Relatie met een Thaise, ja of nee?
(Nty._.ix-ix / Shutterstock.com)
Er zijn nog steeds landen waar partners samengebracht worden voor een huwelijk door de ouders, de kinderen hebben daar niets over te zeggen. Ooit was daar in Nederland ook wel sprake van, maar wij zijn gewoon dat nu zelf te “regelen”.
De meeste relaties vinden hun oorsprong in cafés en disco’s, gevolgd door school, vakantie, enz. Als je de disco’s wat ontgroeid bent, dan is het werk of de club vaak een goede bron om een partner te vinden. Er is voor velen nog een goede mogelijkheid, namelijk de dating websites, die steeds populairder worden en zelfs na de cafés en disco’s op de tweede plaats komen.
Relatie opbouwen
Hoe bouw je dan een relatie op? Je gaat niet op een zaterdagavond naar een disco met de gedachte, vanavond ga ik beginnen aan een relatie. Je kunt wel “scoren”, maar een relatie is het pas als je “het meisje van je dromen” meerdere malen ontmoet hebt en beiden zich tot elkaar aangetrokken voelen. Dat moet groeien en daar kunnen dan weken, maanden over heengaan om elkaar beter te leren kennen en te praten over van alles en nog wat zoals bijvoorbeeld familieomstandigheden, opleiding, werk, hobby’s, enz.
Op de dating sites staat een vragenformulier, dat je invult om geregistreerd te worden en daar komt al die persoonlijke informatie ook aan de orde. Iedereen heeft zo zijn eigen – ongeschreven – normen en wensen, die kunnen leiden tot een duurzame relatie. Ik vertel niets nieuws, het is allemaal zo logisch als wat natuurlijk.
(sittipong kitsamran / Shutterstock.com)
Vakantieliefde
Nu kun je je voorstellen, dat een relatie tussen een bouwvakkersjongen uit een Amsterdamse volksbuurt en een vrouwelijke tandarts uit Buitenveldert niet voor de hand ligt. Net zo min zal een Limburgse jongen verkering zoeken met een struise Friezin, je blijft toch vaak zoeken in eigen omgeving. Als ze elkaar al eens zouden ontmoeten, dan blijken er veel verschillen te zijn in afkomst, opvoeding, opleiding, gewoontes, hobby’s, spraakgebruik enz., die allemaal een duurzame relatie in de weg staan. Een Nederlandse man, die verliefd is op een Duitse, Italiaanse, Spaanse, noem maar op, zal voor hetzelfde probleem geplaatst worden en een duurzame relatie zal moeilijk worden. Let wel, het zijn maar veronderstellingen: ik weet zeker, dat er genoeg voorbeelden te noemen zijn van het tegendeel, maar het zal een uitzondering zijn. De uitzonderingen bevestigen de regel, nietwaar?
Nu komen we in Thailand en wat gebeurt er? We worden smoorverliefd op een van de vele Thaise vrouwen, die je overal tegenkomt. Toegegeven, zij zijn jong, mooi, lief en gewillig, maar is dat voldoende voor een relatie? Wel prima voor een vakantieliefde, want wat is er mooier dan een dame aan je zijde, die jou vertroetelt op alle denkbare manieren tijdens je welverdiende en duurbetaalde vakantie.
Je kunt niet wachten tot de volgende vakantie om haar weer te zien, maar als het dan zover is, gaan alle remmen weer los en is het één groot feest. Langzaam maar zeker begint een idee van jou gestalte te krijgen: ik wou, dat het mijn vrouw was, dan kon ik elke dag van haar genieten.
Goede vrouw?
De vraag of die lieve meid ook werkelijk een goede vrouw voor een Nederlander kan zijn moet je dan voor jezelf beantwoorden aan de hand van de eerdergenoemde normen en wensen. Dan moet je toch vaak helaas vaststellen, dat er maar heel weinig overeenkomsten of gemeenschappelijke interesses bestaan. Je zou die lieve schat bij wijze van spreken dat vragenformulier van een datingsite moeten laten invullen en dan bekijken hoe dat allemaal in jouw straatje past. Ik noem een paar dingen:
Opleiding: welk opleidingsniveau jij ook hebt, de hare is vrijwel zeker een stuk lager. Probleem? Hoeft niet natuurlijk, maar toch wel lekker als je wat op hetzelfde niveau met elkaar kunt praten.
Familie: in Nederland zijn wij in het algemeen niet zo familieziek. Jij misschien wel, maar dat haalt het niet bij de Thais. Familie en dan met name Mama is met afstand nummer 1. Daar komt niemand, ook jij niet, tussen.
Religie: zij heeft een totaal andere religieuze beleving dan jij, dat staat vast.
Hobby’s: Heeft zij niet en verwacht ook niet van haar, dat zij jouw postzegelverzameling zal bewonderen. TV kijken dan? Ja hoor, vooral de Thaise soaps, waar jij niets van verstaat of begrijpt. Sporten? Vergeet het maar.
Interesses: heel beperkt, misschien een (Thaise) film, maar een gesprek over (buitenlands) nieuws, over landen (goh, ligt Australië niet in Europa, dat zijn toch ook farangs?), over sport en nog veel meer kun je vergeten. Haar wereldje is de familie, het dorp, de bar of disco waar zij werkt.
Eten: ja, zij houdt van eten en dan vaak ook nog op voor jouw vreemde tijden. Uiteraard moet dat bij voorkeur Thais zijn en als je geluk hebt, lust zij af en toe ook wel een hamburger met friet. Hoe staat met jou, zou jij in haar dorp kunnen wonen en uitsluitend Thai food eten? Ik ontmoette ooit een jongen uit Bolsward, die zijn Thaise vriendin mee naar Friesland wilde nemen. Alles goed en wel, maar hij lustte absoluut geen rijst en het eerste wat hij haar heeft laten doen is een kookcursus Nederlands volgen. Hij wilde wel gewoon zijn aardappeltje met een bal gehakt kunnen blijven eten.
Reizen: jij bent met het vliegtuig helemaal uit Nederland gekomen, haar reiservaring beperkt zich tot de bus van haar dorp naar bijvoorbeeld Pattaya. Misschien wil ze wel met je mee, maar in veel gevallen is een Thais het liefst in eigen land.
Zo kan ik nog wel even doorgaan en nogmaals, het zijn maar vooronderstellingen, die in veel gevallen helemaal niet opgaan. Ik wil alleen maar duidelijk maken, dat een duurzame relatie met een Thaise schone niet hetzelfde is als met je buurmeisje of collega in Nederland. Een op de drie “normale” huwelijken in Nederland loopt stuk en leidt tot een scheiding, Ik vrees, dat het cijfer voor een huwelijk met een Thaise veel hoger ligt. Er zijn zoveel tegenstellingen en verschillen, dat je je niet tweemaal, maar wel tienmaal moet bedenken of je echt een Thaise vrouw wil. Laat je vooral niet alleen leiden door seks, drank en feesten, want een lang huwelijksleven is meer dan dat.
Thaise
Wie zijn dan die Nederlanders, die een duurzame relatie met een Thaise aangaan en zelfs officieel trouwen. Ik ben geen psycholoog, ik heb er geen specifiek onderzoek naar gedaan, maar toch doe ik een poging die mannen te beschrijven. Voor mijn gemak heb ik gekozen voor 3 leeftijdsgroepen: jong tot ca. 35 jaar, middengroep van 35 tot ca. 55 jaar en ouder dan 55 jaar. Uiteraard kan iemand in een overgangsfase van de ene naar de ander groep vallen en kan wat ik beweer voor die ene groep best ook voor mensen uit een andere groep gelden.
Jong: jongemannen komen voornamelijk voor vakantie naar Thailand, want ze zullen toch naar school moeten of werken. Het is een door weinig levenservaring kwetsbare groep. De jongens worden totaal overdonderd door het gemak een beeldschoon meisje te versieren, iets wat hen in Nederland niet of nauwelijks lukt. Het meisje is lief en gewillig en al gauw krijgt de jongen mooie ideeën over “verliefd, verloofd, getrouwd”. Samen in het uitbundige uitgaansleven maken ze plannen voor een volgende vakantie en wederom volgende vakantie. Tussendoor zal hij aan het werk moeten, maar zij kan rekenen op zijn financiële steun. Om toch bij elkaar te blijven praten zij zelfs over samenwonen in Nederland. Aan de daaraan klevende moeilijkheden en obstakels wordt gemakshalve niet gedacht, want liefde maakt blind, nietwaar? De relaties in deze groep lopen groot gevaar te mislukken.
Middengroep: een grote groep met een grote verscheidenheid in afkomst en ervaring. Gewone mannen van een doorgaans niet al te hoog (opleidings)niveau, geen mannen met een goede baan en goed salaris. Iedereen uit deze groep, die in Thailand komt wonen, heeft een verhaal over waarom. Dat kan een teleurstellende ervaring met vrouwen (de meeste scheidingen komen uit deze leeftijdsgroep) in Nederland zijn of ze zijn gewoon nooit aan een relatie toegekomen, maar er zitten ook mannen tussen, die om wat voor reden dan ook uit Nederland “gevlucht” zijn. Een grote groep hieruit zal hier in Thailand willen werken, hetgeen vrijwel niet anders kan dan een zaak te beginnen, denk aan een bierbar of restaurant. Trouwen met een Thaise kan handig zijn voor het verkrijgen van allerlei vergunningen. Sommigen zullen hierin slagen, maar het overgrote deel zal na verloop van tijd vaststellen, dat hun investering is mislukt. De groep staat midden in het leven en geniet vanzelfsprekend van het mooie leven hier met drank en vrouwen, met natuurlijk allerlei mogelijke problemen en valkuilen.
De oudjes: boven de 55 jaar (ik behoor daar zelf toe) zijn het mensen, die al een heel (werkzaam) leven achter de rug hebben. In ruste van eigen geld of gepensioneerd, zijn zij hier begonnen aan een tweede leven. Velen daarvan zijn ooit gescheiden of alleen komen te staan.
Genieten van je oude dag met gezelschap van een lieve Thaise dame, wat kan je meer verlangen. Die Thaise vrouw in deze groep is meestal niet een A gogo meisje, maar wat ouder en rijper. Echt trouwen zullen ze vaak niet, maar de dame in kwestie en waarschijnlijk haar familie zit financieel op rozen.
Egoïsme van mannen
Ik ben ervan overtuigd, dat als relaties tussen Nederlandse mannen en Thaise vrouwen stuklopen, dit vaak te wijten is aan het egoïsme van de man. Hij kwam naar Thailand vond er zijn liefde, maar slaagde er door onwil of onkunde niet in te leren omgaan met de gewoonten en gebruiken hier in Thailand. Velen die een teleurstellende relatie achter de rug hebben geven liever af op de “geldverslindende” Thaise partner dan zelfkritisch in de spiegel te kijken.
Mijn mening graag voor een ander, kom niet met 1 of 2 voorbeelden waarmee aangetoond wil zijn, dat een relatie wel degelijk kan lukken (de mijne is ook uitstekend!), het gaat mij om een algemeen beeld. Een wat dieper onderzoek naar het hoe, waarom en waarom niet zou ik zeker toejuichen, het is mooi onderwerp voor een scriptie voor de Sociale Academie!
– Herplaatst bericht –
Een interessant artikel. aan het einde vlieg je wat uit de bocht. Je legt te gemakkelijk de schuld bij mannen. Ik ben er nog niet van overtuigd dat thaise vrouwen zich maximaal inzetten om een relatie met een farang te laten slagen. Een man die naar thailand verhuist moet zich al flink aanpassen, je mag ook wel wat van de vrouw verwachten.
Wel mee eens: mannen die dat kunnen hebben meer kans van slagen. Maar dat zou ook voor holland gelden. geven en nemen en voor het gevoel altijd meer geven.
Verder denk ik dat leeftijdsverschil vooral bepalend is als de vrouw erg jong is. Dus 20 en 50 past minder goed dan 30 – 60.
Een Thaise vrouw jonger dan 30 mist toch levenservaring, geduld, en wil nog uitrazen.
Steve, helemaal mee eens.
De schuld bij de mannen leggen, uitsluitend en alleen, is inderdaad lichtelijk ontspoord.
In mijn visie, maar wie ben ik, loopt het fout omdat beide partners op geen enkele wijze aan elkaars cultuur willen snuffelen, laat staan overnemen.
Maar, en dat moet wel gezegd worden, de farang mannen zijn in het algemeen meer bereid water in de culturele wijn te doen, als de Thaise partner ook maar enigszins wil toegeven.
Immers, en dat weten we allemaal, en zelfs van hogerhand gepromoot, dit is Thailand, hier spreken we Thais, en Thailand is het beste land van de wereld.
Gelukkig zijn er uitzonderingen op deze regel.
Hallo Hans.nl,
Helemaal mee eens.
Mijn mening is dat alle van de farang-man verwacht wordt wat aanpassingen etc. betreft en dat de thaise dame dit heel normal vindt, want Thailand….
Het proberen zich in elkaar in te leven is een zeer eenzijdig proces (=uitzonderingen daargelaten)
want de farang dient zich maar aan te passen.
Ik heb zelfs het lef te zeggen dat de thaise dames deze aanpassing handhaven tot na een week of 3-4 en dan gaan vragen.
Waar je vandaag komt maakt geen fluit uit.
Een relatie bestaat uit 2 personen en die dienen zich beiden aan te passen aan de ander en soms na overleg of uitleg.
Maar het is niet zo dat per definitie de farang de hufter is en het allemaal niet begrijpt.
LOUISE
Het zit in de Thaise cultuur om zich net aan te passen naar andere gewoontes en levensstyle van buitenlanders. Dat is door de eeuwen wel bewezen, als je de geschiedenis er op naslaat. Thailand is nooit een kolonie geweest van geen enkel land. Zelfs toen de Japanners binnen vielen, hield Thailand zijn eigen regering en werkte samen met de Japanners. Die met behulp van Thailand Maleisië binnen viel. Dus verwacht nooit dat een Thai zich aan een andere cultuur zal aanpassen.
Een mooie richtlijn is de helft van jou leeft plus 7. Dus ben jij 40 dan is een ondergrens van 27 de leeftijd van je mogelijke relatie. Ben je 50 dan is het 32. Blijft een richtlijn natuurlijk. Er zijn waarschijnlijk zat voorbeelden dat het ook anders kan
Nou Freek,
Da’s frappant omdat, wanneer ik jouw richtlijn op mij en Noi mik, het precies klopt!
In Nederland e.o. zal die vlieger niet opgaan.
Of de dame moet inzicht hebben gehad in mijn financiële situatie, om voor de rest van haar leven als ‘n prinsesje te mogen leven.
Het verhaal richt zich op 1 soort van farang en 1 soort van Thaise vrouw. En vanuit dat beperkte perspectief is het verhaal wel correct. Uit de meeste verhalen en reakties op dit blog blijkt trouwens dat men bijna niet met normaal werkende goed opgeleide Thaise vrouwen te maken heeft (over hoe goed opgeleid men is met een Thaise universitaire graad kunnen we overigens twisten). Dat is op zich niet erg, en ik besef ook dat veel relaties zich tussen farangs en (ex)bargirls afspelen, maar alle Thaise vrouwen worden nog wel eens over 1 kam geschoren en dat geeft toch een vertekend beeld.
