Zou je nu nog verhuizen naar Thailand?
14 mei 2025
Beste lezers,
Ik lees dit blog al een aantal jaren. Vooral omdat ik zelf de stap over een jaar wil maken als ik met pensioen ga. Maar ik begin steeds meer te twijfelen. Thailand verandert snel en ook niet altijd in positieve zin.
De meeste hier op Thailandblog wonen daar al vele jaren. Van hun zou ik willen weten zou je ook nu nog naar Thailand zou verhuizen of is Thailand daar te veel veranderd voor en niet meer zo leuk als vroeger?
Ik hoor het graag.
Groet,
Jos
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Na mijn eerste vakanties is Thailand meer mijn vaderland geworden dan Nederland was.
Ik ben hier gelukkig en voel geen enkele behoefte om ooit nog terug te gaan naar Nederland.
Als ik Thailand blog wel eens lees over de contacten met de familie die je cadeau krijgt bij je echtgenote denk ik wel eens dat de problemen in de omgang daarmee toch ook aan de echtgenoot zijn te wijten.
Je woont in een ander land met andere gewoontes, daar heb je zelf voor gekozen.
En dat die familie, vaak met weinig geld, graag meedeelt is niet vreemd natuurlijk.
En een opmerking als laat hem maar gaan werken wordt volstrekt niet begrepen, want zo werkt het niet in Thailand.
De echtgenote heeft meestal wel door hoe het werkt.
Ik ben kort geleden naar een crematie geweest.
Ik was niet speciaal uitgenodigd, maar ik kende de overleden vrouw wel, ze was al oud en versleten.
Nu ben ik opgezadeld met allemaal mensen die me gedag zeggen als ik mijn hond uitlaat.
Eigenlijk niet mijn hond, maar de hond van vrienden, die liever bij mij woonde dan in zijn eigen huis.
Ze hebben beloofd dat ze hem weer zullen terug nemen als ik voor de hond kom te overlijden.
Ik denk dat Thailand een fantastisch land is om je oude dag te slijten maar dan wel op 1 voorwaarde en die is zolang je gezond bent. Eenmaal de ouderdomskwaaltjes je parten beginnen spelen gevolgd door een of andere ernstige aandoening dan wordt het een gans ander verhaal. Een gezonde jonge fitte mens kan overal gaan wonen tot zelfs bij de Eskimo’s.
Mocht het Thaise gezondheidssysteem te vergelijken zijn met dit we hebben in de meeste Europese landen zou ik me zeker volledig en definitief al in TH hebben gevestigd. Nu ben ik tevreden ik het nooit heb gedaan. Ik heb er al velen met hun zieke leden ten einde raad retour zien gaan naar de Heimat.
De grootste onzin, als ik hier iets mankeer wordt ik vandaag uiterlijk morgen geholpen. Niet eerst vrrwijskaart ophalen bij een huisarts waar ik na 1 week pas terecht kan, na 3 maanden kan ik dan in ziekenhuis terecht, en dan begint het geld verdienen pas echt.
Moderator: Graag op de lezersvraag reageren en niet alleen op elkaar, dat is chatten.
Ik denk er soms over na. De hoofdreden dat ik naar Thailand ben verhuisd, was vanwege mijn vrouw. Ik kende Thailand al vele jaren en kwam er ook graag. Maar ik was ook vele jaren elk jaar in Brazilië op vakantie en vond het daar ook prachtig.
Inmiddels heb ik over een paar andere landen gehoord waar je mooi kunt leven.
Als mijn vrouw en ik om welke reden dan ook niet meer samen zouden kunnen zijn, vertrek ik misschien alsnog uit Thailand — of ik laat mijn spullen hier en ga die andere landen eens bekijken.
Als ik mijn vrouw destijds niet had leren kennen, was de kans groot geweest dat ik naar Brazilië was verhuisd.
Maar nu? Een moeilijke vraag. Ik leef graag in Thailand. Ik heb ook geen moeite met de visumeisen, en de taal is een uitdaging die ik elke dag weer aanga. Het Thaise eten vind ik middelmatig — niet echt geweldig, maar er is genoeg keuze.
Laten we het zo zeggen: voor Thailand op zich zou ik hier niet gaan wonen. Mijn vrouw is mijn belangrijkste drijfveer om hier te wonen.
Ik ben hier eigenlijk per ongeluk gekomen, nooit had ik ook maar aan Thailand gedacht, niet om er vakantie te houden of überhaupt te gaan wonen.
In meerdere landen heb ik jaren gewoond en door omstandigheden ben ik in Thailand terecht gekomen.
Via een datingsite heb ik toen contact gehad met meerdere Thaise vrouwen en 1 stak er met kop en schouders boven uit, letterlijk dan want zij is maar 1.54 meter.
Door haar woon ik hier nu 8 jaar en eigenlijk ben ik hier alleen maar door haar.
Het Thaise eten is matig, het leven kan erg hectisch en ogenschijnlijk onsamenhangend zijn, maar ik heb er mee leren leven en heb het hier naar mijn zin.
Gelukkig spreekt mijn partner goed Engels en is zij financieel niet van mij afhankelijk, zij heeft een hobby en dat is geld verdienen, één dag geen geld verdiend is bijna als niet te hebben geleefd voor haar, de handel en interactie met klanten is belangrijk voor haar.
Zij heeft een universitaire opleideng genoten en ook haar familieleden zijn professor of leraar geweest.
Maar het gezin staat bij haar boven aan en daar behoor ik ook toe.
Mocht onze relatie om wat voor reden beëindigen dan stap ik gelijk op het vliegtuig en vertrek ik voor goed naar Portugal, heb daar kort gewoond en is voor mij het ideale land om te wonen.
