Hoe bestaat het……. (3)

Door Lung Ruud
Geplaatst in Lezersinzending
Tags: , ,
4 december 2023

Inmiddels is het 22 jaar geleden dat ik de Thaise T leerde kennen. Daarvan hebben we 10 jaar samengewoond en met haar heb ik een zoon van 20 jaar die nu 9 jaar bij mij woont. Met een gerust geweten kan ik vaststellen dat bij haar (nog steeds) niets is wat het lijkt. Lees het verhaal van Lung Ruud.

Intussen had ik het druk met mijn werk, was bezig m’n huis in zuiden van het land te verkopen en dat in de weekeinden bij te houden tot de verkoop rond was. Mijn sociale weekendleven speelde zich nog vooral daar af. Ik had een intensieve job gedaan met het samenvoegen van 2 bedrijven en had er helemaal nog niet op gerekend dat ik alweer moest verhuizen.

Ik kwam naar Noord-Holland omdat -zo een collega van mij -, “de cumpanie” mij daar graag heen zag komen. Eerlijk gezegd zat ik daar nog niet op te wachten. In de paar jaren daarvoor had ik net een leuke sociale kring opgebouwd in het “suje”, met vrienden, kennissen, de kroeg en 2 x per week fitness. Maar ik was ambitieus, gedreven, snelle jongen, met fast car, senior status en ging dus…….. Er lag een uitdaging op me te wachten. Het ging lekker met me…… toch?

Met de tennislessen was ik begonnen a) omdat ik dat niet goed kon en b) omdat de tennisklas ook een manier was om weer een privé netwerk op te bouwen. In de weken die volgden bleef het overwegend droog -we tennisten op de buitenbanen- op de dinsdagavonden. De tennislessen gingen dus door en ik vorderde gestaag, net als de rest van de klas, die daarbij ook nog erg gezellig was. Er kwam een dinsdagavond waarop het stormde en er natte sneeuw viel en de les gecanceld werd. Het was tenslotte inmiddels al ruim in november en ik -op de weg terug naar huis- weer voor de massagesalon halt hield……

Aangebeld en surprise, T deed de deur open en ze herkende me onmiddellijk en ik zei voor haar te komen. Weer een waai en begroeting en die glimlach. Het boek “zacht als zijde, buigzaam als bamboe” van Sjon Hauser las ik pas jaren later……..
De meisjes in de woonkamer sprongen weer op, waaiden en zagen dat ik van plan was om met T naar boven te gaan en wensten me nice time toe. Boven herhaalde zich het ritueel van afrekenen, douchen en water halen. “You drink na-am”, goh dat ze dat nog wist, ik raakte steeds meer verrast.

Na het doucheritueel vlijde ik me, gehuld in handdoek, op het matras en T -die een paar minuten later terug kwam van de ab-naam en met de na-am-begon met de voetmassage. Ze stelde me intussen dezelfde vragen die ze de vorige keer ook al had gesteld. Ik dacht dat deze herhalingen lagen aan het gegeven dat we elkaar vorige keer misschien toch niet echt hadden begrepen. T vroeg dingen als “je was nog nooit in Thailand”, You have no wife or girlfriend. No was mijn antwoord. I know you 42 year but have no your name. Ik zei haar hoe ik heette en ze proefde mijn naam op haar tong en constateerde dat die moeilijk was vanwege de U daarin.

T vroeg ook, where do you live, have big family, what work you do? Ik hield de antwoorden daarop wat vaag. Small family, live in Haarlem en working in sales…… ik wist niet goed raad met de vragerij. Was het nieuwsgierigheid, professionele belangstelling of gewoon om de tijd door te komen. Ik kwam er niet goed uit…… Zelf vertelde ze dat ze al heel lang niet meer in Thailand was geweest en dat het zo moeilijk was om genoeg geld te verdienen voor de familie, haar zoon of over te houden voor een ticket. Behalve de collega massagemeisjes en twee vriendinnen had T hier niemand. Maar die vriendinnen hadden het ook druk met werken en een gezin. Soms bleef ze ook slapen in de salon, maar alleen dan als ze heel moe was en het laat werd. Dat gebeurde niet zo vaak want er kwamen maar weinig klanten, volgens het verhaal van T toen…..

De Mama-San -Zo T- kon aan het einde van de dag met regelmaat de meisjes niet uitbetalen. Met enige frequentie ging ze weg voor sluitingstijd en op naar het casino in Zandvoort. Daar vergokte ze dan de dagopbrengst en meer. Al die zaken werden een soort terloops gedropt in dat grappige taaltje waarvan T zich bediende. Als ze toen, met diezelfde dictie, had verteld dat ze iemand om het leven had gebracht, zou ik geloof ik, gereageerd hebben met “okay”……

2 reacties op “Hoe bestaat het……. (3)”

  1. Rob V. zegt op

    “met diezelfde dictie” , deed me meteen aan Prayuth denken. Die praat ook monotoon als een computer zonder emotie. Mijn leraar Thais hamert er dan ook op dat in het Thais (en net zo goed het Nederlands) het meteen leren en invoegen van emotie in je boodschap zeer belangrijk is. Anders vallen mensen in slaap, denken ze ronduit dat er iets mis met je is.

  2. L.Burger. zegt op

    Leuke real life soap.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website