Je maakt van alles mee in Thailand (202)

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag vakantie in Thailand.

Vakantie in Thailand

Eerst een weekje samen met vrouw Oy ronddobberen in de speeltuin van Pattaya, dan richting het platteland. Schoonma lastig vallen.

Eenmaal een tijdje bij schoonmoeder in de Isaan, begon er echter iets heel anders op te spelen. En wel mijn onderkaak. Had in Pattaya al een licht zeurende pijn vastgesteld, maar schonk er weinig aandacht aan. Al jaren in bezit van plastic bijtertjes zijnde, maakte ik me hoegenaamd geen zorgen.

Doch de pijn hield aan. En werd zelfs dermate hevig dat mijn vakantievreugde er ernstig onder begon te lijden. Over de oorzaak tastte ik in het duister. Iets verkeerds gegeten? Nieuw soort Thaise bacteriën in omloop, of na vele jaren opduikende fantoompijn ?
Geen idee, maar de pijn werd met de dag erger. Mondwater, antibacteriële spoeling, paracetamol per strekkende meter, niets hielp. Zuigende, nietsontziende pijn had wortel geschoten en weigerde te vertrekken.

En wat erger was, ik kreeg ook zowat geen enkele van schoonmoeders overheerlijke Thaise gerechten meer door de strot, omdat het kauwen een ware kwelling werd. Dit kon zo niet langer.

De mondhygiëniste

De volgende ochtend met vrouwlief per inderhaast aangerukte tuk-tuk naar het nabijgelegen stadje Chakkarat getogen. Waar men over een soort mondhygiëniste beschikte. In de vroege ochtendzon wachtend op deze poetsdame nam de pijn zulke vormen aan dat ik geneigd was mijn hoofd tegen de muur van de nog potdichte praktijk te beuken. Teneinde zo zélf voor enige verlichting te zorgen.

Later, gezeten op het wachtkamerbankje (merk Sleets), keek ik zo de behandelkamer in. Een blik op de fossiele tandartsstoel aldaar gaf mijn toch al geschokte gemoed een nieuwe dreun. De laatste keer dat ik in een dergelijk model had plaatsgenomen was dik veertig jaar geleden. In een kapperszaak. Waar was ik in vredesnaam in beland? Kon ik de bus naar Korat nog halen?

Even later bleek alle vrees ongegrond, want hygiëniste was zeer kundig. Na een korte blik in mijn poel des verderfs stuurde ze me door naar het plaatselijke hospitaaltje. Alwaar, o’ vreugd, ook nog eens hoopjes tandartsen in opleiding rondliepen. En die laatsten zouden me veel beter van dienst kunnen zijn, aangaande mijn probleem.

Aan de hospitaal-balie werden mij uiterst relevante vragen gesteld door een ernstig kijkende verpleegster. Mijn voornaam aub, en de volledige naam van mijn ouders. Verder nog iets? Nee, dat was het wel zo’n beetje. Was zo verbluft dat ik zowaar even geen pijn voelde, maar dat duurde niet lang.

Miss World

Volgend consult was er een vol verrassingen. Ik kwam op de afdeling Tandartsopleiding terecht, en werd plat op een soort brancard gelegd. Waarna een wonderschone dame zich voorstelde als zijnde mijn behandelend geneesvrouw. En aan het onderzoeken sloeg. Haar uiterst schoon gelaat daarbij jammer genoeg verborgen achter een steriel mondkapje. Een meesterwerk achter matglas, zo dacht ik spijtig.

Tot mijn niet geringe verbazing was ik even later omringd door nóg vier andere tandartsen. Allen werd een blik in mijn spelonk gegund. Er volgde veel onverstaanbaar Thais overleg en meelevend geknik naar mij als lijdend voorwerp. Als het nu niet goed kwam, wist ik het niet meer.

Nadat het kwartet tandartsen weg was, kreeg ik van het fotomodel te horen dat er waarschijnlijk een ontsteking zat in een wortelkanaal, ooit eens door een Nederlandse collega volgestort. Vandaar de allesontwrichtende pijn. De ontsteking kon geen kant op. Dus eerst foto’s maken, en dan ging madame tot extractie van het cement over.

