Gezeur over Pattaya (lezersinzending)
Pattaya.
Iedereen heeft er een mening over, vooral mensen die er nog nooit geweest zijn. “O, dat is toch dat ordinaire oord vol sekstoeristen?” Ja joh. Iedereen weet het beter.
Ik was er drie weken. Alleen. Geen luxe hotel, geen planning. Gewoon een ticket geboekt en gegaan. Ik had rust nodig. Even weg van het gezeik hier. En wat denk je? Ik heb het er prima naar mijn zin gehad. Beter dan ik zelf had verwacht.
Natuurlijk zie je daar dingen waarvan je denkt: jezus, moet dat nou? Oude kerels met jonge meiden. Bars die om drie uur ’s middags al vol zitten. Mannen met ontbloot bovenlijf in de 7-Eleven. Het is niet charmant, nee. Maar weet je? Na een paar dagen kijk je daar dwars doorheen. Of je kijkt er gewoon niet naar. Je komt er niet om anderen te beoordelen, je komt er voor de sfeer.
Gewoon aan het strand met een koffie in m’n hand. Elke ochtend dezelfde stoel, zelfde uitzicht. Geen gedoe. Soms een praatje. Soms ook niet. Prima toch.
’s Avonds langs de boulevard. Druk, schreeuwerig. En toch voelde het niet nep. Het is daar gewoon wat het is. Niet mooi. Niet netjes. Maar eerlijk. Niemand doet zich beter voor dan-ie is. Dat zie je niet vaak meer.
Gewoon even een pintje pakken en een beetje ouwehoeren met een Engelsman of een Canadees. Mensen met een verhaal, die geleefd hebben.
En die Thai daar? Hardwerkend, vriendelijk, recht voor z’n raap. De meesten hoor je niet, die staan gewoon elke dag hun ding te doen. Winkeltje, eetstalletje, schoonmaak, motorfix. Ze lachen, maken een praatje, wijzen je de weg als je verdwaalt. Geen poes-pas. Ik voelde me er welkom, zelfs als buitenstaander.
Maar goed, vertel dat maar eens hier. Zodra je zegt dat je in Pattaya bent geweest, krijg je zo’n blik. Alsof je iets verkeerds hebt gedaan. Of je moet uitleggen dat je daar niet naartoe ging “voor dat soort dingen”. Alsof mensen liever een vooroordeel geloven dan een eigen ervaring.
Dus ja, ik vind het gezeur. Laat mensen lekker doen wat ze willen. Voor mij was het gewoon ongedwongen gezelligheid. En wat maakt het uit waar je dat vindt?
En ik ga gewoon weer.
Ingezonden door Wolter
“Mensen veroordelen liever want denken is te moeilijk” – Carl Jung.
Beoordelen voordat je denkt is duidelijk afhankelijk van basisvooroordelen, maar niet in staat zijn om te beoordelen na het denken betekent dat je ofwel informatie ofwel overtuiging mist, niet noodzakelijkerwijs intelligentie.
En ook ik bezoek Pattaya op z’n tijd. Niets mis mee, want ook Pattaya of Phuket zijn onderdeel van Thailand.
Mvg,
Beste Wolter,
geheel met je eens.
Pattaya is voor iedereen wat wils, en wil je iets niet, dan hoeft het ook niet.
Natuurlijk zie je er soms dingen die voor een farang tenenkrommend zijn, en is er behoorlijk wat mis in deze badplaats, maar waar in Thailand is dat niet?
Ben ooit in Pattaya tegen de liefde van mijn leven opgelopen, en kom er alleen daarom al graag terug.
Ook vanwege behoorlijk wat oude kennissen van vrouw Oy die hier werkzaam zijn als hotel-personeel, of hun dagen slijten achter een bloedhete kookplaat teneinde de hongerige farang te plezieren, vindt zij het ook geen straf er neer te strijken.
Gewoon zon, zand, zee en 24 uur per dag wat te beleven.
Tenslotte is dat vakantie, en de dikke blote bierbuiken die de 7-11 onveilig maken, daar de je niks aan, maar accepteer het als onvermijdelijk gezien de aantrekkingskracht van Pattaya.
Trouwens, na een paar weken verblijf onder het Isaanse dak van mijn schoonmoeder is Pattaya met alle geneugten voorradig een waar paradijs, zo kan ik u melden.
De mensen die altijd zo idolaat zijn van hun stekkie ergens in de Thaise bush, en orakelen over hoe ze het daar altijd en eeuwig naar hun zin hebben, geloof ik dan ook niet helemaal. Maar goed, ieder zijn meug zoals gezegd.
Dus Wolter, ga lekker weer naar Pattaya, en geniet ervan zou ik zeggen.
Vriendelijke groet, Lieven.
Oude kerels met jonge meiden.
Beste lezers daar kunnen ze Nederland nog wat van leren dat is “mantel zorg” op z’n Thais en daar is niets mis mee.
Ik woon 20 jaar in Bangkok. Ik ga naar Pattaya voor een weekend uitgaan, gogo’s, clubs enz. en dan op zondag direct weer naar het “normale” Bangkok. Ik snap dat niet mensen naar Pattaya gaan als je niet van gogo’s of clubs houdt. Ik vind het een zeer lelijk opgebouwde plaats. Strand is niet speciaal voor Thailand. Restaurants zijn wel geweldig geworden.
Ooit, zo’n zesendertig jaar geleden, ben ik eens met vrienden meegerijsd naar Thailand om van hun gezeur af te zijn…
Na enkele dagen Bangkok bezocht te hebben zijn we met een plaatselijke taxi chauffeur een prijs overeengekomen om met een mini busje het land te doorkruisen van west naar oost en van zuid naar noord, gedurende een week. Een van onze compagnons had weken gewerkt aan het uitstippelen van een route aan de hand van een reisgids Thailand.
Een fantastische ervaring waarbij wij b.v. gewoon ergens stopten in het midden van nowhere waar we een paar vrouwen eten zagen klaarmaken en vroegen of we mochten aan tafel schuifen : heerlijk en spotgoedkoop. Een maal zelfs vroeg een oudere dame of ze een foto mocht nemen van onze groep omdat ze al jaren geen “phalangs” meer gezien had!
Na die heerlijke en leerrijke ervaring belanden we in Pattaya voor nog een week uit te rusten. Dat was alvast het plan maar het draaide anders uit. We hebben ons met volle overgave in het bruisende nachtleven gestort en dag op dag een geweldig tijd beleefd.
Zo herinner ik mij dat wij op een nacht om vijf uur ’s morgen aan een toog van een bar zaten op de hoek van de Beach road en Soi 10 toen de barkeerper ons vroeg om af te rekenen aangezien de aannemers toegekomen waren (?). Toen we de volgende ochtend/namiddag op de plaats passeerden was er van de bar enkel nog een lege plek te zien : het was het begin van de modernisering! Al vond ik het vroeger leuker onder een strooien dak, zal het waarschijnlijk voor de jongere generatie even fantastisch zijn als vroeger.
Elk jaar gedurende tien jaar ben ik twee maal per jaar teruggegaan om dit opnieuw te beleven, overuren sparen om zo veel mogelijk verlof te hebben en dan met wat vrienden weg. Ook ben ik verschillende malen alleen vertrokken tijdens één van die reizen heb ik dan de vrouw van mijn leven ontmoet waarmee ik inmiddels 25 jaar gehuwd ben en een zoon van 20 heb.
Door medische tegenslag kan ik spijtig genoeg niet meer reizen, maar de dromen zijn zo dichtbij al was het gisteren gebeurd.