Er zijn grenzen aan zelfkastijding. Zou je denken.
Maar dat is buiten de mens gerekend. Die staat namelijk bekend om zijn vermogen om het leven zwaarder te maken dan strikt noodzakelijk. En dus boek je op een dag, in een land waar je zweet bij het openen van de koelkast, een sauna. In Thailand. Een houten hok vol hete stoom, midden in de tropen. Dat is alsof je in een regenstorm een douche neemt. Of een zonnebank opent in de Sahara. Of, mijn persoonlijke favoriet, een verwarmde deken gebruikt op de evenaar, omdat je anders niet goed ontspant.
Pattaya dus. Waar de lucht vochtig is als natte was op je borstkas en de stoepen ruiken naar warm plastic met een vleugje benzinedamp. En daar, tussen de 24-uurs massageboetiekjes en de bars met disfunctionele neonreclame, hangen bordjes: Herbal Steam Sauna – Open Daily. Het was alsof ik een viskraam aantrof op een begraafplaats.
Maar goed. Nieuwsgierigheid is mijn zwakte. En mijn zonde. Dus ik stapte naar binnen. Niet als wellness-toerist met een dagpas van Booking.com, maar als verwende Europeaanse expat op zoek naar een verklaring voor zijn eigen belachelijke keuzes. Want ik wist dat dit krankzinnig was. Maar ergens had ik de illusie dat ik, door genoeg te zweten, tot een vorm van inzicht zou komen.
Wat ik kreeg was een frontale aanvaring met mijn eigen ridicule streven naar rust als prestatie.
Daar zat ik. Gaar als een dumpling. Het zweet gutste uit poriën waarvan ik niet wist dat ik ze had. En tegenover mij: drie Thaise oma’s met handdoeken op hun hoofd en een blik alsof dit hun donderdagmiddagborrel was. Ze dronken thee. Ze giechelden. Ze spraken vermoedelijk over de dood, de regering of het geheime leven van hun knieën. Maar ik verstond niks. Mijn brein was inmiddels veranderd in een soort biologische risotto.
En ik? Ik was een wandelende paradox. Een wellnessmigrant met calvinistisch schuldgevoel. Iemand die denkt dat verlichting ontstaat door je lijf om te bouwen tot sauna-infrastructuur. Een toerist in het spirituele interieur van een ander continent, op zoek naar een ervaring die op Instagram wel wat likes zou opleveren, mits voorzien van een correcte filter en de hashtag #zenaftermiddayheatstroke.
Want dat is wat we doen, toch? We performen rust. We consumeren stilte. We boeken onthaasting. Onze rust is net als onze avocado’s: zorgvuldig geselecteerd, perfect rijp, duur betaald en binnen drie minuten oneetbaar geworden door existentiële stress.
Ik ken mensen die hun burn-out verwerken door in vijf apps tegelijk hun mentale herstelproces te monitoren. Met pushnotificaties. “Drink water. Adem. Reflecteer.” God verhoede dat je spontaan zou ontspannen zonder meetbaar resultaat.
In Thailand doen ze dat anders. Daar gooi je wat kruiden in een ton. Gember. Kaffir lime. Kurkuma. Je stoomt jezelf zacht. Je praat wat. Je zwijgt wat. En je bent weer klaar. Geen coach. Geen retreat. Geen zweethut met adembegeleider en panfluit. Gewoon dampen tot de onrust loslaat. Functionele magie met citroengras en een stoofperentemperatuur.
En ja, natuurlijk voelde ik me daar misplaatst. Natuurlijk zat ik daar als een halve tamme Nederlander met te veel overtuigingen en te weinig relativeringsvermogen. Maar ergens, tussen de vlagen eucalyptus en het borrelen van mijn zelfbeeld, gebeurde er iets.
Een van de oma’s schonk me thee in. Ze keek me aan. En zei niets. Maar haar blik zei genoeg.
Relax jongen. Je ademt nog. Voor de rest is er therapie.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column11 mei 2025Column – Wanneer orde hand in hand loopt met wanorde op het kruispunt van het absurde
Column6 mei 2025Column: Waarom Thai nooit lopen, behalve in shoppingmalls
Column3 mei 2025Column – De Thaise definitie van romantiek: zwijgen en shoppen
Cultuur28 april 2025Column – De Thaise marteling vermomd als wellness
In Nederland ben ik wekelijks te vinden in ‘n Finse sauna: compleet met sneeuw hut, caldaria en zwembaden en ‘n restaurant.
Bij ons in Ubon R hebben we 2 steam-sauna’s. Toevallig op tempelterreinen, dus vrouwen en mannen strikt gescheiden. Ik vergelijk’t met het patronaat uit m’n kinderjaren. Ook zitten er elke dag ook monniken, in vol ornaat in ‘t oranje-bruin gehuld.
Ik, als énige farang, leer daar ook nog wat Thais.
Grote stookplaats onder ‘n ketel, waaronder het vuur door Ubonse duivels tot ‘hel’-waarden stijgen.
Hele boomstammen worden, als dan niet klandistien gekapt, in hethellevuur gemept.
En volop klandizie, want entree is 20 Bth