Thailand kent inmiddels honderden Engelstalige privéscholen die zich profileren als ‘international school’. Ze adverteren met Britse of Amerikaanse lesprogramma’s, native speakers als leraren en hoge slagingspercentages richting buitenlandse universiteiten.
Ouders, expats en steeds meer welgestelde Thai betalen moeiteloos een vermogen om hun kind toegang te geven tot deze schijnbaar elitaire leeromgeving. Maar achter de façade van gepolijste websites en Engelstalige brochures schuilt een ongemakkelijke realiteit: deze wildgroei is vooral commercieel gedreven, met grote kwaliteitsverschillen, gebrekkig toezicht en toenemende ongelijkheid als gevolg.
Een kwestie van marketing, geen missie
Wat begon als een voorziening voor kinderen van diplomaten en buitenlandse werknemers, is uitgegroeid tot een markt met een enorme commerciële aantrekkingskracht. In steden als Chiang Mai, Hua Hin en Phuket verschijnen Engelstalige scholen als paddenstoelen uit de grond. Veel van deze instellingen worden opgezet door vastgoedbedrijven of investeerders, niet door onderwijskundigen. De term ‘international’ is daarbij een marketinglabel geworden, eerder bedoeld om ouders te imponeren dan om inhoudelijke kwaliteit te waarborgen.
Zolang het curriculum Engelstalig is en de school zich niet voordoet als publieke instelling, is er nauwelijks regulering. Er is geen verplicht kwaliteitskeurmerk, geen transparant inspectiestelsel en nauwelijks wettelijke controle op lesprogramma’s, docenten of pedagogische normen. In de praktijk draait het vaak meer om winstmaximalisatie dan om onderwijsvisie.
Duur ≠ beter
Dat deze scholen duur zijn, is geen geheim. Jaarlijks schoolgeld tussen de 200.000 en 900.000 baht per leerling is eerder regel dan uitzondering. Daarbovenop komen inschrijfkosten, ICT-toeslagen, uniformen, maaltijden en ‘bouwbijdragen’. Maar een hoog prijskaartje garandeert geen hoge onderwijskwaliteit.
Veel zogenaamd internationale scholen werken met onervaren of onbevoegde leerkrachten. De term ‘native speaker’ is geen beschermde titel, laat staan een garantie voor vakinhoudelijke deskundigheid of pedagogisch vermogen. Bovendien hanteren sommige instellingen een mengvorm: een Thais curriculum met een paar Engelstalige lessen, maar toch de naam ‘international school’. Wat je in feite koopt, is niet beter onderwijs, maar de illusie ervan.
De doorstroom naar topuniversiteiten wordt in folders breed uitgemeten, maar is vaak gebaseerd op enkele uitzonderingen – niet op structureel beleid of niveau. Ook is er weinig aandacht voor sociale vaardigheden, burgerschap of culturele context. Wat resteert, is een gecommercialiseerd onderwijsproduct zonder inhoudelijke verantwoording.
Toelating: selectie op vermogen, niet op talent
Toelating op basis van aanleg of motivatie? In theorie misschien. In praktijk zijn solvabele ouders de eerste voorwaarde. Het kind moet ‘passen binnen het profiel van de school’, wat vaak neerkomt op: uit een welgesteld milieu komen. Sommige scholen voeren symbolische toetsen uit, maar de uitslag doet er zelden toe. Voorrang gaat naar kinderen van rijke Thai, expats met bedrijfssponsoring, of zakenrelaties van de directie.
Dit leidt tot een gesloten bubbel, waarin sociale diversiteit ontbreekt en maatschappelijke verantwoordelijkheden nauwelijks aan bod komen. De kinderen in deze scholen leven in een parallel universum, ver weg van de realiteit van de meeste Thai.
De gevolgen: tweedeling en vervreemding
De opkomst van internationale scholen draagt bij aan een groeiende onderwijsongelijkheid. Terwijl publieke scholen kampen met personeelstekorten, verouderde methodes en minimale middelen, investeren internationale privéscholen in luxe faciliteiten en glossy imago’s. Dat versterkt het gevoel van ongelijkheid bij wie buiten de boot valt.
