Geland op een tropisch eiland: Een lijk voor mijn keukenraam
Els van Wijlen verblijft met haar man ‘de Kuuk’ in op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.
Zondagmorgen, de zon schijnt, de moesson lijkt even verdwenen. Heerlijk uitgeslapen en nu genieten van de rust op mijn veranda. Ik luister voor de verandering naar klassieke muziek, je moet af en toe eens uit je comfort zone treden, ook op muziekgebied.
Dan hoor ik een bons….. ’t zijn niet de katten die weer eens iets omverlopen binnen, de bons komt van boven, er valt iets op het dak…… Ff om de hoek van de veranda kijken, omhoog naar de dakgoot…. heeeeeee, daar hangt ineens een groene tak, die is zeker naar beneden gevallen uit de boom.
De groene tak beweegt…iiiieeeeeek het is een slang, die opgekruld aan de dakgoot hangt. Ik stel nog ‘ns goed scherp en die slang die heeft pootjes….hu?? Ho is effen, hij heeft mijn Tokeh te pakken. De tokeh is verdoofd door het gif, en wordt nu gewurgd.
Snel naar mn keukenraam, want daar heb ik beter zicht. Ja hoor daar hangt hij in vol ornaat.
Voordat ik bedenk of het wel handig is, heb ik m’n raam al opengedaan en met de iPhone hang ik zover als ik durf naar buiten om de slang met prooi te fotograferen.
Wow, heftig. Eerst googlen wat het is……ik kom er niet uit. Snel een berichtje met foto naar de Snake Rescue op het eiland.
Gelukkig onmiddellijk bericht terug: Deze ornate flying snake = vliegende (!) boom slang is niet gevaarlijk voor de mens, maar wel voor flinke gekko’s en tokeh’s. Ja, dat had ik zelf ook al gezien.
De volgende uren hang ik in in opperste verbazing voor het keukenraam, google ik om meer te weten te komen over de slang, of leun ik over de reling van de veranda om goed zicht te krijgen op het drama dat zich voor mijn ogen afspeelt.
De kop gaat eerst naar binnen.
Beweegt mijn vriend de tokeh eerst nog, langzaam maar zeker geeft ie op.
Op het moment dat de Snake Rescue mij uitlegt dat de slang zijn kaken los kan koppelen om zijn prooi in zijn geheel te verorberen, zie ik het gewoon gebeuren.
Dit is niet normaal.
De slang verhoudt zich tot de tokeh zoals ik me verhoud tot een flink schaap…..ik moet er niet aan denken.
Nog maar ‘ns naar het keukenraam, als tie zo hard aan het eten is, zal die wel niet vliegen dus voorzichtig het raam open en loeren.
Ineens zakt het hele zootje naar beneden en hangt de tokeh met zijn kop al in de bek van de slang te slingeren voor het raam.
Ahhhhhhh, snel het raam dicht. ik gruwel en geniet en kijk verwonderd. Raam toch maar weer open….
Ik film en ik ril, en ben stil, dramatische klassieke muziek op de achtergrond, vormt de perfecte omlijsting voor wat ik zie.
Na 2,5 uur is het spektakelstuk voorbij, de slang verdwijnt met een bobbel in zijn buik uit mijn zicht en ik geef er de voorkeur aan om mezelf wijs te maken dattie zo meteen naar de andere kant van het eiland vliegt om daar op z’n gemak uit te buiken.
Na dit avontuur ga ik m’n hangmat in om een beetje te bekomen, akoestische gitaarmuziek luisteren en een potje wordfeuten.
Ik ben voor vandaag al wel weer voldoende uit mijn comfort zone getreden.
Dichter bij de natuur kun je niet staan
Bij mij thuis veroorzaak ik regelmatig kleine lijkjes.
De baby-tjingtjoks kruipen regelmatig in de ruimte tussen de deur en de sponning van de bergruimte buiten.