Haha wat een krasse conclusie op het einde….Waar twee scheiden hebben twee schuld.
Maar een paar voorbeelden:
1. De Thaise roept vaak “Zo doen wij dat in Thailand of ik ben Thai” Maar dat roepen ze ook als ze zelf in het buitenland wonen. In het buitenland doen wij dingen anders. Als je in het buitenland bent zul je je aan die regels moeten houden en aanpassen. Maar dat geldt twee kanten op. Ik doe dat als ik in Thailand ben, maar ik verwacht omgekeerd dat ook. En daar zit de fout. Ik verwacht dat, een land verwacht dat, maar een Thai ziet dat vaak niet.
2. Hier is afspraak, afspraak, beloofd is beloofd. Iets wat bij een Thai ver te zoeken is, want zoals de wind waait in zijn voordeel past hij dat toe. Wij hebben een enorme hekel aan mensen die hun afspraken niet nakomen of niet op tijd zijn.
3. Als een Thai geen zin heeft om te werken dan komt hij gewoon niet. En ziet wel hoe dat uitpakt. Hier ben je baan kwijt en kun je een nieuwe baan vaak wel schudden door allerlei registratiesystemen.
4. Familie is heel belangrijk in Thailand. Omdat de kinderen (en vaak alleen de vrouwen) moeten zorgen voor de ouders. Koste wat het kost. Dat ze daar hun eigen relatie mee om zeep helpen is een bijzaak. Ze komen niet op het idee om eens wat meer te sparen zodat ze later hun eigen kinderen van deze kwelling kunnen ontheffen. Als de ouders in het hiernamaals verkeren zie je vaak dat de relatie enorm verbetert. Dat laatste is toch ook niet normaal.
5. De Farang is pragmatisch. Hij werkt en spaart en wil dat goed besteden. Een bodemloze put ziet hij niet als een goede investering. De Thaise ziet dat als gierig.
6. de Farang hebben de familie band niet in die mate als een Thai en willen zoveel mogelijk op eigen benen staan zonder regie vanuit het ouder hoofdkwartier.
7. Zijn kinderen zijn net zo heilig, krijgen een goede opleiding en uiteindelijk een schop onder hun achterwerk om het zelf te gaan doen, want pa en ma willen ook wel wat. Voor een Thai onbegrijpelijk.
8. Regels zijn regels. Wij proberen er naar te leven. Maar de Thai stapt gewoon met dronken kop achter het stuur zonder rijbewijs want dat boeit hem niet. Ze zijn roekeloos en denken niet na over consequenties van zaken. Ze leven in het nu en denken niet na over morgen. Het is ook een voordeel want als je kijkt hoe ze met de watersnood omgaan daar kunnen wij veel van leren. Maar het botst vaak met onze cultuur.
Ik wil me best aanpassen aan hun cultuur, maar ik verwacht dat men daarin mij ook tegemoet komt. In mijn ogen waar twee falen hebben twee schuld. En alles afschuiven op het geld verslindende monster of de Farang. Onzin. Als je zo stom bent om je geld in een put te gooien dan moet je niet klagen maar gewoon je leed dragen. Maar als je met een Farang in zee gaat moet je je ook aanpassen aan zijn cultuur en ophouden met te roepen dat je Thai bent en dat alles zo gaat in Thailand.
heel herkenbaar wat schrijft.
soms wil een thaise dame wel in de relatie investeren maar is de druk van pa/ma, familie en omgeving heel groot. dan gaat het alsnog mis. complex allemaal.
Ik zal geen van jouw punten betwisten, maar als je als Farang met die verschillen niet kunt omgaan, dan is er volgens mij maar 1 conclusie mogelijk: niet aan beginnen!!!
Natuurlijk. Maar als je als Thaise met die dingen niet kan omgaan moet je er ook niet aan beginnen. Beter is men moet er niet aan beginnen als men hier niet mee kan omgaan. Ik begrijp niet waarom je dit steeds op de farang betrekt.
De meesten weten niet waar ze in terecht komen. Goed dat je hun daarop wijst dat het zo kan gaan. Maar het kan ook anders, want ook daar zijn veel voorbeelden van.
Ik blijf bij mijn stelling dat het scheiden niet iets is wat aan een persoon ligt….. de scheiding ligt in het midden of meestal net iets links of rechts daarvan.
‘Maar als je als Thaise met die dingen niet kan omgaan moet je er ook niet aan beginnen.’ Je veronderstelt hier dat de Thai vooruit kijkt, de mogelijke voor- en nadelen van een interculturele relatie tegen elkaar afzet en gebaseerd hierop een rationale beslissing neemt. Succes! 😉
Of de Thai vooruit kijkt weet ik niet. Ik denk het wel, want zij wil een rijke farang zodat haar leventje gebeiteld zit. Dus ze kunnen het wel. Maar jij suggereert met je opmerking dat de Thaise dom is en niet daartoe in staat is. Alsof zij geen rationele beslissingen kan nemen. Ik heb hier twee Thaise vrouwen in mijn omgeving wonen die juist op basis van bovenstaande punten zijn gaan scheiden en op basis van diezelfde punten nu heel goed uitkijken waar ze aan beginnen. Ze hebben geleerd dat verliefdheid (als die er al was) eindig is en dat ze dan hard moeten werken aan hun relatie. Wat ik niet weet is of ze al deze zaken wisten voordat ze de eerste keer er aan begonnen. Ik zal het ze eens vragen. Maar ik ken er ook een die het maar niet leert en inmiddels aan het vierde trieste traject bezig is. Dus die bestaan ook.
Nogmaals het is goed dat hier kan lezen waar men rekening mee moet houden. Het is goed dat er boeken zijn die hier over schrijven. Toch zijn er nog velen die steeds weer denken dat het bij hun anders gaat. Het zou best kunnen, maar de praktijk wijst in veel gevallen anders uit.
Hou me maar even bij de “eigen” categorie, maar ik denk dat hier toch wat onderschatting plaats vind. Ben zelf 30 jaar en mijn vriendin 39. Ze komt uit de Mae Hong Son provincie zelf en werkt niet in de toeristenindustrie. Ken haar nu 17 maanden en ben drie keer die kant op geweest; 2 weken, 3 weken en een maand. Na de derde keer haar familie ontmoet en de meeste vrienden ken ik ook wel. Ze is nu net gisteren teruggevlogen na haar eerste verblijf van 3 maanden hier. We denken zeker aan een toekomst hier. Ben me terdege bewust van alle obstakels en we zijn ook druk bezig om elkaars taal te leren. Zij, leert nu voor de MVV basis inburgering, en ik ben al tijden heel intensief bezig met het Thais. Gaat van beide kanten zeer voorspoedig, al ga ik wat harder dan zij, dat wel. Ik heb wel wat extra overgemaakt toen ze haar ticket moest kopen omdat zij 3 maanden haar familie niet kon ondersteunen, maar verder geef ik niet maandelijks geld. Ze heeft ook gewoon haar eigen werk daar. Ik heb een goed opleidingsniveau (VWO, HBO) en werk bij een grote multinational (nu naar 3 jaar werkzaam zit ik net boven modaal, maar de toekomst ziet er heel goed uit). We zijn ons beide bewust wat de valkuilen zijn (leve het boek Thaise Koorts ook!) en gaan hier heel zorgvuldig mee om. Ik zie de toekomst dan ook met vertrouwen tegemoet.
Volgens mij hou ik mezelf niet voor de gek als ik zeg dat ik deze vrouw net zo goed in Spanje had kunnen tegenkomen, alleen is de bureaucratische en financiële rompslomp wat groter nu. Ik lijk zowat buiten alle punten die in de tekst genoemd worden te vallen, en wilde daarom dit toch even kwijt. Het kan wel….
Dirk, goed verhaal. Neem van mij aan, dat er heel wat goede relaties zijn van Farangs en Thai ladies. Ik ben zelfs geneigd te zeggen, dat er meer goede dan slechte zijn, alleen over die laatste categorie wordt het meest geschreven en gesproken. Als jij en jouw vriendin jullie verstand blijven gebruiken en doorgaan op de weg die je beschreef kan er iets heel moois uit groeien. Ik wens je alle succes!
De meeste farang-thai huwelijken zijn m.i. niet gebaseerd op basis van gelijkheid.
De man heeft het geld en bepaald voor een groot gedeelte waaraan dit wordt uitgegeven. Omdat de man zijn eigen eego wil strelen koopt hij meerdere spullen voor zijn echtgenote waar zij niet om gevraagd heeft. De man vindt dan ook dat zijn echtgenote hem dankbaar moet zijn omdat hij zoveel voor haar doet.
De echtgenote heeft echter geld nodig om haar familie te onderhouden. Daarom is zij genoodzaakt om dingen te doen in het huwelijk waar zij niet achterstaat. Zij zal hierdoor haar volgens Thaise traditie, de plichten vervullen in het huwelijk zoals zij deze op jonge leeftijd al heeft geleerd. Maar van echte liefde zal geen sprake zijn.
Het huwelijk heeft m.i. een grotere kans van slagen als de echtgenoot zich wat verdiept in Thaise cultuur en bereid is om zich aan te passen. Het werkt bij een Thaise nou eenmaal niet als je zegt, “jij bent nu hier dus je past je ook maar aan”. Dit proces heeft tijd nodig en daarom ook veel geduld.
Uiteindelijk zal de echtgenote een eigen inkomen moeten generen waardoor zij meer eigenwaarde zal krijgen en ook zelfstandig financiele beslissingen kan nemen.
Wil de echtgenote helemaal niet werken dan heb je gewoon de verkeerde getroffen.
Wees een beetje creatief met eventuele cultuurbotsingen.
Een voorbeeld, als je samen de familie in Thailand gaat bezoeken dan wordt er van je verwacht dat je ook alles betaald voor de familie om te laten zien hoe rijk jullie zijn. Een bedankje van de familie zal je niet krijgen en de echtgenoot begint zich al langzaam te irriteren en reageert dit vervolgens op zijn vrouw af.
Een simpele oplossing voor dit is, bepaal een budget voor je bezoek en laat je vrouw dit geld beheren. Stel als enige voorwaarde dat je je natje en je droogje wilt hebben en je zal zien je irriteert je nergens meer aan.
Die familie (behalve mischien bejaarde papa en mama) hebben helemaal geen geld nodig! Een schop onder hun kont en werken!
En familie leden die via papa en mama beter van hun zus proberen te worden die krijgen ook een shop onder hun kont. Zo zijn er enkele familie leden waarvan ik al gezegd heb dat ik ze de benen breek als ik ze zie, dan hebben ze naamlijk een goede reden om niet te werken. En mijn vrouw (en die familie leden) begrijpen dat het geen grapje van me is. Die zien we dus nooit meer. En mijn vrouw is het daar volledig mee eens. Tsja …. tot het volgende zielige telefoontje van klote broertje natuurlijk. Of die zus die zegt dat ze gezellig langs komt voor het weekend totdat mijn vrouw zegt dat ze geen geld heeft om aan haar zus te lenen. Ook die zus zien we dus niet meer terug. Heerlijk!
Thaise cultuur …. wel nee gewoon een gat in hun hand. Niet lui maar ze geven gewoon te veel uit. Heb ik ook nooit gedaan en daarom kunnen wij nu leven zoals wij dat willen.
dat gat in de hand van de thai hebben hollanders ook, heb regelmatig aan me ex gevraagd om naar de dokter te gaan voor een goed medicij tegen de ziekte
Wederom in de reacties lees ik teveel hoe slecht de Thaise dames en hun familie wel zijn voor een Farang, maar dat weten we nu wel een keer. Daar is genoeg op allerlei manieren over geschreven, ook op dit blog.
Mijn verhaal gaat niet zo zeer om de Thaise kant, maar om die Farang. Wat is dat nu voor iemand, waarom wil hij zo graag een relatie met een Thaise, waarom gaat hij niet gewoon op zoek naar een vrouw in zijn eigen land.
Om met Louis van Gaal te spreken: “Zijn die Thaise dames nou zo slim, of zijn die Farangs zo oliedom???”
Ik denk het laatste Gringo 😉 Maar waarom ben jij dan voor een Thaise gevallen?
Wanneer ik van mezelf uitga, ik moest in eerste instantie niets hebben van Aziatische vrouwen. Ik had er weinig mee. Natuurlijk wel leuk om lol mee te maken, maar niet voor een relatie. Totdat je er dan toch één tegenkomt die je bijzonder vindt.
Maar het blijft natuurlijk een combinatie van eigenschappen. De belangrijkste:
– Humor
– Prachtige lach
– De kracht en persoonlijkheid
– Assertief en doelgericht
– Niet krampachtig met seks
– Mooi, slank en jong
– Onbevangen en spontaan
Er zijn natuurlijk ook wel Nederlandse vrouwen die dat allemaal hebben, maar toch anders. En soms onbereikbaar, door leeftijdsverschil of wat dan ook.
Daarnaast Thailand zelf natuurlijk met al z’n facetten. Het weer, het strand, uitgaan, enz. Het hele pakket maakt het bijzonder. En vroeg of laat val je daarvoor. Als je er maar vaak genoeg komt.
Ik denk daarnaast dat je ook niet alles moet willen verklaren. Dan ben je alleen maar veel tijd kwijt met het zoeken naar antwoorden. Geniet zoveel mogelijk van het moment, dat doen de Thai ook.
Bedankt voor je reactie Khun Peter, maar ik begrijp echt niet hoe jij alle goede eigenschappen van mijn vrouw zo mooi hebt kunnen opnoemen. Het is haar ten voeten uit.
Ik kom al sinds 1980 in Thailand en het is nooit bij mij opgekomen om een relatie met een Thaise (of een Indonesische, want dat is ook een favoriet land van mij) aan te gaan. Per slot was ik keurig getrouwd en gelukkig met mijn Nederlandse vrouw.
Nadat mijn vrouw – na een ongelijke strijd van ruim 8 jaar – is overleden, heb ik mij voorgenomen een nieuw leven te beginnen. Een nieuwe partner in Nederland zag ik niet zitten, want je gaat onvermijdelijk vergelijken met je eigen vrouw en dat zou best wel vaak negatief kunnen uitpakken.
Ik ontmoette toen op vakantie hier in Thailand mijn huidige vrouw en daar is een mooie relatie uit gegroeid. Mijn zorg voor haar, haar (inmiddels ook mijn) zoon, haar familie geeft mij mij weer zoveel voldoening na een zwarte periode van verdriet, zorg en leegte. Omgekeerd, ik krijg er veel liefde voor terug. Ja, dat heeft ook met geld te maken, maar ik heb een Thaise familie de gelegenheid gegeven op een wat hoger plan te leven. Er is niet mooiers voor mij dan andere mensen gelukkig te zien. Geen problemen gehad? Natuurlijk wel, maar die zijn er om met gezond verstand opgelost te worden.
