Geestrijk Thailand: een paar tips…
Pa Cha Wat Don, begraafplaats in Bangkok Cesare Palma / Shutterstock.com)
Voor diegenen onder U, waarde lezers die nu een bijdrage over Lao Khao of andere geestrijke distillaten verwacht: jammer maar helaas… Ik wil vandaag even stilstaan bij de door Westerlingen moeilijk te vatten Thaise hang naar het morbide en hun bijzondere band met het geestenrijk.
Vrijwel iedereen die ooit een relatie met een Thai had zal er, eerder vroeg dan laat mee geconfronteerd worden. Een bijzondere wereld waarvan een enorm breed scala aan zaken gaande van geestenhuisjes over folkloristische verhalen en amuletten tot Black Magic integraal deel uitmaken. Ik zou er een boek over kunnen schrijven – en misschien doe ik dat ooit wel – maar vandaag beperk ik mij tot vijf tips voor lugubere uitstappen die in geen enkele toeristische gids voor Thailand voorkomen maar bovenaan in de agenda van elke geestenliefhebber zouden moeten staan…
Laat mij beginnen met een site die door de meeste locals als één van de meest creepy plaatsen in de hoofdstad wordt beschouwd, zijnde Pa Cha Wat Don, de begraafplaats aan nr. 1 Soi Charoen Rat 3 bij de Wat Don tempel in Khet Sathon. Deze 24 hectare grote dodenakker bestaat al bijna een eeuw en wordt vooral gebruikt door etnisch Chinese Thai. Een gegeven dat niet zo verwonderlijk is wanneer men weet deze begraafplaats werd gesticht door de invloedrijke Thai-Chinese Teochew Association of Thailand. Veel van de naar schatting meer dan 15.000, grotendeels overwoekerde en verwaarloosde graven op deze site zijn de laatste rustplaats van mensen die bij tragische ongelukken om het leven kwamen of die een wrede, onnatuurlijke dood stierven. Verschillende plots op deze begraafplaats worden beheerd door de Poh Teck Tung Foundation, een non-profitorganisatie die zich verdienstelijk maakt met het begraven van slachtoffers van n enke of ziekte zonder nabestaanden.
De meeste Thai geloven dat mensen die op een leplotse, onnatuurlijke om het leven komen op de aarde blijven ronddolen als Tai Hong-geesten, kwaadgezinde geesten die alles op alles zetten om het de levenden zo zuur mogelijk maken. Bovendien werd deze site tijdens het autoritaire bewind van veldmaarschalk en communistenvreter Sarit Thanarat (1957-1963) gebruikt om tegenstanders van het regime te executeren en oefende deze plek, als we de verhalen mogen geloven, jarenlang een grote aantrekkingskracht uit op zelfmoordenaars. Het is dan ook niet écht verwonderlijk dat deze necropolis de achtergrond vormt voor tal van spookverhalen en griezelige stadslegendes. Zo weigeren tot op de dag van vandaag taxichauffeurs of tuk-tukbestuurders hun passagiers bij deze begraafplaats af te zetten of op te pikken. Er circuleren immers legio verhalen over spookpassagiers die als ware snoodaards van deze kans gebruik maken om stiekem mee te liften….