Dat mijn relatie zal stoppen daar geloof ik niet in want ondanks het leeftijd verschil van 27 jaar houden wij teveel van elkaar, maar je weet nooit en zeg nooit nooit, wij laten nu een huis bouwen dus het zal allemaal wel los lopen en zal ik hier op een dag sterven.
Nederland mis ik niet, ik ben een oude man en wat betreft medische zorg, dat gaat op z’n Thais, rustig aan, alleen zijn de kosten voor mij niet Thais maar op zijn Farangs.
Tot nu toe geen spijt dat ik hier ben komen wonen, maar dit komt voornamelijk dankzij mijn partner.
Advies geven of je hier moet wonen kan ik niet en om je schepen achter je te verbranden dat is voor iedereen anders, de één is er makkelijker in dan een ander, je moet geluk hebben en geluk is op mijn pad gekomen en ik heb het met beide handen gegrepen.
Waar je ook gaat wonen, sores heb je overal.
Er gebeuren hier soms vervelende dingen, maar het is hun land, hun systeem.
Ik krijg nog geld van een Thai , geleend en maar half terug betaald.
Ik krijg nog geld van een Nederlander, geleend en nooit niks terug betaald.
Verder bevalt het prima.
Een kort antwoord op de vraag! Volmondig ja!
Jos, een leuke vraag. Heb ik mijzelf ook wel eens gesteld.
Na mijn wonen/werken in S’pore ging ik als jong gepensioneerde in 2005 op Phuket wonen.
Ik kwam hier reeds vaak vanuit S’pore met korte vakanties om te scuba diven.
Heb hier een zelf getekend huis laten bouwen en mooie tuin laten maken.
Vanwege leeftijd duik ik niet meer.
Het antwoord op uw vraag is: Neen, ik zou nu niet meer in Thailand willen gaan wonen.
De beauty van Phuket is totaal verziekt door ‘mensenhanden’.
Infrastructureel totaal om zeep gebracht.
Het is vervuild door de lokale kijk op huisvuil incinerating en locale minachting over wat bijvoorbeeld te doen met een lege drinkbeker.
Nou, die laat je al rijdende op een motorbike gewoon uit je handen vallen.
Het wordt ongelimiteerd, ongepland vol geplemd met beton.
Het is overvol met mensen en teveel aan verkeersdrukte.
En ze persen er jaarlijks meer en meer toeristen bij.
De vroegere toeristenseizoenen zijn nu aaneengesloten 365 dagen per jaar.
Met een overflow aan not-quality tourists. 🙂
Het money, money denken doet Phuket de das om.
Er is 24 uur per dag geen rust en stilte meer.
Echter, ik wil niet meer in Nederland wonen. Dat is mijn land niet meer.
Overvol, en er kan nog steeds meer bij.
Terwijl het verstikt tot stilstand komt door stikstofproblematiek en het overvolle + dat ‘kom maar binnen’ denken.
Blijf dus mijn levensavond op Phuket waar ik in alles de weg weet en gesetteld ben.
Verkassen is geen optie meer.
Als ik nu zou verhuizen, zoals ik in 2005 heb gedaan, dan heb ik een paar andere landen in gedachten.
Beste William,
Nou is Phuket zeker de laatste jaren (en Pattaya nog meer) inderdaad wel erg “achteruit gehold”. En ik begrijp dat u gebonden bent aan dat eiland vanwege uw gesettelde leven daar, inclusief eigen huis.
Maar om Phuket nou als uitgangspunt te nemen voor het hele land….ook voor pensionado’s die aan zee en zand willen leven barst het in Thailand van de nog wel rustige en authentieke plaatsen. Van Rayong tot Ranong en van Chanthaburi tot Chumpon en Krabi, mooie alternatieven te over!
Ik sluit mij hier helemaal bij aan. Na Nederland terug gaan is geen optie maar zou ik alles opnieuw kunnen doen zou ik niet naar Thailand verkassen.
Voor mij is het heel duidelijk, Thailand is mijn thuis dat is eigenlijk altijd al zo geweest, in de tijd dat ik nog werkte en maar 3 maanden per jaar hier was had ik bij aankomst altijd hetzelfde gevoel,de stress was telkens in één keer verdwenen.
Buiten het weer ( ik heb altijd al een bloedhekel aan herfst en winter gehad) was de stressfactor voor mij de de voornaamste reden.
Overigens zou ik niet eens meer terug kunnen, de gekorte AOW en mijn pensioen zijn genoeg om hier riant te leven maar zouden in Nederland inkopen bij de voedselbank betekenen.
Waar anders naar toe, overal is wel wat ,hangt ook van je budget af natuurlijk.
Ziektekosten verzekering is wel een punt, maar zal overal zo zijn.
Binnen Europa, ja al basis Portugal of Hongarije
Moeilijke vraag, net als aan de lezer vragen welk merk auto te kopen. Alles hangt af van vele factoren. Budget, familie, financien, interesses en hobbies, fysieke conditie en leeftijd enz. Ook waar naartoe in Thailand is een moeilijke vraag. Hier zal een eventuele partner een grote rol in spelen. Heb je behoefte aan contact met anderen, al dan niet farang of landgenoten. Sommigen kunnen zich niet aarden op het platteland en anderen niet in een drukke stad. En dan vrouwlief kan een grote steun of struikelblok zijn. Als ze de familie belangrijker vindt dan jullie zekerheid samen, kan er een probleem zijn. Parasieten in de familie moeten niet getolereerd worden omdat manlief een farang is. Een bijdrage aan moeder of vader is dan weer wel logisch als ze slechts een pensioentje van 700 baht hebben. Ieder situatie is verschillend. Ik hou van het dorpsleven terwijl vrouwlief liever naar het centrum wilt verhuizen, ver weg van haar familie. Maar na een paar jaar in ‘t stad zou haar mening uiteraard kunnen wijzigen. Dus moeilijk om een antwoord te gevrn omdat er zoveel factoren meespelen. De ene wilt een zwembad naast zijn huisje, de ander wilt een leuke bar naast zijn condo.
