‘Virus’
Wat begon als een langverwachte hereniging met schoonfamilie en een zonovergoten vakantie in Thailand, eindigde in een pandemische nachtmerrie vol angstige dorpelingen, gesloten hotels en een spookachtig strand. Een tragikomisch reisverslag over misplaatste hoop, verzengende hitte, dolende kakkerlakken en een terugvlucht vol mondkapjes en melancholie. Soms is weggaan geen ontsnapping, maar een les in relativering.
‘De magie van het Thaise ochtendlicht’
Vlak voor zonsopgang, als het dorp nog slaapt en de wereld haar adem inhoudt, openbaart zich iets magisch. In een zachte stilte die niets vraagt en alles geeft, verandert het ochtendlicht het alledaagse in iets bijna heiligs. Farang Kee Nok beschrijft hoe een vroege ochtend in Noord-Thailand hem onverwachts stilzette, met koffie, kippen en verwondering.
‘Schrijversblok’
Iedere schrijver krijgt er vroeg of laat mee te maken: schrijversblok. Wat het precies is en of het werkelijk bestaat, daar kun je lang over discussiëren. Maar als het helpt om een kleurrijk relaas over koude handdoekjes, ongewild schoeisel en Thaise toiletervaringen te produceren, dan is zelfs het blokkeren van je pen een bron van inspiratie.
MR Kukrit Pramoj, voormalig premier en gevierd schrijver, baseerde zijn verhalenbundel Many Lives op een gruwelijk ongeval. Elf mensen komen om bij een bootramp op de Chao Phraya. In elf verhalen onderzoekt hij hun levens, hun keuzes en hun lot. Zijn stijl is menselijk, filosofisch en scherp, een literair monument dat nog steeds gelezen wordt.
MR Kukrit Pramoj, voormalig premier en gevierd schrijver, baseerde zijn verhalenbundel Many Lives op een gruwelijk ongeval. Elf mensen komen om bij een bootramp op de Chao Phraya. In elf verhalen onderzoekt hij hun levens, hun keuzes en hun lot. Zijn stijl is menselijk, filosofisch en scherp, een literair monument dat nog steeds gelezen wordt.
‘Er gebeurt hier niets (zegt zij)’
Mijn vrouw zegt vaak dat er in ons dorp weinig gebeurt. Alles gaat zijn gangetje. Geen nieuws, geen drama. Maar ik, als farang, zie het anders. Want achter elk bezoek van de buurman met een paling, elke optocht met een konijn en elke kip die de woonkamer binnenwandelt, schuilt een verhaal dat het waard is om verteld te worden.
Eenmalige column: Youp voor één dag
Met zijn bekende scherpe pen waagt onze vaste schrijver khun Rick zich voor het eerst (en met ware doodsverachting) aan de moeilijkste van alle stijlen: de meestal onbegrepen satire. In een gepeperde, licht provocerende column rekent hij af met de vele tekortkomingen van alle Thaise vrouwen. Verwacht dan ook geen greintje romantiek of nuance, maar een flinke dosis vileine spot, met een dikke knipoog. Alleen maar te genieten voor lezers met echt gevoel voor humor, een stevige maag en een lange adem. De droom: Eén dag de Youp van Thailandblog te zijn en daarna weer terug naar de ernst en de pure emotie.
‘Pattaya, nog altijd nummer 1’
Pattaya heeft een reputatie waar je u tegen zegt. Gevierd door de één, verguisd door velen. Maar wie verder kijkt dan het clichébeeld van hitsige bejaarden en neonverlichting, ontdekt een plek die je óf doet grinniken, óf heimelijk doet terugverlangen. Een satirische ode aan een badplaats die even chaotisch als charmant is, met een hoofdrol voor vrouw Oy en een fles warm water.
Oude mannen die de ‘weg’ een beetje kwijtraken
Ze waren ooit de koningen van hun eigen tropisch rijk, vrij om te doen wat ze wilden. Maar ouderdom, vervreemding en vergeten afspraken met de werkelijkheid halen hen langzaam in. In Thailand leven veel oudere mannen die de regie kwijtraken, soms ongemerkt, soms zichtbaar voor iedereen behalve henzelf. Een indringend inkijkje in een stille aftakeling vol bravoure, bier en eenzaamheid.
Onlangs hebben jullie hier de aangrijpende vertelling kunnen lezen over een alvast grievende man die zijn geliefde Thaise vrouw aflevert op het vliegveld van Zaventem. Het was een afscheid voor altijd. Vandaag wordt het verhaal opnieuw verteld, maar nu vanuit haar perspectief. Het is toch precies hetzelfde verhaal? Of toch niet?
