()

Thailand kent op papier een gedecentraliseerd systeem met provinciale gouverneurs, districtsleiders en gemeenteraden. In de praktijk blijkt die autonomie vaak een schijnvertoning. Achter deze officiële bestuurslagen opereren gepensioneerde militairen die zelden gekozen zijn, maar des te meer invloed uitoefenen. Ze zitten in adviesraden, leiden ontwikkelingsfondsen of trekken op de achtergrond aan de touwtjes. Hun legitimiteit is niet gebaseerd op stemmen, maar op status, netwerk en ervaring binnen het leger.

Het militaire hiërarchiemodel, gestoeld op bevel en gehoorzaamheid, past naadloos op lokale machtsstructuren waarin persoonlijke loyaliteiten belangrijker zijn dan beleid of transparantie.

Oud-officieren als machtige bemiddelaars

In provincies als Nakhon Sawan, Phitsanulok en delen van Isaan is het bijna een patroon: de invloedrijkste mannen zijn geen gekozen functionarissen, maar voormalige generaals. Ze bekleden sleutelrollen binnen lokale organisaties, besturen economische ontwikkelingsraden of fungeren als informele tussenpersonen tussen overheid en bedrijfsleven.

Vaak zijn zij het aanspreekpunt voor wie ‘iets geregeld wil krijgen’. Gekozen raadsleden worden gepasseerd, terwijl de echte besluiten genomen worden in besloten vergaderingen, golfclubs of achterkamers. De democratische façade blijft intact, maar de werkelijke besluitvorming vindt elders plaats.

De blijvende verwevenheid tussen leger en bestuur

Sinds de staatsgreep van 2014 is de invloed van het leger diepgeworteld geraakt in het civiele bestuur. Veel gouverneurs werden in de jaren daarna benoemd door militaire regimes. Ook nu, onder een burgerlijke regering, blijven de netwerken actief. Ze zijn onzichtbaar maar invloedrijk. In strategische provincies blijft de greep van oud-officieren bijzonder sterk, zeker daar waar economische belangen of politieke instabiliteit spelen.

Hun macht rust niet op wetten of verkiezingen, maar op status, connecties en stille afspraken. Zij vormen een parallel systeem waarin loyaliteit en invloed belangrijker zijn dan beleidsvisie of verantwoording.

Democratie als toneelstuk

Wat blijft er over van lokale democratie als de echte beslissingen elders worden genomen? Gemeenteraadsvergaderingen verlopen volgens het script, maar de uitkomst ligt vaak al vast. Initiatieven van burgers stranden in een moeras van procedures, terwijl informele netwerken wel snel knopen doorhakken. De boodschap is duidelijk: wie buiten het netwerk valt, telt niet mee.

Deze praktijk ondermijnt het vertrouwen in lokale politiek. Het voedt cynisme en politieke passiviteit. Burgers hebben het gevoel dat meedoen weinig zin heeft, omdat de echte macht nooit zichtbaar is en nooit verantwoording hoeft af te leggen.

Wie controleert de controleurs?

De aanwezigheid van deze ‘schaduwmacht’ verstoort niet alleen het democratisch proces, maar houdt ook corruptie, vriendjespolitiek en belangenverstrengeling in stand. Oud-officieren zitten op sleutelfuncties bij infrastructurele projecten, toerismefondsen of landontwikkelingen en zelden is er transparantie over hun invloed. Onafhankelijke controlemechanismen ontbreken vrijwel volledig. Klokkenluiders of kritische journalisten stuiten op een gesloten front van oud-collega’s, familiebanden en stilzwijgen.

De democratie heeft een lange schaduw

Zolang deze parallelle macht onaangeroerd blijft, is er geen sprake van echte decentralisatie. Verkiezingen zonder invloed, burgerparticipatie zonder resultaat, en beleid zonder transparantie maken de democratie tot een schijnvertoning.

Het wordt tijd dat er openheid komt over de informele machtsstructuren in de Thaise provincies. Want een land dat zichzelf een democratie noemt, moet durven kijken naar de plekken waar geen vragen worden gesteld en waar niemand antwoord hoeft te geven.

Bronnen:

  • Unger, D., & Mahakanjana, C. (2016). Decentralization in Thailand. Journal of Southeast Asian Economies, 33(2), 175–186.Wikipedia
  • Transparency International. (2020). Thailand – Country Brief: Government Defence Integrity Index 2020.
  • JICA. (2008). Trends and Developments in Decentralization in Thailand.

Hoe leuk of nuttig was deze posting?

Klik op een ster om deze te beoordelen!

Gemiddelde waardering / 5. Stemtelling:

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Omdat je dit bericht nuttig vond...

Volg ons op sociale media!

Het spijt ons dat dit bericht niet nuttig voor je was!

Laten we dit bericht verbeteren!

Vertel ons hoe we dit bericht kunnen verbeteren?

Over deze blogger

Redactie
Redactie
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.

3 reacties op “Opinie: De onzichtbare hand: hoe oud-militairen het provinciaal bestuur in Thailand domineren”

  1. Tino Kuis zegt op

    Goed artikel! Ik wil er nog een paar opmerkingen aan toevoegen.

    1 er is een sterke band tussen de militairen en het koningshuis. Militairen zweren trouw aan de koning en niet aan de grondwet.

    2 de twaalf staatsgrepen door de militairen kan niet onvermeld blijven. De laatste twee in 2006 en 2014.

    3 de huidige grondwet is opgesteld onder generaal Prayut en kwam in 2017 in werking.

    4 in vrijwel alle besturen van grote bedrijven zit wel een generaal

    5 wetenschapper Paul Chambers die veel over de Thaise strijdmachten schreef werd onlangs aangeklaagd

    zie https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/wetenschapper-paul-chambers-van-de-naresuan-universiteit-in-phitsanulok-gevangen-gezet-wegens-verdenking-op-majesteitsschennis/

    6 en lees de bronnen! Een citaat uit Cogan, J. :

    The Thai military has played a significant role in shaping Thai society for many decades. From its development under the reign of King Chulalongkorn in the nineteenth and early twentieth centuries to the era of Phibun Songkhram, who played a central role in the 1932 Khana Ratsadon revolution, the military initiated a period of Thai-style nationalism and centralized control.[1] The military’s influence has persisted through various regime types, including military-dominated regimes like those of Sarit Thanarat and Thanom Kittikachorn, democratic administrations, and contemporary junta rule from 2014 to 2023.

    The Thai military’s close association with political power is partly due to its pragmatic relationship with the monarchy.[2] Military-dominated institutions, often described as a “parallel state” or “deep state,” have hindered democratization and peaceful transfers of political power.[3] Military-aligned political parties and semi-democratic parliamentary bodies have played a key role in legitimizing military control, facilitating military elites’ influence, and allocating resources for military purposes.

    0

Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website