Hangt af van vele factoren denk ik.
Inkomen
Gezondheid
Ziektekosten verzekering ja dan nee
Reserves ja dan nee
Levensstijl.
Leeftijd
Thailand is prettig om te wonen als je ook bereid bent om de minder leuke dingen te accepteren.
Ik woon hier bijna 20 jaar en nog nooit 1 dag spijt gehad.
Beste Jos,
Thailand zit “in” je !
Als je dát niet hebt zou ik gewoon in Ned/Bel blijven.
Ik woon hier sinds 3 jaar en heb hier ook onmiddellijk een huis gekocht.
Ik beste raad die ik je kan meegeven: Huur een pand en gun jezelf eerst 1 jaar de tijd om een meer definitieve beslissing te nemen. De verwachtingen zijn verschillend van persoon, dus ook de meningen. Na 1 jaar heb je een eigen mening. Succes !
Ik zou niet twijfelen. Thailand is nu mijn thuis. Mooie natuur, vriendelijke mensen. En om eerlijk te zijn heel goedkoper dan België. Ik ga niet meer terug en geniet hier van mijn pensioen.
Hallo,
De vraag moet je terug leggen naar jezelf. Wat is de reden dat je wil verhuizen. Is het iets persoonlijk wat met Nederland is, of heeft Thailand iets wat Nederland niet heeft.
Wat leuk is op vakantie in Thailand, gaat al snel vervelen als je permanent hier woont. Of financieel niet haalbaar, of het wordt een dagelijks iets. Ik denk dat je juist van Nederland iets gaat missen als je in het 2e geval kiest.
Ik weet uit ervaring dat je de dingen van Nederland pas leert waarderen als je hier woont.
Ga bij je innerlijke zelf na wat is de echte reden dat je hier wil wonen en kun je Nederland daarom achterlaten.
2e optie deels Nederland en deels Thailand wonen, maar financieel duurder. Helaas niet voor iedereen weggelegd. Voordeel is dat je van beide werelden het beste kan plukken.
succes
Volmondig: ja.
Als je in Nederland niets meer hebt, kinderen en zo, dan is de keus snel gemaakt.
Tussen nu en zes jaar geleden is er eigenlijk niets veranderd. Horeca-etablissementen komen en gaan, maar ook dat is altijd al zo geweest. Prijzen zijn wat hoger, maar dat is in Nederland ook zo en bovendien zijn de salarissen/uitkeringen/voorzieningen navenant gestegen.
Bureaucratie: ongeveer hetzelfde vergeleken met vroeger.
Ik zou niet in de rimboe gaan wonen, liever in een plaats met internationale restaurants en dichtbij nuttige voorzieningen.
ik woon hier 16 jaar ,maar overweeg te vertrekken door de luchtvervuiling die elk jaar grotere proporties aanneemt , en waarvan de periodes elk jaar ook langer worden . Een oplossing is niet voor morgen , en het wordt steeds erger .
Continu binnen opgeloten leven met air cleaners en airco s , daar heb ik 16 jaar geleden niet voor gekozen .
Ik kom in Thailand sinds 1992 en woon hier nu om precies te zijn 2 jaar en 7 maanden.
Thailand is wel veranderd, maar dat is Nederland ook, je zou beter kunnen zeggen Cobraland.
Ik heb altijd geweten dat ik in een ander land zou gaan wonen, en door mijn Thaise vrouw, is dat Thailand geworden. Overal is er wel iets, maar Thailand is nog steeds een fijn land om te wonen, en nog steeds meer dan betaalbaar, voor een pensionado althans.
Dus om op jou vraag terug te komen, zou ik anno 2025 nog steeds in Thailand gaan wonen, is het antwoord jazeker.
Lekker weer, heerlijk eten, vriendelijke mensen en bijna altijd een lege brievenbus.
Ik woon hier nu al 12 jaar naar alle tevredenheid.
Maar eerlijk, Thailand is met rasse schreden aan het veranderen. Vooral je toevoeging van de “vriendelijk mensen” zou ik toch willen relativeren. Ik kan wel enkele verhaaltjes aanhalen …
Beste Jos,
Ik ben vier jaar geleden naar Thailand geëmigreerd en nog een ruim decennium van een AOWuitkering af. Daarom pas ik waarschijnlijk niet helemaal in het standaard NL-pensionado-in-TH-plaatje. Maar voor de gevraagde vergelijking tussen toen en nu: 29 jaar geleden reisde ik voor het eerst naar Thailand.
Vijfentwintig jaar na die eerste keer zag ik nog ruim voldoende moois en leuks (heel veel zelfs) om NL volledig achter me te laten.
Mijn uitgangspunt daarbij was (en is): Waarom Niet. Vanuit uiteraard je persoonlijke situatie, stel je jezelf de vraag: waarom zou ik het niet doen? En als je daar geen goed antwoord op hebt, dan doe je het dus!
De van Thailandblog, persoonlijke, en andere bronnen bekende Thaise minpunten zijn in de afgelopen jaren wel toegenomen, en na immigratie krijg je er ongevraagd nog wat bij, bureaucratisch en anders, maar voor mij persoonlijk zijn dat geen te grote bezwaren. En natuurlijk heb ik ook negatieve ervaringen meegemaakt sinds ik hier woon (ik vat ze samen onder “Right Country, Wrong Woman) en zijn de uitwassen van het massale toerisme soms behoorlijk irritant. Maar er zijn zoveel rustige en mooie plekken in Thailand, dat je met wat flexibiliteit een goed en fijn leven in Thailand kunt hebben.