Ratchada Road (Worchi Zingkhai / Shutterstock.com)
En over de slachtoffers van ongevallen gesproken. Thailand in het algemeen en Bangkok in het bijzonder heeft een erg kwalijke reputatie op het vlak van verkeersveiligheid. Een bocht ter hoogte van het Bangkok Criminal Court, in de altijd drukke Ratchada Road, is bijzonder berucht omdat op deze plek al meer dan 100 levens verloren gingen in ongevallen. De verkeerspolitie zit al jaren met de handen in het haren breekt zich het hoofd over het waarom van deze erg hoge dodentol. Er werden intussen al tal van mogelijkheden geopperd waarom dit zo is: van het slechte wegdek en ontwerp van deze verkeersader over dronken bestuurders tot… geesten. Volgens een aantal overlevenden van verkeersongevallen op deze plaats zou er een donkere schim uit een boom die op de middenstrook staat, plots voor hun wagen zijn gesprongen…
Wat er ook van zij, deze boom vormt intussen al vele jaren het middelpunt van een schrijn waar tal van offers worden gebracht – waaronder om één of andere mysterieuze reden tientallen mini – zebra’s – om de geesten die op deze plek rondwaren, gunstig te stemmen. Dagelijks toeteren overigens honderden chauffeurs voor dezelfde reden, wanneer ze deze plek des onheils voorbijrijden. In 2015 besliste het stadsbestuur dat het welletjes was geweest en werden in een grootschalige opruim- en schoonmaakactie al deze artefacten verwijderd. Het volksgeloof haalde het echter van Mr. Proper en kort nadien stond deze sinistere plek opnieuw vol met goedbedoelde giften en offers voor de rusteloze geesten…
Rusteloze geesten worden ook met de regelmaat van een klok gesignaleerd in de onmiddellijke omgeving van de tempel Wat Pai Ngoen, nr 882 Soi Wat Pai Ngoen in Khwaeng Beng Khio, Khet Bang Kho Laem. Op een mooie najaarsdag in 2010 merkten bezoekers van een lokale markt een straathond op die met een plastic zak in z’n bek rondzwierf. Toen hij de zak met zijn tanden losscheurde, vielen er voor de ogen van de tot op het bot geschokte marktbezoekers, lichaamsdelen van een baby uit… De politie kwam ter plaatse en volgde de hond die hen naar de Wat Pai Ngoen leidde. Tijdens het daaropvolgende onderzoek kwam een onverkwikkelijke zaak aan het licht die zelfs de meest geharde politiemannen even deed slikken. Het bleek immers dat er in het crematorium van deze tempel al jaren foetussen werden verbrand die afkomstig waren van een illegale abortuskliniek uit de nabije omgeving. Door een defect aan de verbrandingsinstallatie hadden de uitbaters van het crematorium er niets beters op gevonden, dan te verbranden stoffelijke resten her en der, in plastic zakken of in oude kranten gewikkeld, op het tempelterrein op te slaan. Hoeveel lijkjes van ongeboren baby’s er precies door de politie werden aangetroffen is onduidelijk; in de pers circuleerden diverse cijfers, gaande van minimaal 348 tot 2002…Deze site bekleedt sindsdien een prominente plaats in allerlei griezelige stadslegendes. Ondanks het feit dat de stoffelijke resten nadien volgens de Boeddhistische funeraire rites werden gecremeerd en bijgezet, circuleren er tientallen getuigenissen over babygehuil en er zijn zelfs een aantal erg wazige foto’s opgedoken van nog wazigere entiteiten die zich op het tempelterrein zouden manifesteren.
De Thamasat Universiteit in hartje Bangkok kent een bewogen geschiedenis met als dramatisch hoogtepunt het bloedbad dat er op 6 oktober 1976 plaatsvond toen reactionaire para-militairen en de politie de universiteit bestormden om een einde te maken aan de felle studentenprotesten tegen het regime. Een aantal van deze studenten probeerde in een lift te ontsnappen aan het blinde geweld, maar nog voor de liftdeuren sloten, werden ze neergemaaid door machinegeweren. Hun bloed kleurde de lift rood en toen bleek dat de sporen van deze moordpartij niet helemaal konden worden verwijderd, besloot men de volledige lift rood te schilderen. Deze Lift Daeng of Rode Lift kreeg al snel een odium als spooksite met gebruikers die de indruk kregen verstikt te worden over het waarnemen van schimmen in de wandspiegels tot verse bloeddruppels die plots op de vloeren en muren verschenen… Door deze verhalen en de slechte staat van de verouderde lift werd deze uiteindelijk door een nieuwe vervangen. De bloedrode deur werd echter door de Faculty of Liberal Arts behouden als een herinnering aan de gebeurtenissen die de universiteit én de wereld tot in het diepst van hun vezels hadden geschokt.
