Zou je met de wetenschap van nu nog emigreren naar Thailand (met enquête)?

Ik ben niet zo van het reageren op vragen en stellingen, ook gezien de lage kwaliteit en soms discriminerende inhoud van de reacties (ook op dit blog helaas). En nu tóch maar even: mijn Thaise echtgenote woont al bijna 25 jaar in NL en heeft onlangs haar arbeid moeten beëindigen wegens gezondheidsredenen. Beiden zijn we op weg naar de 70 jaar; ik geniet sinds eind 2022 AOW en pensioen. Wij zijn niet rijk, maar hebben het gewoon goed. Wij zijn van plan om ons eind 2025 definitief in Thailand te vestigen, zeggen de huur van onze woning in NL op en schrijven ons tijdig uit bij onze NL woongemeente.
In Isaan wacht het (schuldenvrije) huis met riant stuk grond op ons; we gaan nog wat dingen aanpassen aan sanitair en veranda. Een aantal goederen, apparatuur en kledingstukken e.d. komen met een shared container (3 of 4 m3) naar Thailand (kosten totaal ca. € 1500 -1700). Mijn vrouw kan heerlijk op eigen grond bij familie en vrienden verblijven en hoeft niet binnen te zitten in bet koude seizoen in NL ikzelf voel me thuis in Thailand en pas me gemakkelijk aan. Thais voedsel: heerlijk en als je oplet ook gezond,zeker ook street food. In Bangkok wonen onze dochter, schoonzoon en kleinkinderen in een riant huis waar wij een eigen grote kamer met sanitair hebben. Ook daar verblijven we meerdere perioden per jaar; ze zijn dolblij dat we komen. Het klikt gewoon tussen mij en Thailand; daar kun je zélf gewoon je best voor doen: wees sociaal en communicatief. Hoe ik het vooreerst regel? Een Non Immigrant Visum O (niet OA of OX) aanvragen (dan is ziektekostenverzekering niet verplicht), vervolgens ons huwelijk officieel in Thailand registreren en dan een Non Immigrant Marriage Visum aanvragen en jaarlijks verlengen. Uiteraard voldoen wij daarbij aan de financiële en andere verplichtingen en normen. Of ik een ziektekostenverzekering ga “kopen” is nog maar de vraag; met het uitsparen van de woninghuur en allerlei andere kosten in NL spaar ik een aardig bedrag op. Jammer dat auto’s in Thailand behoorlijk duur zijn, maar het wordt sowieso een tweedehands. War er belastingtechnisch op ons afkomt van NL en TH: afwachten, aan de verplichtingen voldoen, teruggave aanvragen (en evt. hulp daarbij) en niet zeuren. Als je er woont, heeft TH ook recht op een deel van jouw verdiensten en vermogen. Het mag duidelijk zijn dat het is afgelopen met “financieel onderduikerschap” en dat is maar goed ook. Ja, zo heeft iedereen zijn eigen leefomstandigheden en de daarop te baseren besluiten aangaande emigratie en burgerschap en dit is mijn persoonlijke verhaal.

Een paar bedenkingen: 1.de overheid gunt je bijvoorbeeld geen sociale rechten of bezit van een huis: ze kunnen een kei dan toch niet het vel afstropen? 2. Een farang prijs bijvoorbeeld: wie graast daar telkenmale van

Geen 100 maar 1000 % mee akkoord. Het wordt raar om nog iemand tegen te komen die na enkele jaren niet door dat roos brilleke kijkt. Ooit zij een zeer hoge overheidsfunctionaris, ex-minister en miljardair tegen mijn vriend : ik hou zoveel van mijn Thailand en ben zeer fier van Thai te zijn maar als je geld hebt, stuur aub je kinderen naar West Europa, USA of Australie, want het onderwijs hier in Thailand is waardeloos, eveneens de internationale scholen die juist veel geld kosten maar ook van een erbarmelijk niveau zijn tov van het Westen.

En wat is nu je antwoord op de vraag van het topic?

Velen onder ons kijken inderdaad door een roze bril, en daar is niets mis mee.
Jij daarentegen lijkt een bril te dragen die vooral de negatieve aspecten uitvergroot.

Ik geef je geen 1000% gelijk, hooguit 30%.

Neem bijvoorbeeld je argument over de medische opleidingen. Als Thaise artsen massaal hun opleiding in het buitenland volgen, is dat toch juist een bewijs dat de medische zorg in Thailand van hoge kwaliteit is? Of denk je dat al die artsen in het buitenland blijven hangen?

En dat expats vaak een jongere echtgenote hebben, is algemeen bekend. Om dan te beweren dat er ‘ooit misschien wel eens een kans zou kunnen zijn’ dat die jongere echtgenote eerder ziek wordt dan de oude farang… Tja, als je zo redeneert, kan je voor alles wel een argument tegen Thailand vinden.

Als je zo argwanend in het leven staat, behoor je waarschijnlijk tot de groep die hun verhuis naar Thailand als een foute beslissing beschouwt. Of woon je zelf wel effectief in Thailand? Dat zou ik graag willen weten.

Een goede raad: als je van plan bent ooit terug te keren naar België, reserveer dan nu alvast een plaatsje in een rusthuis. Dan weet je meteen waar je pensioen naartoe gaat, want RVT’s zijn zo goed als onbetaalbaar geworden. Maar hé, dat is dan weer een ‘groot voordeel’ van in België wonen, niet?

