Thailand voelt als thuiskomen zodra ik de tropische hitte op mijn huid voel, de geuren van streetfood opsnuif en de vriendelijke glimlach van een willekeurige voorbijganger opvang. Elke keer opnieuw overvalt dat gevoel me. Alsof ik een goede vriend ontmoet die ik lang niet gezien heb, maar met wie ik zonder moeite direct de draad weer oppak.
En toch… ondanks mijn liefde voor dat prachtige, chaotische land, zou ik er nooit voorgoed kunnen blijven. Misschien herken je dat gevoel wel. Dat je ergens intens van geniet, maar diep vanbinnen beseft: hier blijf ik altijd een gast. Hoe vertrouwt de straten van Bangkok of Pattaya ook aanvoelen, uiteindelijk zijn het de straten van een ander. Mijn wortels liggen hier, in Nederland, tussen groene weilanden, strakke fietspaden en nuchtere humor.
Die dubbele aantrekkingskracht blijft me fascineren. Thailand verleidt me telkens weer met vrijheid, warmte en een tempo dat past bij wie ik daar ben: ontspannen, losser misschien, zonder haast en drukte. Dat deel van mezelf mis ik soms in Nederland, waar efficiëntie haast heilig is en we onze agenda’s vullen alsof het trofeeënkasten zijn. Tegelijk is juist dat georganiseerde en voorspelbare wat ik hier zo waardeer. Nederland biedt me rust en ruimte, structuur waarin ik mijn dromen kan realiseren. Hier krijg ik de tijd en stilte om goed na te denken, plannen te maken, echt iets op te bouwen.
Misschien klinkt het gek, maar juist het verlangen naar Thailand maakt me scherper bewust van wat Nederland me geeft. Beide plekken versterken elkaar juist doordat ze zo anders zijn. Soms moet je weggaan om beter thuis te komen. Pas op afstand zie je helder wat je hebt, net zoals stilte je helpt beter te luisteren.
Dus nee, ik verhuis niet definitief naar Thailand. Dat wil ik niet, en eerlijk gezegd kan ik het ook niet. Want ik weet dat ik Nederland te veel zou missen. Maar juist omdat ik hier blijf, blijft Thailand een droom om steeds opnieuw naar terug te keren. Zo’n droom die elke keer net even mooier blijkt wanneer je er weer aankomt.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (63), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, kletsen met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid7 juni 2025Krachttraining maakt het brein van zestigplussers merkbaar scherper
Gezondheid30 mei 2025Zelfs matig alcoholgebruik tast je hersenen aan op latere leeftijd
Gezondheid23 mei 2025Effectief tegen fijnstof: luchtreinigers verbeteren de longgezondheid
Achtergrond11 mei 2025Analyse: Diabetes en overgewicht als sluipmoordenaars van de Thaise middenklasse
Mooi verwoord. Ik kan me hier op bepaalde punten wel in vinden.Ook ben ik afwisselend in Nederland en Thailand. Dit jaar aankomende Augustus ga ik voor het eerst een vol jaar. Nu ga ik denken aan de woorden van Peter hierboven. Wat ga ik missen in nederland ? Wat ik zeker niet ga missen is de stress en de haast wat de meeste mensen hier hebben en als voorbeeld neem ik dan het gehaast in een supermarkt . Ook zie ik steeds minder respect in nederland .Mijn ervaring in een grote stad zoals Bangkok dat de mensen elkaar de ruimte geven .Men groet elkaar op straat terwijl ik merk dat in onze straat de buren elkaar niet eens gedag zeggen..Het eten lijkt ook veel smakelijker te zijn in Thailand en gevarieerder.Uiteraard is alles daar ook veel goedkoper en word alles hier steeds maar duurder.Op het persoonlijke vlak ga ik zeker een aantal mensen missen en de weekelijkse bezoekjes aan b.v mijn vrienden in de tattoo shop hier. Qua nederland als land word alles steeds meer dicht gebouwd en weilanden staan vol zonnenpanelen. Nee wat omgeving ga ik Nederland niet missen.. Mensen vragen mij wel eens waarom thailand. Mijn antwoord hierop is altijd hettzelfde. Op sneeuw en ijs na heeft thailand alles. Natuur…bossen meren bergen het plaltteland als je rust wil en de kust voor als je wat vertier wil. Dit jaar word voor mij een uitdaging. Kan ik mijn weg vinden daar ..is het wat ik er van verwacht om er een heel jaar te zijn ? De tijd zal het leren
Dat was bij mij precies andersom. Al sinds mijn tienerjaren wilde ik weg uit Nederland. Het was best leuk, maar ik heb me er nooit echt thuis gevoeld. Het was mijn land, dat zeker — maar niet mijn plek.