Daarnaast leidt het tot culturele vervreemding. Veel leerlingen uit deze Engelstalige bubbel hebben nauwelijks binding met de Thaise taal, cultuur of samenleving. Ze consumeren westerse media, spreken ‘school-Engels’ met elkaar en bereiden zich voor op een toekomst buiten Thailand. De eliteklasse die hieruit voortkomt, is vaak wereldwijs, maar nationaal ontheemd.
Geen visie, geen controle
De Thaise overheid kijkt toe, maar grijpt niet in. De lijst met erkende internationale scholen is lang, maar biedt geen garantie voor kwaliteit. Accreditatie is vaag, controle beperkt, en sancties zijn zeldzaam. Er is geen integraal overheidsbeleid dat de maatschappelijke rol van deze scholen definieert of toetst.
Dat gebrek aan visie maakt Thailand kwetsbaar voor de ongecontroleerde uitverkoop van zijn onderwijssysteem. De verengelsing van het curriculum gaat sneller dan de ontwikkeling van didactische kwaliteit. Wat resteert is een parallel systeem: een voor wie kan betalen, en een voor wie moet hopen op verbetering.
Tot slot
Engelstalig onderwijs hoeft op zichzelf geen probleem te zijn. In een geglobaliseerde wereld zijn taalvaardigheid en internationale competenties waardevol. Maar de huidige explosie van Engelstalige privéscholen in Thailand is geen educatieve vooruitgang, maar een commerciële ontsporing.
Zonder regulering, maatschappelijke visie en echte kwaliteitscontrole blijven internationale scholen vooral dure beloftes voor een kleine elite en een gemiste kans voor de rest.
Bronnen:
- Bangkok Post. (2025, juni). International schools among rising stars. Bangkok Post. Toont snelle groei van internationale scholen, stijging van inkomsten en hoge schoolgelden
- WhichSchoolAdvisor. (2024, september 8). International schools in Thailand thrive, reaching $2.5 billion in 2024. Khaosod English.
- School Advisor. (z.j.). The real cost of Thailand’s international schools. WhichSchoolAdvisor.
- World Bank. (2017). Thailand’s small school challenge and options for quality education. World Bank Blogs.
- Namraksa, S., & Kraiwanit, T. (2024, april). Factors influencing the selection of international schools in Thailand’s educational landscape amidst the digital economy. RSU International Research Conference 2024.
———————————————
Dit artikel is [jp_post_view]
———————————————
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Vliegtickets11 september 2025Nieuwe vluchten naar Chiang Mai en Hanoi versterken Etihad’s Aziatische netwerk
Economie11 september 2025Consumentenvertrouwen in Thailand op dieptepunt in bijna drie jaar
Nieuws uit Thailand11 september 2025Voorzichtig optimisme over heropening van de grens tussen Thailand en Cambodja
Politiek11 september 2025Paetongtarn Shinawatra blijft partijleider van Pheu Thai ondanks politieke turbulentie
Het lijkt er op dat spijtig genoeg deze school route ook regelmatig als een visa ¨loophole¨ wordt gebruikt.. Kind op intenationale school met education visum , ouders in thaiand met een guardian/dependant visa.
Dat is geen loophole. De wet voorziet daarin gewoon. Veel van die ouders werken daarnaast zelf als expat.
Mijn zoon heeft 6 jaar de middelbare school gevolgd op de NIS International School in Chiang Mai, van 2012 tot 2018. Vierhonderdduizend baht per jaar, dat kon ik net betalen. Zie en lees hun website https://www.nis.ac.th/ . Hij heeft daar een brede kennis verworven over deze wereld. Hij spreekt drie talen vloeiend, op de lagere school leerde hij Thais, ik gaf hem toen les in het Nederlands en Engels leerde hij op die internationale school.
Hij heeft het daar zeer naar zijn zin gehad. Veel vrijheid in de leuze van vakken, aardige docenten, veel vrienden uit de hele wereld die vaak bij ons thuis kwamen want we woonden 5 minuten lopen van die school. Hij deed veel aan sport en muziek.
