Je maakt van alles mee in Thailand (267)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Lieven Kattestaart: ‘De zwendel van zwager’

‘De zwendel van zwager’

Logerend bij schoonma in de Isaan.

Het is beslist leuk en rustgevend om hier te verblijven, maar men dient als bezoekende farang wel enigszins op te passen voor intredende verveling. Die hier al snel op de loer ligt door het feit dat er hoegenaamd niets te beleven valt in dit middeleeuws aandoende dorpje. Waar een overstekend bultrund al een flinke bezienswaardigheid is.

Een andere reden is dat ieder door mij opgepakt klusje me bijna meteen weer uit handen word getrokken. Als ik ook maar naar het rommelige erf durf te wijzen en daarbij aanstalten maak de gezellige bende eens een beetje aan te vegen, kun je er donder op zeggen dat ik me illusies maakte.
Want nog voor dag en dauw zal naastwonende zwager Oeth, chronisch werkschuw en beroepsklager, de zaak al met frisse tegenzin aangeharkt hebben. In opdracht van schoonma, want een Hollandse schoonzoon die met stoffer en blik rondrent, dat kan echt niet.

Daarom verbaasde het mij enigszins toen, op een schone morgen, vrouwlief me vroeg Oeth een handje toe te steken bij het oogsten van de familie-rijst. Zwager had die schone taak toebedeeld gekregen, waarbij een gedeelte van de opbrengst naar hem zou gaan en de rest, in de vorm van zakken rijst, naar schoonma’s rijstschuur.

Zwager zelf reageerde beslist niet enthousiast op deze aangeboden hulp, wat mij meteen deed besluiten er dan maar vanaf te zien. Hij stond toch al niet op mijn lijstje van gewaardeerde aangetrouwden, meestentijds slechts in beweging komend om geld bij me te bietsen en vervolgens de dorpswinkel te bestormen voor drank.
Om zich dan de rest van de dag navelstarend en met natgehouden lever te wentelen in zelfbeklag, grootse plannen en vooral, ondankbaarheid.
Want de ochtend na zo’n drankgelag was zijn kater meestal de enige die naar me zwaaide.

Zijn laatste poging tot een arbeidzaam leven is al even geleden. Toen hij afreisde naar Zuid-Korea, op zoek naar een nieuwe carrière als fabrieksarbeider.
Het wonderkind keerde echter binnen enkele maanden al weer terug naar Thailand. Mede mogelijk gemaakt door een schenking onzerzijds. Het blijkt namelijk nog behoorlijk moeilijk om een ticket naar huis los te weken, als je net als zwager potjelos bent door het investeren van je salaris in vloeibare vergetelheid en Koreaanse snipperdagen.

Maar vrouw Oy drong aan, want het zou ‘Thambun’ zijn voor de familie en een mooi gebaar naar schoonmoeder. Waarop ik alsnog toestemde, en beloofde ’s anderendaags met zwager mee te rijden naar de plek waar hij het zweet des aanschijns vergoot.
De volgende morgen, wachtend in de vroege ochtendschemering, kwam ik tot de ontdekking dat Oeth al zonder mij vertrokken was. Als een dief in de nacht, en minstens zo stilletjes.
Wat hem moeite moet hebben gekost, want de door hem bereden tweewielige hoestbui perforeerde hier in de buurt al menig nietsvermoedend trommelvlies.

Wat later, nog minder gemotiveerd en mezelf voor gek verklarend, stapte ik achterop buurvrouw’s brommer. Voor een lift naar de familie-gronden.
Eenmaal daar aangekomen zag ik van alles.
Buurvrouw die wegbrommerde, zwager die de stevigheid van een hooivork testte door er op te leunen, én vele andere Thai die druk bezig waren schoonma’s rijst te oogsten.
Het idee dat hij moederziel alleen en sikkelzwaaiend bezig zou zijn de buit binnen te halen, kon dan ook meteen bij het grofvuil.

Mijn toch al niet hoge dunk van hem zakte nog wat verder, want het werd me duidelijk dat hij het werk had uitbesteed.
Net doen of ik gek ben gaat me meestal heel goed af, en ook deze keer slaagde ik weer met vlag en wimpel. Door even mijn duim op te steken en hoogst geïnteresseerd rond te kijken, geboeid door het oude Thaise ambacht.
Maar nog veel meer geboeid door de vraag hoe ik hier zo snel mogelijk weer weg kon komen.

Het was nog een heel eind lopen naar schoonma’s huis, maar het leek me een aangename wandeling in de vroege ochtendzon. Dus liever dan te wachten op een lift van wie dan ook, steek ik even de hand op ten afscheid en trek aan mijn stutten.
Achterom kijkend zie ik nog net hoe de eerste fles lao-khao rondgaat. Met zwager aan het rijst-roer is het dan ook niet verbazend dat hij zich heeft omringd met gelijkgestemde zielen.

Eenmaal thuis, na een fraaie wandeling door de Thaise dreven, vraagt vrouw Oy verbaasd waarom ik al terug ben. Waarop ik besluit broer Oeth niet meteen onder de bus te gooien, maar vertel dat ze zich geen al te grote voorstelling moet maken van de rijst-opbrengst.
Er zijn namelijk onvoorziene personeelskosten.

‘S avonds, in het pikkedonker, stopt er een met zakken beladen boerenkar op het erf. Schoonma’s aandeel in het rijstavontuur.
De eerste die, bijgelicht door de koplampen van een tractor, ijverig aan de zakken begint te sjorren is Oeth. Het goede voorbeeld gevend en duidelijk boven zijn theewater.
Ik blijf niet staan kijken naar deze slecht opgevoerde pantomime, en besluit naar bed te gaan.

De volgende morgen verneem ik dat zwager inderdaad de eerste was die de rijstschuur betrad. Maar er daarna net zo snel weer uitrende, op de hielen gezeten door een hoogst agressieve slang.
Hij ontkwam ternauwernood aan een scheut bloedverdunner van eigen merk, en was hierdoor de rest van de avond flink van slag, zo begreep ik van Oy.
Die met hem te doen had, nét nu hij zo goed bezig was.

Mijns inziens ging de slang in dit geval echter vrijuit, en kon, in tegenstelling tot zwager, op mijn sympathie rekenen.

Want ik wist toevallig ook wie degene was die, lang geleden al, schoonmoeder beloofd had alle gaten en kieren in de rijstschuur te zullen dichten..

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur27 april 2025‘Van Queestes en Thaise Doolhoven’
• Cultuur17 april 2025‘Thaise naweetjes en dingen die je bijblijven’
• Leven in Thailand15 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (277)
• Cultuur13 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (276)