Kortom, ik ben een gelukkig man, die elke dag geniet van het Thaise leven!
Hoi, gelukkige man,
Jouw verhaal is bijna mijn verhaal, ik ben ook erg blij met mijn Thaise vrouw en mijn schoonouders.
Mijn schoonouders wonen ook bij mij in huis, dat bevalt mij prima,
Ik krijg ook veel liefde van hun , al is de taal een klein probleem.
Mijn Schoonvader is een gepensioneerde militair, die geen pension krijgt, ik geloof hij heeft
ong € 800, meegekregen en daar moet hij het meedoen., de gratis flat op het mil.terrein moest hij en vrouw ook verlaten.
Ik ben blij dat ik deze mensen kan helpen en er veel voor terug krijg.
Geld interesseert mij niet ,wel een goed leven.
Ik denk altijd maar, in Nederland zou ik alleen zijn , op mijn flat, en waarschijnlijk blijven ook.
Samen wonen met je schoonouders… Dat zou ik dus niet kunnen. Kun je daarnaast nog wel een beetje genieten van je vrouw?
De thaise cultuur kennende heeft hij weinig keus.
Veel relaties zijn gebaseert op het onderhouden van de ouders en daarmee samenwonen in hetzelfde huis.
Dit gebeurt in heel veel landen ter wereld.
Niets mis mee, wanneer je het van te voren realiseert.
wij als nederlanders zijn daar 1950 vanaf gestapt.
Weet niet hoe het vroeger ging bij beroepsmilitairen, maar mijn zwager kon in 2008 kiezen tussen een levenslang pensioen of een bedrag in 1x.
Geld was genoeg om een huisje te kopen, maar na zijn pensionering is hij nog zeker 10 jaar op de kazerne blijven wonen (gratis). Toen moest ie toch een keer verhuizen werd hem medegedeeld
Hallo Bert, ik had dit stukje nog niet eerder gelezen. Ik ben het helemaal met je eens “Er is niet mooiers voor mij dan andere mensen gelukkig te zien”. Dat maakt jezelf ook gelukkig en daar daait het toch om. En je kent het spreekwoord wel, wie goed doet goed goed ontmoet. Het is je gegund !
Hoe meer ik van en over je lees, hoe beter ik je leer kennen. Lijk me leuk is een keer een pilsje met je te drinken.
Hallo Ferdinant, dank voor je mooie reactie. Ja, zeker is het leuk om een keer in persoon met elkaar te babbelen onder het genot van een pilsje.
Als je in Pattaya of,omgeving woont, is het makkelijk te regelen, anders moeten we wellicht wachten tot dat er grotere samenkomst van bloggers komt in Thailand.
Beste Bert, aangezien ik nog steeds voor mijn centen moet buffelen en dat als zelfstandig ondernemer (www.afj-schoolderman.com) waarschijnlijk tot aan mijn dood zal blijven doen, woon ik dus in Nederland. Ik ga één of meerdere keren per jaar naar Thailand en doe zo af en toe Pattaya aan. Mocht ik die kant opgaan, dan laat ik het je zeker weten.
Ha, ha, ja, er zijn nog steeds mensen, die werken voor de kost. Ik heb het na 43 jaar achter de rug.
Mooi website trouwens, ben jij de eerste man, die in beeld komt?
Hoe dan ook, ik wens je goede zaken en kom zeker eens langs in Pattaya
Ja degene met de oudste kop en donkerste huidskleur. Zoals eerder vermeld heb ik ook nog een RA accountant (controller) voor mij werken, maar die staat er niet op. Ik heb geen 43 jaar achter de rug, maar inmiddels wel ruim 30 (tropen)jaren en die tellen zoals je weet dubbel haha. Tot voor kort maakte ik gemiddeld 100 uur in de week, maar daar heb ik sinds een aantal maanden verandering in aangebracht. Moest ook wel, want ik kreeg van de huisarts te horen dat mijn bloeddruk, cholesterol en suiker wat aan de hoge kant was en dat is natuurlijk minder. Wil ik in de toekomst met vaste regelmaat van Thailand genieten, dan is een goede gezondheid natuurlijk belangrijk. Bert, nog twee maandjes en dan ben ik weer in Thailand.
Grapje…voordat er serieuze reakties komen
Sommige Farangs zijn helemaal niet op zoek, komen “het” bij toeval gewoon tegen en zijn prettig verrast, denken niet al te veel na en grijpen hun kans. Ja en dat gaat dan vaak mis op al die gronden die Gringo zo mooi heeft omschreven.
En ja, er zijn Thais die niet deugen, en ja alle vooroordelen worden steeds weer bevestigd dus zijn wellicht meer feiten dan vooroordelen.
Maar gelukkig gaat het af en toe toch goed en kom je in Thailand iets leukers en boeienders tegen dan in Purmerend En Thailand met 30 C in november is prettiger dan 6 C met regen in Nederland met een zure kennissenkring.
Als a.s. pensionado bevalt mij mijn 2e jeugd met alle vrijheid en geneugten in Thailand prima. In elk geval wegen de voordelen op tegen alle nadelen die er ook zijn en waarover het smeuiger verhalen is dan over de positieve dingen
Bert,
Veel mannen willen een leuk aantrekkelijk vrouwtje en zijn bereid hiervoor flinke offers te brengen.
Ze verlaten huis en haard en kennissenkring , bouwen een huis in Thailand, zien hun eigen kinderen alleen per skype verbinding, verbreken contact met nederland en bekritiseren alles wat met nederland te maken heeft,
Ik denk dat veel mannen, het geemancipeerde zakelijke gedoe een beetje beu zijn.
Ze hebben weinig behoefte aan broekpak vrouwen , die hun leven gaat bepalen.
Natuurlijk kan het door onervarenheid , onwetenheid of gewoon pech ook verkeerd uitpakken in Thailand.
Ratio delft nu eenmaal het onderspit.
Tegen een leuke verschijning met Humor, prachtige lach, persoonlijkheid,, assertief , doelgericht,en vooral niet krampachtig met seks,,mooi, slank, jong,,onbevangen en spontaan is nu eenmaal weinig ratio opgewassen
Mannen zouden zich ook kunnen afvragen , waarom zo’n mooie , knapppe,, jonge Thaise eigenlijk zoveel interesse heeft in een middelbare man met een uitgezakt lichaam.
Maar dat is de ratio.
Wie zou er kiezen voor een zakelijke vrouw, die veel van die eigenschappen niet heeft en veel eisen stelt.
Waarbij ook nog veel geld besteed wordt aan dingen die mannen niet belangrijk vinden.
Behorende tot de groep van 55+ en de veel jongere vrouw van net geen 30 herken ik heel veel in het betoog van Gringo. Jammer van de laatste alinea “egoisme van de farang”. Blijf het onzin vinden dat de farang man zich maar telkens aan elk cultuurverschil in/met Thailand moet aanpassen.
Als beiden de relatie serieus nemen, passen beiden zich aan.
De reaktie van Khun Peter doet me goed, nuanceert en verluchtigd alles een beetje.
Je kunt niet elke relatie tot de laatste komma verklaren. Je geluk (of verdriet) kan je puur bij toeval zonder te zoeken op elke plek in de wereld tegen komen. Onzin om er van uit te gaan dat die “farang”steeds op zoek is.
Ik had mijn liefde net zo goed in Rotterdam als in Bangkok kunnen vinden. Heel veel berust op toeval in het leven, gelukkig maar.
Ook de eeuwige aannames dat de cultuurverschillen zo groot zijn, met name de familierelaties en dat je als farang altijd op de 2e plaats komt is pure onzin. Mijn vrouw geeft net zo goed als wij in Nederland de voorkeur aan haar eigen gezinnethe, er gaat geen cent naar familie en zieke buffalo’s en de toekomst van haar/ons kind staat voorop zonder de verwachting dat dat later voor mama zorgt.
Ja, ook al bestaat er vaak een verschil in opleiding en financiele achtergrond, dat hoeft niet te betekenen dat partijen per definitie ongelijk zijn. Mijn vrouw brengt haar energie, zelfstandigheid en werkkracht in. Zij zorgt mede voor onze toekomst en dat van ons kind en is minstens een zo drijvende kracht in onze sociale kontakten zowel in Thailand als in Nederland. Zij kan net zo westers zijn als ik Thais.
Ons kind leren we voor zich zelf te zorgen en niet voor haar ouders, haar ogen open te houden en voor alles open te staan en later een goeie partner te vinden alles om te voorkomen dat ze in dezelfde valkuilen terecht komt als de oudere generaties en geen eigen toekomst te hebben. Ze leert sparen en moet elke dag van haar eigen spaarpotje haar “schoolgeld” betalen.
In onze omgeving kennen we meer “moderne” Thais, maar toegegeven nog meer die aan alle vooroordelen beantwoorden. En toegegeven ik moet accepteren dat zij naar die “onzinnige” thaise tv series wil kijken, haar ontspanning (al eens op vakantie geweest in de Toscane / Umbrie in Italie en daar de lokale tv gezien ?) en er naar “onze normen”een gebrek is aan interesses en hobbys. Maar dat is dan een onderdeel van dat onderling aanpassen. Na verloop van tijd interesseert zij zich ook in mijn hobby’s, praten we samen over het nieuws en weet ze inmiddels ook dat Nederland niet in Amerika ligt.
Met dank aan upc en discovery channel leert ze ook meer over haar eigen geschiedenis en die van de rest van Azie. Een hoop van de “beperkingen” komt ook door het slechte onderwijs in Thailand. Beetje helpen en je kinderen naar een goeie school sturen en elke dag interesse tonen.
En ja, als Gringo niet wil dat reageerders met 1 of 2 persoonlijke ervaringen komen, dan misschien niet om reakties vragen, die zijn meestal persoonlijk. Als je zo graag een diepgaand sociologisch rapport hebt moet je dat maar samenstellen uit al die verschillende reakties of genoegen nemen met die duizend boeken die al over dit onderwerp zijn geschreven.
Bedankt voor je uitgebreide reactie, Ferdinand. Als wij – beiden uit dezelfde leeftijdsgroep – wat verder zouden praten over dit onderwerp, weet ik zeker, dat er heel wat, zo niet veel overkomsten zijn in onze beleving van een relatie met een Thaise.
Het is een goed, positief en persoonlijk verhaal. Ik heb inderdaad geschreven, kom niet met persoonlijke ervaringen, maar had daarbij het woord negatief moeten gebruiken. Dat een relatie met een Thaise negatief kan uitpakken weten we nu zo langzamerhand wel, want juist daarover zijn vele boeken en artikelen geschreven. In mijn artikel ging het mij nu eens niet over die Thaise vrouw, maar over het hoe en waarom een Farang nu speciaal een relatie wil met haar. Ik zei dat reeds in enkele andere reacties, niet omdat ik het WIL weten, maar het lijkt mij gewoon interessant.
Ik ben dus blij met jouw verhaal en over het algemeen kan ik mij goed vinden in jouw beweringen. Niet alles onderschrijf ik echter, want er vielen een paar dingen op.
Je gebruikt het woord onzin wat teveel. Je mag iets onzin VINDEN, maar daarom IS het nog geen onzin. Cultuurverschil – noem het voor mijn part belevingswereld – is er gewoon. Daar hoef je je niet bij aan te passen, maar je kunt het wel accepteren. Mijn vrouw hoeft niet Westers te doen, zo min als ik ooit een Thai zal worden.
Als mijn vrouw ’s morgens om 6 uur naar de tempel wil, moet zij dat vooral doen, als zij mij maar niet wakker maakt. Binnenkort is het weer Loi Krathong en gaan we weer een bloemstukje te water laten met daarin verpakt een paar stukjes nagel en een haarplukje van ons alledrie, heb ik geen enkele moeite mee. Als ik een Thai begroet zeg ik niet botweg “hallo”, maar hef mijn handen plat tegen elkaar voor mijn gezicht en zeg netjes Sawasdee Kap, schaam ik mij allerminst voor. Als ik mijn eigen huis of dat van een ander betreed, ga ik op blote voeten naar binnen, onvoorstelbaar in Nederland, maar hier doe je dat gewoon. Nog meer voorbeelden?
Het “heilige” rijtje in Thailand is: Mama, Boedha, de Koning. Dat is geen onzin, maar een feit als een koe. Mama is de belangrijkste persoon voor elke Thai en als je het financieel kunt behappen is er niets op tegen om ook haar een beter leven te laten hebben.
Tenslotte: ik wil helemaal niet “zo graag” een diepgaand sociologisch onderzoek, het zal mij eigenlijk een zorg zijn. Zie mijn eerdere reactie: ik ben een gelukkig man en geniet elke dag van het prachtige leven hier in Thailand. Ik hoop dat als gepensioneerde nog heel lang te kunnen doen. Voor de rest is mijn motto: Iedereen moet doen waarin hij zin heeft als hij maar gelukkig is. Ik heb zomaar het idee, dat jij wat het laatste betreft er net zo over denkt.
We zijn het voor 95% met elkaar eens, en zo zie je, we gebruiken allebei af en toe een verkeerd woordje.
Waar ik het op dit blog vaak niet zo mee eens ben dat is de kennelijke aanname dat alle gemeenplaatsen uit reisgidsen over de thaise cultuur ook echt waar zijn. In zijn algemeenheid zullen al die kenmerken zoals jouw “heilge” rijtje best wel kloppen. Maar er zijn zo veel uitzonderingen.
In mijn eigen leven en in mijn omgeving ken ik zo veel gevallen waar “Mama” helemaal niet op de eerste plaats staat, maar het eigen gezin wel. Dus ook hier is jouw stelling “belangrijkste persoon voor ELKE Thai” net zo overdreven als mijn “onzin”
Budhisme is de belangrijkste godsdienst, maar mogelijk weten jij en ik meer over het Budhisme dan de gemiddelde Thai in de Isaan, die voor een groot deel met bijgeloof en regels leeft die door het dorp of de buren zijn opgesteld en niks met Budhisme te maken hebben.
Bovendien zijn er hier in het dorp, midden in de Isaan naast 8 Budh tempels 4 katholieke kerken en zijn diverse familes Islamieten. Ook nog eens heel veel mensen gaan zeer losjes om met Budhisme en hebben zo hun eigen bedenkingen.
Mijn vrouw staats wel om 6 u of eerder op (kind naar school) maar niet om naar de tempel te gaan. Een enkele keer per jaar bij speciale gelegenheid is voldoende.
En natuurlijk doe ik mn schoenen uit bij anderen, maar ook in mijn eigen huis, Wel zo prettig met die rooie stof hier in de Isaan. En ja, het sawasdee, de waaie en beleefde knikje zijn wel zo prettig doe ik ook. Al zie je bij de jongere generatie de omgangsvormen ook steeds makkelijker worden.
In mijn familie onderhouden we niemand, geen moeders, oma’s, tantes en zeker geen broers. Ook hier worden de Thais steeds zelfstandiger en beseffen steeds meer mensen dat ze zelf hun verantwooordelijkheid moeten nemen en niet generatie op generatie alles op de kinderen af moeten wentelen.