Ik zit bijvoorbeeld vrijwel elke dag blij op mijn Thaise veranda, waar de cobra’s ver weg door de bossen en rijstvelden glijden (en heel soms door de tuin). Dat is fijner dan op een Nederlands balkon op drie hoog waar de cobra’s aan de voordeur van je overbuurman hangen en al het buurtglas eruit knallen (en soms de buurman zelf ook). En dat is de andere kant: ik ben absoluut niet met een negatieve instelling of reden uit NL vertrokken, maar als ik van een afstand zie hoe “ons land” in vier jaar (!) is veranderd, dan ben ik extra blij met mijn Thaise veranda.
Kortom: Als Immigration het goed vindt, haha, blijf ik mijn hele leven in Thailand wonen. Waarom niet?
Succes met je overwegingen, maak de juiste keuze voor jezelf!
kom reeds 44 jaar naar Thailand en woon er gedurende 27 jaar.Thailand is niet meer het land van weleer,maar westerser geworden en bovendien worden de immigranten behandeld als potentiele criminelen niettegenstaande de miljoenen die ze hier besteden en de families die ze bijstaan.Ik denk niet dat mijn voorkeur nog naar hier zou zijn,maar de totale wereld is in de ongunstigste zin veranderd en de gestelde vraag blijft een probleemstelling.
JA, maar wel het zelfde als Sjaak S.
Ben hier komen wonen voor mijn vrouw, niet voor het eten en niet voor luchtvervuiling.
Als je geen TH partner hebt en op jou leeftijd zou ik het zeker niet doen.
Blijf lekker in NL en kom een paar keer per jaar naar TH op vakantie.
Een goede ziektekostenverzekering in TH is net zo duur als een paar tickets.
Koop een condo en geniet als je hier bent en geniet in NL op je vertrouwde stekje.
Bert, vast wel goedbedoeld wat je schrijft maar kijk uit! ‘Koop een condo’ en ‘jouw vertrouwde stekje in NL’ betekent heel serieus omgaan met artikel 4 van het verdrag, het woonplaatsartikel.
Een woonst hebben in beide landen kan aanleiding zijn tot vragen over de dubbele woonplaats. Dat kan eindigen met een onderzoek naar de fiscale woonplaats en dat kan, naargelang de feiten, jouw recht op de NL-zorgpolis in gevaar brengen. Het recht op de zorgpolis is gekoppeld aan het woonplaatsbegrip in de Wet langdurige zorg, de WLZ.
Je zult niet de eerste zijn die problemen krijgt, zoals in dit blog al eens uitgebreid uitgelegd.
Ik bedoel op die leeftijd moet je niet meer verkassen.
Blijf mooi in NL wonen en ga 4x 6 weken op vakantie zolang de grzondheid het toe laat
Bert, een ouwe boom moet je niet verplanten, zegt men. Ik ben het ermee eens. Mijn laatste verhuizing (remigratie) was op 72-jarige leeftijd.
Ik ben blij dat ik steeds de deur op een kier gelaten heb en nooit mijn woonst in mijn thuisland heb opgegeven. Naarmate men ouder wordt en al eens met een al dan niet serieuze medische ingreep te maken krijgt is het toch behoorlijk geruststellend om daarvoor weer naar België te kunnen. De medische kennis en praktijk in Thailand is gewoon ondermaats…Ja, ja, ik weet het ook wel, enkele, maar dan ook slechts enkele ziekenhuizen niet te na gesproken. En die bevinden zich dan ook niet om de hoek. Bovendien is een ziekteverzekering voor iemand op leeftijd verschrikkelijk duur in T’land en dikwijls ook beperkt tot een zekere leeftijd.
De medische kennis in Thailand ondermaats? Een beetje serieus blijven hoor!
Het medisch toerisme wint steeds meer aan populariteit. Daar zal wel een reden voor zijn. En we spreken hier absoluut niet over ‘slechts enkele ziekenhuizen’. Ik stel me de vraag in hoeverre je Thailand wel kent?
18 Jaar Thailand en daarvoor een beroepsloopbaan van meer dan 30 jaar in de medische sector.
Moderator: Graag op de lezersvraag reageren en niet alleen op elkaar, dat is chatten.
Moderator: Graag op de lezersvraag reageren en niet alleen op elkaar, dat is chatten.
Moderator: Graag op de lezersvraag reageren en niet alleen op elkaar, dat is chatten.
Ben zelf medicus. Ik heb ervaring met diverse ziekenhuizen (wel de betere, privaat) en moet zeggen dat de kennis en behandelingen daar van uitstekend niveau zijn. Wel is het probleem dat er een ander verdienmodel is met veel vaak onnodig onderzoek en snelle besluiten tot dure behandelingen. Ik verkeer gelukkig in de positie om daar doorheen te kijken, maar voor een leek is het ondoenlijk om dit goed te beoordelen. Bij ingewikkelde aandoeningen is het altijd verstandig om een mening van een buitenstaander te vragen, iemand met een meer “Europese” kijk op de zaken.
Ik zie alleen reacties van mannen. Zou graag ook eens een reactie van een vrouw willen zien. Staan die er anders in?
Eigenlijk is dit een overbodige opmerking. Ik ken geen exacte cijfers maar laat ons maar zeggen dat 95% van de expats toch wel mannen zijn.
En waarom zou de ervaring van een man anders zijn dan die van een vrouw? Thailand is Thailand, daar zal ons geslacht niets aan veranderen.
Ben nu 80 jaar woon al 15 jaar in Thailand negatieve dingen die er toen ook waren er is nog niet veel veranderd ! Ziekteverzekering onbetaalbaar met veel uitsluitingen had ik dat vroeger geweten had ik hier
niet voor gekozen ? Leef nu al een paar jaar zonder verzekering is geen prettig gevoel was vroeger aan het
twijfelen Portugal Spanje of Griekenland maar samen met een vriend voor Thailand gekozen zou dat zeker
niet meer doen ? Vriend heeft hier ook gewoond maar die zit nu terug in Belgie en komt hier in Thailand
niet meer wonen was dat van plan maar door al de negatieve dingen die op komst zijn oa belastigen enz
blijft samen met zijn Thaise vrouw in Belgie wonen , zelf ben ik ook gehuwd goede vrouw en zal hier sterven?
