Je maakt van alles mee in Thailand (208)
In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: Een huwelijk en een oud model TV.
Een huwelijk en een oud model TV
Ik ben inmiddels 74 jaar en was getrouwd met een plattelandsmeisje uit de streek van Nakhon Phanom in het gehucht Ban Kud Kaphun Neua op ongeveer 17 km buiten de stad.
Het zowat uiterste verste punt vanuit Bangkok naar Isaan en op slechts een 200-tal meter van de brede machtige Mekhong River. Ik lees soms al eens over wat men allemaal zowat meemaakt in Thailand en ik heb na ongeveer 35 reizen intussen redelijk de taal geleerd en ik mag ook wel zeggen dat ik de “Thai” ondertussen ook wel ken.
Dit relaas dateert al van het jaar 1980 denk ik… Toen ik in Bangkok getrouwd ben tijdens de periode van Songkran wanneer de Thai dit waterfeest allemaal thuis willen meemaken hadden we beslist om dus in het gemeentehuis van Prakhanong snel te trouwen omdat we anders in tijdnood kwamen. Ik had slechts 3 weken vakantie en de eerste week moest ik ter plaatse alles rond te krijgen. Mijn toekomstige die bleef meestal alleen achter in het hotel als ik de stad afdweilde om alles te regelen en te laten vertalen en dergelijke. Zij kende nog minder haar weg dan ikzelf en had toen zelfs nog geen paspoort en uiteraard visum voor België.
Na dus een zeer zware week zijn we dan in overvolle bussen de reis naar Isaan aangevat en geradbraakt daar aangekomen. Een paar dagen op hotel moeten bekomen van de stampvolle bus. Sommige Thai moesten de volle 8/10 uur gewoon als sardienen rechtstaan en ik had dan het “voorrecht” als “falang” dat ik mocht zitten weliswaar zonder mijn benen te kunnen verplaatsen! Erger, zelfs tijdens een treinstaking in België heb ik dit nooit meer meegemaakt.
Ik was dus getrouwd en natuurlijk wilde mijn bruid een groot feest bij de familie houden maar dat trouwen had al het nodige geld gekost dus veel kon ik me toen niet meer veroorloven. Ik bleef halsstarrig weigeren om zo’n groot feest te houden en uiteindelijk ging ze akkoord met een beperkter feest en de belofte om het volgend jaar dus toch een groter feest te houden wat ik dan ook gedaan heb.
Ik kon toen het niet over mijn hart krijgen en wou toch de familie een huwelijksgeschenk aanbieden namelijk een kleuren-tv zodat de andere jongere broertjes en zusjes er toch ook iets aan hadden. Mijn schoonvader wist via via een “goede” tv ergens in de stad te koop. We trokken dus naar de stad en uiteindelijk belandden we in een meubelwinkel! Die man daar had slechts één tv staan, een groot lomp model van Singer! Ik dacht over mijn lijk! Het zijn MIJN centen en dus wil ik wel kwaliteit hebben. Ik had een andere grote electrozaak in de stad gezien en daar heb ik dan een kleine handige kleuren-tv van PHILIPS gekocht. Die heeft trouwens nog vele jaren goed zijn werk gedaan.
De moraal van het verhaal: Thaise eigenzinnigheid afgestraft en eigenzinnig dat zijn ze soms heel zeker in het mij zo beminde Thailand. Bij een volgend verhaal vertel ik nog wel eens hoe ik enorm veel prestige verwierf als handige Harry maar hier zou het een te lang epistel worden. Tot later.
Ingezonden door Jan Scheys
Mooi geschreven.
Ook ik was al in 1980 in Isaan en kom er nog steeds
De onofficiele trouwpartij met de touwtjes kan ik me nog goed herinneren.
De officiele trouwpartij hebben we nooit gedaan.
De ambtenaren van het stadhuis waren nogal inhalig.
Van het betalen door mijn vrouw op het mannentoilet aan de ambtenaar, tot aan het betalen van een maaltijd bij een restaurant voor het gehele personeel van het stadhuis, en enige jaren later een opmerking van een van de bedienden of ik met haar wilde gaan eten.. Op mijn antwoord dat dit OK was, zei ze: ik woon eigenlijk te ver weg. Je kunt me het geld ook gewoon geven. Later zag ik dat ze het geld op de parkeerplaats aan de hogere ambtenaar gaf.
Het geliefde Thailand heeft inmiddels toch plaats gemaakt voor een meer kritische houding.