Als gezegd, we zijn het in zijn algemeenheid met elkaar eens. Maar niet alles is zo zwart wit. Er zijn hier nl WEL a go go meisjes getrouwd met 55+, die een voor beiden heel geslaagd leven leiden, die wel getrouwd zijn en niet om hun familie op financiele rozen te laten zitten, maar omdat ze van elkaar houden en samen een toekomst (al is die wat korter) te hebben.
Familie niet onderhouden, geen atm spelen, maar gewoon goeie partner zijn en interesse tonen, geeft meer respect dan met geld strooien.
Net zo goed als ik hier Thais ken die keihard werken en die inmiddels voor hun Falang zorgen omdat die tegenslagen gehad heeft in zijn leven.
Allemaal uitzonderingen, ja misschien, maar net zo waar als alle algemeenheden.
En voor mij belangrijkste punt, eigenlijk helemaal niet stellen dat een falang die hier heen komt perse op zoek is naar een vrouw, veel te ver gezocht. De falangs die ik ken met een Thaise relatie is het allemaal stuk voor stuk overkomen. Net zoals het hun in Europa zou zijn overkomen, op een vakantie een zakenbezoek etc.
Als de relatie mislukt ligt dat niet alleen aan het egoisme of aanpssingsvermogen van de falang. Een relatie tussen 2 culturen betekend allebei aanpassen en water bij de wijn. In dit geval zij een beetje westers, hij een beethje thais en elkaar wat verschillen en vrijheden gunnen.
Overigens lukt dat met de jongere genatie prima en is het goed leven hier.
Ja … we zijn het eens. Lopen alleen het Blog te vullen.
Thailand betekend voor mij vrijheid blijheid met een leuke partner en vrienden, vaak prettiger dan in NL. Heel veel dingen die niet deugen maar lekker vrij en ruimte en minder regels.
Over al die dingen die niet deugen blijven we dan op dit blog schrijven net zo lang tot dat we hier net zo veel regels hebben als in Nederland.
Ik lees een hoop vergelijkingen. Ik blijf erbij dat we allemaal mensen zijn en dat we nooit te oud zijn om te leren. Ik heb aleens eerder geschreven dat een relatie tussen Thai en Ned erg moeilijk kan zijn. Er komt een hele hoop gepraat bij kijken en begrip moet echt van alle kanten komen, immers voor Thai en Ned zijn er onbegrijpelijke zaken aan de orde.
Tenslotte, de heren die verkiezen om in Thailand te gaan wonen, moeten zich absoluut aanpassen. Ik vind dat de dames zich beslist moeten verdiepen in de Ned cultuur en gewoonten, anders wordt het een drama huwelijk.
Succes!
“de heren die verkiezen in TH te gaan wonen moeten zich aanpassen”. Ik stuit steeds op het zelfde bezwaar. Persoonlijk vind ik dat IK me helemaal niet moet aanpassen, alleen om het feit dat ik in Thailand ga wonen. !!
Het gaat om twee mensen van 2 verschilllende achtergronden / culturen. Als die willen samen leven moeten ze zich BEIDEN aanpassen AAN ELKAAR, ongeacht waar ze gaan leven.
Dus ook al woon ik in Thailand mijn vrouw zal zich aan mij moeten aanpassen net zo als ik me aan haar moet aanpassen. Als slechts een die moeite doet, pas dan wordt het een drama huwelijk.
Daarnaast zal je elkaar alle ruimte moeten geven ieder zoveel mogelijk zijn eigen “eigenaardigheden” te laten hebben en niet op alle slakken zout te leggen.
Maar als binnen elke relatie, waar dan ook, is het altijd prettig om een beetje compatible te zijn, dezelfde interesses te hebben etc.
Een goeie grond vor echtscheiding was altijd “onverenigbare verschillen”
Dus samen je “wensenlijstje” invullen en als die te verschillend zijn, het aangaan van de relatie nog eens overwegen. Uitsluitend sexuele aantrekkingskracht en de passie van het moment vervaagt na een tijdje. Zelfs de wens naar financiele verzorging bij de Thaise partner (waar we altijd maar van uitgaan) weegt na een tijdje niet op tegen ongelukkig zijn.
Maar bij nader inzien bedoelen we waarschijnlijk beiden het zelfde ?
nou ik lees hier jullie verhalen over de thaise vrouwen.
ik woon ook in thailand zelf.mijn verhaal gaat over een farang bij deze.
mijn eigen aanstaande exman in dit geval.
ik kwam al 8 jaar in thailand op vakantie.
alles opgegeven in nederland..
hier gaan wonen met mijn hele gezin.
naar bijna 2 jaar nam mijn man een barfly hier.
en schopte mij aan de kant naar een huwelijk van 36 jaar.
geef ik niet de thaise vrouw van de schuld.
ze was een profesionele dat wist hij.dat hij niet de enigste was.
iedereen waarschuwde hem voor haar.
lig nu midden in een scheiding hier.
ik veroordeel daarvoor niet de vrouwen hier
zie hier dagelijks gebeuren dat farang de vrouwen hier.
als shit behandelen en uitbuiten.
ze denken dat ze alles kunnen doen in thailand.
vergeten alleen dat ze gast zijn hier en niet omgekeerd.
dus geef ze geen ongelijk dat ze het ook omgekeerd doen.
omdat vele een thaise vrouw nemen.
en ze willen behandelen als een europese vrouw.
en verwachten dat ze behandelt worden als een koning.
je weet als je een thais vrouw neemt dat je met een cultuurverschil zit.
mijn jongste zoon heeft al 3 jaar een thaise vrouw.
uit de isaan hebben samen een zoon van 2 jaar.
ze acepteren van elkaar de verschillen in de cultuur.
en dan kan het heel goed werken.
je weet als je een buitenlandse vrouw trouwt.
of het nu een thaise,spaanse,poolse etc etc is.
dat ze allemaal hun eigen cultuur hebben.
en ik vind dat je elke vrouw waar ze ook vandaan komt.
met liefde en respect moet behandelen.
iets wat ik vooral hier op samui niet zie gebeuren door de farang.
en natuurlijk zijn er ook de vrouwen die alleen geld zien.
maar daar ben je nog altijd zelf bij dat laat je ook zrelf gebeuren.
nou dit is mijn mening hierover
Ik ben niet zo ‘relatie-geil’, maar houdt wel van Thaise vrouwen gekombineerd met een leven alleen. Heb 2 huwelijken achter de rug, die allebei in een scheiding zijn afgelopen en dat was al heel lang geleden, maar wil nooit meer die onvrijheid, routine, leugens etc. die vaak een vaste relatie met zich meebrengen. Maar, het is waar, de een is meer geschikt voor een vaste relatie als de ander, hecht er meer waarde aan en accepteert daarmee de concessies die gedaan moeten worden om de relatie in stand te houden . Naast vele andere mooie dingen die Thailand biedt en die al breed zijn uitgemeten in deze blog, mis ik bij dit onderwerp bijdragen van bezoekers die Thailand ook zo waarderen dat alleen leven en vrolijke , vriendelijke, bevredigende vriendinnensex zeer goed samen gaan, zonder getrouwd te moeten zijn of in een vaste relatie verstrengeld te zitten, zeker op mijn leeftijd. En dat is iets wat in onze contreien in Europa totaal uitgesloten en onmogelijk is.
En daar horen natuurlijk ook ‘donaties’ bij en iedereen is tevreden en blij. Geluk moet je bij jezelf zoeken.
Late reactie, maar kom net op dit blog:
Yep, groot gelijk amigo! Je hoeft niet steeds per se een relatie te hebben. Teveel gezeik aan je oren is niet gezond. Sorry voor al diegenen die wel een leuke relatie hebben en proficiat daarvoor, maar ik ga liever alleen uit. Dit gaat niet altijd gepaard met ” jezelf half in coma zuipen” of “horizontale oefeningen”, maar het is leuk te weten dat er mogelijkheden te over zijn.
Snap eigenlijk niet dat je je zo kan laten beduvelen door die meiden, ik bedoel daar dan diegenen die hun huis verliezen, auto, etc….ok, ben ook paar duizend THB kwijt geraakt, maar ach, was ook ladderzat (dus eigen schuld).
Het zal je eerst maar moeten overkomen om het te begrijpen, denk ik.
Enfin, iedereen heeft zo wel een beetje gelijk.
Just in case: ben piping engineer en werk in Kazakhstan, woon in Vietnam en kom elke maand in Pattaya. Heb door heel Thailand al gereisd, dus ben geen “ongeschoold schoffie”.
Er bestaat ook zoiets als ” verliefd zijn ” ” mazzel hebben ” ” soulmates ” maar ook ” op elkaar uitgekeken zijn ” ” karakters die botsen ” etc etc Je mot gewoon geluk hebben met iemand, iemand die bij je past of waar jij bij past. Iemand waar je wat voor over hebt ( zoniet alles ) een dit natuurlijk wederzijds.
Want hoe lang we ook blijven kletsen over relaties, het blijft toch koffiedik kijken. Je kunt slechts een klein lijstje maken in wat voor profiel je aanstaande moet passen en that’s it. En dan nog is het voor wellicht de eerste 7 jaren, want een mens blijft een mens.
Het leven is een gok, sommige mensen hebben altijd mazzel ( die zitten dus in Nederland ) anderen hadden minder mazzel en proberen het elders ( zoals ik dus ).
Johnny, het is maar hoe je het bekijkt. Ik zelf denk, dat de mazzelaars toch echt in Thailand wonen. Nu is het wel zo dat de categorie niet gepensioneerden, inderdaad veelal vanwege financiële problemen of anderszins Nederland zijn ontvlucht. Echter, een oplossing is er altijd, maar die moet je dan wel zien.
Vanwege het overlijden van mijn zoontje en een echtscheiding van een vrouw waar ik zielsveel van hield, zag ik de hemel geruime tijd voor een doedelzak aan. Achtmaanden lang kreeg ik bijna niets meer uithanden en de rekeningen stapelden zich maar op en wanneer je een eigen bedrijf hebt met personeel, dan gaat zoiets bijzonder hard. Een ton schuld is dan binnen no time gemaakt. Ik kreeg op een gegeven moment een telefoontje van een vriend van mij uit Noorwegen en die bood mij een losse baan aan in Thailand. Hij zei tegen mij, ik wil dat je daar naar toegaat, want ik heb geen zin je straks in een krankzinnige gesticht te moeten opzoeken. Ik wist wanneer ik op het aanbod in zou gaan, dan zou dat het einde van mijn bedrijf betekenen, maar gezien mijn psychische gesteldheid had ook ik geen andere keus. Ik ben met korte onderbrekingen zo’n 2½ jaar in Thailand geweest.
Omdat ik niet constant werk had, ben ik in oorden geweest, waarvan ik dacht dat de tijd voor honderden jaren terug stil had gestaan en dat onder voor mij zeer primitieve omstandigheden die ik absoluut niet gewend was. In Nederland had ik een redelijk groot huis, 3 gloednieuwe auto’s voor de deur staan, terwijl ik er maar 1 gelijktijdig kon rijden. Het was voor mij dus niet 10, maar 100 stappen terug. Ik was compleet de weg kwijt, heb daardoor ook in Bangkok, een tijd lang midden tussen de hoeren geleefd. In de ochtend (nou ja, tegen een uur of 11) zat ik wel eens met 10-15 hoertjes te ontbijten. Ik had werkelijk het gevoel alsof ik in de film van “The Deer Hunter” was beland.
Na verloop van tijd (verwerkingstijd) kwam het gezond verstand weer beetje bij beetje terug. Ik leerde mijn huidige Thaise vrouw dan ook onder de meest miserabele omstandigheden kennen. Ik at weleens in het restaurant van haar tante, waar zij toen in de keuken en in de bediening voor een appel en een ei werkzaam was. Dankzij haar, zag ik het weer zitten en als ik er iets van geleerd heb, dan zijn het de kleine dingen in het leven weer te waarderen. Van dat beetje geld wat ik daar heb verdiend hebben wij geleidelijk aan haar ouderlijk huis in Isaan opgeknapt.
Een permanente verblijf aldaar was voor mij echter geen optie. Ondanks de 2½ jaar dat ik daar was, begon ik mij steeds meer te storen aan de mentaliteit van komen wij er vandaag niet dan maar morgen of anders volgende week. Ook voelde ik er niets voor om met die survival training door te gaan, want zo heb ik die tijd deels wel ervaren. Daar blijven is leuk, maar dan moet je wel over voldoende geld beschikken en wat omhanden hebben, althans ik dan. De keuze was dus snel gemaakt.
Compleet platzak, ben ik weer naar Nederland teruggekeerd. Tja wat nu, een strot met schuld en geen werk. Ik kreeg een woning toegewezen, maar ik had zelfs geen stuiver om een pot verf te kopen. Sociale Dienst: zolang ik mijn hoofd en handen heb, nee dank je wel. Mijn ouders zijn mij toen zeer behulpzaam geweest, waarvoor ik hun bijzonder dankbaar ben, maar heb dat ook als zeer gênant heb ervaren. Ik werd ooit eens door iemand die een daklozen krantje aan het verkopen was aangehouden, met de opmerking: meneer wist u, dat uw leven in een fractie van een seconde helemaal op z’n kop kan staan en dat is mij altijd bij gebleven. Maar ja, het leven gaat verder en ik had een nieuwe liefde gevonden die 10.000 km verderop zat.
Ik had het geluk, dat ik mijn bedrijfsactiviteiten in een besloten vennootschap waren ondergebracht, waardoor ik voor de zakelijke schulden niet in privé aansprakelijk kon worden gesteld en dat maakte het natuurlijk wel een stuk makkelijker. Nou ja wat heet makkelijk, een BV na ruim 17 jaar failliet laten gaan grijp je emotioneel behoorlijk aan. Maar goed, er moest brood op de plank komen en ik wilde mijn Thaise vrouw hier naar toe halen. Vanuit een below zero situatie, heb ik toen van huis uit een restart gemaakt. Omdat ik al lang zelfstandig was, beschikte ik natuurlijk wel over een behoorlijk netwerk, waardoor ik al vrij snel naar een kantoorruimte moest uitwijken. De naweeën daarvan ondervind ik echter nog steeds, maar met steun van mijn vrouw gaat het weer de goede kant op.
Johnny, iets bewust of onbewust naar de bliksem helpen kan in een fractie van een seconde, maar om het weer op de rails te krijgen, dat kost natuurlijk tijd. Maar mogelijk is het dus wel!
Een ontroerend en openhartig verhaal, Ferdinant, ik heb alle respect voor je doorzettingsvermogen.
Nu sta ik er op, dat wij dat biertje gaan drinken als je weer in Thailand bent en ik hoop, dat je dan alles weer op de rails hebt.
Het ga je goed en tot ziens!
Ferdinant,
Een openhartig verhaal, gedurft vind ik. Het leven blijft een onberekenbaar fenomeen. Veel mensen hebben nooit wat en anderen hebben van alles aan de hand. Ik heb getracht een reden te bedenken waarom zulks is. Karma, het is het lot.