Moderator: Graag op de lezersvraag reageren en niet alleen op elkaar, dat is chatten.
Ik ga 5 maanden Thailand en 3 maanden Vietnam wonen en 4maanden Nederland, Da Nang en Na Trang minstens net zo leuk als Thailand, goedkoop en heerlijk eten, massages wel duurder dan Thailand! Het verkeer lijkt chaotisch maar dat valt mee, ze rijden daar verstandig, op een kruising 15-20 km per uur, ik had netelroos opgelopen in Thailand, koste 75 euro in Bangkok Hospital, in Da Nang Hospital 12 euro,
Ook zeer vriendelijk en aardige bevolking !
Dus ik kies om te wonen in Nederland in de zomer maanden en als het kouder en natter wordt ga ik naar Thailand en Vietnam
Nu ik ouder wordt wil ik wel terug,woon hier leuk maar mis het sociale leven in Nederland,kom je hier wonen zou ik niet voor het Isaan gebied kiezen,zie hier heel buitenlanders weg kwijnen achter hun p.c.,met name de getrouwde,,die mogen niks alleen doen van hun liefje.
Tip voor U ga lekker bij het strand wonen,ff voorbij Hua hin is het rustig en mooie stranden,veel succes met je keuze.
Je hebt daar zeker een punt.
Voor wat mij persoonlijk betreft moet ik eerlijk zijn, ik verveel me meestal steendood. Mijn dagen vul ik met doelloos achter mijn PC te zitten. ’s Avonds kijk ik af en toe eens een filmpje dat ik gedownload heb maar voor de rest heb ik weinig om handen.
Ik heb geen enkel contact met andere Nederlandssprekende landgenoten en ik mis dat wel een beetje. Ik leef in een streek waar ik zo goed als geen farang tegen kom. Mijn echtgenote heeft nog haar familie dicht bij haar, ik heb eigenlijk niemand.
En hobby’s heb ik ook niet. Ik doe sporadisch een beetje aan sport (hometrainer) als ik de energie ervoor heb. Maar voor de rest is het steevast aftellen tot de volgende dag. Ik ben 66 jaar jong, maar kwijn nu al weg in mijn zetel.
Dus als je mij vraagt, is je verhuis naar Thailand een goed idee dan moet ik toegeven … nee. Maar zoals velen onder ons zijn we onze echtgenote gevolgd. Ik mis mijn België maar kan niet meer terug.
Marcel, ik zag dat de moderatie de laatste tijd wat reacties van anderen niet heeft geplaatst – waarschijnlijk omdat het meer op een gezellig babbeltje leek dan op een inhoudelijke bijdrage.
Ik krijg een beetje de indruk dat je je af en toe verveelt. Herkenbaar hoor. Ik zit ook veel achter de PC – doe ik al 30, 40 jaar – gewoon omdat ik het leuk vind. Maar af en toe iets anders doen houdt je fris. Beetje beweging is niet alleen goed voor je lijf, maar ook voor je hoofd.
Als je op jouw leeftijd al zit weg te kwijnen, dan denk ik: ho ho, dat is veel te vroeg, man! Iedereen is natuurlijk anders, maar ik geloof dat het helpt als je een doel hebt, al is het maar iets kleins om je dag mee te beginnen.
Zal ik eens vertellen wat mij op gang helpt?
Ik sta meestal om vier uur op – ja, ik weet het, dat is idioot vroeg – en begin om half zes met mijn Thaise les. Flashcards op de pc, twee keer twintig stuks, tot ik ze allemaal gehad heb. Daarna schrijf ik de woorden met de hand over – ouderwets, maar het werkt.
Tegen zeven of acht uur ontbijt, en als het een beetje meezit, rond negen uur op de crosstrainer. Maar ik leer dan wéér Thais, via audiolessen. Twee vliegen in één klap!
Ik gebruik ook m’n VR-headset (Quest 3) met Holofit, waarmee ik virtueel wandel door kastelen, bergen of sciencefictionwerelden. Mijn crosstrainer is gekoppeld aan een cadensmeter, dus ik zie precies hoe snel ik me beweeg – handig én motiverend. Er doen trouwens veel zestigplussers aan mee, dus ik voel me daar prima tussen.
’s Middags lunchen we vaak buiten de deur, meestal in Market Village bij Hua Hin. Dan zijn we rond vier uur weer thuis.
Om vijf uur eet ik m’n laatste hap – ik doe aan intermittent fasting, al drie jaar inmiddels. Werkt prima en ik mis het avondeten eigenlijk helemaal niet meer.
’s Avonds speel ik soms een spel in VR of puzzel ik uit waarom mijn PC weer iets doet wat ik niet wil. Altijd wat te klussen.
Twee keer per week ga ik fietsen met m’n vaste fietsmaten. Halverwege koffie, beetje slap ouwehoeren – helemaal top.
En verder? Vijver onderhouden, plonsbadje bouwen, beetje tuinieren… Ik hoef me in elk geval niet te vervelen.
En weet je: dit alles is eigenlijk overal mogelijk. Je hoeft er echt niet voor in Thailand te wonen. Misschien zou ik in Brazilië niet zo kunnen fietsen zoals hier, maar daar heb je dan weer andere oplossingen voor. Het gaat niet om wáár je bent, maar wat je ervan maakt.
