Thailand staat bekend om zijn levendige markten, waar de geuren van vers bereide streetfood zich mengen met het geroezemoes van onderhandelingen over souvenirs. Het afdingen op markten is hier geen uitzondering, maar een ingebed cultureel fenomeen. Wie zich echter zonder voorbereiding in dit spel begeeft, loopt het risico te veel te betalen of onbedoeld een verkoper te beledigen. Dit artikel belicht veelgemaakte fouten en biedt inzicht in de etiquette van onderhandelen in Thailand.
1. Een misplaatste houding: onderhandelen zonder glimlach
Een van de meest fundamentele misstappen is het vergeten van een glimlach. In Thailand wordt onderhandelen niet als een strijd gezien, maar als een sociale interactie waarin vriendelijkheid centraal staat. Wie zich te hard opstelt, riskeert niet alleen een ongunstige deal, maar ook een afwijzing van de verkoper.
Tip: Begin altijd met een begroeting, een vriendelijke houding en een oprechte glimlach. Dit opent deuren en schept goodwill.
2. Onvoorbereid afdingen: niet weten wat iets waard is
Veel reizigers beginnen blindelings met onderhandelen zonder een idee te hebben van de werkelijke prijs van een product. Dit kan ertoe leiden dat je óf een onrealistisch laag bod doet en niet serieus wordt genomen, óf veel te veel betaalt.
Tip: Loop eerst een ronde over de markt, vergelijk prijzen en bepaal wat je bereid bent te betalen voordat je een onderhandeling start.
3. De verkeerde toon: agressief afdingen
Waar onderhandelen in sommige landen gepaard gaat met assertiviteit, kan een te directe of harde benadering in Thailand als respectloos worden ervaren. Onderhandelen is hier een subtiel spel waarin beleefdheid en geduld worden gewaardeerd.
Tip: Houd de toon luchtig en speels. Een overdreven verontwaardigde reactie op de vraagprijs werkt eerder tegen je dan in je voordeel.
4. Een onrealistisch openingsbod: te laag inzetten
Hoewel afdingen gebruikelijk is, wordt een absurd laag bod niet altijd gewaardeerd. Het kan overkomen als minachting voor de verkoper en zijn waar. Bovendien is het belangrijk te beseffen dat het prijsverschil voor jou misschien klein lijkt, maar voor de verkoper een wezenlijk verschil kan maken.
Tip: Bied ongeveer 50 tot 60 procent van de vraagprijs als startpunt, tenzij je merkt dat de prijzen overdreven hoog zijn voor toeristen.
5. Niet weten wanneer te stoppen
Sommige reizigers onderhandelen om het onderhandelen en blijven doorgaan, zelfs als de prijs al eerlijk is. Dit kan als respectloos worden beschouwd en de relatie met de verkoper schaden.
Tip: Onderhandel tot een prijs die voor beide partijen acceptabel is en accepteer dat sommige verkopers minder ruimte hebben om af te dingen dan anderen.
6. Weglopen als onderhandelingstactiek
Veel toeristen proberen de ‘weglopentactiek’ toe te passen, in de hoop dat de verkoper hen terugroept met een betere prijs. Dit kan werken, maar alleen als het met subtiliteit wordt gedaan. Te opzichtig weglopen kan averechts werken en als een belediging worden opgevat.
Tip: Als je besluit om weg te lopen, doe dit rustig en zonder drama. Een oprechte bedanking kan deuren openhouden voor een latere deal.
7. Vergeten om met kleingeld te betalen
Onderhandelen over een lagere prijs en vervolgens betalen met een groot biljet kan ongemakkelijk zijn voor de verkoper, vooral bij kleine transacties.
Tip: Zorg dat je altijd voldoende kleine coupures bij je hebt om gepast te betalen.
De kunst van succesvol onderhandelen
Wie de Thaise markt betreden wil zonder in veelgemaakte valkuilen te trappen, doet er goed aan om onderhandelen te benaderen als een sociale interactie in plaats van een zakelijke strijd. Met de juiste voorbereiding, een vriendelijke houding en respect voor de lokale gebruiken kun je niet alleen een eerlijke prijs bedingen, maar ook een waardevolle culturele ervaring opdoen.
Geweldige tips. ik ga dit zeker toepassen.
Puntje 4: Een onrealistisch openingsbod is net zo onbeleefd als een overdreven startprijs van de verkoper.
Ik heb het al meerdere keren meegemaakt dat een buitenlandse verkoper (geen Thai) een absurd hoog bedrag vroeg, soms wel vier keer de werkelijke waarde van een product. In zulke gevallen speel ik het spelletje mee en doe ik op mijn beurt een belachelijk laag bod. Soms reageren ze daar boos op, waarop ik hen vriendelijk uitleg dat hun gedrag net zo overdreven is als het mijne.
Het resultaat is dat ik daar zeker niets koop.
@Louis, wat is er de lol aan om veel te laag te bieden als je toch al weet dat je niets koopt.
Zonde van jouw tijd, en van de tijd van de verkoper.
Ik heb een hekel aan stalletjes die geen prijzen afficheren.
Laatst nog meegemaakt …
Ik had interesse in een product en stuurde mijn echtgenote op verkenning, ik bleef op afstand. Zij onderhandelde een eerlijke prijs.
Ik was eens nieuwsgierig en deed hetzelfde maar kwam een pak duurder uit. Toen ik haar erbij riep en de verkoper vroeg waarom ik zoveel meer moet betalen was zijn antwoord zonder schroom: ‘you have money …’ Het resultaat was dat hij nog wat van de prijs van mijn vrouw afdeed, waarschijnlijk om geen gezichtsverlies te lijden. Iedereen tevreden.
Wat ook belangrijk is te weten, dat de verkoper de eerste onderhandeling wil doen slagen.
Dit betekent dat de rest van de dag ook geluk zal brengen.
Dus profiteer, maar doe geen belachelijk bod.
Normaal gezien zal er bijna altijd een prijs bij staan, zelfs hier op de plaatselijke markten is het zo. Nu kan het wel gebeuren dat er soms geen prijs bij staat, dan vraag je het toch gewoon. Zelf heb ik al meegemaakt dat ik een bamboe mandje wilde kopen en er stond geen prijs, even rondgehangen bij het kraampje en geluisterd. Een Thai vroeg achter de prijs en ik zocht me ook een mandje uit en gaf het bedrag wat ik had gehoord. De verkoopster zei in gebroken Engels bijna het dubbel bedrag. Blijven glimlachen en vertelde haar in het Thais/Isaan dat ik juist hoorde dat ze een andere prijs zei, verbouwereerd keek ze me aan en vertelde dat het ok was, ze zei letterlijk ; sorry ik dacht dat je een farang tourist was.