Mijn levensverhaal past niet op deze blog. Eerlijk gezegd probeer ik het ook te vergeten, want zoals de Thai zeggen ” het is beter om vooruit te kijken, want het verleden is al geweest “. Ik spreek daarom ook graag over het heden, mijn nieuwe leven hier in Thai.
Wat ik hier vooral heb gevonden is rust en natuurlijk net als jij een motivatie om weer door te gaan.
Het is maar goed ook, dat je niet alles van tevoren weet, want dan zou het leven een saaie bedoening worden. Of het nou zo gedurfd is weet ik niet, het kan immers een ieder overkomen. Ik zeg altijd maar zo, 70% heb je in eigen hand en de overige 30% zijn onvoorziene factoren, waar je als mens geen invloed op hebt. Aangezien dit geheel buiten mijn invloedsfeer lag, is er niets waarover ik mij zou moeten schamen.
Het hoe en waarom daarvan te beredeneren heeft absoluut geen zin. Waarom zijn er in Joegoslavië honderdduizenden, waaronder vrouwen en kinderen over de klink gejaagd en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het punt in zulke situaties is vaak, dat mensen zichzelf zielig gaan vinden en dat is de ergste ziekte wat je kan overkomen. Ik ben een opportunist, suïcidale neigingen heb ik dan ook nooit gekend, want daar is het leven mij veel te dierbaar voor. De gemiddelde mens kent pieken en dalen en bij mij zijn dat bergtoppen en ravijnen geweest. Daardoor heb ik wel hele extreme dingen meegemaakt, waarvan ook hele leuke en dat alles bij elkaar maakt het leven nu juist mooi en spannend. Natuurlijk heb ik genoeg depressieve momenten gekend, maar ik heb altijd voor ogen gehouden, dat er ook weer betere tijden zullen aanbreken en dat heeft denk ik ook met levenservaring te maken.
Hetgeen je nu bent, is het resultaat van het verleden. Vergeten nee, maar ik heb het wel een plekje gegeven en ervan geleerd. Het leven loopt, zoals het waarschijnlijk moet Noem het zoals je wilt karma. Zeker is echter, dat wanneer alles niet zo was gelopen, ik mijn huidige vrouw waar ik gelukkig mee ben ook niet had ontmoet. Johnny, het belangrijkste in het leven is je happy voelen..
Ferdinant,
Idd, zonder deze levenservaringen kan je ook niet komen tot andere keuzes in je leven waaronder in ons geval tot een goede relatie met een Thaise dame. Ik zeg daarom ook maar zo dat je er echt voor open moet kunnen staan, want een relatie met een Thaise is meer dan schoonheid alleen en is feitelijk harstikke lastig voor een Nederlander.
Echt happy zal ik wel nooit meer worden, maar dat heeft niets met mijn vrouw te maken.
Inderdaad, een indrukwekkend verhaal, Ferdinant (met een ’t’). Ik hoop, dat je verblijf en relaties in Thailand een nieuwe opstart in je leven zullen vergemakkelijken.
Boeddha zou zeggen: je kan pas geluk ervaren als je weet wat ongeluk is. Right?
ik heb sinds een jaar verkering met een thaise die net als mij in de UAE woont.
zij heeft een goede baan(executive manager) bij de Hyatt hotel keten.
ik heb met haar de een hele leuke tijd.
afgeopen oktober ben ik bij haar thuis geweest en heb haar familie ontmoet.
Wat mij opvalt met de thaise die hier werken ze hebben allemaal een goede baan/opleiding en zijn erg zorgzaam.
zoals het nu gaat zeg ik niks anders meer dan mijn thai.
Amen
Als ik dit zo lees ga ik toch twijfelen of ik wel een Thaise vriendin heb…
Zij is ouder dan ik (bijna 30 ik daar nog een paar jaar jonger).
Zij heeft betere papieren dan ik.
Ze reist maar wat graag, en heeft allerlei gebiedne in Thailand al gezien (reizen met familie, vrienden, klasgenoten toen ze nog op de uni zat, ex vriendjes etc.) . Na haar afstuderen wou ze eigelijk in het buitenland (Zuid Korea dacht ik?) maar dit ging niet door. Dus wel een paspoort maar helaas zonder mooie stempeltjes erin…
Ze wil maar wat graag samen met mij gaan kamperen in Europa. De VS, Australië en Indonesië staan ook hoog op de lijst.
Als ik vraag of ze papaya salad of pasta wil dan roept ze PASTA!!
De tv zet ze vaak op het nieuws, soms ook wel eens op een soap.
Moeder is belangrijk maar staat niet op 1, zo was eens boos dat moeders om geld vroeg. Toen ik vroeg waarom ze haar geen geld zond was haar reactie “dan stuur jij het maar, ik (nu) niet, wij moeten ook aan ons zelf denken. ”
Fincieel heeft ze het voor Thaise begrippen best aardig, afgelopen jaar wat tegenslagen en haar fincieel bijgestaan. Maar als ik nu vraag of ik haar wat geld toe moet stoppen wordt ze boos…
etc. etc.
Maar als da geen Thaise kan zijn, in welk land kwam in deze vakantie liefde dan tegen, iemand die het weet? Het was ergens in een gehucht tussen de rijstvelden…
Hallo Gringo, indrukwekkend stuk door jou neergezet. Heb zelf een Thaise vrouw die sinds 2003 bij mij in Nederland woon. Heb haar op een vakantie in Thailand ontmoet zoals je eigenlijk meestal ook iemand in Nederland leert kennen. Niet in het uitgaansleven(waar overigens niets mis mee is gezien de vele vooroordelen die mensen hebben) maar gewoon via via. Na de eerste ontmoeting nog een keer terug geweest te zijn en ook haar familie ontmoet te hebben hebben wij de gok genomen en is zij naar Nederland gekomen en buiten vakanties om niet meer terug geweest in Thailand. Na 9 jaar zijn wij in Nederland zelfs getrouwd. Goed om mijnerzijds een beetje goed antwoord te geven hoe ik erover denk het volgende. Het makkelijk om een relatie te krijgen maar moeilijker om een relatie in stand te houden. Dat geldt zowel met een Nederlandse maar zeker met een Thaise. Waar het omgaat denk ik dat je in ieder geval ten alle tijden met respect met elkaar om moet gaan dus rekening met elkaar houden en ook begrip te hebben voor een andere cultuur anders moet je zeker niet met een Thaise beginnen. De conclusie voor mij is dat deze relaties zeker kunnen slagen mits je een heel goed empathisch vermogen hebt want dat maakt het een stuk eenvoudiger zeker wanneer dat van beide kanten komt. Bi mij is dat aardig gelukt denk ik en heb nu de plannen omdat ik sinds kort gepensioneerd been naar Thailand te verhuizen. Ook dat zal wel weer de nodige aanpassingen verdien maar ….
waar een wil is,is een wet. Okay hoop hiermee een beetje mijn gevoelens over het hebben van een relatie met een Thaise op papier gezet te hebben. Groet Peter.
Leuke uiteenzetting maar een van de laatste opmerkingen maakt het hele stuk weer van minder niveau in mijn ogen:
“Velen die een teleurstellende relatie achter de rug hebben geven liever af op de “geldverslindende” Thaise partner dan zelfkritisch in de spiegel te kijken”
Voor veel Thaise vrouwen is het NOOIT genoeg. Geef je ze 10 duizend zakgeld dan is het maandelijks ruzie omdat het er 15 moeten zijn en dat blijft maar omhoog gaan. Zelfs al krijgen ze 30 duizend als zakcentje is het weer aan het einde van de maand hommeles of zelfs eerder. Je als Farng bent gierig en houdt niet van ze! Het is NOOIT genoeg!
Het is de uitzondering die bovenstaande regel bevestigen, toch?
Kijk eens wat je zelf schrijft: zakgeld. Voel jij je serieus genomen als je zakgeld krijgt van je partner? In Nederland krijgt een echtgenote toch ook geen zakgeld?
En als ik het wel zou krijgen zou ik ook zeggen ‘het is niet genoeg’.
Mijn vader, kostwinner want mijn moeder werkte niet, kreeg vroeger van mijn moeder ook zakgeld- voor sigaretten, zijn postzegelverzameling etc.-. De vrouw beheerde het maandelijkse inkomen in zo’n Brabantiadoos met 6 gleuven voor verzekering/huur/gas-licht etc. Iedereen kent dat wel van boven de 50 van zijn ouders.Mijn vader voelde zich toch echt wel serieus genomen door deze verdeling van het inkomen met zijn ‘zakgeld’ en er waren hieromtrent nooit problemen. Dit dateerd overigens wel weer van een tijdje geleden.
Laat een Thaise vrouw maar het inkomen meebeheren en geef ze een bankpas of inlogkode voor de bank. dan weet je snel hoe het niet moet en overgaan op ‘zakgeld’. (ok, ok…de uitzonderingen daar gelaten, anders generaliseer ik)
Nu daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Ik ken natuurlijk alleen mijn ervaringen.
Toen mijn partner in Nederland woonde, werkte nadat ze de inburgering s cursus met plezier gedaan had halve dagen. Van haar verdiende geld werd maandelijks een bijdrage geleverd aan het huishouden. Er ging een klein bedrag naar moeder, die een gezin met kinderen had die nog op school zaten.
Ik heb een grote fout gemaakt door naar Azië te verhuizen en een nog grotere fout door dicht bij de familie te gaan wonen. Deze hebben ons ( bijna) financieel leeg gezogen . Mijn vrouw gaf steeds als argument dat je mensen in de problemen moet helpen als je dat ( financieel) kan heeft ze haar hele leven al gedaan .
Opeen gegeven moment moest ik wel ingrijpen. Ons vermogen was met drie kwart geslonken. Toen ik ooit een opmerking daarover maakte bij haar familie kreeg ik een zee juist antwoord . Ik moest niet zeuren. Geld was gegeven en zij bepaalden dan wel wat er mee gebeurt. Dat we nu nog maar een klein deel van ons vermogen over hadden was onze domme eigen schuld en moesten we hen niet mee lastig vallen.
Resultaat nu ik niets meer sponsor is dat ik voor de meeste familieleden lucht ben. Ook als ze bij ons over de vloer komen .
En als ik mijn ogen dicht doe en eens goed nadenk over Gert verleden. Dan klopt het . Het is domweg mijn eigen schuld dat ons vermogen zo geslonken is . Zolang er geld uit de ” atm “( lees van mij ) komt gebruik je dat toch. Ook al is het enkel om feest te vieren. Van alles wat hun richting opgegaan is, hadden ze makkelijk vier huizen kunnen bouwen, auto,s kunnen rijden en/ of een zaak beginnen. Maar niets van dat alles. Zelfs een goede motorbike is een probleem. Conclusie: ze zitten nog steeds op zwart zaad. Jammer, erg jammer !
Jammer om te lezen dat blijkbaar relaties niet mogelijk zijn op een gelijkwaardig niveau. Ik ben inmiddels ruim 13 jaar getrouwd met mijn Thaise vrouw en sinds een jaar wonen we in Thailand. Ik werk in Bangkok en mijn vrouw zorgt voor onze kinderen en de zaken thuis. Volstrekt normaal dat mijn daarom de financieen regelt. Dit deed ze ook in Nederland en dus ook in Thailand. Een relatie is heeft een basis van wederzijds vertrouwen en gelijkheid. Zakgeld geven is hierbij mijns inziens minachting van je partner.
Ik woon in Bangkok tussen Thaise mensen en deels up-country en kan uit mijn dagelijkse ervaringen spreken dat Thaise vrouwen in ‘normale’ gezinssituaties over het geld gaan en hier zeer verantwoordelijk mee om gaan. Inkomsten in Thailand zijn over het algemeen zeer beperkt, waardoor zuinigheid noodzaak is.
Uiteraard zal de reactie zijn, dat mijn vrouw een uitzondering is die de regel bevestigd. Die stelling ontken ik dan ten stelligste. Kijk kritisch naar je eigen relatie. Waar heb je je partner ontmoet en hoe goed ken je de achtergrond van je partner. Een ‘arme’ dame uit de Isan, die een aantal jaren in de entertainment industrie van Bangkok of Pattaya heeft gewerkt en een bepaalde levensstijl heeft aangemeten, heeft ook hoge (financiele) verwachtingen van de toekomstige buitenlandse partner. Als je in Nederland een dame uit de entertainment industie ontmoet, zal dit vergelijkbaar zijn.
Indien je een relatie hebt met je partner, die ontstaan is op een vergelijkbare manier zoals dat ook in Nederland kan ontstaan (vb: collega’s, via vrienden, uitgaan (geen animeermeisjes), zakelijk netwerk, sport ed…) is vertrouwen de basis en zullen geldproblemen niet sneller ontstaan in vergelijking tot Nederland.
Fluminis, ken jij mijn vrouw/
ik noem haar vaak mevrouw nooit genoeg..
zij spreekt aardig Nederlands dus begrijpt wat ik bedoel .
Haar familie is heel anders, als ik in hun winkels iets pak hoef ik nooit te betalen.
Het onderscheid moet ook gemaakt worden in waar je de Thaise dame ontmoet. Ontmoet je haar in een bar dan is het een ander uitgangspunt dan iemand die je ontmoet op een wat (excuses) hoger niveau.
De Thai met een normale baan investeerd ook zejer in een relatie.
Het is trouwens wel een feit dat de thaise dames van boven de 35 in 9 van de 10 gevallen geen Thaise man meer krijgt.
Reden: ze zijn te oud om nog een een gezin te vormen (volgens de Thaise)
Inderdaad een Thai is erg gehecht aanhet land. Verhuizen is een optie maar ze blijven liever in het land.
Fanilie ziek is in tegenstelling wat ik lees ook mogelijk dat het tegen gestelde gebeurd. Moeder wordt 1 X per jaar bezocht. bellen met familie allen vaak met jongere zussen.
Een relatie met ee Thai is zeker mogelijk als je ook accepteert dat er wederzijdse cultuurverschillen zijn die bespreekbaar zijn maar niet oplosbaar.
Een werkende Thai zal het werk ook boven de farang stellen. De manager is in principe een persoon die een groot gedeelte van de dag/avond/weekend bepaald.
Het antwoord is i am employer… i must do
Verder een goede kans van slagen als je beide accepteert dat je verschillende persoonlijheden bent
Niet alle Thai zijn uit op geld…
Sinds januari heb ik een heel leuke vrouw als vriendin. Ze is zoals vele vrouwen gecompliceerd in haar emoties, maar er is iedere dag lol met haar te beleven. Ze neemt me zoals ik ben en ik ben ook erg positief tegenover haar. Probeer van haar te leren, maar als ik merk dat ik op mijn manier meer bereik, dan laat ik dat ook weten.
Zij krijgt iedere maand geld voor zichzelf, dwz haar zoons die niet meer bij haar wonen, haar ouders die ze soms 500 baht stuurt enz. Ze weet dat ik op het ogenblik een beetje op mijn centen moet letten.
