Massale emigratie door onvrede onder Thaise jongeren
Hoe lage lonen, rigide hiërarchie en uitzichtloosheid hen het land uit duwen
Achter het beeld van Thailand als ‘Land van de Glimlach’ schuilt een harde realiteit. Steeds meer jonge Thai keren hun land de rug toe, niet uit luxe, maar uit teleurstelling. Ze voelen zich gevangen in een systeem dat hen weinig perspectief biedt. De groeiende emigratiegolf onder jongeren is geen toeval, maar het gevolg van hardnekkige structurele problemen.
Economische stilstand
Thailand behoort tot de grootste economieën van Zuidoost-Azië, maar de vruchten van die groei zijn scheef verdeeld. Volgens de Wereldbank verdienen jonge afgestudeerden gemiddeld tussen de 10.000 en 15.000 baht per maand, omgerekend nog geen 400 euro. Tegelijk stijgen de kosten van levensonderhoud, vooral in stedelijke gebieden als Bangkok en Chiang Mai.
Er is bovendien nauwelijks ruimte voor economische mobiliteit. Jongeren komen vaak terecht in repetitieve, slecht betaalde banen. Er is weinig oog voor talent of inzet. Beloning is vooral gebaseerd op leeftijd en werkervaring. Wie jong is, moet wachten. En wie geen netwerk heeft, komt nergens.
De last van traditie en autoriteit
De Thaise samenleving is sterk hiërarchisch. Respect voor autoriteit is diep verankerd, zowel in het onderwijs als op de werkvloer. In theorie is dat een cultureel principe, in de praktijk is het vaak een obstakel. Jongeren mogen zelden meedenken, laat staan kritiek uiten.
Deze cultuur botst met een jonge generatie die mondiger en internationaler is dan ooit. Ze zijn opgegroeid met sociale media, spreken meerdere talen, en kijken verder dan de grenzen van hun eigen provincie. Maar binnen het formele systeem is daar nauwelijks ruimte voor. Creativiteit en initiatief worden zelden beloond.
Onderwijs dat niet voorbereidt
Thailand kent een hoge deelname aan het hoger onderwijs, maar veel diploma’s leveren weinig op. Uit onderzoek van de Asian Development Bank blijkt dat veel afgestudeerden niet over de vaardigheden beschikken die werkgevers vragen. Het onderwijs is vooral gericht op discipline en herhaling. Kritisch denken, probleemoplossend vermogen en samenwerking blijven onderontwikkeld, precies de vaardigheden die op de internationale arbeidsmarkt het verschil maken.
Daarnaast is de toegang tot goede banen vaak afhankelijk van connecties. Wie geen familie of vrienden heeft in het bedrijfsleven of bij de overheid, blijft steken in onzekere of informele arbeid. Meritocratie is een ideaal, geen praktijk.
De droom van het buitenland
Voor veel jongeren is emigratie geen vlucht, maar een strategische keuze. Ze zoeken naar landen waar talent zwaarder weegt dan leeftijd, en waar inzet wel loont. Via sociale media volgen ze leeftijdsgenoten in Zuid-Korea, Japan, Europa of de VS. Daar zien ze hoe jongeren zelfstandig wonen, reizen en carrière maken. Dat staat in schril contrast met hun eigen situatie.
Zuid-Korea is populair vanwege culturele aantrekkingskracht en relatief toegankelijke werkvisa. Ook Japan, Taiwan en bepaalde Europese landen trekken steeds meer jonge Thai aan. Wie eenmaal vertrokken is, deelt zijn verhaal via YouTube of TikTok en voedt daarmee de wens van anderen om hetzelfde te doen.
Politieke onvrede
De wens om te vertrekken is ook een politieke daad. Veel jongeren keren zich af van een samenleving die zij ervaren als autoritair, conservatief en gesloten. Ze voelen zich uitgesloten van de besluitvorming, terwijl juist hún toekomst op het spel staat.
Het diepgewortelde wantrouwen jegens de gevestigde orde kwam duidelijk tot uiting in de studentenprotesten van 2020. Duizenden jongeren gingen de straat op om te pleiten voor hervormingen van het onderwijssysteem, de grondwet, het leger en zelfs de monarchie – onderwerpen die jarenlang onbespreekbaar waren. De overheid reageerde met arrestaties, intimidatie en censuur.
Een belangrijk keerpunt was het verbod op de progressieve partij Future Forward in 2020. Deze partij, onder leiding van Thanathorn Juangroongruangkit, wist in korte tijd miljoenen jongeren aan zich te binden. Ze beloofde meer democratie, transparantie en gelijke kansen. De partij werd echter door het Constitutionele Hof ontbonden, op basis van discutabele financiële gronden. Veel jongeren zagen dat als bewijs dat het systeem zichzelf beschermt tegen elke vorm van vernieuwing.