Elke farang denkt dat hij na een paar jaar in Thailand het spel van onderhandelen wel in de vingers heeft. Tot hij naast zijn vrouw staat op de dorpsmarkt. Terwijl ik stuntel met courgettes, haalt zij met één oogopslag korting én gratis koriander binnen. Een ode aan de stille superioriteit van de Thaise echtgenote.
Er wordt hier wel eens stoer gedaan over het aan de kant zetten van je Thaise schone. ‘Als het haar niet bevalt, moet ze maar moven en dan pak je gewoon een nieuwe’. Maar niet iedereen staat zo simpel in het (liefdes-) leven. Vooral niet als je ook nog eens te bang bent om te vliegen. Lees maar. Het verhaal is gelukkig niet autobiografisch voor de auteur, maar wel voor iemand die heel dicht bij hem staat.
‘Thaise taferelen’
Soms zit het Thaise leven vol kleine absurditeiten die je nuchtere Hollandse verstand langzaam slopen. Van een Dobermann die geen kip mag tot een schoonmoeder in de cel wegens kaartspel en van een pijp met Hollandse eer tot een wietveld achter het huis. Deze droogkomische kroniek laat zien hoe Thaise logica je nuchtere roots zachtjes onderuit schoffelt.
De visboer en zijn magische aantrekkingskracht
Ik weet (bijna) zeker dat er wel lezers onder ons zijn die onderstaand verhaal herkennen. Zelf ooit zo gevoeld, of het wel eens van anderen gehoord hebben. Ontspruit zoiets dan geheel aan de fantasie, de achterdocht van mannen met een wat minder ontwikkeld (zelf-) vertrouwen of zijn het misschien gevoelens, ingegeven door ‘zoals de waard is….’?
Zit er niet toch ergens een kern van waarheid in de geruchten over die vlotgebekte verleiders met hun visluchtje? Verkopen ze niet stiekem meer dan alleen maar vis?
‘Als zelfs mijn vrouw het zwaard opneemt…’
Mijn vrouw is de kalmte zelve. Ze praat zacht, glimlacht vaak en raakt zelden van haar stuk. Totdat het grensconflict met Cambodja weer oplaait. Ineens verandert ze van een thee-zettende boeddhiste in een vurige nationaliste. Een absurde, maar herkenbare blik op hoe zelfs de vredelievendste Thai in vuur en vlam kan raken zodra het vaderland wordt aangeraakt.
Ouderwetse portemonnee en het Thaise betaallandschap
Contant geld, bankpas, bonnetjes en pincodes op een briefje: voor veel Thai is dat nog altijd dagelijkse praktijk. Terwijl het betaallandschap in Thailand razendsnel digitaliseert, houdt een oudere expat vast aan zijn vertrouwde routines. Een bezoek aan de ATM laat zien dat hij niet de enige is. En dat digitale gemak niet altijd vanzelfsprekend is.
De Wijsheid van Ajarn Somchai
In een vergeten dorp in Loei leeft Ajarn Somchai, een leraar wiens wijsheid verder reikt dan lesboeken. Wanneer een jonge man uit Bangkok hem opzoekt met arrogantie en onbegrip, laat de oude Ajarn hem zien dat echte groei niet ligt in snelheid of moderniteit, maar in stilte, verbondenheid en het koesteren van wortels die ons maken tot wie we zijn.
‘De week zonder wifi’
Toen het internet ermee ophield, dacht ik dat de hel begon. Geen Netflix, geen Facebook, geen Thailandblog. Alleen mijn vrouw. In levenden lijve. Wat volgde was geen ramp, maar een onverwachte reis terug naar iets wat ik bijna vergeten was: echte gesprekken, echte stilte, en echte nabijheid. Een verslag van een farang in offline herstel.
Het Thaise familie altaar
In een eenvoudig huis in Nakhon Ratchasima, verlicht door het zachte avondlicht, ontvouwt zich een ritueel dat generaties verbindt. Een grootmoeder bidt voor haar kleinkind, dat op het punt staat naar Bangkok te vertrekken. Terwijl de wierook kringelt en het altaar bloeit, voel je hoe traditie, familie en afscheid samensmelten tot een ontroerend moment van overgave en hoop.
Valse broek
Deze persoonlijke vertelling verkent via Limburgse jeugdherinneringen en de glitterende nepwereld van Bangkok
de universele obsessie voor luxeproducten.
De auteur reflecteert met humor en zelfspot op zijn eigen hang naar status en merklabels, en toont hoe uiterlijk vertoon wereldwijd symbool staat voor hoop, identiteit en erkenning – echt of nep. Een herkenbaar, scherpzinnig en warm pleidooi voor begrip in een wereld vol schijn en verlangen naar meer.