Als ik iets doe dat geen Thai doet, zegt ze heel vaak: you farang, no problem, you can do.
Ze zegt er niets van als ik met de computer bezig ben of slaap als zij kookt, maar ze vindt het heel leuk wanneer ik de afwas doe. Er zijn zoveel nieuwe, mooie ervaringen met haar, die ik niet wil missen. Wij zijn allebei al grootvader en grootmoeder… vind ik geweldig. Ik vind dat ze in veel dingen sprekend mijn moeder is en zij zegt telkens weer hoeveel ik op haar vader lijk.
Ik voel me echt gelukkig bij haar. Ook al begrijpen we elkaar niet altijd even goed.
Haar Thaise/Aziatische manier van doen bevalt mij en ik voel me bij haar 100% thuis. Wat wil je meer?
Wow, wat een lange verhalen hier en vele daarvan zijn echt interessant. Ik zet dit even over mijn reactie van 2012, toen ik mezelf nog gewoon Sjaak zonder S (eerste letter van mijn achternaam) noemde. Ik veranderde dat later in Sjaak S, omdat er nog andere Sjakies op het forum zitten en wij wel eens verwisseld werden. Maar dat wist ik toen nog niet.
Wij zijn nu tien jaar verder… ik ben inmiddels met mijn toenmalige vriendin getrouwd en wat ik toen schreef is nu nog steeds zo.
Financieel gaat het gelukkig beter dan toen. Schulden afbetaald, alimentatie geregeld, het oude huis werd verkocht enzovoorts…
In tien jaar tijd gebeurt er veel en ondanks de roerige jaren die ik meemaakte, lijkt de tijd zo snel voorbij gegaan te zijn.
En als ik het moest overdoen, zou ik het weer doen? Jazeker. Ik heb heel veel leuke herinneringen met mijn vrouw. Jazeker, we hebben ook al flinke ruzies gehad. Maar dat waren ruzies gebaseerd op karakter, ik had bijna gezegd verschillen, maar moet eerder zeggen: overeenkomsten dan op culturele verschillen. Wij beiden hebben echt eenzelfde karakter, waarbij ik wel moet zeggen, dat als je van winnaar en verliezer bij een ruzie kunt spreken ik vaak (vrijwillig) de verliezer ben hahaha…
Ik was toen met 55 hiernaartoe gekomen, na een huwelijk van 23 jaar met een Braziliaanse. Deze woonde met mij in Nederland ik heb twee dochters met haar. Dat was wat je echt een shit-huwelijk kunt noemen. Cultureel gezien bestaan er meer overeenkomsten tussen Nederlanders en Brazilianen, maar de verschillen tussen ons waren te groot. Mijn ex was een vrouw meende altijd dat ze alles goed deed en de rest van de wereld alles verkeerd. Zij had de hoogste dunk van zichzelf, maar presteerde uiteindelijk nooit iets. De ene grote belofte na de andere en ene grote voornemen na het andere en iedere keer weer een teleurstelling. Ik had haar altijd gesteund, maar heb uiteindelijk nooit dankbaarheid ontvangen.
Integendeel. Zij gaf al ons spaargeld uit en liet me met duizenden Euro’s schulden zitten.
Ik verdiende het dubbele van wat ik nu heb, maar aan het einde van de maand waren de schulden niet geringer geworden.
Toen ik mijn huidige vrouw leerde kennen, huurde ik een huisje voor haar voor een heel jaar en gaf haar iedere maand een klein bedrag om van te leven. Toen zei ze er niets van, maar ze vertelde me later dat het toen te weinig was om echt rond te komen en achteraf gezien, weet ik dat het ook zo was.
Maar in dat eerste jaar kon ik haar bijna iedere maand zien en ze zorgde voor het huisje. Het was een vreemd gevoel, maar ik verheugde me iedere keer erop weer naar Thailand te komen.
In 2012 kon ik met vervroegd pensioen. Ik maakte dat waar wat ik mijn ex al in 2011 aankondigde, dat ik haar zou verlaten, zodra ik met pensioen was (toen kende ik mijn huidige vrouw nog niet). Een dag na mijn pensionering zat ik al in het vliegtuig naar Bangkok. De meest dierbare van mijn spullen had ik gedurende dat jaar of verkocht, of meegenomen in koffers naar Thailand. Ik heb ook veel moeten achterlaten, maar daar denk ik liever niet aan.
Mijn ex bereidde me nog een aantal moeilijke jaren en na veel vechten via advocaten kon ik in 2014 gescheiden worden. Pas twee jaar later kon ik het huis verkopen (ook door haar tegenwerking). Het meeste ben ik vergeten. Ik wil het gewoon niet meer weten. Maar de gier op geld (zij wilde bijna 3/4 van mijn inkomen hebben) was zo groot… ik kan haar nooit vergeven wat zij gedaan heeft.
Mijn huidige vrouw is niet typisch Thais. Jazeker, ze is Thais, ze woont graag in Thailand en zou niet graag ergens anders willen wonen. Ze heeft veel problemen met haar familie en ze weet ook dat ze jarenlang door de ouders uitgebuit werd. Maar toch is het haar familie en ik steun haar in haar beslissingen. Ik zeg altijd tegen haar dat zij moet doen wat haar hart ingeeft. Wil ze vrede sluiten vind ik dat prima, maar ik steun haar ook als ze minder goede verhoudingen heeft met haar familie. Ik voel me niet tot haar familie aangetrokken. Maar dat is mijn eigenschap. Ik hield er nooit veel van om me met de familie van mijn partners uiteen te zetten. Of ze mij leuk vinden of niet, zal mij ook niet echt veel interesseren. Natuurlijk is het leuk om geaccepteerd te worden. Maar na tien jaar wordt over mij nog steeds als de Farang gesproken. Ik zei tegen mijn vrouw, Thai of niet, als ze mijn naam niet gebruiken na zo’n lange tijd, accepteren ze mij niet.
Wel moet ik zeggen, dat ik na alles wat ik in Thailand gezien heb en gehoord, ik deze verhouding met mijn vrouw ook als de laatste zie. Ik denk niet dat ik nog gauw weer een andere Thaise wil ontmoeten, als ons huwelijk zou stranden of ik om welke reden dan ook alleen kom te staan.
Hoewel ik graag hier ben, betwijfel ik zelf of ik dan nog in Thailand blijf. Ik ben geen Thai. Zal het nooit worden en ik weet dat er nog heel wat leuke plekken op deze aarde zijn. Maar we kunnen (gelukkig) niet in de toekomst kijken. Ik geniet gewoon iedere dag die ik met mijn vrouw kan doorbrengen al of niet samen.
Mijn vrouw is ook blij dat ik niet alles door haar laat doen. Vaak kook ik zelf (zij eet geen westers eten, maar dan kan zij haar Isaanse kost maken, die ik niet eet), maar meestal kookt zij of gaan we ergens eten. We hoeven geen fancy food, een luxe is al een restaurant waar westers en Thais eten geserveerd wordt.
Al met al kan ik alleen maar zeggen dat de laatste tien jaar mij goed bevielen. Maar ook dat ik vele verhalen die ik hier gelezen heb, herken. Ik ken vele gevallen waar het om de bekende redenen mis gelopen is…en waar de “schuld” soms bij de vrouw, soms de man en soms allebei lag.
Vanuit het hart geschreven durf ik zo te stellen. Het leven kent zijn beroerde en fijne momenten. Niets komt vanzelf en het geven nemen principe blijft een rol spelen in de relatie. Uw verhaal is heel herkenbaar en voor nu stemt het u (jullie) tot tevredenheid. Houden zo zou ik zeggen en wat de toekomst brengt weet niemand.
Beste Nederlandse mannen,
Ik ben zelf al 12 jaar in Thailand woonachtig ik ben nu 10 jaar getrouwd en heb een kind met haar samen , wat nu bijna 10 jaar is.
Ik ben destijds in 2000 , in Thailand komen wonen omdat ik dacht dat alle mensen goed en aardig zijn in Thailand , ook vond ik het fijn dat de levensbehoefte hier veel goedkoper waren als bij ons in Nederland !!!!
Ik had net mijn bedrijf verkocht en had een redelijk inkomen , waar ik in Thailand redelijk tot heel goed van kon leven als ik niet iedere dag in de kroeg zou gaan liggen…..
Dus toen ik de eerste keer in Thailand kwam in 2000 , ben ik mijn huidige vrouw tegen gekomen , ze was lief en natuurlijk erg knap , en maar 7 jaar jonger dan ik zelf , zij was toen 26 jaar toen ik haar ontmoete………Dat was dus mijn vacantie liefde voor drie weken , maar ik dacht dit is de vrouw waar ik oud mee wil worden , dus ik ging terug naar NL. en verkocht mijn bedrijf en alles wat ik had , zoals apartement, auto’s , en drie maanden daarna stond ik bij haar op de stoep ……. We hadden contact gehouden via de email en de telefoon , dus ik had haar gezegt dat ze maar voor een mooi condo moest kijken , dat had ze ook gedaan , want zij leefde met haar moeder in een apartement in Pattaya , haar ouders waren gescheiden , maar haar vader leefde ook met zijn nieuwe vrouw en twee half zusjes in Pattaya……
Ik huurde dus een condo voor mij en mijn vriendin en betaalde uiteraard ook het kleine apartementje waar haar moeder leefde , dus na een jaartje dacht ik , laten we eens gaan kijken voor een leuk huisje , HUREN NIET KOPEN , dat was al niet in het goede keelgat geschotten bij mijn vriendin, maar zo gezegt zo gedaan , ik huurde dus een groot huis met voeldoen slaapkamers en badkamers , zodat de moeder van mijn vriendin ook bij ons kon komen wonen, want ik zou er alleen maar voordeel mee hebben , want mama kan koken, poetsen en de was doen , terwijl mijn vrouw werkte , dat moet ik wel even zeggen ze heeft altijd goedwerk gehad , dus niet in een bar of restaurant .
Want mijn vrouw heeft de Universiteit wel afgemaakt voor dat ze ging werken en mij tegen kwam .
Want ik wilde toch een dame naast mij hebben zitten , die ook wat in haar mooie kopje had zitten ……..
Maar zoals alle Thaise vrouwen , heeft zij ook haar dromen , wat ze graag wil hebben als ze met een jonge Farrang samen is …….
Deze Farrang drinkt geen alcohol, rookt niet , gebruikt geen drugs , en kijkt niet naar andere vrouwen ….. Maar dat doe ik toch soms als zij het niet ziet…hahaha…
Als eerste dacht ze hoe kan ik deze goede Farrang vasthouden , zonder dat hij weg gaat naar een andere dame in Pattaya ……
We hadden al vaker gepraat over trouwen en kinderen , en dan zei ik altijd , schat ik ben nooit getrouwd in NL dus hoef dat voor mij hier ook niet , en kinderen had ik ook geen behoefte aan , dus dacht ik dat ik heel duidelijk was geweest in mijn gespreken met haar over deze onderwerpen…..
Maar in 2003 komt ze dan toch op een dag naar huis , sorry naar een hotel waar ik zat met een paar vrienden van mij die over waren gekomen naar Pattaya om het waterfeest ( Songkran ) te vieren .
Ze zegt schat kan ik je even spreken , ik loop met haar naar een ander tafeltje aan het zwembad , en toen begon ze te vertellen dat ze vandaag niet naar haar werk is gegaan omdat ze eerst naar het ziekenhuis wilde gaan om zeker te zijn , dat ze zwanger was , mijn mond viel open , en ik dacht wat krijg ik dan nou…….toen vraagt ze mij ben je niet blij dat ik zwanger ben , maar ik kon niks meer zeggen , mijn vrienden kwamen toen aan gelopen want die zagen aan mij dat ik me niet goed voelde , toen zegt mijn vrouw toen nog altijd mijn vriendin dat ze zwanger is van mij , mijn vrienden meteen dat is geweldig en daarop gaan we nu drinken , maar ik zat nog altijd in een dipje…..
Die avond toen we thuis kwamen heb ik geprobeert met mijn vrouw te praten over dit , maar ze had haar besluit al genomen ze wil het kind houden, daar was geen discussie meer over mogelijk met haar……
Daar zat ik dan , al mijn goede voornemens om nooit een kind te nemen , waren weg en nu zal ik ook wel moeten trouwen…..
Nou , mijn kind is geboren in december 2003 , wij zijn toen ook maar getrouwd ondanks dat mijn kind al mijn achternaam had gekregen bij de geboorte , maar mijn vrouw wilde meer zekerheid …….dat ik niet weg zou gaan bij haar …….want dat is normaal in Thailand dat de man weg gaat zogauw als het kind geboren is ……
Maar mijn vrouw had mij heel goed ingeschat , dat ik een TE GOEDE FARRANG was om dit te doen , ik ben nog nooit weg gelopen voor mijn verplichtigingen , dus ook nu niet !!!!
Nu ben ik dus toch een trotse vader van een mooi kind en ben nog altijd met mijn vrouw samen ……..
Maar als ik heeeeeeel eerlijk ben mis ik mijn vrijgezele leven toch heeeeeel erg , dus ik kan iedereen de goede raad geven , als je naar Thailand komt voor je grote liefde te vinden , denk goed na !!!!!!
En trouw nooit , en blijf lekker alleen , dit is de enige manier hoe je van dit mooie land kan genieten , en iemand die zegt dat zijn vrouw anders is , moet je heel hard uitlachen in zijn gezicht , want het maakt niet uit waar ze vandaan komen , het zit hier in het bloed !!!!!
Want een wijze man heeft eens gezegt ” als jij 100gr. gekookte ham wil hebben , dan koop je ook geen heel varken ”
Als je geen problemen wil krijgen met je Thaise vrouw , dan moet je haar altijd haar zin geven , want als je dat niet doet , dan kan het wel eens rare met je aflopen ………
Maar ik wens toch alle farrangs veel succes met hun Thaise partner .
Groetjes van Johnny uit het zonnige Pattaya .
Het gebeurt niet zo heel veel maar jou is het dan toch gelukt Johnny! Ik ben sprakeloos! Wat een verhaal en zo enorm vol tegenstrijdigheden heerlijk gewoon. Het zijn teveel tegenstrijdigheden om hier allemaal op te noemen dus ik pak er een paar uit.
Je hebt hele lange gesprekken gehad over kinderen maar nooit rekening gehouden met het feit dat een ongelukje in een klein hoekje zit?
Je huurt een groot huis zodat je schoonmoeder bij jullie kan komen wonen, niet omdat het leuk is of gezellig nee ze kan dan mooi het huis schoonmaken en koken?
Dat je gebleven bent ook na de geboorte van je zoon of dochter heeft niets te maken met een goede farrang zijn maar met respect, je bent er zelf bij geweest dat het gemaakt werd dus zal je er voor moeten zorgen ook toch?
Want een wijze man heeft eens gezegt ” als jij 100gr. gekookte ham wil hebben , dan koop je ook geen heel varken ” Ik dacht echt dat we het hier over een relatie met een Thaise hadden of zie ik dat verkeerd?