Murw gebeukt door de kaaksplijtende pijn vond ik alles best. Had zij voorgesteld eerst samen een rondedans te doen om de plaatselijke tempel, slaand op tamboerijn en eigen voorhoofd, ik had meegedaan.

Op de röntgen-afdeling werd ik door de dienstdoende assistent aangestaard alsof ik van Mars kwam. Farangs met pijnlijk vertrokken porem waren in zijn doorlicht-doka blijkbaar een onbekend fenomeen. Hij herpakte zich gelukkig snel. Daarbij de tegenwoordigheid van geest bezittend om een haarscherpe foto van mijn verkeerde wang te maken. Een detail waar ik hem overigens zelf op attent moest maken.
Snik.

Met de verse kiekjes van mijn rampgebied in de hand strompelde ik weer terug naar Schoonheid.

Overdosis lidocaine

Weer op de brancard gelegen werd mij vlotjes een flinke injectie in de smeulende kaak toegediend. De Thaise Aphrodite vertelde me dat als ik nog wat voelde, er meteen wéér een spuit aankwam. ( Do you feel a sharp pain? Jazeker mevrouw! Hoppa, weer een spuit )
Heb wel drie keer mijn hand opgestoken, zo lekker voelde die verdoving aan.

Bijna een overdosis lidocaïne gescoord hebbende, liet ik de zaak maar over me heen komen. Het plafond kon wel eens een witkwastje gebruiken, en hoe kwam het dat deze Thaise Toverfee wél perfect Engels sprak? Dit soort zaken schoten door me heen, platliggend en platgespoten.

Vervolgens werd de oude vulling vakkundig verwijderd. Ontsmetting van de stortkoker, gaasje ertegen, de beste wensen van het Supermodel, en we konden gaan.

En toen, nadat de pijn geweken was, werd bij mij d’oprechte kruidenier weer wakker. Want wat zou dit feestje me wel niet gaan kosten?

De hoofdprijs

Staande bij het ziekenhuis-loket zette ik me al schrap voor de hoofdprijs. Want reken maar uit: vijf verschillende tandartsen aan mijn zijde, consultjes per dozijn, twee röntgen-foto’s ( zou ik voor die ene nog korting kunnen krijgen? ), drie fikse spuiten met vloeibare vergetelheid, en tenslotte nog de operatie zelf door Pocahontas.
Het begon me te duizelen toen ik me de Nederlandse tarieven een beetje voor de geest haalde.

Ietwat beverig zag ik hoe Oy een zakje met antibiotica in ontvangst nam van de zuster achter het loket, en een bonnetje. De naverbranding was nabij. Ik vroeg haar wat de schade was.

‘Vierhonderd Baht’.

Ja, dat begreep ik ook wel. Dat was voor dat zakje felgekleurde Smarties, maar wat was nu de échte rekening? Dat wilde ik toch ook wel graag weten! Ze moest me niet langer in spanning laten, want er was weinig meer nodig om de rest van mijn zenuwen ook nog in rook te laten opgaan.

‘Nou, vierhonderd Baht dus’.

Het drong maar langzaam tot me door. Dat voor een bedrag waarvoor in Nederland de assistente haar digitale kaartenbak nog niet wil opstarten, ik hier een een hele doordrukstrip aan tandartsen versleten had. Compleet met zenuwen-fotograaf, kneiters van verdovingen, en een zeer vakkundige extractie. Dat laatste ook nog eens door een dame die bij elke Missverkiezing hoge ogen zou gooien. Wat een vrouw!

Op de terugweg in de tuk-tuk mijmerde ik, zalig naverdoofd zijnde, over wortelkanalen, schone dames, en vederlichte hospitaalrekeningen.

Mijn euforie-trein kwam echter al snel tot stilstand. Tegen het stootblok van Oy’s nuchtere mededeling dat zowel drank als tabak voor deze jongen de eerste dagen absoluut ‘off limits’ waren.

Zo was haar door Miss Thailand op het hart gedrukt..

Ingezonden door Lieven Kattestaart (NL)

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur17 april 2025‘Thaise naweetjes en dingen die je bijblijven’
• Leven in Thailand15 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (277)
• Cultuur13 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (276)
• Leven in Thailand12 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (275)