Bang Pakong River Bridge
De laatste locatie is te vinden op iets minder dan een uur rijden van Bangkok. De Bang Pakong River Bridge in Chachoengsao is een berichte ‘suicide-spot’, een plek waar zelfmoorden plaatsvinden. In de nacht van 12 op 13 maart 2018 redde een voorbijrijdende chauffeur een merkbaar verwarde vrouw die blijkbaar van plan was om zich van de brug te werpen. Toen ze terug bij zinnen was gekomen, verklaarde ze dat ze op de brug gestopt was toen ze een vrouw in een knalrode jurk zag die van plan leek zich over de reling te gooien. Het volgende wat ze zich herinnerde was dat ze zélf van de reling werd getrokken… Haar verhaal was geen unicum. Er zijn bij de lokale politie verschillende verhalen gedocumenteerd over verhinderde zelfmoorden waarbij telkens sprake is van een mysterieuze vrouw in een opvallende rode jurk die aanstalten maakt om haar dood tegemoet te springen en waarbij haar would be-redders uiteindelijk zelf van een gewisse dood moeten worden gered….
Ik ben nu 73 en zulke digen heb ik in mijn leven vaker en van heel dichtbij meegemaakt .
Met mijn eigen blote ogen heb ik zelfs de beruchte Surinaamse Bakroe van dichtbij gezien.
Hij stond te glimlachen tegen mij.
Om dit te geloven moet men het zelf ondervinden.
Een aantal jaren geleden vond er bij ons in de moo baan ook een geval van geestelijke beïnvloeding plaats.
Wij hadden een huishoudster in dienst afkomstig uit Myanmar. Haar zuster was ook in onze moo baan werkzaam bij een kennis van ons. Om ongeveer 09.00 uur in de ochtend werd onze huishoudster op de hoogte gebracht dat haar zuster vermist werd. Paniek in de tent en met veel buren, een grote zoektocht gedaan en alle woningen afgezocht en soms wel meerdere keren. Ook buiten de moo baan gezocht, maar niets aangetroffen. In de avond rond 20.30 uur het bericht dat de jonge vrouw was aangetroffen in een soort van onderkoelde staat. Rode ogen en verward en haar handen erg wit en koud en haar nagels waren verkleurd. Velen ontfermden zich over haar en een ziekenhuis bezoek werd noodzakelijk bevonden. Na een paar uur was de jonge vrouw weer bij zinnen en zij begon haar verhaal te doen wat er was gebeurd met haar. Volgens haar was zij in de vroege ochtend naar een andere woning in onze moo baan geweest om wat spullen op te halen. Zij passeerde een woning en zij zag een dame in rood gekleed die haar wenkte en aansprak. Niets vermoedend liep zij er op af en daarna bevond zij zich in een soort van trance waar zij niet meer uit kwam die dag. Deze rode dame heeft haar de hele dag bezig gehouden en zij was een gedwongen gezelschapsdame geworden. Zij kon niet weg en zat voor haar gevoel de hele dag op de stoep van die woning voorover gebogen. Zij kon er geen weerstand aan bieden. Zij kreeg verhalen te horen van de dame in het rood en ook hoorde ze andere stemmen op de achtergrond. Uiteindelijk werd zij dus weer vrijgelaten en kreeg ze wel te horen dat de vrouw in rood het heel gezellig met haar vond en zij haar nog wel eens wilde zien. Genoeg reden voor die huishoudster om niet in de moo baan te blijven en zij vertrok een dag later naar haar familie in Myanmar. De woning waar zij zou zijn gegijzeld en op de stoep heeft gezeten, de hele dag voorovergebogen, is door meerdere mensen uit onze wijk doorzocht. Die stond toen leeg en niets van dit alles werd waargenomen. Ik heb zelf de huishoudster na aantreffen die avond voor haar bezoek aan het ziekenhuis gezien en zij zag eruit zoals eerder omschreven. Het was geen prettig gezicht en zeker niet gespeeld. Wel heb ik begrepen dat je voor dit soort contacten open moet staan en dat was bij die haar kennelijk het geval.
Een vriend van me in Chiangmai gelooft net als elke Thai ook in geesten en toen ik zei dat bij ons in het Westen niemand in geesten gelooft, zei hij: “Zijn die daar dan niet?”
En ik denk dat dat de crux is! Als je er niet in gelooft zijn ze er niet. Als je er wel in gelooft zijn ze er wel!