Als ik dan de deur open doe komt er af en toe een gemangeld beestje naar beneden vallen.
Het doet me iedere keer weer verdriet.
Wat is de natuur toch mooi, maar ook wel wreed. Mooie opnamen en verhaal.
Wauuuuw, wat een verhaal. Zie het zo voor me.
Momenteel hebben we op onze zolder vader – moeder en baby Tokeh, prachtig om te zien. Tegen schemer komen ze onder de dakgoot vandaan en als het donker is gaan ze op pad naar voedsel. Tja zo is de natuur, regelmatig zie ik de bloedspetters op de lichte muur als zo een Tokeh weer eens een Tjik-tjak te pakken heeft gehad, die hier volop tegen het plafond aan ” lopen”. Ik vind de Tokeh een prachtig dier. Het mooie is, soms zitten ze tegen het raam en dan zie je de kussentjes aan onderkant van hun voeten/ poten. Als je dat ziet is je hele dag goed. Grappig vind ik ook de ” ratel” als ze beginnen, dan 5 – 6 soms zelfs 7 maal Tokeh roepen en dan langzaam bij de laatste roep, neemt het volume af, alsof de batterij leeg is, zeg ik dan altijd. Ach, we wonen nu al 9 jaar in het Noorden van Thailand en genieten nog elke dag van al dit moois in het Amazing Thailand.
Een geweldig leuk verhaal. Prachtig beschreven en schitterende foto’s. Ik had er graag (achter het raam) bij geweest. Bedankt.
Heerlijk verhaal Els, dankjewel!
Op mijn Facebook pagina Something Els kun je het filmpje zien dat ik gemaakt heb.
https://www.facebook.com/somethingels1/?ref=ts&fref=ts
of op mijn blog:
http://somethingels-els.blogspot.nl
groet van Els
In Indonesië gelooft men, dat als Tokeh, 7 maal tokeh roept, dat dit dan geluk met zich mee brengt…
Ik weet niet wat de Thai geloven….
Wooowwww! Zo’n verhaal zeg!
Ik kan aannemen dat je op dat moment ook op je benen staan trillen hebt van de opwinding bij het zien van het gebeuren. Zoiets zie je vast zelden. Ikzelf heb het nog nooit gezien.
Van harte bedankt dat je ons laten meeslepen hebt in dit zeer bijzonder avontuur. Puur natuurlijk avontuur trouwens!
Ik ben benieuwd naar de filmpjes die je geplaatst hebt. Ik zal er samen met mijn vrouw naar kijken, al kan ik haar reaktie al voorspellen bij het zien van een levende slang 555…
De natuur in Thailand vind ik prachtig,als boerenzoon opgevoed kan ik dat waarderen. Maar als je lekker op een avondonweer zit te kijken,met een frisse (eindelijk ) wind en regen erbij ,wil je niet verrast worden door een duizendpoot die op je arm valt. Heel toevallig had ik net mijn fleece trui aangedaan ,omdat het heerlijk afkoelde. De fleece deed ik in het donker uit,ik wist dat er wat op mijn mouw zat,en bij het licht van de zaklapm zag ik pas hoe goed ik was weggekomen. Och ,die slang die mijn nek streelde een week later ,toen ik door de deur liep (in het donker natuurlijk) was ook niet zo prettig. Je moet in thailand wennen aan de beesten,maar dat hoeft niet allemaal tegelijk vind ik.
Hallo Els,
Ook ik heb dit een paar jaar geleden mogen meemaken. Ik vond het heel zielig voor de tokeh, maar zo’n slang moet tenslotte ook leven. Het geeft in iedergeval een bijzondere aanblik. Grappig dat ook “jouw” slang zich op een gegeven moment naar beneden liet glijden. Ik denk dat dit bij de techniek van het doden en verorberen van de prooi hoort. Heel bijzonder om mee te mogen maken!
Groetjes Pepe.