Toen ik op mijn 22e voor het eerst in Azië kwam, voelde ik me pas echt thuis. En toen ik op mijn 55e mocht stoppen met werken en weer eens op Suvarnabhumi Airport was, voelde het opnieuw als thuiskomen.
Ik ben hier een vreemde, en juist dat geeft me een goed gevoel — het anders zijn.
In Nederland was ik een van de velen, en moest ik me telkens weer bewijzen. In Thailand ben ik altijd een buitenlander, en dat ervaar ik juist als prettig.
Dat was trouwens ook zo toen ik nog als steward werkte: overal waar ik eigenlijk niet “hoorde te zijn”, voelde ik me meer op mijn gemak dan in mijn eigen huis in Nederland… Gek, hè?
Helemaal niet gek vind ik dat. Ik heb precies hetzelfde, ik kwam tientallen jaren geleden voor het eerst in Thailand en wist direct dat ik thuis was op de een of andere manier. Sindsdien ook niet meer terug geweest in Nederland en dat zal ook niet meer gebeuren. Ik weet je bent en blijft een buitenstaander in hun samenleving ook al spreek en lees je de taal behoorlijk goed, maar als je open staat voor hun normen en waarden en je niet afzondert wordt je echt wel geaccepteerd en gewaardeerd.
Het is allemaal een kwestie van afwegen, Peter.
Jouw weegschaal slaat [op dit moment] door naar Nederland.
Je werkt nog als redelijk jong mens van 62.
Iets wat zwaar weegt voor vele het halen van pensioen gerechtigde leeftijd, al is het alleen maar voor de financiëlen daarna, in het algemeen.
Familie, vrienden et cetera kunnen zwaar wegen aan beide zijde.
In feite zijn er twee stromingen met buitenlanders naar Thailand.[volgens mij]
Of je gaat er voor en ziet Nederland als vakantieland.[fiscaal Thailand dus]
Of je gaat er niet voor en ziet Thailand als vakantie of overwinter land [Fiscaal Nederland dus]
Dit alles met de voor- en nadelen van je vaak ‘goud’ weegschaaltje.
Alhoewel Nederland mijn vaderland is en ik het dagelijks volgt en mij er veel te veel nog druk om maakt, woon ik hier als buitenlander die bewust heel veel Thaise zaken langs mij hen laat gaan, omdat ik daar toch geen invloed op uit kan oefenen.
Warm klimaat had altijd al mijn aandacht vanaf tienertijd trouwens.
Agenda’s vullen alsof het trofeeënkasten privé had ik nooit, privé.
Diverse reorganisatie, relaties en recessies en het eeuwige bezuinigen van de BV.nl gaat flink tegenstaan.
Ik leef hier prettig en grotendeels voldaan op een manier die ik niet in Nederland had kunnen krijgen als pensionado.
Maar ik leef dan ook als een bewoner en niet als een vakantieman.
Moet toegeven dat ik laatste jaren wel zoiets heb van kom laat ik weer eens een keertje richting mijn geboortegrond gaan en eens kijken wat ik er nog herkend, die behoefte heeft eenieder over zijn geboortegrond.
Om er echt een beetje bij te horen hier moet je de taal vloeiend spreken volgens mij. Anders blijf je hier een outsider. Dat vloeiend spreken lukt me nog steeds niet. Zelfs niet na 20 jaar. Dan blijf je afhankelijk van het farang circuit hier. Misschien zou ik hier kunnen wonen als ik de taal goed zou spreken. Nu ervaar ik hetzelfde als de schrijver. Blij weer naar huis te gaan en even van mijn schoonfamilie met wie het zo moeilijk converseren is te zijn verlost
Zelf kom ik al vanaf mijn 40e levensjaar in Thailand. In het begin voor steeds slechts een aantal maanden per keer. Later werden die perioden steeds langer dat ik in Thailand verbleef, totdat ik er ging wonen. Bij al die gelegenheden dat ik in Thailand verbleef, had ik nooit de behoefte terug te keren naar NL. Voor mij is Thailand, meer nog dan NL, ‘mijn’ land. Ik voel mij daar thuis. Het gevoel wat je krijgt zodra je het vliegtuig uitstapt, is voor mij een gevoel van thuiskomen. Maar, in mindere mate overigens, heb ik dat met alle landen waar ik geweest ben. M.a.w., ik ben niet gehecht aan Nederland. Ik kan overal aarden, waar mensen zijn, waar voedsel en onderdak te vinden is.
