Het Victory Monument in Bangkok is meer dan een gedenkteken; het is een historisch icoon dat door de jaren heen verschillende betekenissen heeft gekregen. Opgericht in 1941 ter ere van de Thaise soldaten die vochten in de Indochina-oorlog, is het uitgegroeid tot een belangrijk verkeersknooppunt en een plek van nationale herdenking. Nu het officieel is uitgeroepen tot archeologische vindplaats, krijgt het monument extra bescherming als cultureel erfgoed. Het heeft niet alleen een militaire en historische rol gespeeld, maar fungeerde ook als centrum voor politieke protesten. Deze nieuwe status waarborgt dat het Victory Monument behouden blijft voor toekomstige generaties.
Een eerbetoon aan de Indochina-oorlog
Het Victory Monument, gelegen in het district Ratchathewi, werd in 1941 gebouwd ter nagedachtenis aan de soldaten, politieagenten en burgers die hun leven gaven tijdens de strijd tegen Frankrijk in de Indochina-oorlog van 1940. De officiële opening vond plaats in 1942, en sindsdien heeft het monument een prominente plaats in de geschiedenis van Thailand.
De Indochina-oorlog van 1940-1941 was een militair conflict tussen Thailand en de Franse koloniale regering in Indochina (huidig Vietnam, Laos en Cambodja). Thailand wilde enkele door Frankrijk bezette gebieden heroveren en na enkele gevechten kreeg het land via Japanse bemiddeling inderdaad enkele grensgebieden terug. Het Victory Monument werd opgericht om deze overwinning te herdenken, hoewel de betekenis ervan later is veranderd.
Elk jaar op 3 februari verzamelen oorlogsveteranen en nabestaanden zich bij het monument om de Dag van de Oorlogsveteranen te herdenken. Dit is een belangrijke ceremonie waarin eer wordt betoond aan degenen die hun leven hebben gegeven voor het vaderland.
Een belangrijk verkeersknooppunt en historisch referentiepunt
Het Victory Monument beslaat een gebied van drie rai en 31 vierkante wa en is niet alleen een nationaal symbool, maar ook een van de herkenbaarste locaties in Bangkok. Het is een centraal verkeersknooppunt, waar meerdere hoofdwegen samenkomen en van waaruit verschillende delen van de stad gemakkelijk bereikbaar zijn.
Bovendien is het monument officieel aangewezen als kilometermarkering 1 van de Phahon Yothin Road, een belangrijke verkeersader die Bangkok verbindt met de noordelijke grens van Thailand in Mae Sai, provincie Chiang Rai, over een afstand van 1.005 kilometer.
Victory Monument als politiek middelpunt
Hoewel het monument oorspronkelijk een militair eerbetoon was, heeft het door de jaren heen een bredere symbolische betekenis gekregen. Naast een herdenkingsplaats is het Victory Monument een belangrijk knooppunt geworden voor politieke bijeenkomsten en protesten.
Demonstranten hebben het plein rondom het monument meerdere keren gebruikt als verzamelpunt, onder andere tijdens de protesten tegen de staatsgreep in 2014 en het daaropvolgende militaire bewind onder generaal Prayut Chan-o-cha. Tot 2023 bleef het monument een plek waar politieke bijeenkomsten en demonstraties werden gehouden.
Extra bescherming als archeologische vindplaats
De status van archeologische vindplaats betekent dat het Victory Monument wordt beschermd onder de Thaise erfgoedwetgeving. Dit houdt in dat er strikte regels gelden voor renovatie, onderhoud en eventuele bouwwerkzaamheden in de omgeving. Hierdoor blijft de historische waarde van het monument behouden voor toekomstige generaties.
Een monument met blijvende betekenis
Met deze officiële erkenning wordt het Victory Monument niet alleen beschermd als nationaal erfgoed, maar blijft het ook een levend symbool van Thailand’s verleden en heden. Of het nu gaat om eerbetoon, oriëntatiepunt of politiek podium, het monument blijft een onmisbaar onderdeel van Bangkok.
Dit monument verheerlijkt de militaire invloed in de Thaise maatschappij. De Thais noemen het een ‘Monument van Schaamte ‘.
Archeologische vindplaats?
Welke archeologische vondsten zijn er dan gedaan? Ik heb dit artikel voor de zekerheid nogmaals aandachtig gelezen, maar ik lees niets over archeologische vondsten.
Volkomen misplaatste kwalificatie die, zoals Tino al schreef, het militarisme verheerlijkt.
Ondertussen zijn een aantal monumenten ter nagedachtenis aan de wijziging van de staatsvorm op 24 juni 1932 (hetgeen mij toch van groter historisch belang lijkt) op tot nu toe onopgehelderde wijze verdwenen.