thaise vrienden? 1? 2? Meestal 0

U moet al een speciaal mens zijn op zich als je dergelijke beslissing neemt daar een huis te bouwen en straffer nog je levenswijze van vroeger zo grondig te wijzigen. Stel alleen al als je daar een probleem krijgt met familie en je vrouw/vriendin keert zich tegen u? Het zal u maar overkomen niet ? Belangrijke tip : bezint eer ge begint.

Ik woon al 12 jaar in een klein dorp in de Isaan. We hebben al jaren uitstekend internet via glasvezel. Verder wordt ik, ondanks dat ik de taal niet spreek, in het dorp met respect behandelt. We doen aan veel activiteiten mee, en dat gaat prima. We hebben ook niet veel last van elektriciteit uitval, we hebben een solar installatie en dat werkt prima. Privacy hebben we zeker. Ik ben er zonder voorbereiding ingestapt, en heb de tijd van mijn leven. Leve de Isaan.

Eigenlijk jeuken mijn handen om heel uitgebreid op het artikel te reageren maar dat lijkt me een beetje zinloos als ik al die vooroordelen lees die in het artikel opgesomd worden.
Ik beperk me dan maar tot een paar punten:

Ik woon samen met mijn vrouw en haar dochter in een huis wat we hebben laten bouwen op een stukje aangekochte grond van 2 rai buiten een klein dorp op 20 kilometer afstand van de grote stad Ubon Ratchathani.
En ja, op de meest ongelegen momenten valt wel eens de stroom uit, dan loop ik naar de meter kast, schakel het aggregaat in en we gaan vrolijk verder met bijvoorbeeld tv kijken via ons razendsnel glasvezel internet via een kabeltje die hangt van stroompaal naar stroompaal maar toch met een uptime van 99%.
Ik download films van meer dan 40 GB in een kleine 10 minuten! En ja, ik koos er destijds voor om in het spreekwoordelijke “hutje op de hei” te gaan wonen. Heerlijk rustig en zonder gezeur van buren.
Als je verder weg van de bewoonde wereld woont moet je wel een beetje handig kunnen klussen om kleine reparaties zelf te kunnen uitvoeren, kraantje vervangen, deurscharnier vervangen en af en toe wat schoonmaak en schilderwerk.

En dat de mensen verder op en dus niet ik de honden los laten lopen is vervelend maar we hebben de hele handel ommuurd dus….

Ik heb weinig met de mensen om me heen te maken en met dorpsactiviteiten bemoei ik me helemaal niet nadat ik dat in het begin, zo’n tien jaar geleden, van een afstand had bekeken voelde ik me daar niet zo toe aangetrokken.
Ik drink weleens een borrel maar om me vol te gieten en laveloos “feest” te vieren, nee, laat maar.

Zelf ben ik meestal om zes uur ‘s morgens in de tuin koffiedrinken en dan zie ik 2 monniken voorbij schuifelen op weg naar een tempel en onderweg de gaven van de weinige bewoners op de route in ontvangst nemen.
Mijn vrouw staat ze meestal op te wachten, ze doen maar en ik vind het prima, ik heb er geen last van.

Ja, U dacht al, wat een individualist? Ja klopt wel, maar ik heb op geen enkel moment het gevoel dat dat botst “met de lokale focus op groepsharmonie en gezichtsbehoud”.
En als dat onverhoopt toch zo zou zijn: jammer dan, ik kan er niet mee zitten.
Waarom niet? Nou het artikel geeft zelf al het antwoord.
Citaat: Sociale controle en integratie: welkom op afstand
Dorpen in Thailand zijn sterk hiërarchisch en sociaal gesloten. Iedereen kent elkaar en roddels verspreiden zich razendsnel. Voor buitenlanders betekent dit een constante zichtbaarheid en een lang proces van acceptatie. Volgens onderzoek van Khon Kaen University (2019) beschouwt slechts 18% van de ondervraagde dorpsbewoners een buitenlandse inwoner als volwaardig onderdeel van de gemeenschap, zelfs na meerdere jaren.

Of het zou helpen als je taal zou kunnen spreken? Misschien, ik weet het niet maar eerlijk gezegd denk ik dat het weinig uitmaakt. Ik heb de moeite niet genomen. Men roddelt liever met elkaar en stel dat je taal wel zou spreken, zou ik dan een echt een interessant gesprek met een local kunnen voeren? Denkt u dat echt? De meesten (zeg maar gerust: allemaal) in de omgeving hebben nauwelijks onderwijs genoten en zijn absoluut niet geïnteresseerd in wat er buiten hun eigen kringetje gebeurt.
Egocentrisch en eigenwijs als ze zijn (ik heb nog geen uitzondering hier ter plaatste ontmoet) beperkt hun interesse en vaardigheid zich tot zaken die ze van ouder op kind hebben overgenomen zonder enige ambitie of interesse om eens verder te kijken dan de neus lang is.

Nog even over de voorzieningen: op 1 km van mijn huis is een soort van polikliniek dat zich steeds meer aan het uitbreiden is tot ziekenhuis.
Iets verderop is een Universiteit met een kliniek die ook bezig is zich tot een academisch ziekenhuis te ontwikkelen, inmiddels is dag en nacht opnamen al mogelijk.
Tenslotte zijn er in Ubon Ratchathani een aantal uitstekende ziekenhuizen en prive ziekenhuizen.

Tenslotte:
Checklist: ben je geschikt voor het leven in een Thais dorp?

Overweeg je een langdurig verblijf of emigratie naar het platteland van Thailand? Stel jezelf dan de volgende vragen:

Spreek je (basis)Thais, of ben je bereid dit snel te leren?
Nergens voor nodig, zeker niet als je een partner hebt die voor je kan tolken.
Ben je gezond en zelfredzaam?
Ik denk dat als je niet gezond bent en niet zelfredzaam dat je überhaupt niet moet gaan emigreren.
Kun je functioneren zonder westerse zorg, goed uitgeruste ziekenhuizen en dagelijks comfort?
In de Isaan, althans waar ik woon is westerse zorg enz. beschikbaar maar kost wel geld.
Ben je bereid je gedrag aan te passen aan groepsnormen en sociale controle?
Voor een individualist is dat helemaal niet nodig, maar als je van volkse gezelligheid á la koningsdag kom je van een kouwe kermis thuis.
Kun je omgaan met bureaucratie, corruptie en ondoorzichtige regels?
Het is gelijk aan de Nederlandse situatie alleen duurt alles veel langer.
Heb je een lokaal netwerk (bijvoorbeeld via je partner) dat je kan ondersteunen?
Handig om te hebben maar voor een beetje doorzetter niet per se noodzakelijk.

Emigreren naar Thailand en speciaal naar de Isaan is niet voor iedereen een goed idee, maar dat geldt voor heel veel landen, ook binnen Europa.
Je moet er wel een keer geweest zijn voordat je de beslissing neemt.
Ik denk nog wel eens aan de mensen die in de jaren ’50 naar bijv. Canada emigreerden. Daar zaten, naar achteraf bleek, heel wat spijtoptanten bij die liefst kruipend terug wilde naar Nederland maar soms niet eens het geld hadden om de terugreis te betalen. Maar die mensen werden enthousiast gemaakt door mooie verhalen van regeringsvoorlichters en de mensen trapten erin.
Natuurlijk moet je een emigratie goed voorbereiden maar zoals de “voorwaarden voor een geslaagde emigratie” in het artikel worden gebracht vind ik een beetje overdreven.

PimWarin