Sindsdien is het politieke landschap verder gepolariseerd. Nieuwe progressieve bewegingen, zoals Move Forward, blijven populair onder jongeren, maar worden voortdurend tegengewerkt door juridische en militaire machtsstructuren. Voor veel jonge Thai is dit het signaal dat echte verandering van binnenuit nauwelijks mogelijk is. Het vertrouwen in het systeem is verdwenen en met dat vertrouwen ook hun toekomstverwachting in eigen land.
Thailand verliest zijn toekomst
De uittocht onder jongeren is meer dan een economische migratiestroom. Het is een stille stem tegen een systeem dat hen geen toekomst biedt. Zolang fundamentele hervormingen uitblijven, zal Thailand zijn jongste generatie blijven verliezen aan landen die wel luisteren, belonen en vertrouwen.
De vraag is niet waarom jongeren vertrekken, maar waarom ze niet willen blijven. En het eerlijke antwoord op die vraag is pijnlijk duidelijk.
Bronnen:
- Asian Development Bank. (2022). Thailand: Education sector assessment. Retrieved from https://www.adb.org/publications/thailand-education-sector-assessment
- International Labour Organization. (2023). Youth employment in Thailand: Challenges and policy responses. Retrieved from https://www.ilo.org
- World Bank. (2023). Thailand economic monitor: Unlocking productivity. Retrieved from https://www.worldbank.org/en/country/thailand/publication/thailand-economic-monitor
- Freedom House. (2024). Freedom in the World 2024: Thailand. Retrieved from https://freedomhouse.org/country/thailand/freedom-world/2024
- Pongsudhirak, T. (2023, November 12). Why young Thais are losing hope in their homeland. Bangkok Post. Retrieved from https://www.bangkokpost.com
- Thairath Online. (2023, September 5). คนรุ่นใหม่อยากไปอยู่ต่างประเทศ เพราะอะไร? [Why do young Thais want to live abroad?]. Retrieved from https://www.thairath.co.th
- UNESCO. (2022). Global Education Monitoring Report: Southeast Asia overview. Retrieved from https://en.unesco.org/gem-report
Je zou als jongere voor minder uw vertrouwen kwijtraken. Maar het zal de overheid worst wezen. Vasthouden aan stilstand, blijven de bevolking (de)programmeren en dom houden naargelang wat in hun belang is en hen uitkomt. Het volk ondergaat (determinisme) en concentreert zich waar mogelijk op sanoek (brood en spelen) . Het systeem laat de klasseverschillen met haar culturele en sociaal -antropologische connotaties , het nationalisme en latente racisme ongemoeid of wakkert het zelfs nog aan.. Er gloort evenwel wat hoop maar het kan niet anders dat er opnieuw (zoals zovele keren eerder) een zware dodelijke repressie zal volgen. In de hoop dat ze hun zakken kunnen blijven vullen. Nog decennia lang. Indiep triest.
Prachtig en naar waarheid geschreven!
Ik ken behoorlijk wat voorbeelden, zo is er bij mij in het dorp een kok die een aantal jaren in Duitsland heeft gewerkt, daar ervaring opgedaan en geld verdiend, weer terug en hier zijn eigen restaurant begonnen.
Een andere man hier uit het dorp heeft jarenlang op cruiseschepen gewerkt, goed geld verdiend en terug een kennel begonnen.
Ik ken ook thais hier uit mijn omgeving die in Nederland in de kassen tomaten hebben geplukt, en wat te denken van die vele thais die na jaren in het buitenland hun oude dag weer in Thailand doorbrengen, in mijn ogen een hele goede zaak,deze mensen nemen niet alleen geld mee terug maar ook ideeën en nieuwe inzichten, mijn vrouw heeft na 17 jaar in Nederland bijvoorbeeld de Nederlandse directheid meegenomen en denkt anders dan de gemiddelde Thai over veel dingen.
Ik sloeg stijl achterover bij het lezen van dit artikel.
Van 2004 tot corona was ik jaarlijks enig maanden inThailand voor enige stichtingen en heb veel gewerkt met scholen en jongeren. Heb ik liggen slapen?
Kan ik dit artikel gebruiken voor mijn boek over mijn ervaringen als ontwikkelingswerker i?
Dit onderwerp is iets dat in ‘de schaduw’ echt al deze hele eeuw leeft onder de jong volwassen Thailanders.
Verticale hiërarchie is ‘dodelijk’ voor vele, nog erger als de verkeerde huidskleur.
Ken er hier diverse die hun financieel welzijn opgebouwd hebben met in het buitenland werken of indien mogelijk emigratie. Ook onderwerpen daarover zien wij op dit blog regelmatig.