Maar ja, soms moet je terug naar NL voor het regelen van het een en ander (meestal zakelijke dingen), waar je persoonlijk voor aanwezig wil/moet zijn.
ik kom in Thailand vanaf 1992. Heb het land zien veranderen van wegen met zand en grote kuilen tot modern aangelegde asfalt wegen en dorpen die eerst alleen een telefoon hadden op centrale plek tot iedereen een mobiel. Ook Thailand heeft niet stil gestaan.Toen ik voor de eerste ging was ik 21 jaar oud nu ben ik 53. ik wil nog 4 jaar blijven hier in Nederland voor ik met mijn Thaise vrouw definitief vertrekt en met vervroegd pensioen ga in Thailand. We hebben al een huis en grond daar en zijn van niemand afhankelijk. Ik zal Nederland geen seconde gaan missen en kijk er nu al naar uit om te gaan liever vandaag nog dan morgen.
Oh de taal die heb ik geleerd vanaf het moment dat ik de eerste keer terug kwam in 1993 ik spreek Thais en kan het ook lezen en schrijven. Ik zie dit als de basis als je echt interesse hebt in een land wat je in je hart sluit.
Ik kan het standpunt van Peter alleen maar bevestigen. Ik ben nu 71 en mijn Thaise vrouw en ik gaan sinds mijn pensioen elk jaar 2 maanden (jan. en febr.) naar Thailand overwinteren. Mijn vrouw is 63 werkt nog parttime, maar stopt waarschijnlijk in 2027. Dan gaan we 1 of 2 maanden langer overwinteren. De belangrijkste redenen om niet te emigreren naar Thailand:
-ik heb nog een grote vriendengroep in NL
-ik spreek en versta de Thaise taal niet of nauwelijks
-de bijna onbetaalbaarheid van een goede ziektekostenverzekering (vergelijkbaar met NL, ook na je 75-ste). Ik ben weliswaar gelukkig nog gezond, maar de gezondheidsklachten zullen gegarandeerd komen met het ouder worden
-daarnaast zou ik Zuid-Limburg, waar ik woon, heel erg missen.
Mijn vrouw zou het liefst definitief terug naar Thailand gaan. Is nog een discussiepunt, maar daar komen we wel uit. Zij blijft dan bijv. 1 of 2 maanden langer in Thailand.
Berbod, als je de mogelijkheid hebt is de 8/4 regeling misschien een optie voor je.
Dan woon je tijdens de zomer in NL en blijf je ook verzekerd.
Voor mij heel erg herkenbaar en mooi verwoord.
Herkenbaar.
Na een mislukte relatie van 6 weken samenwonen in Thailand, heb ik beseft dat permanent wonen in Thailand voor mij niet kan. Nog niet aan toe, maar zelfs een “winterverblijf” van 3 maanden, met mijn Thaise echtgenote, lijkt mij een absoluut maximum. Hitte, airco en gemis aan logica. Dit terwijl bij aankomst in Thailand net zo aantrekkelijk is.
Thailand een schitterend mooi land om op vakantie te gaan, maar daar blijft het voor mij bij. Ik kwam in 2006 voor de 1e keer en was er helemaal “weg” van. Kritiek op Thailand vond ik vervelend om te horen (de bekende verhalen als je weer in Nederland bent). Maar in de loop van de tijd heb ik ook de negatieve kanten van Thailand leren kennen. De echte Thailandkenners weten wat ik bedoel, dus hoef dat niet uit te leggen. Inmiddels alweer 10 jaar getrouwd met een Thaise vrouw en helemaal ingeburgerd in Nederland. De discussie hebben we wel eens gehad, maar zij wil ook niet terug, dus dat probleem hebben we niet. Natuurlijk gaan we jaarlijks 2 maanden op vakantie naar het land van de glimlach en is het altijd weer fijn om er te zijn en net zo leuk om weer terug te gaan naar Nederland.