Eerlijk is eerlijk: een van de redenen waarom ik ooit bijna voor Brazilië had gekozen, waren ook de mensen. In Thailand zijn mensen vriendelijk, hoor, maar je zult hier nooit echt tot de Thaise gemeenschap behoren. In Brazilië is dat anders. Daar word je gewoon geaccepteerd. Sta je in de rij bij de kassa, begint er zomaar iemand een praatje met je. En dan die BBQ-feestjes… iedereen heeft wel zo’n stenen barbecue in de tuin. Voeg daar een caipirinha en een beetje samba aan toe, en het feest is compleet. En mensen zijn daar écht geïnteresseerd in je.
Dat mis ik hier in Thailand soms wel eens. Maar ja… dan zou ik weer alleen moeten zijn. Voor mijn lieve vrouw zou het niks zijn – en daarom blijf ik hier. Uiteindelijk is samen zijn met degene van wie je houdt toch het belangrijkst.
Wat ik maar wil zeggen: je hebt echt geen anderen nodig om je dag zin te geven. Je kunt ’t zelf leuk maken – al is het maar door iets geks te proberen.
Als je op je 66e alleen maar in je stoel hangt te wachten tot de dag voorbij is… dan zeg ik: probeer wat. Je verliest er niets mee – behalve misschien je ochtendhumeur 😉
Rust roest, maar een beetje actie glanst.
Beste Sjaak,
Alvast bedankt voor je oprechte antwoord.
Voor mijn pensioen leidde ik een actief en goedgevuld leven. Ik ken de exacte oorzaak niet, maar sinds mijn definitieve verhuis naar Thailand lijk ik in een zwart gat te zijn gevallen. Mijn interesses zijn verdwenen en mijn dagen vul ik met nutteloos nietsdoen. Elke ochtend sleep ik me veel te laat uit bed, waarschijnlijk omdat de dagen zo wat korter lijken.
Fijn dat je me weer wat hoop geeft. Ik ga alvast proberen wat vroeger uit bed te komen en wat dingen te zoeken om mijn dagen zinvol te vullen. Misschien wat meer bewegen ook, kan alleen maar deugd doen.
Ik kom uit de IT-wereld, dus misschien vind ik wel een leuk projectje om me mee bezig te houden. Goed voor de geest en tegen de verveling.
Het ga je goed Sjaak.
Marcel
Dat gebrek aan interesse van de Thai is ook iets dat me steeds is opgevallen. Ik verblijf nu 3/4 van het jaar in TH en dit al bijna 20 jaar. Nog nooit heeft een TH me gevraagd welk mijn beroep was en of ik kinderen heb en of er in mijn land dit of dat voorhanden is en of we ook een Koning hebben enz… De enige die zich me iest durven vragen zijn vrouwen op zoek naar een partner of eerder sponsor. Buiten met hoeveel je over de brug zal komen interesseert de rest ze ook bitter weinig.
Dat is inderdaad in Zuid Amerikaanse culturen heel verschillend. Daar maak je al vlug deel uit van de familie en de samenleving. In Zuid Amerika moest ik tot vervelens toe uitleggen of er in mijn land veel snelwegen zijn wat wij graag eten en of de ziekehuizen goed zijn en of mensen er een tuin hebben……
In het Isaans dorpje kent na bijna 20 jaar nog steeds niemand me bij naam…..ik ben en blijf de Farang. Alhoewel ik er vele mensen begroet bij hun naam lijk ik ze geen fluit te interesseren.
Het zijn allemaal keuzes die men moet maken. Ieder voordeel heeft zijn nadeel. Ik word in TH enorm met rust gelatenen dat is wel heel relaxt…..niemand vraagt me iets en ik hoef niemand te antwoorden. Uiteraard kan dat als je enkel en alleen in de Isaan vertoeft heel zwaar om dragen worden vooral wanneer je houdt van sociale contacten. De verveling in die Isaanse dorpjes kan inderdaad een ferme domper worden op je geluksgevoel. In meer toeristische plekken heb je genoeg contacten maar dan ook alleen maar met andere Farangs en of uiteraard met vrouwtjes op zoek naar wat steun. Uiteindelijk is het overal wel iets en aan iedereen moet handelen naar zijn prioriteiten.
Als ik vroeger naar Thailand ging op vakantiebezoek (3 tot 4 maanden) nam ik een valies met boeken mee (lezen doet geen pijn). Na een paar weken in het dorp begin ik met rondreizen (ik krijg de toelating van mijn man) om andere mensen te ontmoeten . Ik zie dan vele expats die in een psychisch erbarmelijke situatie zitten en/of niet meer terug naar hun geboorteland kunnen. Ik merk depressies, alcoholisme, vele ruzies en zelfs vechtpartijen onder partners, verbittering, wanhoop…. Ik hoop dan steeds dat ze het beter krijgen dan het leven dat ze vaak (uit dwang van de Thaise partner) nu moeten leiden en lijden. Een hobby lijkt me dan de ultieme uitweg. Fietsen, wandelen, tuinieren, fotografie, paar dagen wegvluchten en ja lezen/schrijven heb ik soms al wonderen zien doen…
Dat vervelen komt ook wel een beetj edoor de te strenge regels op werkvergunningsgebied,ken mensen die hun eigen woning binnen aan het verven waren, direct gezeur van de immigratiepolitie.
Als ze dat nu eens wat losser maken,zeker voor degenen die al tig jaar in thailand wonen.
Ik kan mij volledig vinden in de reacties van William Phuket en Sjaak S.
Ook ik heb wel een land op oog waar ik nog eens wil rondkijken. Vrijheid voelen vind ik belangrijk. Hier ben en blijf ik altijd gast, dat wist ik van het begin af aan.
De regels van de 90 dagen, iedere keer het moeten melden als ik ergens in Thailand op een korte vakantie ga, nee dat gaat me steeds vaker tegen staan.
Maar ja dat is iets persoonlijks
In het begin heb ik veel met de trein gereisd.