Ik heb zelf al jaren een zeer goede relatie met een leuke,mooie en grappige Thaise en we wonen hier in NL heerlijk en soms is het inderdaad niet makkelijk (taal gewoontes cultuur etc) maar is dat niet met elke relatie zo?
Johnny,
Een zeer oprecht en herkenbaar verhaal.
natuurlijk ben jij niet de enige , waarbij het zo gelopen is.
k ken er in mijn kenissenkring verschillende met exact hetzelfde verhaal.
Mijn thaise vrouw , waar ik al 40 jaar mee getrouwd ben, staat bekend om haar ondiplomatieke opmerkingen.
Op mijn vraag: Waar vallen Thaise vrouwen nu op wat mannen betreft was haar antwoord.
Een goede sul, daar vallen we op.
En er zijn veel goede sullen in nederland.
Zo zijn we opgevoed.
Ik wil wel reageren, maar in ben nog niet klaar met het bijkomen van alle verbazingen.
De laatste 3 maanden woon ik op het platte land in Thailand, daar voor in Chiang Rai en daar sinds 1 december 2011.
Natuurlijk heb ik die oogverblindende Thaise schoonheid ontmoet, via Skype, een toevalstreffer, maar eens gaan kijken naar het meisje van 45 jaar in september vorig jaar.
Ze was rijk, en dat is ze nog.
En ik ben een weduwenaar van 68 met een goed pensioen en met veel geld op de bank.
Een geliefde prooi voor een Thaise dame.
Klopt.
Nou de perfekte combinatie dus: zij loopt aan mijn handje en de oude man laat zich verwennen door het speelse meisje en als hij de luxe spoedig met de dood bekoopt: kassa, op naar de volgende falang…………
Wat heeft er allemaal niet door mijn hoofd gespeeld het afgelopen jaar en terecht!
En wat dacht je door haar koppie, ja ze zijn een stuk makkelijker, die Thai en ze vergeten heel graag wat ze aangerotzooid hebben en jij bent de schuld of die ander…………..Maar ze zijn ook heel dichtbij het hele dorp hier, al die mensen die het niet breed hebben, maar elkaar helpen en ik mag er bij horen………..en dan denk ik ja hoor: ze hebben allemaal belang bij mij en dat is ook waar, die ruim 450 gezinnen kunnen rekenen op 500 Bath om een probleem op te lossen, maar wel een probleem anders jagen we ze weg.
Een hobby mag geld kosten.
Moeten jullie nog lachen?
En wat was mijn alternatief?
Een leeftijdsgenoot in Nederland treffen, die mijn hele huis opnieuw gaat inrichten, die TV kijkt, die altijd hoofdpijn heeft als ik wat anders wil (die hier kijkt ook TV, ja ook als ik iets anders wil).
Dat wilde ik niet, kom nou al die mooie verleden jaren verstoren uit gemakzucht.
En het taalprobleem? Thai Englitch, ik heb dit bewust zo geschreven: Thai Englitch, maar met enige oefening lukt het wel.
Ik heb geen recept voor een TH-NL combinatie en dat wil ik ook niet.
Ook wij moeten de hele dag weer aan elkaar wennen.
31 december doen we samen voor het hele dorp de Lanna ceremonie: we trouwen niet, maar er is een groot feest, met alles er op en er aan, ja, ook de juwelen en de briefjes van 1000 (waar is mijn braakbakje)
Dus ik denk, dat de beslising om samen te zijn met een thaise dame heel bewust genomen moet worden en zeker niet om die mooie oogjes en dat lekkere kontje, dan heb ik er nog wel een paar.
Servaas.
.
Het is en artikel wat alweer 2 jaar oud is en de meeste reacties zijn ook 2 jaar oud.
Ik denk dat Thailand juist de laatste 2 jaar sterk is veranderd. Dat geld zeker voor Thaise vrouwen die werk hebben in de toeristen industrie. Ze hebben door ervaring ( vooral door advies van oudere collega’s) een andere instelling gekregen. Gaan niet zo gauw meer in op mooie verhalen of mooie blauwe ogen. Kijken eerst goed de kat uit de boom.
Verder zijn de dames ( of heren) in de sexindustrie nog veel profesioneler geworden en
dus ook en stuk onbetrouwbaarder.
Maar wees gewoon eerlijk. Als je naar de twee foto’s van de dames boven het artikel kijkt.
Wat maakt dat eigenlijk nog uit. Je zal er tijdens je vakantie maar 3 weken mee gestraft worden.
J.Jordaan.
@Gringo, de opmerking is wel heel erg denegrerend t.o.v. van farang mannen. Waarom de Thaise vrouwen altijd afschilderen als een soort van “über”vrouw? Als zijnde foutloos. Ik heb in Thailand gewoond en gewerkt, in Ghana, in Frankrijk, Ierland. Overal heb ik mij redelijk aángepast v.w.b. de taal, gebruiken en ook het eten. Wat mij aan mijn Thaise vrouw een beetje stoort is dat (en ik had dit ook bij een andere Aziatzische vrouw) zij (bijna) nooit kennis willen maken met “ons” eten. Het is altijd maar weer Thais eten. Ik vind Aziatisch ook eten lekker, vond the Ghanese keuken verschrikkelijk (vond Haggis en een Irish Stew juist weer lekker), maar heb wel verschillende gerechten geprobeerd. Mijn vrouw staat echt niet zo open voor de westerse cultuur of geschiedenis, de Thaise soaps en het Thaise nieuws interesseren haar meer. Ik heb haar wel eens bepaalde Europese gebruiken uitgelegd, die bepaalde tradities verklaren, veel interesse of navragen is er niet. Daarnaast is zij boedist. In de ogen van veel Westerlingen de meest verdraagzame en vredige religie die er is. Ik heb een kind uit een vorige relatie die op een ramp uitliep, die mij financieel aan de grond bracht, en tot op heden heb ik nog met schulden uit die relatie te maken. Mijn dochter heb ik nu naar Duitsland gebracht. Zij haat echter mijn dochter en laat dit soms ook merken door sarcastische opmerkingen te richten ten aanzien van mijn 7-jarige dochter. Ik heb haar wel eens gevraagd hoe een boedist een 7-jarig kind, dat haar persoonlijk nooit enig kwaad heeft aangedaan, zo kan haten. Ik begrijp dit werkelijk niet. Er is op dit blog wel eens gesteld, dat huwelijken ook stuklopen omdat de farang van zijn Thaise vrouw verlangd dat zij kookt, strijkt, schoonmaakt enz. Werkelijk, ik kook ook regelmatig, doie de afwas, de was, stofzuig de vloer en doe die nat na. Daarnaast heb ik een fulltime baan, dus is het teveel gevraagd als zij ook eens wat poetst? Ik heb echt geen smetvrees maar vind de Thaise vrouwen nou niet echt een voorbeeld van properheid. Ze hoeven niet echt iedere vlek weg te poetsen of iedere dag te stofzuigen, maar waarom zie ik altijd die smerige vloer? Misschien door mijn Westerse achtergrond ben ik gewend problemen te bespreken, maar daar hoef ik bij haar niet mee aan te komen. “Nothing wrong” is het standaard antwoord terwijl je wel degelijk ziet dat er iets mis is, of haar iets niet aanstaat.
Toen ik een jaar in Thailand woonde heb ik de moeite genomen langzaam iets van de Thaise taal te leren. Ik eis het niet van haar, maar haar interesse in het leren van het Nederlands is nul komma nul. Dus kom a.u.b. niet aan dat een mislukte relatie met een Thaise vrouw te wijten is aan een egoistische man die te weinig begrip toont. Op enkele uitzondering na zie ik bij de doorsnee Westerling een grotere belangstelling en interesse voor, en bereidwilligheid tot het leren van een vreemde cultuur, dan van de doorsnee Aziaat.
Die scriptie van de sociale academie hoeft niet meer. Dat heeft een Thaise vrouw al gedaan met een proefschrift aan de Leidse Universiteit. Al;s je de nederlanstalige samenvatting wil zien ga dan naar de onderstaande link: https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/13833/Summary%20in%20Dutch.pdf?sequence=3
Dat is inderdaad interessant, Hans, om te lezen. Ik zou het hele proefschrift wel eens willen inzien. Ik ging op zoek naar meer over de schrijfster van dat proefschrift, Panitee Suksomboon en vond dit artikel:
https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/12807/IIAS_NL45_06.pdf?sequence=1
Nu moet ik wel zeggen, dat het onderzoek zicht richtte op Thaise dames, die in Nederland gingen wonen. Dat zijn er nogal wat, maar toch geloof ik, dat er meer Nederlanders met hun Thaise relatie in Thailand zelf wonen. Dan krijg je toch weer een geheel andere situatie, nietwaar?
Ja, dat proefschrift is al eens eerder genoemd hier in een artikel op TB, helaas is het proefschrift zelf niet publiekelijk (online) beschikbaar. Wat me bij het lezen opviel was dat het beeld eigenlijk nauwelijks afwijkt van andere (gemengde) migranten gezinnen. Zo lees je over oa Afrikanen bijna hetzelfde, al zijn het in dat geval juist vaak weer mannen, die hun familie in het thuisland vaak ondersteunen en de neiging hebben het leven in Europa toch wat beter af te schilderen dan dat het hier is door zich voor te doen als iemansd die bulkt van het geld…
Dat lijkt mij toch aardig wat druk op een relatie zetten (danwel tussen de migrant en de Europese partner óf tussen de immigrant en de familie in het thuisland).
Ik weet niet of ik daar tegen zou kunnen. Evenmin begrijp ik waarom iemand bewust opzoek zou gaan naar een partner uit een bepaalde regio of afkomst… dan kun je alleen maar teleurgesteld van raken lijkt mij door bepaalde verwachtingen te creëren die in praktijk vies tegenvallen. Ja, ik vond aziatische (en brunettes) vaker aantrekkelijk dan het stereotype Nederlandse vrouw (blond haar, blauw ogen) maar bewust kiezen voor een Thaise? Nee, natuurlijk niet. Wij zijn elkaar toevallig tegengekomen, ook mijn vriendin had verwacht haar leven te delen met een Thai (haar eerdere vriendjes waren Thai). Ze komt uit een middenklasse gezin, mijn vriendin of haar familie zien mij niet als een geldboompje, ik zie haar niet als een soort van magisch schepsel. Al behandelen we elkaar wel als prins en prinses.. 😉 dwz we zorgen en genieten gewoon van en met elkaar. Een enkele keer geeft mijn vriendin een kleinigheidje aan haar familie, maar hele bakken met geld of luxe vakantie trips? Nee, de familie weet dondersgoed dat het leven in Europe ook geen vetpot is, ze hebben dan ook geen verkeerde verwachtingen.
En het geld? De verhalen hier over zakgeld snap ik ook weinig van, hier kun je bewust voor kiezen natuurlijk als beide vinden dat zij niet hoeft en wil werken. Mijn vriendin zou dat niet kunnen, zij moest daar een goede baan achterlaten. Ook hier hoopt zij weer een goede baan te vinden, maar haar (cum laude) bachelor diploma is hier helaas weinig waard. Toch is ze super gemotiveerd om hier snel te taal te leren en een opleiding (en baantje) te vinden. Ze geeft zelf aan meer en meer Nederlands te willen leren (maar leert mij ook graag Thais), wil graag meer Nederlandse contacten (ze heeft genoeg aan een paar Thaise contacten die ze zoergvuldig heeft uitgekozen want ze wil nadrukkelijk niets met een bepaald type Thai te maken hebben: de “give me more more” types met veel bling bling zo als zij het stelt), en we eten ook gevarieerd. Zij wil juist vaker Europees eten en ik juist wat vaker aziatisch (rijst gerechten). :p Kortom gewoon een super fijne partner, we hebben het goed samen. Ze komt toevalig uit Thailand maar dat valt naast haar uiterlijk, een taalbarriere (die langzaam wordt afgebroken) en enkele cultuur/opvoedings verschillen nauwelijks op. Ze had zo uit een een willekeurig ander land kunnen komen. Je volgt toch je hart, en je gevoel (en je verstand) mag ik hopen als je in een relatie beland. Het belangrijkste is gewoon dat je samen gelukkig bent en je niet gek laat maken door wie dan ook. Met liefde, respect, warmte en ambitie kom je er samen wel.
@Bert, ik denk dat er inderdaad een verschil is tussen de Nederlanders met een Thaise partner in Nederland wonende en de Nederlanders met een Thaise partner in Thailand wonende. Ik denk dat de eerste groep vaker met stukgelopen relaties te maken heeft dan de tweede groep. De verwachtingen van een leven in het Westen zijn bij vele Thai te hooggespannen vanwege hei feit dat de rijke farang in Thailand rijk is maar in het Westen een stuk minder rijk ineens. In het Westen zal de farang hard moeten werken in een samenleving met jaren van loonmatiging, stijgende kosten en een sterk veranderende arbeidsmarkt. De wekelijkse sociale contacten met familie en vrienden heeft de Thaise vrouw niet, het eten is niet lekker en de farang is met uitgeven van zijn geld, aan haar familie en andere zaken, ineens veel minder royaal als dat hij in Thailand deed voorkomen. De rijke farang in Thailand, meestal vermogend en gepensioneerd toont een heel ander beeld. Zijn uitkering uit Nederland heeft ineens een koopkracht in Thailand die vele malen meer bedraagd dan in Nederland. Dus zal hij zich daar ook profileren als de rijke farang. Ook de Thai weet dat je niet naar de hand moet bijten die jou voedt. Dus zal zij zich anders gedragen dan haar landgenoot in het Westen. Daarnaast, zou zij bijten naar de hand van de rijke farang, dan zijn er bars genoeg, waar hij zich een andere persoonlijke verpleegzuster kan uitzoeken die hem verzorgt en verwent in de ruimste zin, en de Thaise realiseert zich dit. Daarnasst heeft zij met een relatie met een rijke farang in Thailand alles dat zij wil. Financiele ondersteuning van haar en haar familie, een persoonlijke ATM tot je beschikking voor verbouwingen van woning van de familie en een toegenomen status van haarzelf en haar familie in het dorp a.g.v. de toegenomen welvaart. Mijn ervaring is, en ik zie dit ook van voorbeelden uit mijn kennissenkring, de Thaise vrouw gaat vaak een relatie aan met ene farang uit puur economische motieven, niet zozeer uit liefde. Denken de meeste gepensionneerden nu werkelijk dat een jonge Thaise vrouw liever een 60-70 jarigeman heeft, met een buik en kalend, i.p.v. een Keanu Reeves of Bad Pritt? Een Amerikaanse vriend van mij heeft een Thaise uit, helaas, sorry, de Isaan, en hij heeft twee kinderen van haar. Hij had goed verdiend in Koeweit en opende een zaak. De familie was zijn grootste klant, zonder te betalen natuurlijk en hij mocht betalen voor een splinternieuwe pick-up (je moet je status tonen) die zijn schoonvader rondreed. Hijzelf heeft er geen meter in mogen rijden. Hij verloor alles, en zijn vrouw papte dus vriendeijk aan met een Aussie want haar Amerikaanse bron was dus leeg. Mijn vrouw vertelde van een andere Thaise. Haar rijke farang Duitser had haar een keer naar Duitsland gehaald voor vakantie en dus wilde zij trouwen. Nu zij ene rijke farang had wilde zij dus ook niet meer werken. Hij mocht iedere maand netjes 2000€ over gaan maken want in Europa wilde zij niet wonen. Oh ja, hij mocht ook nog even 1 miljoen overmaken want zij wil een winkel openen, werken past niet bij haar status. Op dit blog verscheen onlangs nog een artikel over Thaise vrouwen in het Westen, hoe die er een geheime agenda (in het Thai natuurlijk) op na houden met contacten, ook mogelijke andere farang mannen, want je weet maar nooit wanner jouw farang bron droog valt. Het artikel was niet echt vlijend voor de Thaise vrouw, die altijd als oprecht en zorgzaam wordt beschouwd, tot bijna bovennatuurlijke proporties toe. Ik hoor wel eens de racties van mijn vrouw op een website Ladyinter (in het Thai natuurlijk) en daar wordt ook over dit soort zaken vaak gesproken. Ik wil niet alle Thaise vrouwen betichten van economisch opportunisme, maar vele zijn dat wel, en ik denk met name veel Thaise vrouwen die een gepensioneerde aan de haak slaan die haar vader zou kunnen zijn, en met hem in Thailand wonen.