Aan alles zijn er voor- en nadelen. Laat mijn echtgenote op mijn oude dag maar mijn pamper verversen. Dat is lekker goedkoop, en ze zal het met plezier doen. En ik geniet ervan dat mijn welverdiende pensioen haar ten goede komt. En geef haar eens ongelijk.

De financiële visum eisen vallen op een gegeven moment voor vele Nederlandstalige niet meer op te brengen, klopt. En hoewel men wel eens anders suggereert zo hier en daar gaat er voor de massa van buitenlandse bewoners een kantelpunt komen bij de valuta koers die jij vermeldt Jos.
Heb nog langdurig ruim boven de veertig meegemaakt met als hoogste punt 49 Baht voor de euro.
Uiteraard valt er hier echt wel voor bedragen minder als de visumeisen goed te leven tot riant als je je zaken vooraf goed geregeld heb.
Een banksaldo voor visum is ten zeerste aan te raden, bijvoorbeeld.

In het algemeen,
De ziekenverzekering die niet goedkoop is, maar vele zich ook gewoon in de eigen voeten hebben geschoten, door maar te wachten totdat ouderdom en gebreken geen ander resultaat geeft als afwijzing of vette premie is ook een molensteen om de nek voor vele.
Of nog erger gewoon een dikke rekening van een ziekenhuis.

Er zijn er diverse die eigenlijk gewoon twee keer een economische vluchteling zijn geweest hier na toe en hiervandaan richting de welvaartsparaplu van moedertje Nederland wederom.

De houding van de Thaise staat richting buitenlandse bewoners is nooit echt gastvrij geweest en zal het ook nooit worden, vrijwel alle regels zijn zo in elkaar geschreven dat het uiteindelijk altijd in het voordeel is van de Thai of de Thaise staat. Neemt niet weg dat je hier als buitenlander een goed leven kan hebben. De balans vinden tussen zaken die echt een fundatie zijn in het leven en de pretpakketbouwstenen erop liggen moeilijk bij vele, bij Thai zeker maar ook bij vele niet Thai.

Al de reuring over belasting is minder belangrijk als de vele andere zaken die de Thaise overheid ons oplegt voor de doorsnee buitenlander.
Woon hier inmiddels jaartje of zestien fulltime en ga ervan uit dat ik dat tot de dood zal blijven doen.
Overwegend naar tevredenheid, had mijn leven hier, niet in Nederland op kunnen brengen op de manier zoals mijn vrouw en ik hier leven.
Niet buitensporig, maar wel riant.

Mocht het zover komen dat de Bath onder de 33 komt dan gaan er heel veel mensen niet meer aan de Visa eisen voldoen maar terugkeren met een AOW en een klein pensioentje is ook geen optie, dan kom je hooguit in een soort van duivenhok te zitten met de verwarming uit,een kringloop interieur en een voedselbank dieet.
Maar als het zover komt heb ik nog wel een plekje voor jou Jos.

Gedraag je uiteraard in Thailand. En wees bovendien nederig, kruip net zoals de Thai, geef uiteraard nooit op om het even wie of wat kritiek. Sponsor uiteraard tot je portemonnee leeg is . De Thaise glimlach blijft. Trek in dat geval je plan . Steun moet je dan niet verwachten. Alzeker niet van de overheid noch van je (voordien) ‘opgekrikte’. (H)erkenbaar met onze waarden en normen

Roelof,

Dat verzekeraars moeilijk doen, is toch niets nieuws? Ik heb nooit anders geweten.

En dat geldt niet alleen voor ziektekosten. Kijk maar eens in eigen land: hoeveel rechthebbenden moeten niet jarenlang procederen voordat ze ook maar een cent van hun verzekeraar zien?

Je zou een hele blog kunnen vullen met verhalen over geweigerde claims, maar eigenlijk heeft dat weinig te maken met het topic.

Hoe rijk je ook bent, gezondheid kun je niet kopen. Op dat vlak moet je gewoon geluk hebben. En ja, we kunnen blijven herhalen dat verzekeraars winstgedreven financiële instellingen zijn, maar hebben ze geen gelijk? Zolang private ziekenhuizen torenhoge facturen blijven aanrekenen, zal niemand dit systeem kunnen veranderen.

Wat mij betreft, ik doe niet mee aan die onzin. Ik heb enkel een eersteklas autoverzekering. Voor medische kosten leg ik elke maand een mooi bedrag opzij. En als een hospitalisatie nodig is, zijn er genoeg staatshospitalen waar een farang nog altijd betaalbaar terechtkan. Die vijfsterrenklinieken kosten je alleen maar een bom geld.

Geen onzin verkopen a.u.b.

Ik heb mijn domicilie in Thailand en kan perfect mijn mutualiteit in Belgie behouden.

En zelfs als je geen mutualiteit meer hebt kan je je op elk ogenblik terug aansluiten, daar betaal je elke maand je riziv bijdrage voor. Kunnen ze niet weigeren.

En ik ben sceptisch over al die expats doe kost wat kost hun medische behandelingen in het Bangkok Hospital willen hebben. Dat is net hetzelfde alsof de superrijken in Europa ook terecht kunnen in privehospitalen waar ze 5 sterren maaltijden voorgeschoteld krijgen.

500000 THB voor een gebroken pols is de reinste onzin, dat weet je ook wel. Diezelfde operatie kan je in een staatshospitaal krijgen voor 10% van de prijs en indien gewenst hebben ze daar ook eenpersoonskamers.

Klopt en niet alle afdelingen van Solidaris hebben een Mutas afdeling-. Vlaams Brabant Brussel al niet. Wie daar bij is aangesloten is dus niet gedekt via Mutas in Thailand. Dus goed mee opletten.