Een Thaise woonkamer zonder een loeiende televisie is als een strand zonder zand, een curry zonder chili of een tuk-tuk zonder toeter. Onvoorstelbaar. Onbestaanbaar. En vooral: ondraaglijk stil. In Thailand is stilte geen rustpunt, maar een ongemakkelijke leegte die koste wat kost gevuld moet worden. En hoe? Met een non-stop auditieve aanval van schreeuwende nieuwslezers, hysterische spelshowhosts en dramatisch snikkende soapacteurs.
Waar de gemiddelde Nederlander zich ’s avonds in slaap leest richting het onvermijdelijke einde, dendert in het Thaise huishouden de televisie als een opgevoerde motor door de woonkamer. Niet omdat iemand daadwerkelijk kijkt, nee dat zou de logica ondergraven. De tv is er niet voor entertainment. De tv is er voor ambiance. Een sonische aanval op de leegte, een auditief behang dat de dreiging van stilte met grof geweld elimineert.
Dit is geen op zichzelf staand probleem. Dit is nationale sonische oorlogsvoering. Thailand is een collectivistische samenleving waarin ‘privacy’ klinkt als een obscuur alien concept. Gezelligheid betekent samenzijn en als er even niemand in de buurt is, dan wordt die leegte vakkundig opgevuld door een talkshow die klinkt alsof iemand live verslag doet van een meteoorinslag.
En dan hebben we het nog niet eens over Thaise soaps gehad. Daar geldt een simpele regel: hoe heviger de emotie, hoe dichter het volume bij het startgeluid van een spaceshuttle moet zitten. Een boze blik? Standje stofzuiger. Een huilende vrouw? Orkaanniveau. Een schurk die wordt ontmaskerd? Bereid je voor op decibellen waar een straaljager respect voor zou hebben.
Reclames? Die zijn niet ontworpen om te overtuigen, maar om je trommelvliezen in een houdgreep te nemen. Of het nu gaat om wasmiddel, tandpasta of een dieetpil, de boodschap wordt je hersenstam ingeschoten met het volume van een luchtalarm.
En mocht je denken dat er in de nacht een verlossend moment van rust komt? Vergeet het. Veel Thai slapen met de tv aan, niet per se omdat ze geïnteresseerd zijn in de herhaling van het avondnieuws, maar omdat stilte blijkbaar een angstaanjagender concept is dan een week zonder rijst. Een soort therapie voor mensen die getraumatiseerd zijn door stilte, maar dan met reclame voor wasmiddel erdoorheen geslingerd.
Waarom zou je dat ding überhaupt uitzetten als de stroomrekening toch niet je maandbudget sloopt? Energie is hier goedkoper dan een straatbarbecue en dus blijft de televisie de hele dag dienstdoen als huisgenoot-met-microfoon.
In Nederland is stilte een luxe. In Thailand is het een vijand die op volle kracht bestreden moet worden. En de straf? Levenslange tv-ruis.
Poll
Geef je mening!
Sorry, er zijn geen polls op dit moment.Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column26 maart 2025Column – Thaise geesten eisen meer frisdrank en betere woonvoorwaarden
Column23 maart 2025Column – Pattaya, familiebestemming of Bollywood vakantiepark?
Column20 maart 2025Column – De Thaise politie waar corruptie een levenswijze is
Column18 maart 2025Column – Welkom in Isaan, waar zelfs de verveling zich verveelt
Weer een héél leuke column, Expat! Ik heb wat suggesties voor komende columns, misschien overbodig. Ik hoop dat je grappige columns gaat schrijven over het Thaise koningshuis, de taal, de literatuur, het onderwijs, de politiek, de luchtverontreiniging en de verkeerschaos. Doen!
De onderwerpen over het onderwijs, de verkeerschaos, politiek en de luchtverontreiniging heb ik al voorbij zien komen.
Wel opletten Tino! 😉
Ja, baas.
Tino dat valt me tegen van je , wij hollanders hebben geen baas, hooguit in ons werkzame leven een werkgever en soms/ vaak een manager die graag baas wilde zijn
Sommigen willen enkel lezen wat in hun roze brillenkraam past
Laat mij maar door mijn roze bril kijken, ik voel me daar goed bij.
Ik hoop dat jij er geen last van hebt.
Klopt volledig Expat.
Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.
Dit is 1 van ’the best of’ columns van De Expat.
Zo zalig raak, exact en gevat in het omschrijven van (het niet alleen voor farangs) onbevattelijke :-). Amazing Expat.