Ik vond de kwaliteit van onderwijs daar redelijk tot goed. Ieder jaar een paar gesprekken met docenten. Er was wel degelijk een organisatie die de kwaliteit van het onderwijs beoordeelde https://www.acswasc.org/
Ik weet niet of dit allemaal ook geldt voor de andere ruim 250 internationale scholen in Thailand. Dit artikel doet zeer negatief over die kwaliteit. Ik zou het op prijs stellen als de redactie wat bronnen noemt waar dit besproken wordt, ik zocht ernaar maar kon ze niet vinden. Zo niet dan betwijfel ik de conclusie ten zeerste. Als ik de waarde van voedselsupplementen betwijfel wil de reactie ook steeds een bron, en terecht.
Ik zie dat er nu bronnen worden genoemd, dank daarvoor. Die ga ik morgen lezen.
U bent een van de gelukkige wat betreft u school keuze voor u zoon,het is heel slecht gesteld met het onderwijs in Thailand,de meeste studenten kunnen geen engels op een nivo om een gesprek te voeren,rekenen met een calclator,vertel mij eens welke producten hier in Thailand ontwikkeld zijn?
Eens met Tino. Mijn zoon (9) gaat naar Heathfield Int. School in Bangkok. Een kleine Britse school met Britse leerkrachten (geen filipino’s of dergelijke). Mijn ervaring is dat de leerkrachten en headmaster enorm betrokken zijn met de kinderen en echt staan voor hun vak. Dit artikel scheert alle internationale scholen teveel over een kam. Er zijn zeker hele slechte appels in de mand, maar ook hele goede. Ik betaal overigens 500.000 bath per jaar.
Ik heb nu alle bronnen gelezen. Die van de World Bank gaat over het gewone staatsonderwijs en niet over internationale scholen. De andere bronnen gaan wel over internationale scholen maar nergens over de kwaliteit van onderwijs op die specifieke scholen.
Overigens ben ik wel eens met de conclusie :
Engelstalig onderwijs hoeft op zichzelf geen probleem te zijn. In een geglobaliseerde wereld zijn taalvaardigheid en internationale competenties waardevol. Maar de huidige explosie van Engelstalige privéscholen in Thailand is geen educatieve vooruitgang, maar een commerciële ontsporing.
Zonder regulering, maatschappelijke visie en echte kwaliteitscontrole blijven internationale scholen vooral dure beloftes voor een kleine elite en een gemiste kans voor de rest.
Het lijkt een beetje op de vele private gezondheidsinstellingen en ziekenhuizen. Goede kwaliteit, duur maar niet zo goed voor de gemiddelde Thaise burger.
Jij noemt 1 organisatie die de kwaliteit van het onderwijs beoordeelt. Dat is echter een keuze van die school, het is een keuze van die school om zich aan te sluiten bij die internationale organisatie die vervolgens de kwaliteit van de aangesloten scholen beoordeelt. Er is geen Thaise wetgeving hierover, het is voor een school niet verplicht om zich ergens bij aan te sluiten.
Ik ben nu voor mijn dochter aan het rondkijken naar een school waar ze straks terecht kan. Vooral in het “goedkopere” segment is het aanbod als een jungle. Scholen zijn soms nieuw of hooguit een paar jaar oud, geen beoordelingen online te vinden, geen landelijke ranglijsten of beoordelingen van de overheid, overheidstoezicht lijkt er niet te zijn, nergens bij aangesloten etc.
THB 400.000 in Chiang Mai in 2012. Dat vertaalt zich naar THB 1.000.000 in Bangkok in 2025. Voor dat geld kan je inderdaad een goede school vinden. Maar niet iedereen kan dat betalen, en al helemaal niet als je dat 12 jaar lang moet doen.
Geloof me, het artikel klopt zo ongeveer wel. Het aanbod is als een jungle. Je hoort buitenlanders vaker klagen over dingen in Thailand, maar als vader die toch op zoek is naar de beste optie voor zijn dochter is dit toch wel het grootste minpunt van Thailand dat ik tot nu toe ben tegengekomen.