Beste Cu Chulainn, je geeft zelf al aan dat je niet alle Thaise vrouwen van economisch opportunisme kunt betichten. Maar de verhalen zoals die van jou, zo kennen we er allemaal toch wel een paar, als men het al zelf niet zo heeft meegemaakt? Ik waag me niet aan het trekken van conclusies over de Thaise vrouw in het algemeen, maar je kunt toch wel stellen dat de Thaise vrouwen die het met de (inderdaad vaak oudere) farang mannen ophouden verdacht vaak uit Isan komen, verdacht vaak hun achtergrond in een bar hebben en – ik veroordeel het overigens pertinent niet – toch ook vaak verdacht veel economisch belang in dergelijke relaties hebben. Dat is gewoon een feit zonder daar verder een waarde oordeel aan te verbinden.
De verdacht vaak doet me denken aan vroeger …de messestekers uit DIem een dorp in de Liemers …
Isaan is een vrij groot gebied met ruim 23 miljoen inwoners die voor een deel buiten het gebied werk zoeken. Je kunt ze dus ook buiten de Isaan tegenkomen.
Toch maar een hek er om heen laten plaatsen om Nederlandse mannen te vrijwaren van lege portemonnees. en gebroken harten en ego’s.
Er zijn geen feiten alleen gegevens die verschillend geïnterpreteerd worden.
Het is warm Waar Niet waar ….Ik vind het warm, maar zij niet 🙂 Zij wil er dankzij een Nederlandse man wel warmpjes bijzitten 🙂
Je hebt het erover, dat op dit blog de Thaise vrouwen enorm worden opgehemeld, maar jij kraakt ze tot op het bot af en dat is weer het tegenovergestelde. Natuurlijk zijn er tussen de Thaise vrouwen ook genoeg secreten te vinden, maar die vind je onder elke bevolkingsgroep. Het is spijtig, dat jij zulke slechte ervaringen met Thaise vrouwen hebt opgedaan, maar representatief is het zeker niet.
Het is waar, dat relaties tussen Farangs en Thaise vrouwen hier sneller op de klippen lopen dan in Thailand. Over de oorzaken daarvan, kan denk ik een boekwerk worden geschreven. Wellicht iets voor een volgende posting. In essentie ligt het mijns inziens aan de mensen zelf c.q. aan de relatie.
Zelf ben ik al 9 jaar gelukkig getrouwd met een Thaise uit Isaan! Ze is mooi en 24 jaar jonger dan ik ben en nog belangrijker, absoluut niet lui en hebberig. Ze is inmiddels tot Nederlandse genaturaliseerd en eigenaresse van een goed draaiende Thaise restaurant. Binnenkort opent ze op een toplocatie in Arnhem, haar 2e Thaise restaurant, met een vloeroppervlakte van ca. 140 m2. Aan haar is niet alleen een keurmerk toegekend, maar ze staat ook landelijk in IENS Toppers 2013 vermeld. Mijn Thaise vrouw, heeft nu een eenmanszaak en 2 besloten vennootschappen. Zo kan het dus ook!
Vooral de observaties over de beperkte interesses en het gebrek aan reiservaring komen mij bekend voor. Na het zoveelste rondje winkel-kinderen-winkel-moeder-winkel heb je wel eens zin om een ander onderwerp ter sprake te brengen. Dat is uiteraard niet verboden, maar niet iets waar ze op zit te wachten. Kan ik niet beter nog een keer uitleggen wat er zo bijzonder is aan haar en aan het feit dat we elkaar gevonden hebben?
Er heb er wel een keer iets van gezegd. Daarna zei ze een paar dagen niets tegen mij.
Reislust is een onbekend fenomeen, zo lijkt het. Na haar afstuderen is ze wel even in Sydney geweest, maar al weer jaren veilig terug. ‘Waar is Koh Chang?’ vraagt mijn lieve Isaanschat zelfs, terwijl dat toch in haar eigen land ligt. Cambodja ligt dichterbij dan Bangkok, maar ze is er nog nooit geweest.
Ik vind het een steengoed verhaal ! Maar als je nou zo nodig een vaste relatie zoekt, waarom niet op naar de Filippijnen ? Reeds eerder hier op Thailandblog gelezen, ze staan heel wat dichter bij onze cultuur, spreken goed Engels, in mijn kennissenkring van ex-zeevarenden zijn er verschillende mee getrouwd, kinderen deden het goed op school, inmiddels ook al getrouwd (met Nederlandse vrouwen) Misschien moet je in Thailand ook verschil maken met een goed opgeleide dame uit bv Bangkok en een dame die een Isaan-achtergrond heeft ? Volgens mij maakt dat ook behoorlijk veel verschil ?
weer zo,n vooroordeel, Thai uit Bangkok zijn slimmer en beter dan die uit de Isaan?
je hebt geen idee hoe de mensen in de Isaan zijn merk ik
en de filipijnen? Ik hoor ook daar verhalen over maar ik heb daar geen oordeel over want ik heb daar geen ervaring mee
Veel van deze reakties herken ik .
Maar om ze allemaal te lezen wordt mij vandaag echt te veel .
Het duiseld mij zelfs , voor de ogen .
Door de vele ervaringen om mij heen door de jaren heen , begrijp ik veel .
Maar ik wil wel even een kantekening maken op het verhaal van de Hr. Gringo .
En dat is zo schrijft hij , gewone mannen met een niet te hoog opleidings niveau .
Nou laat juist de mannen met een HOOG opleidings niveau , meer bedonderd en financieel uitgekleed worden .
Ooit heeft hier eens een oud politicus Swietert ( VVD ) en later was hij de grote baas bij de Nederlandse kamer van koophandel te Bangkok .
Hier na zijn pensionering en ook met zijn ervaringen een mooi boek overgeschreven .
Jan Beute .
In het verhaal mis ik mensen als mezelf: juist de vijftig gepasseerd, beetje doorsnee, redelijk bovenmodaal inkomen, hoog opgeleid, redelijke mate van aandacht van leuke vrouwen in eigen land (ook serieus), naar verluid sympathiek en empathisch, in voor een goed gesprek. Nou ja, zo zijn er velen. En ook belangrijk: niet gefrustreerd in/door vroegere relaties. Niet uit op een relatie met een exotische dame, maar gegrepen door de sfeer, de dame, de lach, alles. Tweemaal een relatie gehad met een Thaise vrouw, niet uit het barwereldje (wat me niet eens had uitgemaakt). Geëindigd wegens te grote verschillen in cultuur, levenservaring, kennis, taal. En met pijn in het hart afscheid genomen omdat het gemis te groot werd. Het lijkt wel of er bijna alleen maar gedacht kan worden in termen van schuld, zij dit …., hij dat … Soms gaan de dingen maar zoals ze gaan en is houden van en je best doen niet genoeg. Liefde overwint niet alles, je hebt soms ballen nodig om iets moois waar geen toekomst meer in ziet te beëindigen. De genoemde criteria zijn duidelijk, dat wel. Maar wie denkt over zulke dingen na als hij met zijn hoofd in een roze wolk loopt? Dat komt later als er ook de onvermijdelijke barsten komen. Dan zijn er die criteria pas en ga je wegen. Geld kon mij niets schelen, Egoïst? Dertigduizend euro in hen geïnvesteerd (na elkaar) in vier jaar, zonder te hoge eisen, zonder spijt. Ik verwijt mezelf alleen dat ik me teveel en te lang verantwoordelijk voor haar heb gevoeld en daardoor de beslissing om te stoppen nodeloos heb uitgesteld. Ik denk nog vaak aan ze en maak me wel eens zorgen, hoe zou het ze gaan? Nee, ik vind mezelf geen egoïst en ken meerdere Thailandgangers met ongeveer dezelfde ervaringen. Gelukkig gaat het vaak ook anders en is het lange tijd. Daar hoop ik op, toch die ene tegen te komen, en ja, nu bij voorkeur uit Thailand droomland.
Ik was 23 toen ik mijn huidige vrouw (even oud) leerde kennen. Ik was enorm onwetend over de Thaise cultuur. Ik vond haar gewoon leuk, had enorm veel lol en we hadden de grootste plannen. Eenmaal terug in Nederland besefte ik dat ik een starter was op de arbeidsmarkt, zij geen geld had dus het zou zwaar worden. We hielden contact via email, telefoon en later MSN. Vier jaar later, begin 2006, ging ik haar weer opzoeken.
Eenmaal terug was ik zo zuur dat ik direct weer een reis boekte naar Thailand. Zes weken later waren we weer samen. Een maand later zat ik weer thuis en vroeg of ze naar Nederland op vakantie wilde komen. November 2006 kwam ze en we gingen in januari 2007 samen naar Thailand. Nadat ze haar inburgeringsdiploma heeft gehaald is ze eind maart 2007 voorgoed hier naar toe gekomen. We zijn nu 2 jaar getrouwd en zij heeft een eigen cateringbedrijfje. Wat ik hiermee wil zeggen? Als jonge gozer heb ik laten zien dat een relatie met een Thaise best kans van slagen heeft als je maar genoeg van elkaar houdt.
Prachtig verhaal en herken wel een aantal zaken maar DE Nederlandse/Belgische man bestaat niet net als DE Thaise vrouw!!!!
Een relatie valt of staat met begrip ,liefde, aanpassingsvermogen etc
Er komt iets extra,s bij kijken als je naar een land verhuisd met een andere taal, cultuur en omgangsvormen.
Daar zal je aanpassingsvermogen het meeste bij gebaat zijn en dat mis ik toch wel in een aantal verhalen hier.
De Farang die zich boven de Thai verheven voelen, ik heb meer geld, ben slimmer dus …ze moeten mij dankbaar zijn ofzo?
Aanpassen is het belangrijkste en je zal een goed leven hebben en dat geldt overal trouwens.
Het hangt er veel vanaf OF je je kunt en WILT aanpassen.
Ik ben blij en gelukkig met mijn Thaise vrouw EN familie en de vele kennissen inmiddels
Accepteer gewoon je situatie.
Leer ermee omgaan
Je moet wennen en opnieuw leren en ontdekken .
Het vinden van partner kan niet d.m.v. geld.
Wees verstandig en gebruik je spaargeld voor jezelf .
Wie zit er te wachten op problemen van anderen .
Doe de dingen goed en verstandig .
En geniet van wat je hebt en kunt .
Van jouw centen bedoeld voor je eigen leven en familie .
Vrijgezel zijn is soms beter en heeft ook zijn voordelen .
Dit verhaal hangt van waarschijnlijkheden aan elkaar. Ieder persoon is uniek en geeft op eigen unieke wijze vorm aan zijn leven.
Leef je leven en maak je keuzen en als je ondersteuning wilt?
de rubriek ‘egoistische ‘mannen is de nagel op de kop.Thais hebben een andere cultuur en godsdienst;laat ze hun ding doen en jij het jouwe,en probeer vooral niet van een thai een nederlander te maken dan loopt het zeker verkeerd.
Verder verschillen de thaise vrouwen niet zoveel van de nederlandse of belgische als je maar rekening houdt met mijn eerste alinea.
Dit verhaal kan ik me helemaal in vinden. Ik ben 24 jaar heel gelukkig getrouwd met een Thaise door ze in haar waarde te laten en haar je waardering te laten merken.
Niet alle reacties gelezen.
Maar uit eigen ervaring Getrouwd geweest met een Thaise, en ook ervaring en met Nederlandse relaties. Alle voor en tegens. Is mijn keuze toch een Thaise vrouw boven een Nederlandse vrouw
Tien jaar getrouwd geweest met een zeer jonge Thaise. Nergens spijt van ook niet van de scheiding. Hoewel mijn ex laag opgeleid was heeft ze hier een MBO 4 opleiding gehaald…terwijl op haar eerste 6 weken durende taalcursus voor het A1 niveau bij de ambassade er Thaise vrouwen met een universitaire opleiding aanwezig waren, die nooit verder aangemoedigd werden dan om A2 te halen. Voor het NL paspoort. Buiten haar vader die dacht dat ik zijn ATM was nooit druk gehad van de familie. Ik heb wel gesteund als in geïnvesteerd om te zorgen dat sommige familieleden onafhankelijk(er) konden worden.. Geen spijt van gehad ze konden en wilden het binnen een door hen zelf gestelde termijn terug betalen. Buiten het eten is mijn Thaise ex te veel Nederlands om in Thailand te kunnen functioneren en dat geldt ook voor haar jonge nicht die mede door onze hulp stewardess is geworden bij Emirates. Ik leef zelf heel simpel en kon op de houten vloer op een mat slapen. At hetzelfde, dronk het gespaarde regenwater.. Terug kijkend waren er ondanks verschillende langere relaties maar twee bijzondere vrouwen in mijn leven 🙂 mijn moeder en de in vele opzichten op haar lijkende veel te vroeg overleden Thaise schoonmoeder. Ik kom uit een dorp en vond mijn Thaise partner in een dorp. Veel mannen zoeken een (buitenlandse) vrouw. Weinigen zoeken een onafhankelijk(er) wordende buitenlandse partner. .
Het betreft hier meer informatie over ouder Thaise dames >40 die weinig ontwikkeling hebben en bijvoorbeeld veelal werken achter de kassa of als bargirl etc.
Van de nieuwe generatie Thaise dames is bekend dat veel echter wel open staan om te reizen mede gestuwd door de de mooie plaatjes op social media.
En ook is er een groot aantal dames dat wel degelijk van sporten kan genieten of in ieder geval er volop aan doen, wederom ook weer ingegeven door social media (fitgirls) de druk om aan een schoonheidsideaal te voldoen peer pressure.