In een recensie hierover zou men kunnen schrijven: ‘De Expat overtreft zichzelf’ of ‘aan de top van zijn kunnen’. Maar dat laatste zou dan een onderschatting zijn..
Bedankt. En ik heb ook nog wel wat tips voor topics want in feite zijn die onuitputtelijk :-).
Tja en in dat kader: Eergisteren zag ik een Thaise film uit 2024: The paradise of thorns. Alhoewel ik de timing niet goed begrijp (het gaat over het gebrek aan erfenisrechten voor gay couples) dacht ik: ‘Enfin alles op zijn Thaise tijd : eindelijk een film over een ernstig topic (nietwaar Tino?). Man, man, man ik zie een 300tal bioscoopfilms per jaar maar deze moet je echt zien om te geloven hoe slecht een film kan worden. Naast het voortdurend uitleggerige aspect (een vioolmuziekje bijvoorbeeld wanneer het triest is en je moet wenen, een paukenslag wanneer het om te lachen is), wel in deze film zie je een verlamde vrouw die urineert in bed terwijl gezegd wordt dat ze … verlamd is, durians vallen in het water en iemand zegt “de durians valken in het water’ . . : wel naast die paar voorbeelden is deze film een case studie voor filmscholen. Hoe erg kan je een film en de thematiek ervan (onbewust?) belachelijk maken. Denken Thaise filmmakers nu echt dat Thai zo dom zijn of zou het publiek toch werkelijk boos worden indien de film anders werd in beeld gebracht? (de film is bestemd voor een internationaal publiek). Voorts zie je onder meer een gay die een vastgebonden vrouw aan een durianboom lijkt te verkrachten, een gevangen genomen vrouw in een open (!) wasmand met gsm ernaast …., een duriangevecht, uiteraard hebzucht , misleiding en valsheid en hoe (spoiler) de heldin van verhaal er eigenlijk allemaal mee wegkomt (de moraal van het verhaal?) Ik schreef er een recensie over voor IMDB. Mijn vriend lag erbij te slapen. HALLUCINANT (die film)
https://m.imdb.com/title/tt32362515/reviews/?item=rw10304337&ref_=ext_shr_lnk
Herkenbaar!
Eind jaren 80 was er 1x week (zaterdags dacht ik) een buitenlandse film op de Thaise tv: Big Cinema.
Uiteraard was die gedubd in Thai, maar zowaar was het mogelijk om de Engelse soundtrack te beluisteren via de radio, heel apart!
De naam vande film ben ik vergeten, maar herinner mij wel dat ik samen met mijn vrouw zat te kijken.
Zij volgde gewoontetrouw de tv soundtrack in het Thais en ik met hoofdtelefoon via de radio in het Engels.
Tot mijn grote verbazing werden in de delen waar niets werd gezegd (& ook niet nodig waren!) ‘opgevuld’ in de Thaise versie, o.a. meer commentaar tijdens vechtpartijen, etc.!
Een variant hierop is het Thaise nieuws dat het presteerd een news item uit te melken door continue herhalen van clips en commentaar.
Iets wat op zijn hoogst 1 minuut uitleg nodig heeft wordt op zijn minst uitgerekt tot 5!
Wat was er dan eerst begin je zo te denken. De Thai die overwegend uitgesloten is van goed onderwijs en het allemaal dus niet zo goed snapt of de op kleuterniveau, uitleggerige, ongeveer steeds dezelfde en zich zelf herhalende scripts/thema’s die producers verpakken in uiterst lawaaierige stereotiepe, films, series, soaps en (talk) shows? Wie wat anders wil zijn moet voor (de weinig) andersoortige en zijn kijkers ietwat meer au sérieux nemende content naar betaalzenders. Neen bevorderlijk voor de algehele voortgang en vaart van des volks lijkt me dat toch allemaal niet
“Energie is hier goedkoper dan een straatbarbecue”
Probeer dat maar eens wijs te maken aan een Thai, je zal vlug de wind van voren krijgen.
Eigenlijk wordt alles wat een farang hen te goeder trouw probeert uit te leggen als onwaar beschouwd. Want dan zouden ze moeten ’toegeven’ dat ze iets (nog) niet weten. Dat is dan voor hen ‘gezichtsverlies’ en en dus heel schandelijk. Daar begin ik al lang niet meer aan. Een Thai weet alles altijd beter en in die illusie blijven ze graag vertoeven :). Een syndroom waar trouwens ook veel farangs aan leiden