Dat is inmiddels 7 jaar geleden, dus er kan veel veranderd zijn. Er zijn veel scholen bijgekomen omdat er veel geld mee ter verdienen valt, dan is kwaliteit vaak ondergeschikt.
En is uw zoon nu slimmer dan dat hij het internationaal programma in Montfort of Prince Royal had gevolgd, dat kost 100.000 per jaar?
Ik kan me wel in het artikel vinden. Ik heb een hoop scholen bezocht en daar gesproken met leraren. Er waren zelfs leraren die negatief over hun eigen school waren. Uiteindelijk gekozen voor Rugby School Thailand. Tot year 11 is inderdaad vermogen genoeg maar in year 12 en 13 is wel degelijk talent nodig voor een goede grade om uiteindelijk toegelaten te worden tot een Universiteit. Rugby School Thailand is een absolute aanrader.
Ik ben het absoluut niet eens met de algehel tendens van dit artikel. Alsof alle internationale scholen opereren volgens een businessmodel. Wellicht zijn er een aantal, welke niet aan het benodigde niveau van onderwijs voldoen, maar de meesten zijn dat naar mijn mening wel. Wat is er tegen dat er mogelijkheden zijn, dat je kind naar een vervolg opleiding kan gaan, waarop zij uitsluitend met andere kinderen omgang hebben van hun eigen maatschappelijke/sociale klasse. Dat geeft op heel veel manieren een groot voordeel. En als ouders het geld er voor over hebben en waarom zouden ouders dat niet hebben, dan is daar toch niets mis mee?
En waar zijn de bronvermeldingen van al deze aantijgingen tegen deze scholen?
Nadat onze beide dochters in Nederland de lagere school hadden bezocht, verhuisden wij naar Thailand .
Na onderzoek onder expats viel de keuze op Harrow international school. Mede beslissend was dat wij in Hydepark op de campus van de school woonden, samen met andere expats. Lopend naar school , zeer veilig en gezellig. Wat tegen viel was het lage percentage expat kinderen, inclusief van teachers. De kwaliteit was in het algemeen goed. Ook veel internationale studiereizen. De meesten stroomden door naar universiteiten in het buitenland.
Onze ervaring is dus goed.Kosten zijn hoog, opbrengst ook , positief netwerken met ouders
Ik ben geïnteresseerd in het onderwerp en de discussie, onder het artikel staat dat er 12 x gereageerd is, links in het reactie-kolom is een discussie gaande tussen Tino Kuis en peter (redactie) en zowel in Thailand als met VPN Nederland krijg ik slechts 2 reacties te zien. Kennelijk worden wij hier in TH niet serieus genomen, terwijl het om internationale scholen in TH gaat. De laatste weken lopen wij voortdurend een dag achter. wat voor zin heeft het dan om aan een discussie mee te doen, of een reactie in te sturen die een dag later niet actueel meer blijkt?
Willem, dat probleem heb ik ook gehad en dat was in NL. Je zult altijd iets achterlopen want ook de redactie moet wel eens slapen of werken en dan worden reacties opgespaard. Bij mij is het probleem na een bericht aan de redactie opgelost. Meld het via een email of via het contactformulier en het wordt aangepakt.
En al die zogezegde internationale scholen zeker in CM zitten vo met Chinezen…
Onze kleindochter van 7 jaar gaat naar een school met een Thai-, Engels- en Chinees programma. Het is geen internationale school zoals in het artikel beschreven. Kosten per jaar alles inbegrepen zo’n 80.000 THB.
Alle onderwijzers en onderwijzeressen zowel bij de Engelse en de Chinese taallessen zijn afkomstig uit China, Amerika, Australië dan wel Engeland.
De kleindochter heeft het ontzettend naar haar zin. Vraag me af hoe groot naar 12 jaar (6 jaar lagere school en 6 jaar middelbare school) het niveau van haar in vergelijking met leerlingen van een internationale school zoals beschreven in het artikel..????
Misschien leuk om dit artikel van mij te lezen, over de (internationale) school van mijn zoon Anoerak.
https://www.thailandblog.nl/onderwijs/de-school-van-anoerak/