Joseph in Azië (deel 3)

Door Joseph Jongen
Geplaatst in Reisverhalen
Tags: , , ,
19 januari 2020

Vanaf Ekamai busstation in Bangkok reis ik in ongeveer twee en een half uur naar Pattaya. Bij aankomst koop ik maar meteen een busticket naar Aranyaprathet voor over vier dagen. Verder zien we wel hoe alles gaat uitpakken. 

De paar dagen in Pattaya zijn omgevlogen en eigenlijk kom ik tot het besef dat ik niet bepaald sprankelende dingen heb gedaan of meegemaakt. Zoals steeds, als ik enkele dagen in deze plaats verblijf, heb ik als sigaren koerier voor Gringo dienstgedaan. Uiteraard hebben we samen tijdens een voortreffelijke maaltijd heel wat wereldproblemen besproken en enige wereldleiders van advies gediend om tot oplossingen te komen. Hopelijk is het binnenkort ook merkbaar.

Ook weer eens het immens grote restaurant Boem Aroy (mijn uitspraak) bezocht. Het eten is voortreffelijk, het uitzicht over de weliswaar vervuilde zee fraai en de dagelijks aanwezige band speelt heerlijke muziek. Je komt er gemakkelijk en voordelig met het bekende 10 baht busje richting Naklua. Bij de markt aldaar stap je uit en wandel er in enkele minuten heen. Vanaf afstand zie je al de driehoekige roodachtige neonreclame met de naam van de zaak in de Thaise taal. Er heen wandelend passeer je een brug waar overdag veelal een pluimage van verschillende vogels in het water zijn te bewonderen. Ditmaal zit je eens in een restaurant dat bijna niet uitsluitend uit toeristen bestaat maar tussen de lokale bevolking, zo links en rechts aangevuld met een enkele verdwaalde toerist zoals mijn persoontje.

Richting Cambodja

Vandaag moet ik voor mijn doen vroeg uit de veren want de bus naar Aranyaprathet vertrekt om half tien en daarbij dien ik, althans volgens de dame waar ik mijn bus ticket kocht, minimaal 20 minuten voor de vertrektijd aanwezig te zijn. Ben er ruim op tijd maar helaas vertrekt de Yellow Bus twintig minuten te laat. Kniesoor die daar op let nietwaar? Joseph heeft alle tijd want hij heeft vakantie en leeft dan letterlijk van dag tot dag.

Heerlijk niets tot in detail plannen en op reis gaan met een globaal plan dat is het motto.

Om kort te gaan vijf uur later stopt de bus ergens in het niemandsland van Aranyaprathet en moeten de twee grensoverschrijders en ook ik de bus uit. Een attente vervoerder is er als de kippen bij om ons naar de grens te brengen maar Joseph bedankt daar hartelijk voor want hij heeft twee dagen vooruit gepland en het Indochina Hotel geboekt. Voor tachtig baht brengt een tuk-tuk er mij binnen enkele minuten naar toe. Heerlijk rustig hotel met een mooi buitenzwembad met een ruim bemeten romantisch verlicht buiten met heerlijke zitjes en vanuit de hemel gezegend met de meest ideale temperatuur. Daar moet Boeddha toch het handje in hebben.

Tassenhandel op de Rong Kluea Market in Aranyaprathet

Rong Kluea Market

Deze namiddag en avond geniet ik heerlijk bij het hotel en bezoek morgen wat velen beweren de meest interessante en grootste markt van Thailand, de Kluea Market. Bezocht deze markt al eerder en schreef er in 2015 voor Thailandblog al een artikel over dat in 2019 werd herplaatst: www.thailandblog.nl/toerisme/grensplaats-aranyaprathet/

Zo gezegd zo gedaan. Met een tuk-tuk vandaag dus naar de immens grote markt en daar weer eens mijn ogen uitgekeken.

In een volgend leven ga ik de textiel- en tassenhandel in want daar moet een vermogen te verdienen zijn, althans als ik de prijzen op deze markt overzie. Om een voorbeeld te geven; spiksplinternieuwe jeans omgerekend voor ongeveer 5 euro. Er is ook veel tweedehands te koop dat van nieuw niet is te onderscheiden. Als je de achterste delen van de markt opzoekt zie je daar legio afdelingen waar men schoenen en tassen, die al een leven al achter de rug hebben, oppoetst. En voorwaar het resultaat mag gezien worden, als nieuw ziet het uit. Ook karrenvrachten tassen die naar mijn waarneming rechtstreeks uit de fabriek komen en wellicht kleine afwijkingen vertonen worden daar vakkundig opgelapt.

Tassenhandel op de Rong Kluea Market in Aranyaprathet

Morgen naar Cambodja

Onbegrijpelijk dat er overdag geen enkele bus vanuit de Cambodjaanse grensplaats Poipet naar Siem Reap vertrekt.

In een avond/nachttocht heb ik geen trek en ben dus aangewezen op een taxi die voor een alleenreizend iemand heel wat duurder is. Een dame werkzaam op het kantoor van het Indochina hotel is werkelijk fantastisch in haar service en boekt voor mij een taxi die om 13.00 uur gereed zal staat bij het Holiday Poipet Casino met een bordje waarop mijn naam en voor slechts 30 US Dollar mij naar Siem Reap brengt. Ze heeft drie jaar op een cruiseschip gewerkt, spreekt goed Engels en weet wat service betekent. Ben benieuwd!

1 reactie op “Joseph in Azië (deel 3)”

  1. brabantman zegt op

    Joseph, ik weet uit eigen ervaring (gehandeld met en voor heel bekende merken) dat in de tassen en textiel merkhandel niet alleen heel veel geld verdiend wordt maar ook recht goud geld. Marges van tot 10-40x over de kop zijn heel normaal. Ook in de horloge wereld weten ze van wanten. Rolex, produktie meer dan 1 miljoen stuks per jaar!,durft u te beweren dat de kwaliteit van het uurwerk dat beter is dan een Casio? Ik beweer dat het elkaar minimaal niet ontloopt. Of schoenen van Laboutin met prijskaartjes van 1000-2000 euro. Produktie kosten max. 15 euro. Maar ja, marketing is alles. En daar zijn die jongens en meisjes zeer goed in.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website