Vaak met tegenzin want de Thai is een ietsjepietsje nationalistisch en ‘vergrijpt’ zich ook snel aan dezelfde fouten als datgene waar men tegen protesteert.
Zolang het netwerken met financiële bijdrage de basis blijft in de carrière van vele, ja zelfs diegene die niets in te brengen hebben of over de juiste kennis beschikken zal het niet veranderen.
Niet echt een heel bijzonder Thais kwaaltje, maar men weet wel heel erg goed de troefkaarten in eigen hand te houden indien eigen positie bevestigd is.
Droevig voor vele.
‘en ‘vergrijpt’ zich ook snel aan dezelfde fouten als datgene waar men tegen protesteert.’ Daar knelt het schoentje uiteraard ook. De programmering en indoctrinatie werkt dus wel degelijk. Zo gaat men inderdaad wat men terecht
verafschuwt bij de overheid op kleinere schaal zelf praktizeren. Zoiets als ‘zo het baasje, zo de hond’. Dat maakt het inderdaad nog meer indiep triest en uitzichtlozer.
Wordt het niet dramatischer gemaakt dan wat het is?
Het gras is altijd groener bij de buren of ergens anders in de wereld. Dat is niet uniek aan een land maar zit in de geest van vele leeftijden.
Jongeren met een opleiding en kennis van een buitenlandse taal kunnen makkelijk geld verdienen vanwege de nieuwe inkomstenbron genaamd social media. Thailand zit vol met buitenlandse vloggers en andersom zitten steeds meer Thai in dit online gebeuren in het buitenland.
Ik geloof niet meer in de sprookjes dat een middelbaar en hoger opgeleide persoon een slaaf van het systeem is. Het is niet voor niets dat Thailand in de regio een duur land is vanwege allerlei wetten die gewoon nageleefd moeten worden.
Ik sta middenin het Thaise SME gebeuren en weet dondersgoed hoe het voor de gemiddelde Thai geregeld is en ik ken er werkelijk geen één die weggaat vanwege de politiek.
Opportunisme is er wel en dan werkt het als het kopen van een lot en als je via een online date wat kan vinden dan kan je er voor gaan. Heeft nul met grondrechten in Thailand te maken.
Inderdaad Eric dat is ook een deel van de realiteit. Diegenen die zich (wat) kunnen bedienen van d
het Engels maken opportuun gebruik van social media. Als ik in Thailand verblijf voor een voor mij steedskort familiebezoek reis ik vaak nadien zonder mijn partner (M) alleen een paar maanden rond en probeer ik via dat kanaal mensen te ontmoeten en mijn kijk op Thailand te verbreden. De meeste contacten willen dolgraag immigreren en beschouwen dan hun contact met een farang als hoop en de dollartekens verschijnen onmiddellijk in hun ogen.Anderen beginnen direct over geld .Al zelfs in het eerste gesprek. Zo was er eentje die al onmiddellijk naar een huis als gift peilde. Anderen tasten af. In live gesprekken achteraf gaat het bijzonder weinig over politiek mar het gebeurt zelden wel eens. De meesten die ik al ontmoette behoorden tot de lage of midden middenklasse. Algauw ging het gesprek toch over de wereld zien en alhoewel ze vaak stukken rijker waren dan mezelf wordt er toch algauw gepeild of er snel gewin mogelijk is in mijn land en dat bij voorkeur zonder al te veel inspanning. Wie al verschillende landen in het Westen had bezocht was het nooit genoeg geweest of hoorde ik sterk nationalistische reflexen: Thailand is en blijft voor hen toch sociocultureel ‘superieur’.
Het is een beetje bredere bandbreedte, Eric.
De grondrechten zullen niet bij iedereen het punt zijn, men heeft het in dit onderwerp over onvrede.
Massale protesten door jong Thailand liggen trouwens nog niet zo ver achter ons.
Jij noemt als je het over heel Thailand bekijkt een minderheid op.
Vele zijn echt van mening dat men de geboden toekomst toch echt niet gekregen heeft en dat ook niet zal krijgen in Thailand.
De samenvatting van redactie is duidelijk.
In aansluiting op mijn vorige reactie klopt helaas ook volgende passage uit het artikel van de redactie. Ik citeer: ‘Kritisch denken, probleemoplossend vermogen en samenwerking blijven onderontwikkeld, precies de vaardigheden die op de internationale arbeidsmarkt het verschil maken’. Die kwalificaties/vaardigheden vind je ook niet terug bij het overgrote deel van
de overheid (voorbeeldfunctie) en in het onderwijs worden ze absoluut niet aangemoedigd laat staan aangeleerd.