In iedere coupé hingen bij de ingang grote vuilniszakken om je afval te dumpen.
Nee, het is veel gemakkelijker om het uit het raam te gooien. En ik zie deze mentaliteit alleen maar verergeren.
Ik heb in mijn omgeving regelmatig plastic zakken en ander afval opgeruimd, maar ben er mee gestopt. Ik werd nog net niet uitgelachen.
Dus, nee, ik zou als ik opnieuw mocht kiezen of kan kiezen, Thailand absoluut niet op mijn lijstje zetten.
Beste Jos, na jouw pensioen in NL geen huis en haard van de hand doen, jouw woning, verzekeringen, inschrijvingen etc nog een jaartje aanhouden, en in TH dat jaar een appartement of woning huren in een plaats naar voorkeur. Zo je wilt op diverse plaatsen in TH: Ayuthaya, Bangkok, Chiang Mai, Chiang Rai, Hua Hin, Korat, Loei, Nong Khai, Pattaya, Ubon, Udon: overal wonen ‘farang’, en de een heeft het goed, en de ander wil weer weg. Maak maar eens kennis met: het weer, de drukte, de luchtvervuiling, de onverschilligheid, de geldhonger, de politieke en maatschappelijke verwikkelingen, het geweld onderling, idem in het verkeer en in de gezinnen en families. Met hoe de zorg is geregeld en de noodzaak van een zorgverzekering of een zak geld, het eten, de mensen, de omgang met hen, stel je op de hoogte wat Immigration van je wil: TM7, TM8TM30, TM47, hoe je een rijbewijs aanvraagt, een geel adresboekje, een bankaccount en een bank-app, maar ook met de vrijheid blijheid die je in TH kunt hebben. Maar daar moet je TH voor hebben leren kennen.
TH verwacht niets van je. Je bent er toeschouwer, nooit deelnemer. Ben je gehuwd met een Thai en heb je minimaal ThB40K per maand, dan zit het al snor. Ben je ongehuwd en toon je op enigerlei manier aan tot ThB65K per maand of ThB800K per jaar beschikbaar te hebben, mag je blijven. Maar in de luwte.
Je leeft je leven en je hebt verder niets te maken met de Thaise dingen om je heen: noch maatschappelijk, noch politiek, noch sociaal, noch cultureel. Alle kritiek en commentaar gaat via Thailandblog en raakt geen enkele Thai, niet als persoon en zeker niet als institutie. Je mag overal wonen, zo vaak verhuizen als je maar wilt, je mag er samenwonen, trouwen, scheiden, uit elkaar gaan, een gezin stichten, een stiefgezin onderhouden, je schoonmoeder erbij nemen, grootouders onderhouden, hele families trakteren en voor hen je creditcard trekken: allemaal toegestaan. Je mag één ding niet: werken. Dat mag niet. Eén ding heel graag: je geld uitgeven. De Thai houden heel erg veel van geld. Maakmaak, tjiengtjieng! Jij hebt het, zij geven het graag uit. Dus: hand op de knip, niet de sinterklaas uithangen, je bent geen redder-in-nood, en zeker niet de ATM-kast vermomd als prins-op-het-wilde-paard. Wees nuchter, reëel en realistisch, maar nooit sentimenteel. Ken jezelf en hou in de gaten waarom je naar Thailand komt. Is dat om je pensioen te vieren, doe dat dan. En laat het daarbij. Ga geen grootse plannen najagen, want je wint het nooit. Hou je aan een paar simpele regels: rij je brommer, zet een helm op. Wordt je aangehouden, geef een waai en het gevraagde bedrag. Wil je auto rijden, koop een SUV of pick-up. En het allerbelangrijkste: trap nooit een Thai op zijn tenen.
Wijze en herkenbare woorden. Ik kom al 34 jaar jaarlijks in Thailand, de laatste paar jaar 3 maanden per jaar. Het feit dat je inderdaad altijd maar toeschouwer bent en nooit ergens serieus bij betrokken wordt is wel iets dat me tegenstaat.
Zoals Marcel beschrijft dat hij zich vaak dood verveelt is een scenario dat ik dan ook vrees als ik hier permanent zou wonen. Iets wat mijn echtgenote wel graag wil. Er zijn hier ook heel weinig farang en die er zijn verblijven hier vaak ook maar een paar maanden.
Er is hier tamelijk weinig te beleven, zo zijn er nooit sport evenementen waar je eens naar toe kan gaan.
Gelukkig heb ik een goed pensioen en kan ik het veroorloven om 2 huizen aan te houden dus verbreek ik voorlopig niet de banden met Nederland. In het “haze seizoen” van februari t/m april is het hier niet te harden (al was het dit jaar iets beter omdat men zich toch beter hield aan het verbod op open vuur) en dan zal ik sowieso elders moeten verblijven. Hoe mijn vrouw daar over zal denken kan nog wel eens tot strubbelingen leiden, maar dat zie ik dan wel.
Rijck, jouw woorden staan mij ook aan. Jij ziet het goed. Ik denk het er hetzelfde over. Thailand verwacht niets van ons. . Enkel dat we er zijn en er ons pensioen uitgeven. Dat er zijn, wordt gecontroleerd en bijgehouden. Dat ‘er zijn’ mag ook nog eens met en zonder partner. Maar indien met een partner, dan het liefst een Thai. Op deze manier wordt een ‘farang’ ingezet als sociaal-economisch steun en toeverlaat, daar waar de overheid steken laat vallen. Is niet erg, als je ervoor kiest. Is wél erg, als je het gevoel hebt in een valstrik te zijn getrapt.
