Sleur in het Paradijs (lezersinzending)

()

Ik ben ook een ‘verse’ NL-pensionado van slechts 68 jaar. Samen met mijn eveneens gepensioneerde vriendin en tevens oud-praktijkcollega, ook 68 jaar, waren wij afgelopen winter twee maanden en deze winter zes maanden in de changwat Chachoengsao waar mijn vriendin, geboren en opgegroeid in Thailand, een huis heeft.

Zij heeft dit huis in 2006 laten bouwen als vakantiehuis, want zij en haar Nederlandse echtgenoot (te jong overleden in 2015) hadden beide een drukke baan. Als ze hier tussen 2006 en 2014 voor een korte vakantie hier waren, wilden ze uiteraard even relaxen. Na zijn ziekte in 2014 tot november 2023 heeft het alleen maar leeg gestaan. Kortom, sinds de nieuwbouw in 2006 heeft het nooit enig onderhoud genoten dan alleen wat noodreparatie s en dat heeft uiteraard zijn sporen nagelaten.

Toen wij i.v.m. ons beider pensioen besloten om in november 2023 voor twee maanden in het huis in te trekken, en wat voor mij de allereerste kennismaking met deze was, heb ik er mijn gewoonte van gemaakt ons ’s ochtends zo rond zonsopkomst met een mok vers gezette dampende koffie een ronde om het huis en het bijbehorende perceel grond te maken, als een soort van inspectieronde. Het subtropisch klimaat had duidelijk een nietsontziende invloed gehad op de staat van het onderkomen, afbladderend schilderwerk, houten boeiboorden die waarvan de hoeken deels weggerot waren, beschadigde balustrade op de veranda, inbraak sporen, enz. En het terrein lag letterlijk bezaaid met plastic afval, van waterflesjes, losse plastic fles doppen, zakjes, voedsel-verpakkingen, lege plastic aanstekers en vele andere stukken plastic die ooit hun ‘carrière’ als nuttig gebruiksvoorwerp ergens in een huis of dergelijke waren begonnen. En dat alles deels gemaskeerd door veel, heel veel tropisch groen onkruid en klimop.

Dus het begon voor ons zeker niet met een sleur in een idyllisch zonovergoten Thais paradijs: werk aan de winkel!
Ik had al het nodige gereedschap vanuit NL meegenomen, maar een bezoek aan meerdere bouwmarkten was onoverkomelijk. En dat was een ervaring apart….ik keek er mijn ogen uit, niet naar het gevoerde assortiment, maar over de in mijn ogen onvoorstelbare personele overbezetting! En dat geldt niet alleen voor de bouwmarkten ontdekte ik al snel; ook bij tankstations (altijd met ruim voldoende pompbediendes), bankfiliaal en, overheidsdiensten, eetgelegenheden, etc.

Maar goed, toen we alle benodigdheden thuis hadden konden we aan de slag. De buitenmuren: één laag primer hechtlaag en twee deklagen. Het houtwerk zoals romen, kozijnen, verandadeuren, boeiboorden, enz. zagen er erbarmelijk uit, maar uitgezonderd wat boeiboord hoeken was het tropisch hardhout nog intact, dus schuren, veel schuren en toen in twee lagen impregneren de tropische hardhout olie gezet. Hoeken van de boeiboorden repareren met houten opvulplaatjes waarna de finishing touch moest wachten tot ons tweede bezoek van nu zes maanden alhier omdat ik nergens houtvuller kon vinden voor een gladde afwerking van de buitenkant.

En omdat we toch al volop bezig waren en in een soort van ‘flow’ verkeerden hebben we ook maar onze eigen drinkwatervoorziening gerealiseerd: bronwater vanuit 130 meter diep oppompen, door een voorfilter installatie en vervolgens door een RO- (omgekeerde osmose) installatie. En die staat inmiddels op een betonnen fundatie onder een beschermende shelter (een soort hangar zeg maar). Die installatie is vrij fors uitgevallen met een capaciteit van 12.000 liter per etmaal, maar dat komt doordat onze buren ook mee wilden doen in ruil voor een aansluiting op ons systeem. En ach, als je dan toch éénmaal bezig bent zet je gelijk maar een drinkwater verkoop automaat aan de weg voor de buurtbewoners. Daar hoeven we niet rijk van te worden of aan te verdienen, dus voor 8 Baht (ca € 0,21) kunnen ze hun standaard 18,9 liter waterdispencertanks voltooien met puur zuiver drinkwater van ziekenhuis- of laboratoriumkwaliteit.

Tijdens onze huidige tweede long-stay verblijf van zes maanden hebben we deze werkzaamheden voortgezet c.q. afgerond. En omdat we nu nog langer hier zijn hebben we ook de gehele oude elektrische installatie binnenshuis vervangen door een nieuwe (uit de oude installatie kon werkelijk niemand nog iets wijs worden, ook de ingehuurde elektricien niet), mede ook als gevolg van de uitbreiding aan stroomverbruikers zoals extra airco’s, de eigen ‘drinkwaterfabriek’, de verkoopautomaat aan de weg, etc. En we zijn nu gelijk voorbereid op een toekomstig project: zonnepanelen en mogelijk als back-up een noodstroomaggregaat voor wanneer het donker weer is (regenseizoen, kan 2/3 minder stroomproductie van de panelen opleveren) en als gelijktijdig de PEA-stroomvoorziening plat gaat.

Dan hebben we nog volop toekomstplannen zoals extra logeerkamers over overnachtende bezoekers die van ver komen (we hadden begin december ca. 60 gasten op ons gecombineerde verjaardagsfeestje!), een zwembad, een nieuw hekwerk langs de weg van ca. 70 meter lang inclusief een poort, een hobby werkplaats achterop het terrein en nog wat kleinere wensen……

Wat was ook alweer de titel van dit blog? Oh ja, “Sleur in het Paradijs”! Nou, zoals je hierboven kunt lezen, hebben wij hier bepaald nog geen last van een sleur-gevoel. We zijn druk doende om een vervallen vakantiehuis te herscheppen in een exotisch Thais paradijs. We hebben besloten om de komende paar jaar zes maanden in NL (zomerseizoen) af te wisselen met zes maanden verblijf in TH waar we niet stil hoe en te zitten.

En het aardige is: wanneer je een vaste verblijfplaats hebt leer je je buren en omwonende beter kennen en dat zijn in ons geval superaardige en vriendelijke mensen. Als wij hen ergens mee kunnen helpen doen we dat gewoon en in ruil worden we overladen met allerlei soorten tropisch fruit (mango, papaja, Durians, ramij, noni’s, bananen, ananas, acerolkersen, enz.), lokaal geteelde champignons, kouseband, komkommers en noem maar op. Maar ook plaatselijke lekkernijen zoals sticky rijst met een heerlijke vulling, gewikkeld in banenblad en allerlei typisch Thaise desserts.

Mijn vriendin en mij bevalt het derhalve prima hier in Thailand en als alles over een paar jaar (grotendeels) op orde is willen we ons hier permanent vestigen, want na gedane arbeid is het goed rusten zeggen ze. Wie weet gaan we dan pas ontdekken wat nu toch die “Sleur in het Paradijs” is!

Ingezonden door Teus V.