In het algemeen gesproken geldt, naar mijn mening en reagerend op de vraag van Jos, dat als je emigreert, altijd voor jezelf moet weten hoezo en waarom. Alles in het leven heeft een prijs. Een gelukkig huwelijk, een overlijden of echtscheiding, kinderen, opvoeding, studie, een loopbaan, pensionering. Maar als het zover is, geniet er dan van, en gooi het niet weg. Heb je een Thaise partner, ga dan niet lukraak maar met haar in haar geboortedorp wonen, of bij de schoonfamilie. Leer eerst je schoonfamilie kennen. Weet wat zij met je willen. In TH gelden nu eenmaal andersoortige familiaire omgangsvormen, verhoudingen, ongeschreven en onuitgesproken verplichtingen. Kom je die niet na, heeft jouw vrouw er een harde dobber aan, en dat straalt op jou af.
Kies jouw nieuwe partner bewust. Niet zomaar omdat je dan niet meer alleen bent, maar iemand die met jou jouw leven na pensionering zin geeft. En jij de hare. Ook niet uit een armlastige en/of schoonfamilie uit de lagere ‘culturele regionen. Een te groot verschil in opleiding, opvattingen, intellect, en competenties nekt zich op den duur. Accepteer ook niet zomaar een lap grond. Dat wordt toch nooit jouw eigendom, en je wordt enkel geacht er een huis op te bouwen. Dwz: de bouw van dat huis te betalen. Is allemaal niet erg, als je het je maar bewust bent en je ervoor kiest. Zo niet, dan is dit valstrik nr 2. Laat je nooit ringeloren door een schoonfamilie en kies geen vrouw die door hen eropuit is gestuurd. Het gaat om jouw leven, jouw pensioen, jouw laatste jaren: je hebt veel te geven, dus wees kieskeurig.
Zorg dat je op jouw manier actief bent. Onderhoud je contacten in NL. Wees goed met je kinderen. Ga op bezoek, en nodig hen uit. Heb je voldoende inkomen, hou je ‘pied à terre’ aan in NL. Ga regelmatig buiten Thailands grenzen kijken. Japan is een verademing. Overal daarginds. Leer de Thaise taal enigszins. Heb een hobby. Wees vriendelijk tegen de mensen. Oordeel niet. Liever een roze bril, dan van de zwartgalligheid somber.
Kortom: leef je leven, geniet van je pensioen, weet wat je wilt en wat je kunt, ken je beperkingen, vooral je financiële, blijf weg van zwaarlijvigheid en blijf gezond. Ik zelf ben met mijn vrouw jaarlijks ongeveer 7 maanden in TH. Zij was docente verpleegkunde aan de Maharaj Nakorn Chiang Mai Hospital. Haar oudste dochter is juriste, haar jongste verpleegster. Wij kennen elkaar sinds 2003.
Hallo Jos.
Ben in 2009 naar hier gekomen maar woon officieel nog gewoon in Nederland en ben er ook minimaal 4 maanden per jaar soms ook langer(covid) of omdat ik een leuke job had in Nederland want hier in Thailand mag je niet werken zonder work permit. Dat is nodig voor je AOW opbouw en om je ziektekosten verzekering aan te kunnen houden. Inmiddels ben ik met pensioen en mijn vrouw is afgelopen jaar overleden maar ik blijf op en neer reizen ( ben in de tussentijd ook nog 3x opa geworden) en woon bij mijn schoonmoeder en schoonzus in. Moet nog zien hoe dat verder gaat maar toen mijn vrouw ziek werd had ik me al voorgenomen dat als ze het niet zou redden ik toch op en neer blijf gaan. Vind het hier veel relaxter ook al zijn er genoeg dingen die me storen maar ja TIT, en dat heb je in Nederland ook. Zou het zo weer doen maar ik zou hier nooit iets kopen, dan zit je vast aan een plaats en als je alleen bent is dat voor mijn gevoel niet nodig want huren is hier niet duur. Het enigste wat ik gekocht heb is een motor en een scooter makkelijk om je te verplaatsen. Wens je succes en hoop dat je eruit komt.
Dag Jos als ik de toon en inhoud (ook veel kommer en kwel in het paradijs) van de meeste reacties op jouw vraag lees dan ben ik nu 100 procent blij dat ik naar aanleiding van mijn pensioen uiteindelijk heb besloten om NIET met mijn Thaise partner naar Thailand te verhuizen. Succes met jouw beslissing
U bent een verstandig persoon,als je het goed heb in je thuisland,blijf er dan wonen,je kunt altijd kiezen,om ,zo nu en dan naar Thailand te gaan voor een bepaalde tijd.
Definitief verhuizen naar Thailand heb ik eigenlijk nooit serieus overwogen. Mijn verblijf daar dus alle jaren beperkt tot minder dan acht maanden per jaar. In eerste instantie niet omdat ik mijn Nederlandse zorgverzekering niet kwijt wilde, maar de laatste jaren ook omdat ik me ben gaan realiseren dat ik bij een permanent verblijf in Thailand niet echt gelukkig zou zijn zonder mijn Thaise partner, en dus telkens voor haar daarheen ga. Hoe graag ook ik in de huidige situatie in Thailand ben, is het maar zeer de vraag of ik zonder haar nog ooit die kant zou opgaan. Waarschijnlijk zou ik dan in Zuid-Europa een overwinteringsbestemming zoeken…..
Als je het allemaal zou willen herleiden tot 1 mogelijke conclusie: zo een 9 op 10 gedomicilierden in Thailand deden het onder (zachte?) dwang van hun partner. En vervolgens word je overal de vloer aangeveegd. En of wil je er de dweil introduceren: uitgewrongen;-) Thailand heeft niets van jou nodig. Behalve de ‘lagere’ klassen uw portemonnee . Altruïstisme staat er niet in het woordenboek. Zon en zee dan? Als vrijgezel dan want daar wil een darling enkel naartoe als het niet anders kan. Je weet wel: te warm en je kan er bruin worden.
Voor de typfoutcorrector: altruïsme* bedoelde ik.